Συχνά, πολλά κανάλια της χώρας έχουν σαν θέμα τους τις χιλιάδες παιδικές χαρές που λειτουργούν με τρομερές ζημιές και χωρίς άδεια σε όλους τους Δήμους. Αλλά οι παιδικές χαρές είναι ο μόνος δημόσιος χώρος που είναι κατεστραμμένος; Φυσικά και όχι, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα αγάλματα, τα συντριβάνια, τα ανοιχτά γήπεδα, τα αποδυτήρια των γυμναστηρίων και στις περισσότερες πλατείες.
Αλήθεια ποιος καταστρέφει όλα όσα φτιάξαμε με δανεικά που σήμερα αδυνατούμε να πληρώσουμε;
Αυτοί που σπάνε παγκάκια και μπασκέτες, αυτοί που γράφουν στους τοίχους οπαδικά συνθήματα, που βάζουν αυτοκόλλητα ομάδων στις πινακίδες και αυτοί που λερώνουν τα αγάλματα ποιοι είναι; Δεν νομίζω να υποπτεύεστε τους θαμώνες των ΚΑΠΗ ή των καφενείων; Οι τριαντάρηδες, σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες εργαζόμενοι μου φαίνεται δύσκολο να είναι οι ένοχοι, μάλλον δεν είναι ούτε οι νοικοκυρές ούτε φυσικά οι φοιτήτριες. Όσο σκληρό και αν σας ακούγεται οι καταστροφείς του δημοσίου χώρου δεν είναι άλλοι από τα παιδιά μας. Νέα αγόρια που κάθε βράδυ σπάνε και λερώνουν κάθε τι που με κόπο και κόστος έχουμε δημιουργήσει. Φυσικά δεν γνωρίζουν ότι οι κούνιες ή το παγκάκι που σπάνε, για να κατασκευαστούν πέρασαν μέσα από την ελληνική γραφειοκρατία και κατασκευάστηκε χρόνια μετά την αρχική ιδέα, ενώ πληρώθηκε πανάκριβα.
Αλλά αφού τα κανάλια δεν μιλούν για το γιατί, και μένουν μόνο στα εκατομμύρια που χρειάζονται για να επισκευαστούν, μένω εδώ για να προσθέσω ακόμα κάτι.
Όσοι πήγαν στις παιδικές χαρές τις δεκαετίες του '80 και του '90 θυμούνται ότι οι κούνιες, η τραμπάλα, η τσουλήθρα, το γύρωγύρω και τα μονόζυγα ήταν όλα μεταλλικά, με ελάχιστες ξύλινες επιφάνειες που χρησίμευαν για καθίσματα. Μάλιστα, η τσουλήθρα το καλοκαίρι ήταν απαγορευτική γιατί κινδύνευες να πάθεις έγκαυμα αν την κατέβαινες...
Ξαφνικά λοιπόν, όπως τόσα άλλα, ήρθαν και οι high tech παιδικές χαρές. Πλαστικό (υποαλλεργικό βέβαια), ξύλο (ειδικά επεξεργασμένο) και καουτσούκ (χωρίς χημικά) ήταν τα υλικά για τις νέες και πανέμορφες παιδικές χαρές μας. Με μια διαφορά όμως, αυτά τα υλικά δεν άντεχαν τους βανδαλισμούς ούτε τις υψηλές ελληνικές θερμοκρασίες, δεν φτάνει λοιπόν που χαλούσαν, δεν είχαν και το προνόμιο της επιδιόρθωσης.
Παλιά, οι τεχνίτες του δήμου έτριβαν τις μεταλλικές κούνιες, τους περνούσαν ένα χέρι χρώμα, άλλαζαν την ξύλινη τάβλα που είχε σπάσει και όλα ήταν καλά. Σήμερα αν κάτι χαλάσει πρέπει να αντικατασταθεί ολόκληρο από την εταιρία που το εισάγει...Τέλος, θέλω να σας ενημερώσω ότι καμία παιδική χαρά, όπως και κανένα γήπεδο στην Ελλάδα, δεν έχει άδεια γιατί δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του νομοθέτη. Επειδή λεφτά δεν υπάρχουν, έχουμε μόνο δύο επιλογές: ή να απλοποιήσουμε τη νομοθεσία και να φτιάξουμε καμιά φτηνήαθάνατη παιδική χαρά,όπως παλιά, ή να τις καταργήσουμε και αυτές, όπως τις προληπτικές ιατρικές εξετάσεις, ως περιττές.
*Ο Δημήτρης Κυριακόπουλος είναι υποψήφιος στην Α' Πειραιώς & Νήσων με το Ποτάμι και ένας από τους νεότερους υποψήφιους στις βουλευτικές εκλογές 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου