πηγή: Sofia Lampiki Πόσο βαρετές οι ανακοινώσεις κομμάτων για το Πολυτεχνείο.
Εγώ θα γράψω αυτό που γράφω κάθε χρόνο σχεδόν..
"Δεν ξέρω τι είναι πια Πολυτεχνείο του 1973
Όμως από μια χαραμάδα της Ιστορίας περνά και συγκλονίζει η φωνή του Παπαχρήστου όταν απέναντι από τα τανκς θρυμματισμένη ορθώνεται και λέει:
"Είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, αδέλφια μας φαντάροι, αδέλφια μας φαντάροι, δεν θα σηκώσετε όπλο σε αίμα ελληνικό..."
και ριγά κι ο πιο ξεπουλημένος, όταν τραγουδά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν-όλες τις στροφές-, ύμνο στην Πατρίδα του όπως την ονειρεύτηκε η νιότη του.
Ζεί σήμερα το πνεύμα του Πολυτεχνείου;
Η μεγαλύτερη απόδειξη ,φίλοι, ότι μέσα από μιά ρωγμή του χρόνου η τρυφεράδα κι η ευαισθησία των παιδιών του Πολυτεχνείου έχει περάσει στα παιδιά του σημερινού Πολυτεχνείου κείτεται λίγο πιο δίπλα απ την κεφαλή-μνημείο του Μακρή- στον περίβολο του ιδρύματος.
Είναι ένας αβαθής τάφος του αδέσποτου σκύλου Κανέλλου, σύντροφου των φοιτητών του , των νεαρών εξεγερμένων χτες στις διαδηλώσεις και τις πορείες, που έζησε μαζί τους μέχρι το θάνατό του .."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου