πρίν αλέκτορα φωνήσαι, ξανανύχτωσε

Απο:Ελευθεροτυπία

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 15.ΧΙ.2010

Η αποχή έχει πολλές φωνές διότι έχει πολλές αιτίες. Είναι αφελείς οι προσπάθειες όσων επιχειρούν να οικειοποιηθούν την αποχή, ομογενοποιώντας την. Η αποχή μπορεί να μην εκφράζει μόνον την απόρριψη του συστήματος αλλά και την παραίτηση από την προσπάθεια για τη βελτίωση ή την αλλαγή του.

Η αποχή μπορεί να εκφράζει απογοήτευση, απόρριψη, απόγνωση, οικονομική αδυναμία, πολιτική οργή αλλά και πολιτική χειραγώγηση, αριστοκρατικό αναχωρητισμό αλλά και πολιτισμική αποβλάκωση. Η αποχή δεν έχει η ίδια φωνή διότι τη σκεπάζουν οι φωνές αυτών που τη «διαβάζουν» και μιλούν στο όνομά της. Καθιστώντας την έτσι απορροφήσιμη από το σύστημα, μια άφωνο φωνή, μια απουσία που δεν μπορεί να 'ναι επί μακρόν παρούσα.

Ομως η διαρκώς αύξουσα αποχή βαθαίνει την αποξένωση -παροδική ή μονιμότερη- του λαού από την πολιτεία, το πολίτευμα και τους πολιτικούς, δίνοντας σε αυτήν την αποστροφή δύο εκδοχές: ή της παθητικής υποταγής ή της εν δυνάμει εξέγερσης...

Θα δούμε...