«Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες, σαν ανάγκες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό». Χρόνης Μίσσιος
Αναμένοντας τις λίγες μέρες των διακοπών, αφήνουμε την ζωή που ζούμε να περνά. Η καθημερινότητα του εργαζόμενου σκληρή και η ανάγκη διαφυγής από αυτήν επιτακτική. Όλη την εβδομάδα ζεις για μια Κυριακή κι όλο το χρόνο για τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού. Διακοπές από τι; Διακοπές από τη ζωή.
Όπως και να ‘χει η διαφυγή από τη μιζέρια των εργάσιμων ημερών, η αργία, είναι κερδισμένη με αίμα!
Αυτές τις μέρες η σκέψη μας είναι σε όλους εκείνους που ενώ εμείς για λίγο ξεφεύγουμε, δεν "αργούν".
Στις κοπέλες και στα αγόρια που με ένα δίσκο στο χέρι χτυπούν δεκάωρα στα μαγαζιά της εστίασης, στα παιδιά των κομμωτηρίων που στέκονται όρθια χωρίς βαρέα πια, στις κοπέλες των ταμείων των υπεραγορών που υποχρεούνται να χαμογελούν σε αγενείς κι ευγενικούς, στους γιατρούς και στους νοσηλευτές που μένουν άγρυπνοι μακριά από τις οικογένειές τους, στα ματωμένα πόδια των πωλητών, στα χέρια του κάθε χειρώνακτα, στους ναυτικούς που πασχίζουν να επικοινωνήσουν με το ”σπίτι” τους την ώρα του Χριστός Ανέστη, σε όλους εκείνους που λησμονώ….
Την αγάπη και την στήριξή μας!
