Άνοιξε χθες βράδυ 28 Οκτωβρίου 2014 στο Ιστορικό Αρχείο- Μουσείο Ύδρας η πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση με τίτλο: «Με Μελάνι και Αίμα» που περιέχει αρχειακό υλικό από τον Αντιστασιακό Τύπο της Κατοχής από το 1941 έως το 1944. Η έκθεση περιλαμβάνει εφημερίδες, έντυπα, φυλλάδες, φωτογραφικό υλικό με τους ήρωες αντιστασιακούς της Ύδρας τα σκοτεινά χρόνια της κατοχής αλλά και στρατιωτική στολή με εξαρτήματα της εποχής αυτής.
Στις 19:00
η εκδήλωση άνοιξε με την εισαγωγική ομιλία της Διευθύντριας κ Κων/νας
Αδαμοπούλου η οποία αναφέρθηκε στον τύπο και τις εφημερίδες εκείνης της
εποχής αλλά και τις αντιστασιακές προσπάθειες των δημοσιογράφων που με
κίνδυνο της ζωής τους έγραφαν και εμψύχωναν τον υπόδουλο Ελληνικό Λαό
των κατοχικών χρόνων.
Στην συνέχεια πήρε τον λόγο ο κ. Γιάννης Παπαχατζής Ιστορικός-Φιλόλογος οποίος και μίλησε για τον ρόλο της Ιστορίας και πως μπορεί να μας διδάξει από το παρελθόν με αποτέλεσμα να γίνουμε όλοι μας σοφότεροι γνωρίζοντας τα λάθη των προγόνων μας, τις εσφαλμένες επιλογές τους, τις καταστροφικές πολιτικές τους και μαθαίνοντας από αυτά, να προφυλάσσουμε τους εαυτούς μας, επομένως και την πατρίδα μας, από την επανάληψη παρόμοιων ή και ίδιων καταστάσεων.
Μετά το πέρας των ομιλιών πραγματοποιήθηκε η προβολή της ταινίας «Οι γυναίκες στην αντίσταση».
Στην
επετειακή εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Δήμαρχος Ύδρας κ. Γ. Κουκουδάκης, ο
εφημέριος του Ι. Ναού Αγίου Δημητρίου Ύδρας Πρωτοπρεσβύτερος π.
Ιωαννίκιος Καλαφάτης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ύδρας κ. Α.
Καλύβας, ο Αντιδήμαρχος Ύδρας κ. Ι. Μπελεγρής, Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο
πρώην Δήμαρχος Ύδρας κ. Κ. Αναστόπουλος, ο Πρόεδρος της
Κινηματογραφικής Λέσχης Ύδρας κ. Λ. Χρηστίδης και δεκάδες κόσμου.
Η προβολή
της ταινίες έγινε σε συνεργασία του Ιστορικού Αρχείου- Μουσείου Ύδρας με
την «Κινηματογραφική Λέσχη Ύδρας» και τον Δήμο Ύδρας.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014 ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ-ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ
28η
Οκτωβρίου! Η ημέρα που θυμόμαστε και τιμάμε το Έπος του 1940, και την
Εθνική Αντίσταση του Ελληνικού Λαού εναντίον του κατακτητή κατά τα
χρόνια της Ιταλό-Γερμανικής Κατοχής!
Tα
κατορθώματα των «παππούδων» μας, μας γεμίζουν με εθνική υπερηφάνεια και
μας διδάσκουν πολλά! Πόσο μάλλον όταν διαβάζοντας και προσεγγίζοντας
επιστημονικά την περίοδο αυτή διαπιστώνουμε πως μπορούμε να νιώθουμε δυο
φορές περήφανοι, μία σαν Έλληνες και ακόμα μία σαν Υδραίοι. Υδραίοι
πατριώτες αγωνιστές, χωρίς να ξεχνούν την ένδοξη Ιστορία του τόπου μας,
στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων θυσιάζοντας ακόμα και την ζωή τους,
ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις δυνάμεις της Κατοχής με διαφορετικούς
τρόπους ο καθένας από αυτούς. Ιστορίες, οι οποίες παραμένουν άγνωστες
για τον περισσότερο κόσμο μέχρι και τις μέρες μας. Αλλά για αυτά θα
μιλήσουν οι αξιόλογες συνάδελφοι που έχω την τιμή να έχω δίπλα μου
απόψε.
Εγώ θα
προτιμούσα να χρησιμοποιήσω σαν αφορμή την σημερινή ημέρα για να
αναφερθώ πολύ σύντομα στην σπουδαιότητα και τη σημασία που έχει η μελέτη
και η γνώση της Ιστορίας και πόσα οφέλη μπορεί να προσφέρει στο σύνολο
της κοινωνίας μας, αλλά και στον καθένα από εμάς ξεχωριστά! Η προσέγγιση
της Ιστορίας της πατρίδας μας έχει πολλές φορές διχάσει τον τόπο, έχει
χωρίσει τον λαό σε στρατόπεδα και έχει δημιουργήσει νοσηρά μίση και
αντιπαλότητες που πραγματικά μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν παρά να
βοηθήσουν σε κάτι. Κάθε ομάδα, κάθε πολιτικός χώρος και σε τελική
ανάλυση ο καθένας από εμάς ατομικά, έχοντας μία εντελώς διαφορετική
προσέγγιση του ίδιου ιστορικού γεγονότος ερμηνεύει την Ιστορία όπως
αυτός επιθυμεί εστιάζοντας συνήθως στη μία πλευρά του νομίσματος,
αγνοώντας ή αποσιωπώντας στοιχεία και γεγονότα τα οποία θα οδηγούσαν σε
συμπεράσματα περισσότερο δίκαια ή αν θέλετε περισσότερο αντικειμενικά.
Όντας
ακόμα φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, δεν άργησα να συνειδητοποιήσω πως η
Ιστορία οφείλει να παίζει δύο πολύ σημαντικούς ρόλους άρρηκτα
συνδεδεμένους μεταξύ τους:
να διδάσκει και
να ενώνει! Και πως μπορεί να διδάξει η Ιστορία;
Με την
δύναμη του παραδείγματος φυσικά! Γεμάτη η Ελληνική Ιστορία από
παραδείγματα προς μίμηση και θαυμασμό αλλά και από παραδείγματα προς
αποφυγή και ντροπή.
Και πως μπορεί να ενώσει;
Υπάρχουν δύο τρόποι οι οποίοι όμως προϋποθέτουν να έχει υπάρχει η γνώση της Ιστορίας:
Α. Ο
ένας τρόπος είναι όλοι μας να χρησιμοποιήσουμε σαν κοινό σημείο αναφοράς
τους Ήρωες και τις ηρωικές τους πράξεις, να τις έχουμε ως πρότυπο και
να διάγουμε έναν βίο πολιτικό, κοινωνικό αλλά και προσωπικό αντάξιο
αυτών.
Β. Ο
άλλος τρόπος είναι ο καθένας από εμάς να διδαχθεί από το παρελθόν με
αποτέλεσμα να γίνουμε όλοι μας σοφότεροι γνωρίζοντας τα λάθη των
προγόνων μας, τις εσφαλμένες επιλογές τους, τις καταστροφικές πολιτικές
τους και μαθαίνοντας από αυτά, να προφυλάσσουμε τους εαυτούς μας,
επομένως και την πατρίδα μας, από την επανάληψη παρόμοιων ή και ίδιων
καταστάσεων.
Αν
εφαρμόσουμε και τους δύο παραπάνω τρόπους ίσως μπορέσουμε κάποτε σαν
λαός να βρούμε έναν κοινό βηματισμό και να κατακτήσουμε αρετές που στις
μέρες μας σπανίζουν όπως η αλληλεγγύη, η συμπόνια, η κοινωνική
δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, η ισότητα και η ισονομία.
Αυτός
είναι για μένα ο ρόλος της Ιστορίας, να γνωρίζουμε, να θυμόμαστε, να
τιμάμε τους νεκρούς μας, να μιμούμαστε τις ηρωικές τους πράξεις και
θυσίες, να ζούμε με τιμιότητα, αξιοπρέπεια και αρετή και να αποφεύγουμε
επανάληψη των λαθών των προγόνων μας!
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΗΣ κ. ΜΑΡΙΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014 ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ-ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ
«Το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός ευθύς εγιόμισε άνθη»
Με
αφορμή τον φετινό εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου θα ήθελα να αναφερθώ σε
ένα φαινόμενο των ημερών μας και αυτό είναι η ιστορική υπερπληροφόρηση.
