Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρουν πλέον ακέραιη την ευθύνη για τη διάσωση των θαλασσών και της αλιείας της Γηραιάς Ηπείρου. Αυτό υποστηρίζει το WWF, μετά την πρόσφατη κατάθεση μιας άτολμης πρότασης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ως προς την αναθεώρηση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑλΠ). Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση, προκύπτει άμεση ανάγκη για μια βιώσιμη αλιευτική διαχείριση στην Ευρώπη.«Οι βουλευτές και ευρωβουλευτές θα πρέπει να βρουν το πολιτικό σθένος να απαιτήσουν μία βιώσιμη αλιευτική διαχείριση τώρα ή να φέρουν την ευθύνη για την κατάρρευση των αποθεμάτων στο άμεσο μέλλον» δήλωσε ο Τόνι Λονγκ, Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Γραφείου Πολιτικής του WWF.
«Ο μέχρι σήμερα καταστροφικός τρόπος διαχείρισης των ευρωπαϊκών αλιευμάτων έχει προκαλέσει τον έντονο προβληματισμό της κοινωνίας των πολιτών, των επιχειρήσεων και των καταναλωτών. Η μεταρρύθυμιση της ΚΑλΠ είναι η μοναδική ευκαιρία για τα επόμενα δέκα χρόνια να εξασφαλίσουμε την ανάκαμψη των ιχθυοαποθεμάτων και τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής αλιείας. Μπορεί να ειναι και η τελευταία μας».
Δυστυχώς, η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ελλιπής και αναποτελεσματική, σε ό, τι αφορά στη μείωση του πλεονάσματος του ευρωπαϊκού στόλου, την απαγόρευση της απόρριψης αλιευμάτων, τη συμμετοχή των εμπλεκομένων φορέων και τον διεθνή ρόλο της ΕΕ. Πιο αναλυτικά, τα σημεία που προκαλούν έντονο προβληματισμό είναι τα εξής:
Υπερβάλουσα ικανότητα ευρωπαϊκού στόλου
Ο προτεινόμενος μηχανισμός, σχετικά με την υπερβάλουσα ικανότητα του ευρωπαϊκού στόλου και συγκεκριμένα ως προς τα μεταβιβάσιμα δικαιώματα αλιείας (δηλαδή τη δυνατότητα μεταβίβασης της άδειας αλιείας με οικονομικό αντάλλαγμα), δεν επαρκεί και επιτρέπει την ολιγοπωλιακή συγκέντρωση της αλιευτικής δραστηριότητας σε έναν μικρό αριθμό σκαφών. Επιπλέον, ο μηχανισμός αυτός δεν εμπεριέχει δικλείδες ασφαλείας, για την περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν οι στόχοι προστασίας των ιχθυοαποθεμάτων.
«Το WWF πιστεύει ότι δεν υπάρχει μια μοναδική λύση σχετικά με την υπερβάλουσα ικανότητα του ευρωπαϊκού στόλου, δεδομένων των διαφορετικών τύπων αλιείας που υπάρχουν στην Ευρώπη. Επίσης, η «αγορά» δεν θα μπορέσει να δώσει αυτόματα λύση στο συγκεκριμένο θέμα» δήλωσε ο Τόνι Λονγκ. «Το WWF πιστεύει ότι ειναι σημαντικό να έχουν οι αλιείς συγκεκριμένα δικαιώματα στη διαχείριση, τα οποία όμως θα σχετίζονται με πολύ σαφείς στόχους για την προστασία των ιχθυοαποθεμάτων. Στην υπάρχουσα πρόταση, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται».
Τοπική συνδιαχείριση των αλιευμάτων
Η απουσία ενός ξεκάθαρου μηχανισμού τοπικής συνδιαχείρισης από την πρόταση είναι εμφανής. Το WWF ζητάει από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη να εξασφαλίσουν μια ουσιαστική αποκέντρωση της αλιευτικής διαχείρισης. Οι εμπλεκόμενοι σε τοπικό επίπεδο θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως συνδιαχειριστές και να συνεργάζονται για την υλοποίηση μακροπρόθεσμων σχεδίων διαχείρισης.
Απόρριψη αλιευμάτων
To WWF στηρίζει την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να σταματήσει η πρακτική της απόρριψης αλιευμάτων, δηλαδή αλιευμάτων που πετιούνται στη θάλασσα, επειδή απαγορεύεται η εκφόρτωση και η πώληση τους, καθώς είναι μικρότερα του επιτρεπόμενου μεγέθους, δεν έχουν εμπορική αξία κλπ. Παρόλα αυτά, η προτεινόμενη απαγόρευση, παράλληλα με τη δρομολογούμενη εμπορευματοποίηση αλιευμάτων που έως τώρα δεν πωλούνταν, είναι μια λάθος προσέγγιση για ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Επί της ουσίας, ενθαρύνει τους αλιείς να ψαρεύουν λιγότερο επιλεκτικά. Απεναντίας, θα έπρεπε να προωθούνται πιο επιλεκτικές πρακτικές αλιείας, στοχεύοντας έτσι στην ουσιαστική εξάλειψη των απορρίψεων.
Σκάφη της ΕΕ εκτός Ευρώπης
Απογοητευτικό είναι το γεγονός ότι, αν και το 60% των αλιευμάτων που καταναλώνονται στην Ευρώπη προέρχεται από τρίτες χώρες, η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περιλαμβάνει μόνο κάποια γενικά σχετικά στοιχεία, χωρίς ξεκάθαρους στόχους, μέτρα και χρονοδιαγράμματα που θα εξασφαλίζουν τον διεθνή ηγετικό ρόλο της ΕΕ στην προώθηση της βιώσιμης αλιείας ανά τον πλανήτη.
Τέλος, θετικό χαρακτηρίζεται το σημείο της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η διατύπωση για εκμετάλλευση των ιχθυοαποθεμάτων σε επίπεδα που εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα τους και η ανάγκη για μακροπρόθεσμα σχέδια διαχείρισης. Δυστυχώς όμως, δεν γίνεται καμία αναφορά στους μηχανισμούς, τις αρμοδιότητες και τα χρονοδιαγράμματα των σχεδίων διαχείρισης.
πηγη: econews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου