Δρίτσας - Σαντορινιός: Τι συμβαίνει τελικά σε Κύθηρα και Αντικύθηρα;

Σε κοινή τους δήλωση οι Τομεάρχες, Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής και Εθνικής Άμυνας αναρωτιούνται αν «θα υπάρξει επιτέλους επίσημη ενημέρωση για τα περίεργα περιστατικά που συνέβησαν και συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες σε Κύθηρα και Αντικύθηρα;»

Αναλυτικά η δήλωση τους:                                                                                  

«Μετά το πρόσφατο περιστατικό την Κυριακή (04/07/2021) με την περίεργη «εξαφάνιση» 35 προσφύγων-μεταναστών από τα Αντικύθηρα και την παντελή απουσία ενημέρωσης από την Κυβέρνηση για έκτη συνεχόμενη μέρα για το τι πραγματικά συνέβη στο νησί, σήμερα, ένα ακόμα περίεργο περιστατικό αυτή τη φορά στο νησί των Κυθήρων, έχει αναστατώσει την τοπική κοινωνία και κυρίως τους επαγγελματίες ψαράδες.

Σε ανάρτησή του το τοπικό ενημερωτικό site «KYTHERANEWS» κάνει λόγο για 5 τουρκικά αλιευτικά που έχουν αγκυροβολήσει αρκετές ώρες τώρα, μόλις 2 ναυτικά μίλια νότια της παραλίας Μελιδόνι στα Κύθηρα, σύμφωνα και με το στίγμα που αποτυπώνεται στο marinetraffic.com.

Από το πρωί που έχει γίνει γνωστή αυτή η είδηση, δεν υπάρχει καμία ενημερωτική ανακοίνωση από το αρμόδιο Υπουργείο Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής και τον Υπουργό κ. Γιάννη Πλακιωτάκη. Αντίθετα, συνεχίζεται το «πέπλο σιωπής» και για το σημερινό περιστατικό.

Αλήθεια, πιστεύει η Κυβέρνηση, το αρμόδιο Υπουργείο, ο Υπουργός, ότι έχουν δικαίωμα να μην ενημερώνουν τους πολίτες και την ελληνική κοινωνία για τέτοιου είδους περιστατικά; Θα αντιδράσει ο κ. Πλακιωτάκης, ενημερώνοντας τον ελληνικό λαό; Περιμένουμε…!»

ΠΗΓΗ:left.gr

Κοινή δήλωση των Τομεαρχών του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής Ν. Σαντορινιού, Μετανάστευσης & Ασύλου Γ. Ψυχογιού και Εθνικής Άμυνας Θ. Δρίτσα,- «Τι συμβαίνει στα Αντικύθηρα;»

Ψυχογιός - Δρίτσας - Σαντορινιός για την «εξαφάνιση» των 35 μεταναστών από τις ελληνικές αρχές στα Αντικύθηρα

Facebook Twitter

Άγνωστη παραμένει η τύχη 35 μεταναστών που βρέθηκαν στα Αντικύθηρα το βράδυ της Κυριακής 4 Ιουλίου 2021, με το λιμενικό να συνεχίζει να αρνείται να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση.

Αναλυτικά η δήλωση:

«Την Κυριακή το απόγευμα έγινε γνωστό από κατοίκους και επισκέπτες του νησιού, ότι στα Αντικύθηρα εμφανίστηκαν -χωρίς να είναι γνωστό ο τρόπος με τον οποίο έφτασαν εκεί- περίπου τριάντα πέντε (35) πρόσφυγες-μετανάστες που αναζητούσαν καταφύγιο εκεί. Έκτοτε και παρά τα ερωτήματα που έγιναν από πολλές πλευρές, καμία κυβερνητική ανακοίνωση δεν εκδόθηκε.

Την επόμενη μέρα κατέφθασαν στα Αντικύθηρα έξι σκάφη του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής, ακόμα και το ΠΑΘ 090 «Νήσος Γαύδος». Οι 35 περίπου πρόσφυγες-μετανάστες συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Τέταρτη μέρα σήμερα, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση από το Υπουργείο Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής και τον Υπουργό κ. Γιάννη Πλακιωτάκη ή από το Λιμενικό Σώμα-Ελληνική Ακτοφυλακή, αλλά αντίθετα, όλες οι προσπάθειες που έγιναν για ενημέρωση από δημοσιογράφους και πολίτες, συνάντησαν «τείχος». Οι παραπάνω πληροφορίες είναι απολύτως διασταυρωμένες και δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση.

Γεννάται επομένως το ερώτημα: τι πραγματικά συνέβη και συμβαίνει στα Αντικύθηρα και γιατί η Κυβέρνηση, το αρμόδιο Υπουργείο, ο Υπουργός και το Λιμενικό Σώμα-Ελληνική Ακτοφυλακή σιωπούν; Τι έχουν να κρύψουν;».

Συζήτηση με έναν τρελό...

Δαφνί. καθομαι στο γραφειο με ανοιχτο τον υπολογιστη και μπαινει ενας τροφιμος για να μου ζητησει τα φαρμακα του που ειχε ξεχασει πως τα ηπιε. περναει η εικονα του νεκρου παιδιου στην παραλια και ακολουθει ο παρακατω διαλογος.
-τι ειναι αυτο?
-ενα παιδι
-γιατι δεν το σηκωνουν? θα πνιγει
-εχει πνιγει
-η μαμα του που ειναι?
-δεν ξερω
-να την βαλουν φυλακη. δεν προσεξε το παιδι
-δεν φταιει η μαμα του. το εβαλε σε μια βαρκα για να το σωσει απο τον πολεμο αλλα για αυτες τις βαρκες δεν υπαρχει λιμανι
-γιατι δεν υπαρχει λιμανι?
-γιατι οι χωρες που δεν εχουν πολεμο δεν τους θελουν
-προσφυγες ειναι δηλαδη?
-προσφυγες
-ακουσε μαρια μου…
-δεν με λενε μαρια βρε γιαννη
-δεν εχει σημασια. τυχαιο ειναι το ονομα σου. τυχαιο και που δεν ζεις στον πολεμο.
αυτοι που δεν θελουν τους προσφυγες ειναι καταραμενοι
-δεν προκειται να αλλαξουν
-η γη δεν ανηκει σε κανεναν. οι ανθρωποι δεν εδωσαν γη σε αυτο το παιδι για να περπατησει αλλα η γη του εδωσε μια γωνια για να πεθανει. το χωμα δεν κανει διακρισεις. τους δεχεται ολους. ασπρους μαυρους κιτρινους…ολους
-πιστευεις οτι ξεκουραστηκε?
-φυσικα. κοιμαται μπρουμυτα για να μην βλεπει τους ανθρωπους
-πηγαινε στο κρεβατι σου να ξαπλωσεις. ειναι μεσημερι
-μην με διωχνεις οταν συζηταμε
-δεν αντεχω να συζηταω αλλο
-αν δεν αντεχεις να πας στον πρωθυπουργο και να του πεις οτι τους θελουμε τους προσφυγες. να τους φερουν εδω. εχουμε χωρο. εγω θα ξαπλωσω κοντα στον τοιχο και χωραει να κοιμηθει και αλλος ενας στο κρεβατι μου. και το φαι πολυ ειναι. φτανει για ολους. ετσι να του πεις. τα παιδια δεν κανει να πεθαινουν. θα του το πεις?
-δεν μπορω να του το πω αλλα θα το πω σε πολλους ανθρωπους σε λιγο
-θα πας σε πλατεια να βγαλεις λογο?
-καπως ετσι!
-να τους πεις να τα αγαπανε τα παιδια
-θα τους το πω
-και να μου φερεις τα φαρμακα μου
ειναι στο κρεβατι του και κλαιει. δεν ζηταει πια τα φαρμακα του. εχει μαζευτει κοντα κοντα στον τοιχο και μονολογει… τι ενας της ειπα? αν μαζευτω πιο πολυ, και δυο χωρανε.
συζητηση με εναν τρελο

Ιλντα Νταλί
Νοσηλεύτρια στο Δαφνί..

πηγή: docmed.gr

Πόσα ακόμα νεκρά παιδιά για να πέσουν επιτέλους οι φράχτες της Ευρώπης;

του  Κώστα Βλαχόπουλου
πηγή: nostimonimar.gr

Το φαινόμενο είναι καθημερινό. Καθημερινή και η ντροπή που νιώθουμε οι περισσότεροι αντικρίζοντας το θέαμα δεκάδων άψυχων κορμιών να ξεβράζονται στις ακτές των ελληνικών νησιών.
Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (IOM), πάνω από 300 πρόσφυγες έχουν χάσει την ζωή τους στα νερά του Αιγαίου μέσα στο 2015. Πρόκειται για έναν σχετικά μικρό αριθμό, αν συγκριθεί με τα μεγάλα ναυάγια που καταγράφονται στο άλλο μεγάλο «πέρασμα» της Μεσογείου, αυτό μεταξύ της Λιβύης και της Ιταλίας. Ο λόγος είναι, ότι στο σύντομο ταξίδι από τα τουρκικά παράλια μέχρι τις ελληνικές ακτές χρησιμοποιούνται από τους διακινητές μικρά πλοιάρια στα οποία επιβιβάζονται 30-50 άνθρωποι.
Εντούτοις, αν αναλογιστούμε ότι τα νούμερα αυτά αφορούν κυρίως τις ροές που είχαμε στην διάρκεια του καλοκαιριού, όταν υπήρξε και η κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε πως θα εξελιχθεί το φαινόμενο κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν οι καιρικές συνθήκες δεν θα είναι ευνοϊκές.

Η διαμορφωμένη αυτή κατάσταση εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την έως τώρα στάση της Ευρώπης απέναντι στο ζήτημα.
Τα κράτη-μέλη, προτάσσοντας τα εθνικά τους συμφέροντα, δεν φαίνονται πρόθυμα να προχωρήσουν αποφασιστικά σε υιοθέτηση πολιτικών που θα διευκολύνουν την ασφαλή διέλευση, ταυτοποίηση και εγκατάσταση των προσφύγων. Αντίθετα, επιμένουν να διαχειρίζονται το μεταναστευτικό/προσφυγικό με όρους ασφάλειας. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τις παραδοσιακές παθογένειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αργές διαδικασίες στην λήψη αποφάσεων, γραφειοκρατία, δυσκολία στην συνεννόηση), τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό.
Γιατί όμως οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης επιμένουν σε αυτή τη στρατηγική;
Όλη η συζήτηση γύρω από το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα στην Ευρώπη ξεκινάει από μια παραδοχή: Οι μετανάστες αποτελούν υπαρξιακή απειλή για τις κοινωνίες.
Κυβερνήσεις, πολιτικά κόμματα, και θεσμοί της ΕΕ έχτισαν πάνω σε αυτά τα θεμέλια την «Ευρώπη-Φρούριο», την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική δηλαδή, που ακολουθείται πιστά τα τελευταία χρόνια, η οποία επιτάσσει το σφράγισμα των συνόρων, και την απέλαση όλων αυτών των εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες τους σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, πολλές φορές με ευθύνη της Δύσης.
Στα μάτια πολλών ευρωπαίων ηγετών οι ροές μεταναστών αποτελούν απειλή για την κυριαρχία των κρατών. Οι μετανάστες είναι οι σύγχρονοι «εισβολείς», που απειλούν τα σύνορα -όπως κάποτε τα απειλούσαν οι στρατοί ξένων χωρών- θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, και επιβαρύνουν τις εθνικές οικονομίες και τα συστήματα πρόνοιας. Αυτή η ρητορική νομιμοποιεί σκληρές πολιτικές ασφάλειας, που οδηγούν αναπόφευκτα σε τραγικά περιστατικά, όπως αυτά που βιώνουμε μήνες τώρα στα ελληνικά νησιά.
Παράλληλα, η προβολή των μεταναστών ως απειλή για τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι απολύτως σύμφωνη και με έναν από τους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως περιγράφεται στο άρθρο 2 της συνθήκης της ΕΕ, που είναι να: «διατηρεί και να αναπτύσσει την Ένωση ως έναν χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, στον οποίο η ελεύθερη κυκλοφορία των ανθρώπων διασφαλίζεται σε συνδυασμό με κατάλληλα μέτρα αναφορικά με τους ελέγχους στα εξωτερικά σύνορα, το άσυλο, την μετανάστευση και την καταπολέμηση του εγκλήματος». Η ελευθερία των ευρωπαίων πολιτών δηλαδή, συναρτάται άμεσα από τους ελέγχους στα σύνορα και γι’ αυτό απαιτείται ο περιορισμός της παράνομης μετανάστευσης.
Έτσι, οδηγούμαστε σε μια κατάσταση εντελώς προβλέψιμη, κατά την οποία οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντώνται κάθε λίγο και λιγάκι στις Βρυξέλλες, συζητούν για το ζήτημα, αλλά στο τέλος καμία σοβαρή λύση δεν προτείνεται, καθώς μια τέτοια θα προϋπέθετε το γκρέμισμα αυτής της άθλιας πολιτικής ασφαλειοποίησης της μετανάστευσης , την οποία οι ίδιοι εμπνεύστηκαν και εφαρμόζουν πιστά.
Όσο λοιπόν, το μεταναστευτικό αντιμετωπίζεται με όρους ασφάλειας, και όσο ορθώνονται φράχτες ανάμεσα στους λαούς, οι εικόνες με τα πνιγμένα παιδιά στις ευρωπαϊκές ακτές δεν θα εκλείψουν. Θα είναι εκεί να μας θυμίζουν τις εγκληματικές ευθύνες της «πολιτισμένης» Δύσης, απέναντι στους «ξένους».

Το παιδί που δεν πρόλαβε να γνωρίσει την πολιτισμένη Δύση

πηγή: Νόστιμον ήμαρ
της: Σοφίας Λαμπίκη

Πνίγηκε.
Δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον Πολιτισμό της Ευρώπης.
Δε θα μάθει ποτέ πως υπάρχει Χάρτα Δικαιωμάτων για τους ανθρώπους.
Δεν θα γνωρίσει τους εύπορους ευρωπαίους που στέλνουν τα σκουπίδια και τα χημικά τους απόβλητα στη πατρίδα του.
Ούτε τις Εταιρείες που κλέβουν το πλούτο της πατρίδας του πρόλαβε να γνωρίσει.
Ούτε τους εμπόρους όπλων που στέλνουν τις σοδειές τους στην Αφρική και την καίνε ολόκληρη.
Ούτε στρατό ευρωπαϊκό πρόλαβε να δει αλλά αυτόν τον είδε στη πατρίδα του.
Δεν θα γνωρίσει ποτέ παιδάκια της Ευρώπης, μέσα σε μια φούσκα ευημερίας αλλά παιδιά δυστυχισμένα, δεν έχουν τρέξει στη σαβάνα όπως έτρεχε αυτός πριν φύγουν απ το τόπο τους.
Δε θα δει τις μεγάλες λεωφόρους της Δύσης, τα χωμάτινα δρομάκια του τόπου του ήταν η τελευταία του ανάμνηση.
Δεν θα δει τα φώτα στους δρόμους, μόνο αστέρια έβλεπε στο χωριό του, πίσω.
Ούτε ωραία αυτοκίνητα, πίσω έβλεπε τζιπ στρατιωτικά γεμάτα ανθρώπους με ματσέτες αλλά είχε ένα μικρό γαϊδαράκο και πήγαιναν βόλτες.
Ένα πρόλαβε να δει απ την Ευρώπη.
Τη θάλασσα.
Πρώτη φορά είδε θάλασσα, πλατσούριζε σε ποτάμια βρώμικα απ τα λύματα των πετρελαιοπηγών των Δυτικών στο τόπο του, θάλασσα δεν ήξερε.
Αυτό το γαλάζιο τέρας με τους αφρούς πρώτη φορά το είδε.
Ευρώπη, φώναξε η μάνα του στη βάρκα, Ευρώπη, φτάνουμε.
Το τελευταίο που θυμάται είναι το νερό της θάλασσας.
Αυτό θυμάται το παιδί που δεν πρόλαβε να δει τη Δύση.
Το αλμυρό νερό στο στόμα του θυμάται ενώ ονειρευόταν το σπίτι του που άφησαν πίσω.
Μόνο αυτό.

Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές...

πηγή: left.gr

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.

Με αφορμή την τραγωδία στη Μεσόγειο που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Τριακόσια, τετρακόσια… επτακόσια. Δεν πρόκειται για δισεκατομμύρια που πρέπει να ανευρεθούν. Ούτε αριθμούς που αφορούν εθνικές οικονομίες ή όσα καθημερινά καθορίζουν οι “αγορές”. Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Για ανθρώπους, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, ακόμη και βρέφη που πνίγηκαν, μόλις πριν λίγες ώρες, στη θάλασσα της Μεσογείου. Ανθρώπους που έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Γιατί γνώριζαν, είχαν ακούσει, τους είχαν υποσχεθεί αυτοί οι δουλέμποροι, ότι εκεί που γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και προστατεύεται και, μάλιστα, της δίδεται απόλυτη προτεραιότητα. Τι απ’ όλα συνέβη προχθές; Πρόσφατα στο Αιγαίο; Πριν από μερικούς μήνες στη Λαμπεντούζα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.

Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.

Ποια έκτακτη σύνοδος έγινε για τους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν στις θάλασσες της Μεσογείου; Πόσοι αρχηγοί κρατών μέσα στο σαββατοκύριακό τους ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτή την τραγωδία; Πόσοι επικοινώνησαν μεταξύ τους, πόσοι ξαγρύπνησαν σε “συνόδους κορυφής” για να βρουν λύση σε αυτό το πρόβλημα και να εξετάσουν τρόπους να φιλοξενήσουν ανθρώπους που φεύγουν με σαπιοκάραβα από την αφρικανική ήπειρο για την ευρωπαϊκή γη; Οι δηλώσεις συμπάθειας, τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα, τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε. δεν αρκούν, δεν σώζουν ζωές. Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε όλοι μας τα μανίκια, να βρούμε όλοι μαζί τη λύση που απαιτείται για να σταματήσουν αυτές οι τραγωδίες.

Σταματήστε τους δουλέμπορους που υπόσχονται ταξίδια χωρίς επιστροφή σε γονείς που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα βρέφη τους. Σταματήστε τους πολέμους που προκαλούν τα κύματα προσφύγων. Σταματήστε όσους κερδοσκοπούν στην πλάτη απελπισμένων φτωχών ανθρώπων που επενδύουν το βιος τους για μία ελπίδα που καταλήγει να μην έχει αντίκρυσμα και τους κοστίζει τη ζωή τους.

Δεν ψάχνουν πλούτη αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αναζητούν ανέσεις. Ελπίζουν σε μία ήρεμη ζωή, μακριά από το κυνήγι που περνούν στις πατρίδες τους. Μία ζωή με ασφάλεια, χωρίς κινδύνους. Αυτά τα “λίγα” ζητούν. Έστω, το ένα δέκατο, της φυσιολογικής και ήρεμης ζωής που ζούμε εμείς οι Ευρωπαίοι. Με τα καθημερινά μας άγχη και με τις αγωνίες μας.

Ούτε ένα πιάτο φαγητό, ούτε μία κουβέρτα αρκεί για να αντιμετωπιστούν τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών. Δεν χωρούν πολιτικά παιχνίδια και “ισορροπίες” για βάρκες που πλημμυρίζουν από ανθρώπινες ψυχές και δεν προφταίνουν καν να απομακρυνθούν από τις ακτές της Μεσογείου. Χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα και να αναληφθεί δράση από όλους όσοι μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος που συνιστά, πια, ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Ενώνουμε τις προσευχές μας για την ανάπαυση των ψυχών αυτών των θυμάτων. Ας ενώσουμε, επιτέλους, και τις προσπάθειές μας για να είναι τα τελευταία θύματα που χάνονται σε αυτό το ταξίδι. Για ένα καλύτερο αύριο αυτών των ανθρώπων, ώστε στην αντίπερα όχθη να τους περιμένει η ελπίδα και να μην καραδοκεί ο θάνατος.»

Γενική κατακραυγή για την επίθεση στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών του Πειραιά

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

 Τα κόμματα της Βουλής, στο σύνολό τους, καταδίκασαν την επίθεση στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών του Πειραιά από μέλη της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» - Για εγκληματική δράση και ναζιστική συμπεριφορά κάνουν λόγο .

Τα σκλαβοπάζαρα των μεταναστών ...

πηγή: στους δρομους...
Όταν ο μικροαστισμός και η πλαστή ευημερία μετατρέπουν τους καταπιεσμένους σε καταπιεστές, τότε η λήθη και η αφεντικοσύνη ειναι τα κυρίαρχα στοιχεία μια φιλόδοξης ζωής σε αστικά πρότυπα. 
Κάποτε ήταν και οι ντόπιοι του Ελλαδικού χώρου μετανάστες. 
Όμως σε πείσμα με την ιστορία και σε μια απόπειρα δικαιολόγησης του ρατσιστικού μίσους τους εναντίον στους μετανάστες διατυμπανόζουν οι απανταχού ελληναράδες ότι "εμείς είμασταν αλλιώς, είμασταν αξιοπρεπείς..." 
Παρακάτω παραθέτω ένα δημοσίευμα αστικής φυλλάδας της δεκαετίας του 50 που αναφέρετε στα πογκρόμ των αυστραλών σε έλληνες μετανάστες στην αυστραλία. Θυμήζει κάτι?......

Πάνω από 25.000 Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία το 2011

πηγή: TVXS

Πάνω από 25.000 Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία το 2011, σύμφωνα με τους Financial Times Deutschland, που σημειώνουν ότι το ποσοστό των Ελλήνων μεταναστών αντιστοιχεί στο 0,6% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το 2011 μετανάστευσαν στη Γερμανία 33.000 Ιταλοί και 28.000 Ισπανοί.

«Κακούργα Μετανάστευση»

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το πρωί της Τετάρτης 4 Ιανουαρίου στο σωτήριο έτος (κατά Λουκά Παπαδήμο, πρωθυπουργό τραπεζίτη) 2012. Έχει κολληθεί στη διασταύρωση των οδών Μακρυγιάννη και Ελευθερίας, απέναντι από τον σταθμό του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου στο Μοσχάτο.


πηγη: ΑΥΓΗ

Άρθρο του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου περί του λεγομένου φράκτη στον ποταμό Έβρο

Ζούμε, όσοι κατοικούμε στον Έβρο, το δράμα της εισόδου των λαθρομεταναστών από την Τουρκία. Για την πατρίδα μας, το γεγονός αυτό είναι πρόβλημα που το διαπιστώνει αργότερα η πρωτεύουσα. Για μας όμως, τους Εβρίτες, είναι ένα καθημερινώς επαναλαμβανόμενο δράμα.

Αναφέρομαι στην αθρόα προσέλευση τόσων ανθρώπων, που άλλοτε κουβαλώντας στην πλάτη τους προσωπικές και εθνικές τραγωδίες κι άλλοτε τα βρέφη στην αγκαλιά τους, περνούν τα σύνορα, κακοποιημένοι, άρρωστοι με σοβαρές αρρώστιες, εξουθενωμένοι, μουσκεμένοι από τα νερά του ποταμού Εβρου.

Παλιότερα όσους πνίγονταν στα ορμητικά νερά του και τους ξέβραζε η θάλασσα, τους μετέφεραν στο νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως. Είχα στείλει τότε μια αυτοσχέδια ευχή, επειδή μου ζητήθηκε, για να διαβάζεται στο νεκροτομείο, στην περίπτωση που δεν ήταν εύκολο να διαπιστωθεί από την περιτομή, η θρησκευτική προέλευση του νεκρού.

Ζήσαμε, πριν χρόνια, την αποκοπή, σε ναρκοπέδιο, των κάτω άκρων δύο 17χρονων παιδιών τα οποία φιλοξενήσαμε στο γηροκομείο της Μητροπόλεως για δύο χρόνια. Τελικά, τους αγοράσαμε τεχνητά μέλη, κατάφεραν να περπατήσουν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου εργάζονται μέχρι σήμερα.

Αυτός ήταν ο λόγος που, παραβλέποντας την εθνική μας ασφάλεια, συμφωνήσαμε να «σηκωθούν» τα ναρκοπέδια, γεγονός που κάποιοι αφελείς τότε χαιρέτησαν σαν αντιπολεμική κίνηση, λες κι αυτή θα μπορούσε ποτέ να γίνει μονομερώς!

Τα τελευταία δύο χρόνια το φαινόμενο εντάθηκε. Οι λαθρομετανάστες έρχονται κρατώντας πλαστικοποιημένη στα χέρια τους τη σελίδα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που προβλέπει τα δικαιώματά τους. Μόλις παραδοθούν στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, την επιδεικνύουν ζητώντας απαιτητικά την εφαρμογή της.

Απορούσαμε για την κοντόφθαλμη πολιτική της Ύπατης Αρμοστείας και άλλων «ανθρωπιστικών» φορέων που μας ζητούσαν «τα ρέστα». Η άριστη συμπεριφορά των συνοριοφυλάκων και των αστυνομικών, που συνόδευαν τους λαθρομετανάστες στα νοσοκομεία Διδυμοτείχου και Αλεξανδρουπόλεως για την θεραπεία τους από τις ποικίλες μεταδοτικές ασθένειες και η «εξ ιδίων» τους εξασφάλιση τροφής και ρούχων, θεωρήθηκε ανεπαρκής. Γι’ αυτό ήρθε η FRONTEX. Πολύς λόγος για το τίποτε…

Τέλος πάντων, ποια θα είναι η πολιτική της χώρας μας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, δεν θα την καθορίσω εγώ. Δεν μπορώ, όμως, να μείνω απαθής μπροστά στο ενδεχόμενο μιας εκ νέου απάνθρωπης συμπεριφοράς. Μου εξομολογήθηκαν παλιότερα αστυνομικοί, τις ενοχές που ένιωθαν όταν επαναπροωθούσαν πυροβολώντας τους λαθρομετανάστες, καθώς βρίσκονταν στη μέση του ποταμού. Φοβάμαι ότι και τώρα θα ζήσουμε τραγωδίες και διόλου δεν θα μειώνει την σκληρότητά τους το γεγονός ότι θα τελούν υπό τις «ευλογίες» της ΕΕ.

Δηλαδή, τι; Όταν στοιβαχτούν οι λαθρομετανάστες στο ελληνικό ρείθρο του ποταμού, πίσω από το συρματόπλεγμα, καθώς θα χιονίζει, ή όταν φουσκώνουν τα νερά, οι άνθρωποι αυτοί θα παραμένουν εκεί νηστικοί και μουσκεμένοι για να εξαναγκαστούν να επιστρέψουν πίσω στην Τουρκία; Δεν είναι λύση αυτή, τουλάχιστον πολιτισμένη. Και εμείς θα τους βλέπουμε απαθείς να πνίγονται ή να λιμοκτονούν ή να μαστίζονται από τα κουνούπια;

Βεβαίως, το κύμα αυτό πρέπει να σταματήσει, αν και προσωπικά δεν το πιστεύω όσο συνεχίζεται η άδικη συμπεριφορά των χωρών της Δύσης έναντι των φτωχών και υπανάπτυκτων λαών του Νότου και της Ασίας. Φυσικά, η χώρα μας δεν έχει ατελείωτες δυνατότητες φιλοξενίας. Μα, όπως, τα σύνορα διασφαλίζονται από το στρατό, μόνο όταν εκλείψει και η έσχατη διπλωματική και πολιτική προσπάθεια, το ίδιο να συμβεί και τώρα.

Η καταφυγή σε εκβιαστικούς τρόπους, σε απάνθρωπες τακτικές και σε εξευτελιστικές για την ανθρώπινη προσωπικότητα μεθόδους, που θα αποβούν μομφή για τον πολιτισμό μας- τουλάχιστον τον ελληνικό- δεν είναι λύση. Το συρματόπλεγμα δεν είναι λύση. Είναι απέλπιδα προσπάθεια, εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία, που παραπέμπει σε άλλες περιοχές και σε άλλες εποχές…

ΠΗΓΗ: Σουφλί , τόπος να ζεις !

Τα τείχη και οι τύχες της κοινωνίας.

Του Κ. Δουζίνα
Δυο παρατηρήσεις για τη νέα χρονιά, η πρώτη οργισμένη, η δεύτερη πιο αισιόδοξη. Του Κώστα Δουζίνα.
Όταν έπεφτε το τείχος του Βερολίνου το 1989, οι Ευρωπαϊκές ελίτ πανηγύριζαν το θρίαμβο της Δύσης επί του τότε υπαρκτού κομμουνισμού και ευαγγελίζονταν το τέλος της ιστορίας. Σήμερα τείχη υψώνονται παντού: στην Παλαιστίνη, στα σύνορα του Μεξικού, στη Σαχάρα, τώρα στον Έβρο, το πρώτο της Ευρώπης από το 1989. Άλλα τείχη επίσης κτίζονται στις μεγαλουπόλεις μας όπου φτιάχνονται γκέτο πλουσίων για να προστατεύουν τους έχοντες από τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους αστέγους.
Η ανακοίνωση ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει το χτίσιμο τείχους στα σύνορα με την Τουρκία για να αποτρέψει την είσοδο μεταναστών, ολοκληρώνει την εικόνα της ηθικής και πολιτισμικής της χρεοκοπίας. Το τείχος αυτό είναι τείχος του αίσχους. Το τείχος του Βερολίνου δεν μπόρεσε να στυλώσει το καθεστώς (κρατώντας τους διαφωνούντες μέσα). Το τείχος του Έβρου προσπαθεί να μας «προστατεύσει» κλείνοντας εμάς τους «προνομιούχους» μέσα, και αφήνοντας τους άλλους, τους ανεπιθύμητους απ' έξω. Μας βάζει παράδοξα στην τροχιά μετα-αποικιοκρατικής κοινωνίας, παρότι δεν περάσαμε αποικιοκρατία, και συμπληρώνει τη λογική της τρόικας. Τα τείχη δήθεν κρατάνε τον άλλο απ' έξω, η τρόικα ορίζει πώς θα ζουν οι μέσα. Συμβολικά το τείχος του Έβρου είναι τείχος φυλακής: θα φυλακίζει όλους εμάς ένθεν, τους άλλους εκείθεν. Είτε μέσα είτε έξω, περιορισμός, εγκλεισμός, αποκλεισμός είναι η τύχη όλων. Οι μετανάστες γίνονται εξιλαστήρια θύματα για να παραπλανήσουν τους εντόπιους για τη δική τους τύχη.
Η προσπάθεια να κρατήσεις τον άλλο, τον ξένο, έξω, μακριά είναι αυτοκαταστροφική. Ο άλλος είναι δίπλα μας, ήταν πάντα μέσα, συστατικό κομμάτι της ομαδικής και ατομικής ταυτότητας. Ο ελληνικός πολιτισμός δημιουργήθηκε και ανανεώνεται μέσα από τη σχέση με τον άλλο που οι Έλληνες συναντούσαν στα ταξίδια τους ανά τη Γη. Υπάρχουμε σαν πολιτισμός επειδή η Αθήνα γνώρισε και έμαθε από την Αίγυπτο και την Αφρική, κατά τον Martin Bernal. Υπάρχουμε σαν άτομα επειδή είμαστε ξένοι στους εαυτούς μας, όπως λέει η Julia Kristeva. Το να προσπαθήσεις να κρατήσεις τον άλλο μακριά είναι σαν να κόβεις το χέρι σου, σαν να αρνείσαι την ταυτότητά σου, σαν να πιστεύεις ότι μπορείς να ξορκίσεις το ασυνείδητο. Αλλά το απωθημένο πάντα θα επιστρέφει και θα τιμωρεί τους υβριστές (τόσο με την κλασική όσο και με την τρέχουσα έννοια). Το τείχος είναι χτυπητό παράδειγμα του φόβου και της δειλίας μιας μικρόψυχης εξουσίας (αλλά, υπάρχουν κι άλλες;) Μιας ανόητης εξουσίας που πιστεύει ότι η περίκλειση του εαυτού και ο αποκλεισμός του άλλου δημιουργούν ασφάλεια.
Αλλά υπάρχουν και τα θετικά του νέου χρόνου. Τώρα που ξέρουμε ότι η θεραπεία του μνημονίου είναι χειρότερη από την ασθένεια, ίσως να καταλάβει η Ευρώπη ότι Ελλάδα ήταν το λάθος πειραματόζωο. Όταν οι φοιτητές στο Λονδίνο φώναζαν «θα το κάνουμε Αθήνα», όταν οι Γάλλοι και Άγγλοι πολιτικοί μιλούν για την ελληνική αντίσταση με τρόμο και δέος, ο ρόλος της Ελλάδας στην αναβίωση της ιδέας της Ευρώπης γίνεται ολοφάνερος.
Ο όρος «κρίση νομιμοποίησης» περιγράφει τη μαζική απώλεια εμπιστοσύνης στο εξ ορισμού εύθραυστο κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο δεν μπορεί πλέον να συγκεντρώνει τη λαϊκή συγκατάθεση σε μια ισορροπία ισχύος τόσο κατάφωρα και άδικα οργανωμένη κατά των συμφερόντων της πλειοψηφίας. Τέτοιες κρίσεις εμφανίζονται όταν το κενό που πάντα υπάρχει ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους κυβερνωμένους, γίνεται αγεφύρωτο χάσμα και ο ισχυρισμός των ελίτ ότι εκφράζουν το κοινό συμφέρον δεν πείθει πια κανέναν.
Αυτή την κρίση πλησιάζουμε τώρα στην Ελλάδα και πιθανόν στην Ευρώπη. Τα τείχη είναι κομμάτι μιας γενικότερης πολιτικής για την οποία η μόνη απάντηση στα προβλήματα είναι αστυνομικής και διοικητικής μορφής. Αλλά μπορούμε να αντιταχθούμε στο χτίσιμο τειχών, υλικών ή ψυχικών. Εκεί, γύρω από το τείχος θα παιχτούν οι τύχες του τόπου. Παρά τη μελαγχολία των ημερών τείνω να είμαι αισιόδοξος.

*Ο Κ. Δουζίνας είναι Καθηγητής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου.

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Κυβερνητική επιμονή για τον φράκτη και νέες βολές στην Κομισιόν

Εμμένει η κυβέρνηση στην ανάγκη κατασκευής φράχτη στην περιοχή του Εβρου αλλά και στα περί υποκρισίας από την πλευρά της Ευρώπης.

Τη σκυτάλη από τον Χρ. Παπουτσή πήρε σήμερα ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Οθωνας, που σε δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό (στον "Βήμα FM") σημείωσε πως "τα όρια των ανοχών της ελληνικής κοινωνίας δεν επιδέχονται υποκρισίες".

Πρόσθεσε πως απαιτείται η λήψη βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης.

Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει την κατασκευή ενός συρμάτινου φράχτη συνολικού μήκους 12,5 χλμ. στην περιοχή του Εβρου κοντά στην Ορεστιάδα. Παρόμοιο φράχτη έχει κατασκευάσει η Ισπανία για την "οχύρωση" της πόλης Θέουτα που βρίσκεται σε θύλακα εντός του μαροκινού εδάφους.

Οι προθέσεις της κυβέρνησης συνεχίζουν να προκαλούν έντονες αντιδράσεις.

"Υποκριτική και απάνθρωπη" χαρακτήρισε την κυβερνητική πολιτική για τους μετανάστες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσας. "Απαιτείται μια πραγματικά διεθνής ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική που να σέβεται τον πόνο των ανθρώπων τα δικαιώματα όλων και των Ελλήνων και των αλλοδαπών και να προωθεί πραγματικές λύσεις στο υπαρκτό πρόβλημα και όχι να κλείνει τα μάτια με τέτοιες πολυδάπανες ανόητες επιλογές", πρόσθεσε.

"Δεν χρειαζόμαστε ελληνικό τείχος του αίσχους" υπογραμμίζουν σε ανακοίνωσή τους οι Οικολόγοι-Πράσινοι.

"Η κατασκευή τείχους στον Έβρο όχι μόνο δεν θα αποτρέψει την αναζήτηση και εύρεση διόδων εισόδου τους στην Ευρώπη, αλλά φέρει και τον βαρύ συμβολισμό της μετατροπής της Ευρώπης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε Ευρώπη-Φρούριο του Μεσαίωνα. Ευχόμαστε οι συνθήκες στη χώρα μας να μη φθάσουν ποτέ στο σημείο να ψάχνουμε εμείς δίοδο διαφυγής" σχολίασε η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Ελεάννα Ιωαννίδου.

Απο:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης: Μετανάστες το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού μέχρι το 2050

Λαμβάνοντας υπόψη τον τεράστιο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό μεταναστών παγκοσμίως, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 18η Δεκεμβρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη. Την ίδια αυτή ημέρα, το 1990 υιοθετείται η «Διεθνής Συνθήκη για την Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των Μεταναστών Εργατών και των μελών των Οικογενειών τους».

Ο αριθμός των αθρώπων που έχουν εγκαταλείψει την εστία τους με στόχο την αναζήτηση εργασίας ή μιας καλύτερης ζωής παγκοσμίως, και βρίσκονται εκτεθειμένοι στους κινδύνους που δημιουργεί η διεθνής οικονομική ύφεση και η κρίση των αγορών, όπως η φτώχεια, ο στιγματισμός, οι διακρίσεις και η κακοποίηση, σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης για τη Μετανάστευση, αναμένεται να αγγίξει τα 405 εκατ. μέχρι το 2050, δηλαδή το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
«Μέσα στις επόμενες δεκαετίες η διεθνής μετανάστευση θ' αλλάξει ως προς την κλίμακα, την εμβέλεια και την πολυπλοκότητά της. Εάν ο πληθυσμός των μεταναστών συνεχίσει ν' αυξάνει με το ρυθμό των τελευταίων 20 ετών, το σύνολο των διεθνών μεταναστών παγκοσμίως θα μπορούσε να φτάσει μέχρι και τα 405 εκ. ώς το 2050», επισημαίνεται στη σχετική έκθεση.
Η «αμείλικτη και αναπόφευκτη» αύξηση της μετανάστευσης, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση για τη Μετανάστευση, εντείνεται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, αλλά και του γεγονότος ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι κυνηγούν θέσεις εργασίας στις αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Ο Οργανισμός κάνει λόγο για βραχυπρόθεσμη και αποσπασματική πολιτική εκ μέρους των κυβερνήσεων, τονίζοντας ότι εάν δεν δοθεί σημαντική έμφαση σε ζητήματα, όπως η παροχή στέγασης, εκπαίδευσης και υπηρεσιών υγείας, τα προβλήματα που συνδέονται με την ενσωμάτωση των μεταναστών θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο.
Μετανάστευση και Ελλάδα
Σε πρόσφατη έκθεσή της με τίτλο «Ελλάδα: Παράτυποι μετανάστες και αιτούντες άσυλο κρατούνται τακτικά υπό ανεπαρκείς συνθήκες», η Διεθνής Αμνηστία υπογραμμίζει ότι «η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να μεταχειρίζεται τους παράτυπους μετανάστες και τους αιτούντες άσυλο ως εγκληματίες» και καλεί τις ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν άμεσα την πρακτική κράτησης των μεταναστών αυτών, μεταξύ των οποίων, συχνά συμπεριλαμβάνονται ασυνόδευτα παιδιά.
Ειδική αναφορά γίνεται για τη μεταχείριση των κρατουμένων μεταναστών σε συνοριακούς σταθμούς και κέντρα κράτησης, όπου καταγράφεται περιορισμένη ή ανύπαρκτη πρόσβαση σε δικηγόρους, διερμηνείς, ή γιατρούς. «Η μεταχείριση των μεταναστών από τις ελληνικές αρχές συνιστά περιφρόνηση των δικαιωμάτων τους υπό το διεθνές δίκαιο. Η συνήθης πρακτική είναι η κράτηση των παράτυπων μεταναστών, χωρίς να εξετάζεται αν είναι αναγκαίο αυτό το μέτρο που θα έπρεπε να αποτελεί την ύστατη επιλογή. Οι παράτυποι μετανάστες δεν ενημερώνονται για τη διάρκεια της κράτησής τους ή για το μέλλον τους. Μπορεί να κρατηθούν για μεγάλα διαστήματα σε ασφυκτικά γεμάτες εγκαταστάσεις με ελλιπείς συνθήκες υγιεινής και με τους ασυνόδευτους ανήλικους να κρατούνται στους ίδιους χώρους με τους ενήλικες».
Όπως υπογραμμίζει η Διεθνής Αμνηστία, η μεγάλη πλειοψηφία των εγκαταστάσεων που εξετάστηκαν κρίθηκαν από ανεπαρκείς έως πολύ χαμηλού επιπέδου. Παράλληλα, κρατούμενοι μετανάστες ανέφεραν ότι υπέστησαν άσχημη μεταχείριση από την ακτοφυλακή και την αστυνομία. Γίνεται, επίσης, αναφορά στις διαμαρτυρίες παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο στη Βένα της Ροδόπης το Φεβρουάριο και την απεργία πείνας στη Σάμο τον Απρίλιο.
Παράλληλα, από τις 30.000 αιτήσεις ασύλου που εξετάστηκαν το 2009 μόνο σε 36 χορηγήθηκε καθεστώς προστασίας προσφύγων, ενώ ακόμα 128 εγκρίθηκαν υπό το καθεστώς εξαρτημένης προστασίας (μέλη οικογένειας).

Εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη, το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου έχει προγραμματιστεί στο Πάντειο Πανεπιστήμιο σειρά εκδηλώσεων, με θέμα «Θέλουμε γειτονιές αλληλεγγύης και όχι ρατσιστικού μίσους».
Αναλυτικά οι εκδηλώσεις:
Συζητήσεις:
15:00: Μετανάστευση στην οικονομική κρίση: Θα «πλημμυρίσουμε»; Ομιλητές: Απ. Καψάλης (ερευνητής ΙΝΕ-ΓΣΕΕ), Σ. Δρογώσης (μουσικός), Σ. Ζωγραφάκης (επίκουρος καθ. Γεωπονικής), Ανρί Κασόγκο (Action Congo), Θ. Κούρκουλας (Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»)
17:30: Οι φασιστικές συμμορίες και η απάντηση του κινήματος Ομιλητές: MC Yinka (μουσικός), Γ. Αλμπάνης (Δίκτυο Κοιν. Υποστήριξης Προσφύγων & Μεταναστών), Ζ. Μαχμάντ (Αφγανική κοινότητα), Δ. Τρίμης (δημοσιογράφος), Π. Λίλλης (Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»)
Προβολή ταινίας:
20:00: «MIRUPAFSΗIM» (προλογίζουν οι σκηνοθέτες Χ. Βούπουρας, Γ. Κόρρας)
Απο:www.tvxs.gr