Πακτωλός ιστορικών αναφορών από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης’ εφημερίδες,
τηλεοπτικές εκπομπές και ιστορικοί κόμβοι ξεπηδούν σαν τις φυσαλίδες στο
νερό που κοχλάζει. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα με τις
ανασκαφές στην Αμφίπολη. Αυτή η ιστορική «έκρηξη» έχει τις ρίζες της στο
έτος 2003 όταν για πρώτη φορά η εφημερίδα Τα Νέα εξέδωσε την Ιστορία
του Νέου Ελληνισμού με την επιστημονική διεύθυνση του Βασίλη
Παναγιωτόπουλου. Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα ιστορικού «βομβαρδισμού»
ελλοχεύουν κίνδυνοι όπως η άμβλυνση των αξιολογικών κριτήριων, η
χάλκευση της αλήθειας και η πόλωση. Οι αιτίες που πρώτα δεν υπήρχαν σε
τόσο μεγάλο βαθμό ιστορικές αναφορές δεν ήταν τυχαίες. Ο εμφύλιος
πόλεμος μας είχε στοιχειώσει και το μίσος είχε σκεπάσει τα βιώματα των
ανθρώπων. Με την νέα χιλιετία η ιστορία ξαναγράφτηκε ή έστω
αναθεωρήθηκε. Στις μέρες μας όμως λόγω της ιστορικής υπερπληρόφορησης ο
καθένας πολύ εύκολα υιοθετεί το ρόλο του ιστορικού παραγνωρίζοντας το
γεγονός ότι αποτελεί επιστημονικό κλάδο.
Λόγω της παραπάνω διαμορφωθείσας κατάστασης αποτελεί αδήριτη ανάγκη να
αναφέρω ότι η λέξη ιστορία προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα οίδα
που σημαίνει γνωρίζω καλά άρα η ιστορία είναι η ακριβής γνώση. Απώτερος
στόχος της ιστορικής επιστήμης είναι η αλήθεια. Η λέξη αλήθεια είναι
σύνθετη. Αποτελείται από το «α» το στερητικό και από το ουσιαστικό λήθη
άρα είναι όλα όσα δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Είναι ότι αξίζει να
μεταλαμπαδεύσουμε στις νέες γενιές. Εξίσου σημαντικός στόχος της
ιστορίας, ίσως και δυσκολότερος, είναι η άρση της μνησικακίας. Η
μνησικακία ως συναίσθημα συνυφαίνεται με την εκδικητική διάθεση και την
ανταπόδοση του κακού που σου έκαναν. Ένας ιστορικός ή ένας γνώστης της
ιστορίας είναι αδιανόητο να είναι μνησίκακος. Απόσταγμα από την γνώση
της ιστορίας θα πρέπει να είναι αξίες όπως :αγάπη, φιλοπατρία
,ελευθερία, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ισότητα αλληλεγγύη και τόσες άλλες.
Αυτές τις αξίες τις έβαψαν με το αίμα τους πολλοί αντιστεκόμενοι
Έλληνες .Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μορφές του Τάκη Ραφαλιά ,
του Νικόλαου Ντούρου , του Μόδεστου Ντούρου ,του Νικόλαου Κρανιδιώτη ,
του Ευάγγελου Περάκη και τόσων άλλων. Όλοι αυτοί θυσίασαν την ζωή τους
στο άνθος της νιότης τους για την ελευθερία της χώρας!
Οι αξίες για τις οποίες αυτά τα παλικάρια έχασαν την ζωή τους είναι οι
μόνες που μπορούν να παραγκωνίσουν τα κακόβουλα πάθη , τον κομματικό
«κανιβαλισμό» και ότι υποδαυλίζει τα μίση. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να
αφήσουμε πίσω μας τις πληγές του εμφυλίου και τις κομματικές ταμπέλες
και όλοι μονοιασμένοι να κατανοήσουμε ότι βάλσαμο στην ψυχή του ανθρώπου
είναι το πικρό χαμόγελο της κατανόησης!
Υ.Γ.: Θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τον Δήμαρχο Ύδρας κ.
Γεώργιο Κουκουδάκη που πριν ακόμα υπερψηφιστούν από το Δημοτικό
Συμβούλιο τα σχετικά με την 28η Οκτωβρίου αιτήματα με ευήκοα ώτα και
θετική διάθεση αγκάλιασε την ιδέα μου.Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον
πρόεδρο της Κινηματογραφικής Λέσχης Ύδρας , τον κ. Ευάγγελο Χρηστίδη ο
οποίος είναι πάντα πρόθυμος να προσφέρει το δικό του σημαντικό λιθαράκι
σε κάθε πολιτισμική εκδήλωση. Τέλος,θα ήθελα να ευχαριστήσω δυο
αξιόλογους συναδέλφους, την κα Ντίνα Αδαμοπούλου και διευθύντρια του
Ι.Α.Μ.Υ και τον κ. Γιάννη Παπαχατζή καθώς η συνεργασία τους και η
συμβολή τους ήταν καθοριστική στο να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση στο
χώρο του Ι.Α.Μ. Ύδρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου