ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»
Πιο... κοντά στο λεκανοπέδιο της Αττικής βρίσκονται τα τελευταία χρόνια -και μετά την απελευθέρωση της αγοράς στην ακτοπλοΐα- η Κρήτη και η Ρόδος απ' όσο ο Αργοσαρωνικός. Με μόλις έξι ευρώ περισσότερα από το ιπτάμενο δελφίνι για Σπέτσες, ο υποψήφιος επισκέπτης μπορεί να αγοράσει αεροπορικό εισιτήριο για τα νησιά που απέχουν εκατοντάδες μίλια μακρύτερα.
Με τις τιμές για την Υδρα να ξεκινούν από τα 57 ευρώ και για Σπέτσες από τα 80, ο... τιμοκατάλογος συνεισφέρει ό,τι μπορεί στη σταδιακή ερήμωση των νησιών του Αργοσαρωνικού. Συμβατικό πλοίο δεν πηγαίνει εδώ και δύο χρόνια, ενώ η Αίγινα είναι σε λίγο καλύτερη μοίρα, αφού για να ταξιδέψει κανείς την τρομερή απόσταση των 17 μιλίων από τον Πειραιά και να γυρίσει θα χρειαστεί μεν 31,60 ευρώ με το «δελφίνι», έχοντας όμως και την επιλογή του συμβατικού, για το οποίο θα πληρώσει 20 ευρώ.
Οι αυξήσεις στα ναύλα του Αργοσαρωνικού κυμαίνονται από 63% έως και 82% σε σχέση με το 2004. Και γι' αυτόν που το ταξίδι αποτελεί αναψυχή, υπάρχει και η επιλογή της αποφυγής. Τι γίνεται όμως εάν ζεις στην Αίγινα και σπουδάζεις ή δουλεύεις στον Πειραιά και πρέπει να δίνεις κάθε μέρα τουλάχιστον 20 ευρώ για τις μετακινήσεις σου; Δύο είναι οι επιλογές. Ή ξοδεύεις το μισό βασικό μισθό ή βρίσκεις κάποιον να σε φιλοξενεί στο λεκανοπέδιο της Αττικής.
«Σπουδάζω στη Νοσηλευτική και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή κάνω μαθήματα ιστιοπλοΐας στον Πειραιά. Πηγαινοέρχομαι 2-3 φορές την εβδομάδα γιατί τόσο αντέχω οικονομικά. Ευτυχώς που με φιλοξενεί η θεία μου στο Πασαλιμάνι. Ετσι όπως ανεβαίνουν οι τιμές, θα καταντήσω να μη βλέπω τους γονείς μου και να μη μένω σπίτι μου». Λες και έχει περάσει σε κάποια σχολή της Θράκης, και το πατρικό της είναι στην Κόρινθο, αντιμετωπίζει την όλη κατάσταση η Αμαλία Χαλδαίου.
Οπως είπε στην «Ε», το πρόβλημα εστιάζεται και στα δρομολόγια τα οποία σταματούν στις 6 το απόγευμα. «Ο,τι θέλουν κάνουν. Αν δουν ότι δεν έχει κόσμο, το τελευταίο "δελφίνι" μπορεί και να το ακυρώσουν επικαλούμενοι απαγορευτικά που δεν υπάρχουν. Κι εμείς απλά ξεμένουμε στο λιμάνι».
Την ίδια ακριβώς κατάσταση βιώνει και η Φανή Βλάχου, φοιτήτρια στο Βιολογικό Αθήνας. «Ευτυχώς πληρώνω το μισό εισιτήριο γιατί είμαστε πολύτεκνη οικογένεια. Του χρόνου όμως που θα μπει ο αδελφός μου στο πανεπιστήμιο, τι θα γίνει; Θα πληρώνουμε τόσα λεφτά μόνο για να πηγαινοερχόμαστε στις σχολές μας;». Ευτυχώς και η Φανή έχει μια θεία στον Πειραιά που τη φιλοξενεί -αν χρειαστεί- ολόκληρη την εβδομάδα.
Αγονη γραμμή λοιπόν τα «προάστια» του Πειραιά, παραμένουν 12 ώρες χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση. Μια γραμμή στην οποία μετακινούνται κάθε χρόνο 3 εκατομμύρια επιβάτες. Τον Οκτώβριο του 2008 ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας είχε κάνει λόγο για «πελατειακά συμφέροντα, έρμαια εφοπλιστικών παραγόντων και παιχνιδάκια των εταιρειών». Από τότε τίποτε δεν άλλαξε.
Ο Κυριάκος Κλόνος είναι ιδιοκτήτης ενός από τα κεντρικότερα καφέ-μπαρ στο λιμάνι της Αίγινας. Οπως επισημαίνει, οι τιμές είναι απαγορευτικές για να πάει κάποιος για Σαββατοκύριακο στο νησί. «Και αν έρθει, θα κόψει από κάτι άλλο. Τον δεύτερο καφέ, το δεύτερο ποτό. Δεν υπάρχει στα μαγαζιά η κίνηση που υπήρχε». Εννοείται ότι το να πάρει κανείς μαζί το Ι.Χ. του στην Αίγινα είναι μάλλον απίθανο, αφού το εισιτήριο με επιστροφή κοστίζει 70 ευρώ.
«Δεν μας ακούνε»
«Η μείωση των επισκεπτών είναι περισσότερο από προφανής. Ακόμα και οι συμπολίτες μας που έχουν εδώ τη δεύτερη κατοικία τους και έρχονταν κάθε Σαββατοκύριακο, τώρα έρχονται μια φορά το μήνα και αν...». Ο δήμαρχος της Αίγινας Παναγιώτης Κουκούλης τονίζει ότι ο αντίκτυπος στις επιχειρήσεις -εμπορικές και τουριστικές- είναι πολύ μεγάλος.
Σύμφωνα με τον κ. Κουκούλη, με το ισχύον νομικό καθεστώς το υπουργείο δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε τα δρομολόγια ούτε τις τιμές, μετά την πολιτική της «απελευθέρωσης» που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση. Μ' αυτή την άποψη συνηγορούν και τα όσα είπαν στην «Ε» ο δήμαρχος Υδρας Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος και ο δήμαρχος Σπετσών Ευάγγελος Κονταξάκης. «Σε μας δεν υπάρχει ούτε συμβατικό ,μετά το μονοπώλιο που ακολούθησε την απελευθέρωση. Μόνο με flying πηγαινοερχόμαστε, γιατί η ίδια εταιρεία είχε και τα συμβατικά και τα κατήργησε για ευνόητους λόγους. Από το 2007 στέλνουμε επιστολές στους υπουργούς και απάντηση δεν παίρνουμε».
Και σ' αυτά τα δύο νησιά τα δρομολόγια σταματούν νωρίς το απόγευμα και η μόνη λύση είναι τα θαλάσσια ταξί, για τα οποία χρειάζονται 30 ευρώ για μια απλή μετάβαση στη... στεριά. Οσον αφορά δε τα εμπορεύματα, αναγκάζονται να τα μεταφέρουν στην Ερμιόνη με το φέρι, με αποτέλεσμα το κόστος να ανεβαίνει κατακόρυφα. *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου