Συμπληρώνονται 69 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου. Ηταν 10 Ιουνίου 1944, όταν ένα γερμανικό απόσπασμα που έψαχνε αντάρτες μπήκε στο χωριό.
Η μαρμάρινη πλάκα αναφέρει 218 ονόματα νεκρών.
Ανάμεσά τους βρέφη και έγκυοι γυναίκες. «Όσοι επέζησαν, έπρεπε να
φροντίσουν τα ορφανά, να θερίσουν», λέει ο Λευτέρης Σταθάς. Οι
Διστομίτες δεν ξέχασαν. Στη Γερμανία, η μόνη δικαστική διεκδίκηση που
εκδικάστηκε, πλην όμως απορρίφθηκε, κατατέθηκε από τον νομικό Αργύρη
Σφουντούρη.
Η επομένη αγωγή κατατέθηκε στη Λιβαδειά το 1995 από συγγενείς των σφαγιασθέντων, με πρωτοβουλία του δικηγόρου Ιωάννη Σταμούλη.
Οι Διστομίτες δικαιώθηκαν στον Αρειο Πάγο, αλλά δεν κατάφεραν να εκτελέσουν την απόφαση, καθώς το ελληνικό Δημόσιο δεν έδωσε ποτέ την απαιτούμενη άδεια.
Στη συνέχεια προσέφυγαν στα ιταλικά δικαστήρια για να εκτελέσουν την απόφαση, με κατασχέσεις γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ιταλία.
Η Μέρκελ κατέφυγε στη Χάγη για την επίλυση της διαφοράς (αντίστοιχες διεκδικήσεις εγείρουν οι Ιταλοί). Η χώρα μας άσκησε παρέμβαση στη δικαστική διαφορά Ιταλίας-Γερμανίας, η οποία έληξε με νίκη της γερμανικής κυβέρνησης, καθώς επικυρώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο το δικαίωμά της στην ετεροδικία (να μη δικάζεται δηλαδή σε άλλα κράτη).