Δεν εκπλήσσει ότι κυβέρνηση και τρόικα επιλέγουν να δώσουν τη χαριστική βολή στους έλληνες αγελαδοτρόφους –η διάλυση των παραγωγικών δομών της χώρας είναι βασικός στόχος του Μνημονίου.
«Φρέσκο γάλα δέκα
ημερών». Η αυθόρμητη αντίδραση στο άκουσμα της φράσης είναι ότι εδώ κάτι
δεν πάει καλά. Πώς μπορεί να είναι φρέσκο μετά από δέκα μέρες; Η
βιομηχανία τροφίμων μάς έχει συνηθίσει βέβαια σε μια γλώσσα που θυμίζει
Όργουελ: ένα κίτρινο υγρό εμφανίζεται ως χυμός πορτοκαλιών που μόλις
έχουν κοπεί από το δέντρο, κι ένα ψωραλέο κατεψυγμένο κατασκεύασμα
αποκαλείται ζουμερό μπιφτέκι από λαχταριστό μοσχαρίσιο κιμά. Την ξέρουμε
τη βιομηχανία τροφίμων και σε μεγάλο βαθμό την έχουμε συνηθίσει. Αλλά
«φρέσκο» δέκα ημερών; Αυτό πάει πολύ.
Οι αυθόρμητες αντιδράσεις δεν είναι κατ’ ανάγκη ορθές. Το προφανές δεν είναι πάντοτε αληθές. Ωστόσο, αυτή τη φορά η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά με το «φρέσκο γάλα δέκα ημερών, είναι ορθή. Κατ’ αρχάς το γάλα που διαρκεί δέκα ημέρες έχει μειωμένη θρεπτική αξία, λόγω διαφορετικής επεξεργασίας από αυτό που πίνουμε σήμερα. Εννοείται ότι δεν ενέχει κάποιο κίνδυνο, αλλά δεν είναι και της ίδιας ποιοτικής στάθμης –πράγμα που «ξεχνάνε» να αναφέρουν οι ιθύνοντες της κυβέρνησης, της τρόικας και του ΟΟΣΑ.
Η απόφαση για επανακαθορισμό του «φρέσκου» γάλακτος ανοίγει το δρόμο για μαζικές εισαγωγές από το εξωτερικό, ιδιαίτερα από χώρες με μεγάλη παραγωγή και πιο φτηνό κόστος. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό λόγω του περιορισμού της σύντομης ημερομηνίας λήξης. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η κυβέρνηση και η τρόικα για πολλοστή φορά κάνουν την πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον επιλογή –ας σκεφτούμε απλά ποιο είναι το ενεργειακό αποτύπωμα της μαζικής οδικής μεταφοράς γάλακτος από την Ολλανδία… Έτσι κι αλλιώς, η κλιματική αλλαγή είναι άγνωστη έννοια για την κυβέρνηση. Λες και η οικολογική κρίση δεν είναι τόσο πιεστική όσο η οικονομική.
Ούτε βέβαια εκπλήσσει ότι κυβέρνηση και τρόικα επιλέγουν να δώσουν τη χαριστική βολή στους έλληνες αγελαδοτρόφους –η διάλυση των παραγωγικών δομών της χώρας είναι βασικός στόχος του Μνημονίου. Οι έλληνες παραγωγοί σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό από το εξωτερικό. Η Ελλάδα έχει μικρή παραγωγή και το κόστος είναι υψηλό, αφού η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για την τιμή της ενέργειας και των ζωοτροφών. Τα μειονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής μέχρι τώρα αντισταθμίζονταν από την ποιότητα του προϊόντος και την προστασία από τις εισαγωγές που παρείχε η σύντομη ημερομηνία λήξης. Με τη συμφωνία κυβέρνησης τρόικας η κατάσταση ανατρέπεται πλήρως.
Ποιοι κερδίζουν; Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι καταναλωτές θα βγουν κερδισμένοι από τη μειωμένη τιμή του τελικού προϊόντος. Όμως όπως ήδη είπαμε, το γάλα των 10 ημερών δεν είναι ίδιο με αυτό των 5, όποτε συγκρίνονται ανόμοια πράγματα. Επίσης, η μείωση της τιμής θα είναι τόσο μικτή που δεν θα κάνει τη διαφορά στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Αν όντως ενδιαφερόταν η κυβέρνηση για τον καταναλωτή θα έσπαγε τις πρακτικές καρτέλ των γαλακτοβιομηχανιών που κρατάνε ψηλά τις τιμές, και θα επιδοτούσε την τιμή του γάλακτος (ως είδους απαραίτητου για την επιβίωση) για τους αδύναμους οικονομικά. Η κυβέρνηση και η τρόικα δεν ενδιαφέρονται για τον καταναλωτή. Αυτό που τους νοιάζει είναι να κάνουν έναν ακόμα δώρο στις γαλακτοβιομηχανίες (εγχώριες και πολυεθνικές) δίνοντας τους τη δυνατότητα πρόσβασης σε φτηνή πρώτη ύλη και απαλλάσσοντας τες από τη διατήρηση δαπανηρών δικτύων συλλογής ελληνικού γάλακτος. Τι κι αν καταστραφούν οι κτηνοτρόφοι; Τι κι αν αποδιαρθρωθεί ακόμα περισσότερο η παραγωγική δομή της χώρας; Τα πάντα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων.
Εναπόκειται στους πολίτες να απαντήσουν αν το γάλα των δέκα ημερών μπορεί να λέγεται φρέσκο. Και κυρίως αν θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα.
Οι αυθόρμητες αντιδράσεις δεν είναι κατ’ ανάγκη ορθές. Το προφανές δεν είναι πάντοτε αληθές. Ωστόσο, αυτή τη φορά η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά με το «φρέσκο γάλα δέκα ημερών, είναι ορθή. Κατ’ αρχάς το γάλα που διαρκεί δέκα ημέρες έχει μειωμένη θρεπτική αξία, λόγω διαφορετικής επεξεργασίας από αυτό που πίνουμε σήμερα. Εννοείται ότι δεν ενέχει κάποιο κίνδυνο, αλλά δεν είναι και της ίδιας ποιοτικής στάθμης –πράγμα που «ξεχνάνε» να αναφέρουν οι ιθύνοντες της κυβέρνησης, της τρόικας και του ΟΟΣΑ.
Η απόφαση για επανακαθορισμό του «φρέσκου» γάλακτος ανοίγει το δρόμο για μαζικές εισαγωγές από το εξωτερικό, ιδιαίτερα από χώρες με μεγάλη παραγωγή και πιο φτηνό κόστος. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό λόγω του περιορισμού της σύντομης ημερομηνίας λήξης. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η κυβέρνηση και η τρόικα για πολλοστή φορά κάνουν την πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον επιλογή –ας σκεφτούμε απλά ποιο είναι το ενεργειακό αποτύπωμα της μαζικής οδικής μεταφοράς γάλακτος από την Ολλανδία… Έτσι κι αλλιώς, η κλιματική αλλαγή είναι άγνωστη έννοια για την κυβέρνηση. Λες και η οικολογική κρίση δεν είναι τόσο πιεστική όσο η οικονομική.
Ούτε βέβαια εκπλήσσει ότι κυβέρνηση και τρόικα επιλέγουν να δώσουν τη χαριστική βολή στους έλληνες αγελαδοτρόφους –η διάλυση των παραγωγικών δομών της χώρας είναι βασικός στόχος του Μνημονίου. Οι έλληνες παραγωγοί σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό από το εξωτερικό. Η Ελλάδα έχει μικρή παραγωγή και το κόστος είναι υψηλό, αφού η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για την τιμή της ενέργειας και των ζωοτροφών. Τα μειονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής μέχρι τώρα αντισταθμίζονταν από την ποιότητα του προϊόντος και την προστασία από τις εισαγωγές που παρείχε η σύντομη ημερομηνία λήξης. Με τη συμφωνία κυβέρνησης τρόικας η κατάσταση ανατρέπεται πλήρως.
Ποιοι κερδίζουν; Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι καταναλωτές θα βγουν κερδισμένοι από τη μειωμένη τιμή του τελικού προϊόντος. Όμως όπως ήδη είπαμε, το γάλα των 10 ημερών δεν είναι ίδιο με αυτό των 5, όποτε συγκρίνονται ανόμοια πράγματα. Επίσης, η μείωση της τιμής θα είναι τόσο μικτή που δεν θα κάνει τη διαφορά στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Αν όντως ενδιαφερόταν η κυβέρνηση για τον καταναλωτή θα έσπαγε τις πρακτικές καρτέλ των γαλακτοβιομηχανιών που κρατάνε ψηλά τις τιμές, και θα επιδοτούσε την τιμή του γάλακτος (ως είδους απαραίτητου για την επιβίωση) για τους αδύναμους οικονομικά. Η κυβέρνηση και η τρόικα δεν ενδιαφέρονται για τον καταναλωτή. Αυτό που τους νοιάζει είναι να κάνουν έναν ακόμα δώρο στις γαλακτοβιομηχανίες (εγχώριες και πολυεθνικές) δίνοντας τους τη δυνατότητα πρόσβασης σε φτηνή πρώτη ύλη και απαλλάσσοντας τες από τη διατήρηση δαπανηρών δικτύων συλλογής ελληνικού γάλακτος. Τι κι αν καταστραφούν οι κτηνοτρόφοι; Τι κι αν αποδιαρθρωθεί ακόμα περισσότερο η παραγωγική δομή της χώρας; Τα πάντα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων.
Εναπόκειται στους πολίτες να απαντήσουν αν το γάλα των δέκα ημερών μπορεί να λέγεται φρέσκο. Και κυρίως αν θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου