Και αν ο Σύριζα έπαιρνε τοις μετρητοίς την ΕΕ και έκανε λογιστικό έλεγχο του χρέους της Ελλάδας;

                                                                                                             Του Eric Toussaint

Πηγή: contra-xreos.gr    Από τότε που προκηρύχτηκαν οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015, η δυνατότητα του Σύριζα να βγει νικητής από τις κάλπες και να σχηματίσει κυβέρνηση παρουσιάζεται σαν απειλή στη κοινή γνώμη και ειδικά σε εκείνη της Ευρωζώνης. Και όμως, αυτοί που καλούν σε συναγερμό γνωρίζουν θαυμάσια πως ο Σύριζα έχει εξαγγείλει ότι δεν θα αναστείλει την αποπληρωμή του χρέους και δεν θα βγει από το Ευρώ όταν θα γίνει κυβέρνηση. Ο Σύριζα προτείνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εύχεται να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, ο Σύριζα δεσμεύεται να τερματίσει τα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η Τρόικα.

 Αυτή η καμπάνια για τις υποτιθέμενες απειλές που εκφράζει ο Σύριζα στοχεύει να φοβίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους ώστε να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στην αλλαγή. Στοχεύει επίσης στη περίπτωση νίκης του Σύριζα να στρέψει ένα μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ενάντια στον ελληνικό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο να κερδίσει το Podemos  τις ισπανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2015.

 Το χρέος που ζητάνε από την Ελλάδα να αποπληρώσει αντιπροσωπεύει το 175% του εθνικού πλούτου που παράγεται ετησίως και αποτελεί ένα αφόρητο βάρος για τον ελληνικό λαό.

 Τι θα γίνει αν ο Σύριζα στη κυβέρνηση αποφάσιζε να πάρει τοις μετρητοίς το άρθρο 7 ενός κανονισμού  που υιοθετήθηκε το Μάη του 2013 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ένα σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής; Ιδού το πλήρες κείμενο του σημείου 9 του άρθρου 7: «Ένα κράτος μέλος που έχει γίνει αντικείμενο ενός προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής πραγματοποιεί ένα πλήρη λογιστικό έλεγχο των δημόσιων οικονομικών του προκειμένου, ειδικά, να αξιολογήσει τις αιτίες που προκάλεσαν τη συσσώρευση υπερβολικών επιπέδων χρέους καθώς και να εντοπίσει κάθε ενδεχόμενη παρατυπία» (1)

 Η ελληνική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά απέφυγε επιμελώς να εφαρμόσει αυτή τη διάταξη του κανονισμού για να αποκρύψει από τον ελληνικό πληθυσμό τις πραγματικές αιτίες της αύξησης του χρέους και τις παρατυπίες που συνδέονται με αυτήν.  Το Νοέμβρη του 2012, το ελληνικό κοινοβούλιο στο οποίο κυριαρχούσε τότε η δεξιά είχε απορρίψει πρόταση του Σύριζα για τη συγκρότηση ερευνητικής επιτροπής για το χρέος, με 167 ψήφους κατά, 119 υπέρ και 0 αποχές.

 Είναι ξεκάθαρο ότι μετά την εκλογική νίκη του Σύριζα, μια κυβέρνηση που θα σχηματιστεί υπό την ηγεσία του θα μπορούσε θαυμάσια να πάρει τοις μετρητοίς την Ευρωπαϊκή Ένωση και να συγκροτήσει επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους (με συμμετοχή των πολιτών) για να αναλύσει τη διαδικασία υπερβολικής χρέωσης της Ελλάδας, να εντοπίσει πιθανές παρατυπίες και να ταυτοποιήσει παράνομα, άνομα και απεχθή τμήματα …αυτού του χρέους.

 Ιδού ορισμένα στοιχεία κλειδιά που θα μπορούσαν να φωτιστούν από τη πραγματοποίηση του λογιστικού ελέγχου:

 Το ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 113% του ΑΕΠ το 2009 πριν την έκρηξη της ελληνικής κρίσης και την επέμβαση της Τρόικας, η οποία κατέχει τα 4/5 αυτού του χρέους, έφτασε το 175% του ΑΕΠ το 2014. Κατά συνέπεια, την επέμβαση της Τρόικας ακολούθησε μια πολύ έντονη αύξηση του ελληνικού χρέους.

Από το 2010 και μέχρι το 2012, οι πιστώσεις που έδωσε η Τρόικα στην Ελλάδα χρησίμεψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό για να εξοφληθούν οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας μέχρι εκείνη τη περίοδο, δηλαδή οι ιδιωτικές τράπεζες των κυριότερων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (2).

 Περίπου το 80% του ελληνικού χρέους το κατείχαν το 2009 οι ιδιωτικές τράπεζες 7 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από μόνες τους, το 2009, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κατείχαν περί το 50% του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους.

 Ένας λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους θα καταδείξει ότι οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αύξησαν πάρα πολύ τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα ανάμεσα στα τέλη του 2005 και στο 2009 (οι πιστώσεις αυξήθηκαν πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ περνώντας από τα 80 δισεκατομμύρια στα 140 δισεκατομμύρια) χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τη πραγματική ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει.  Οι τράπεζες ενήργησαν τυχοδιωκτικά, βέβαιες  καθώς ήσαν ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα έσπευδαν να τις βοηθήσουν σε περίπτωση που θα υπήρχαν προβλήματα.

 Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι το σχέδιο της υποτιθέμενης διάσωσης της Ελλάδας, που κατέστρωσαν οι ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ, χρησίμεψε στη πραγματικότητα για να επιτρέψει στις τράπεζες μερικών ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν αποφασιστική επιρροή στα ευρωπαϊκά όργανα να συνεχίσουν να αποπληρώνονται από την Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα μεταφέρουν το ρίσκο τους στα κράτη μέσω της Τρόικας.  Δεν είναι η Ελλάδα που σώθηκε αλλά μάλλον μια χούφτα μεγάλων ευρωπαϊκών  ιδιωτικών τραπεζών που εδρεύουν κυρίως στις πιο ισχυρές χώρες της ΕΕ.

 Ο λογιστικός έλεγχος θα αναλύσει κατά πόσο είναι νόμιμο και έννομο αυτό το σχέδιο διάσωσης. Είναι άραγε σύμφωνο με τις συμβάσεις της ΕΕ (ειδικά με το άρθρο 125 που απαγορεύει σε ένα κράτος μέλος να επωμιστεί τις οικονομικές δεσμεύσεις ενός άλλου κράτους μέλους); Οι δημόσιοι δανειστές του 2010 (δηλαδή, τα 14 κράτη μέλη που παραχώρησαν δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 53 δισεκατομμυρίων ευρώ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κλπ) άραγε σεβάστηκαν την αρχή της αυτονομίας της θέλησης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας, ή μήπως επωφελήθηκαν από την απόγνωσή της μπροστά στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των χρηματαγορών για να της επιβάλλουν συμβάσεις που αντιβαίνουν στο δικό της συμφέρον;  Μήπως αυτοί οι δανειστές επέβαλαν λεόντειους όρους, ειδικά όταν απαιτούσαν υπερβολικά ποσοστά αποπληρωμής; (3)

 Επίσης ζητούμενος είναι ο λογιστικός έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ. Γνωρίζουμε ότι μέσα στους κόλπους της ηγεσίας του ΔΝΤ πολλοί εκτελεστικοί διευθυντές (ειδικά ο Βραζιλιάνος και ο Ελβετός) είχαν εκφράσει πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για το δάνειο που παραχώρησε το ΔΝΤ τονίζοντας συγκεκριμένα ότι, με δεδομένες τις πολιτικές που της επιβάλλονταν,  η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να το εξοφλήσει (4).

 Μήπως η ΕΚΤ υπερέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δικαιοδοσία της απαιτώντας από το ελληνικό κοινοβούλιο να νομοθετήσει για το δικαίωμα στην απεργία ή για τον ορισμό των μισθολογικών επιπέδων;

 Το Μάρτη του 2012, η Τρόικα οργάνωσε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή ως επιτυχία. Ας θυμηθούμε ότι ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου  είχε αναγγείλει στις αρχές Νοεμβρίου 2011 και την παραμονή μιας συνάντησης του G20, τη πρόθεσή του να οργανώσει τον Φεβρουάριο του 2012 δημοψήφισμα για αυτή τη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που προετοίμασε η Τρόικα. Κάτω από τη πίεση της Τρόικας, αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ και ο ελληνικός λαός είδε να του στερούν το δικαίωμα να αποφανθεί για τα νέα χρέη. Τα μεγάλα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν το επιχείρημα ότι η αναδιάρθρωση επέτρεπε να μειωθεί κατά 50% το ελληνικό χρέος. Στη πραγματικότητα, το ελληνικό χρέος είναι μεγαλύτερο το 2015 από ό,τι ήταν το 2011, τη χρονιά που προηγήθηκε της μεγάλης διαγραφής του υποτιθέμενου 50%. Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι αυτή η επιχείρηση αναδιάρθρωσης που συνιστούσε μια τεράστια εξαπάτηση συνδεόταν με το βάθεμα των πολιτικών που αντιβαίνουν στο συμφέρον της Ελλάδας και του πληθυσμού της.

 Ο λογιστικός έλεγχος πρέπει επίσης να αξιολογήσει κατά πόσο οι αυστηροί όροι που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που της παραχωρήθηκαν συνιστούν μια χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων και συνθηκών  που οφείλουν να σέβονται  οι δημόσιες αρχές τόσο της πλευράς των πιστωτών όσο και εκείνης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας. Ο καθηγητής νομικής  Andreas Fischer-Lescano, για λογαριασμό του Εργατικού Κέντρου της Βιέννης (5) απέδειξε  χωρίς καμιά αμφιβολία ότι τα προγράμματα της Τρόικας είναι παράνομα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Τα μέτρα που προβλέπονταν από τα προγράμματα προσαρμογής και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καθώς και οι συγκεκριμένες πολιτικές που αποτελούν τις άμεσες συνέπειές τους παραβιάζουν μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη στέγαση, στη κοινωνική ασφάλιση, σε ένα δίκαιο μισθό αλλά και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη συλλογική διαπραγμάτευση. Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολυάριθμα νομικά κείμενα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο όπως από τη Χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη δικαιωμάτων του ανθρώπου, την ευρωπαϊκή κοινωνική Χάρτα, τα δυο Σύμφωνα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Χάρτα του ΟΗΕ,…

 Ο λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να καταδείξει ότι τα μέτρα που έχουν υπαγορεύσει οι πιστωτές συνιστούν προφανή πισωγυρίσματα της άσκησης των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων. Μπορούν να ταυτοποιηθούν σημαντικές παρατυπίες. Κατά συνέπεια, η επιτροπή που θα επιφορτιστεί να διεξαγάγει το λογιστικό έλεγχο θα μπορεί να εκφέρει εμπεριστατωμένη γνώμη για το κατά πόσο το χρέος που έχει συνάψει η Ελλάδα με την Τρόικα είναι νόμιμο, άνομο ή άκυρο.

 Σημειώσεις:

 (1)   Κανονισμός (ΕΕ) Νο 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21^ης Μαΐου 2013 σχετικά με την οικονομική και δημοσιονομική επιτήρηση των κρατών μελών της Ευρωζώνης  που γνωρίζουν ή κινδυνεύουν να γνωρίσουν σοβαρές δυσκολίες από την άποψη της οικονομικής τους σταθερότητας  http://eur-lex.europa.eu/legal-content/FR/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2013.140.01.0001.01.FRA

(2)  RMF, «The eurozone between austerity and default», 2010. http://www.researchonmoneyandfinance.org/index.php/publication/eurozone-reports/33-second-rmf-report-on-the-eurozone-crisis-eurozone-between-austerity-and-default. Βλέπε επίσης Eric Toussaint « Grèce-Allemagne : qui doit à qui ? (2) Créanciers protégés, peuple grec sacrifié », publié le 8 octobre 2012, http://cadtm.org/Grece-Allemagne-qui-doit-a-qui-2

(3)  Τα απαιτούμενα επιτόκια που κυμαίνονταν μεταξύ 4% και 5,5% το 2010-2011 έπεσαν περίπου στο 1% το 2012 μετά από τις διαμαρτυρίες που έγιναν από πολλά μέρη (συμπεριλαμβανομένης και της ιρλανδικής κυβέρνησης στην οποία είχε επίσης επιβληθεί ένα πολύ υψηλό επιτόκιο από τα τέλη του 2010). Ρίχνοντας πολύ τα επιτόκια, τα 14 κράτη μέλη αναγνώρισαν ντε φάκτο ότι τα προηγούμενα επιτόκια ήταν υπερβολικά. Το 2010-2011, τα επιτόκια που πλήρωσε η Ελλάδα στη Γαλλία ανήλθαν σε 437 εκατομμύρια ευρώ.                                                                                                                      

Βλέπε http:/www.assemblee-nationale.fr/13/pdf/rapports/r2857-tl.pdf

(4)  Βλέπε τις αποκαλύψεις που έκανε η Wall Street Journal: http://blogs.wsj.com/economics/2013/10/07/imf-document-excerpts-disagreements-revealed/. Eπίσης http://greece.greekreporter.com/2013/10/08/secret-imf-report-shows-greek-bailout-worries/

(5)  Βλέπε την έκθεση του «Human Rights in Times of Austerity Policy»,   που δημοσιεύθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014, και είναι διαθέσιμη στο http://www.etui.org/content/downloa...).pdf.

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα που αγωνίζεται και αντιστέκεται!

Ανακοίνωση της CADTM-Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου

 Οι ισχυροί της Ευρώπης και ολάκερου του κόσμου δεν περίμεναν καν τη διάλυση του ελληνικού Κοινοβουλίου και το άνοιγμα της προεκλογικής εκστρατείας για να αρχίσουν τη νέα τους επίθεση ψεμάτων και εκβιασμών  που στοχεύουν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες πολίτες για να μην ψηφίσουν στις προσεχείς εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ελληνικό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και πράγματι,  με την υποστήριξη των μεγάλων ευρωπαϊκών ΜΜΕ, «οι από πάνω» που ονομάζονται Γιούνκερ, Μέρκελ, Ολλάντ, Ρέντζι ή Μοσχοβισί αρχίζουν τη νιοστή ωμή επέμβασή τους στις εσωτερικές υποθέσεις αυτής της Ελλάδας, που εξάλλου έχουν μετατρέψει σε ένα σωρό κοινωνικών ερειπίων από τότε που της επέβαλαν τις απάνθρωπες και βάρβαρες πολιτικές τους λιτότητας.

 Η CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου) δεν έχει τη παραμικρή αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις εκείνων που μετέβαλαν την Ελλάδα σε ευρωπαϊκό εργαστήριο των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών τους και τους Έλληνες σε αληθινά πειραματόζωα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής τους θεραπείας-σοκ. Πρέπει να αναμένουμε τη κλιμάκωση της επίθεσής τους καθώς δεν μπορούν να επιτρέψουν στο ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει και να βρει μιμητές στην Ευρώπη!  Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους επειδή έχουν συνείδηση ότι αυτό που διακυβεύεται στις προσεχείς ελληνικές εκλογές είναι η επιτυχία ή η αποτυχία του κοινωνικού πολέμου που διεξάγουν ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία των πληθυσμών ολάκερης της Ευρώπης!

 Είναι εξάλλου επειδή η διακύβευση είναι τόσο σημαντική που πρέπει να αναμένουμε να μην σεβαστούν «οι από πάνω» της Ευρώπης και της Ελλάδας την ετυμηγορία των καλπών που, για πρώτη φορά στην ιστορία, θα σφραγίσει τη νίκη της ελληνικής αριστεράς. Χωρίς καμιά αμφιβολία, θα προσπαθήσουν στη συνέχεια  να προκαλέσουν ασφυξία στην αριστερή κυβέρνηση που θα έχει βγει από τις κάλπες, επειδή μια ενδεχόμενη επιτυχία της θα ερμηνευόταν σίγουρα ως τεράστια ενθάρρυνση για αντίσταση από τους εργαζομένους και τους λαούς της Ευρώπης.

Η CADTΜ, που πάντα βρέθηκε στο πλευρό του ελληνικού λαού που αγωνίζεται ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και στις σοβαρές παραβιάσεις των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του,  θα κάνει και πάλι τα πάντα για να ευαισθητοποιήσει την αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα στην Ευρώπη και πέρα από αυτή, προκειμένου να  κινητοποιηθούν σε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στον ελληνικό πληθυσμό που αντιστέκεται και παλεύει για να απελευθερωθεί από το βραχνά ενός χρέους που όχι μόνο δεν είναι δικός του, αλλά και που προφανώς είναι σε μεγάλο βαθμό άνομο, παράνομο ή απεχθές. Η CADTM θεωρεί ότι η συγκρότηση μιας διεθνούς επιτροπής πολιτών για τον έλεγχο του ελληνικού χρέους, επιφορτισμένης να ταυτοποιήσει το άνομο και/ή παράνομο ή απεχθές τμήμα αυτού του χρέους που δεν θα πρέπει να αποπληρωθεί, θα έβρισκε σχεδόν παντού μιμητές και θα έβαζε στην ημερήσια διάταξη τη καταγγελία του άνομου και/ή παράνομου χρέους όλων των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας…

 Η αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό και στην ελληνική αριστερά που αντιστέκονται και παλεύουν για να απελευθερώσουν τη χώρα και τους πολίτες της από το θανάσιμο εναγκαλισμό των πιστωτών και τη δικτατορία των αγορών, είναι σήμερα στοιχειώδες διεθνιστικό καθήκον όχι μόνο των αγωνιστών αλλά και κάθε ευρωπαίου πολίτη που αρνείται αυτή την Ευρώπη της λιτότητας που γεννάει εξαθλίωση, ρατσισμό και βαρβαρότητα.

31 Δεκεμβρίου 2014

CADTM Ευρώπης

πηγή

Κατασχέσεις ακόμη και για χρέη 300 ευρώ!

πηγή: ΑΥΓΗ


Το ποσό των 300 ευρώ είναι το κατώτατο όριο του χρέους νοικοκυριών και επαγγελματιών προς το Δημόσιο, πάνω από το οποίο μπορεί να ενεργοποιηθεί το μέτρο της κατάσχεσης κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων, διευκρινίζει το υπουργείο Οικονομικών, ενώ το όριο του τραπεζικού λογαριασμού που δεν μπορεί να “πειραχτεί”, από 2.000 ευρώ που είχε ανακοινωθεί, κατέβηκε στο μισό, δηλαδή τα 1.000 ευρώ! Είδες το Μνημόνιο;

Ακόμη κι από τα 300 ευρώ, ως ληξιπρόθεσμο χρέος σε αυτό, μπορεί το Δημόσιο να κατασχέσει περιουσιακά στοιχεία! Το ποσό αυτό αποτελεί το όριο πάνω από το οποίο μπορεί να ενεργοποιηθεί το μέτρο της κατάσχεσης “εις χείρας τρίτων”, ενώ για μισθούς και συντάξεις το ακατάσχετο έχει οριστεί στα 1.000 ευρώ τον μήνα.
Ειδικότερα, σε σχετικό “χρηστικό” οδηγό του υπουργείου Οικονομικών, καταγράφονται (υπό μορφή ερωτήσεων/απαντήσεων) τα μέτρα εκείνα τα οποία μπορούν να λάβουν οι φοροεισπρακτικές αρχές, όπως επίσης και τα δικαιώματα του φορολογουμένου, και ενδεικτικά αναφέρονται και τα εξής:

1. Για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο που δεν έχουν υπαχθεί σε ρύθμιση τμηματικής καταβολής ή σε νομοθετική ρύθμιση μπορούν να ληφθούν, κατά την κρίση του προϊσταμένου της ΔΟΥ, τα εξής μέτρα:

α) Κατάσχεση απαιτήσεων του οφειλέτη που βρίσκονται στα χέρια τρίτων, δηλαδή κατάσχεση μισθών, συντάξεων, ενοικίων, επιδοτήσεων και τυχόν άλλων εισοδημάτων που δικαιούται να εισπράξει από τρίτους.

β) Κατάσχεση κινητών περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, που βρίσκονται είτε στα χέρια του είτε σε χέρια τρίτων. Στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατή και η κατάσχεση ποσών που βρίσκονται σε τραπεζικές καταθέσεις των οφειλετών.

2. Ποινική δίωξη κατά οφειλέτη του Δημοσίου μπορεί να ασκηθεί εφόσον το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος προς το Δημόσιο από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων, υπερβαίνει το ποσό των 5.000 ευρώ και εφόσον η καθυστέρηση καταβολής υπερβαίνει τους 4 μήνες μετά τη λήξη της προθεσμίας πληρωμής.

3. Δεν λαμβάνονται αναγκαστικά μέτρα είσπραξης κατά οφειλετών που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές βεβαιωμένες στις ΔΟΥ υπέρ του Δημοσίου νομικών προσώπων και τρίτων, ύψους μέχρι 300 ευρώ, πλην του μέτρου της κατάσχεσης απαιτήσεων των οφειλετών στα χέρια τρίτων.

Η πιο πάνω ρύθμιση δεν ισχύει για πρόστιμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, ούτε για οφειλές υπέρ ΟΤΑ.

4. Δεν επιτρέπεται η επιβολή κατάσχεσης επί μισθών, συντάξεων ή ασφαλιστικών βοηθημάτων που καταβάλλονται περιοδικώς σε βάρος οφειλετών του Δημοσίου, εφόσον το ποσό αυτών, αφαιρουμένων των υποχρεωτικών εισφορών, είναι μέχρι 1.000 ευρώ μηνιαίως.

Αν ο μισθός, η σύνταξη ή το βοήθημα υπερβαίνει το ποσό των 1.000 ευρώ, λαμβανομένης υπόψη και της περίπτωσης όπου ο οφειλέτης του Δημοσίου λαμβάνει τα ανωτέρω από δύο ή περισσότερους φορείς, λαμβάνεται υπόψη το συνολικό ποσό αυτών και επιτρέπεται η κατάσχεση του 25% αυτών, όμως το εναπομένον ποσό από το σύνολό τους να μην είναι κατώτερο των 1.000 ευρώ.

5. Η έκθεση κατάσχεσης δεν σημαίνει και πλειστηριασμό. Μετά την επιβολή της κατάσχεσης κινητού ή ακινήτου, ο προϊστάμενος της ΔΟΥ εκδίδει πρόγραμμα πλειστηριασμού, στο οποίο ορίζεται η ημερομηνία διενέργειάς του, εντός συγκεκριμένης συντόμου προθεσμίας.

Εν τω μεταξύ, ο οφειλέτης του Δημοσίου μπορεί, μετά από αίτησή του, να υπαχθεί σε διευκόλυνση τμηματικής καταβολής των χρεών ή σε ισχύουσα νομοθετική ρύθμιση, επιτυγχάνοντας και την αναστολή εκτέλεσης του σχετικού προγράμματος.

Η κυριότητα πλειστηριασθέντος ακινήτου μεταβιβάζεται στον υπερθεματιστή μετά τη μεταγραφή της περίληψης της έκθεσης κατακύρωσης στο οικείο υποθηκοφυλακείο ή κτηματολογικό γραφείο όπου υφίσταται. Μέχρι τότε η κυριότητα του ακινήτου παραμένει στον έως τότε κύριο του ακινήτου.

6. Μετά την επιβολή από το Δημόσιο ή από οποιονδήποτε τρίτο κατάσχεσης σε ακίνητο, μπορεί να επιβληθεί και άλλη κατάσχεση για οφειλές προς το Δημόσιο στο ίδιο ακίνητο.

7. Είναι δυνατή η άρση κατάσχεσης και η εξάλειψη υποθήκης επί ακινήτου για χρέη προς το Δημόσιο μετά την εξόφληση ή τη διαγραφή του χρέους για το οποίο επιβλήθηκε το μέτρο ή μετά την έκδοση απόφασης από το αρμόδιο όργανο με συγκεκριμένους, κατά περίπτωση, όρους αποδέσμευσης.

"Το Συμφωνητικόν της πωληθείσης Ελλάδος"

πηγή: ΑΥΓΗ

* Στα μουλωχτά ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. πέρασαν στη Βουλή τροπολογία για την κατά προτεραιότητα εξόφληση των δανειστών και πληρωμή μισθών - συντάξεων απ' όσα περισσέψουν
 * Σε ταμείο που συγκροτεί η τρόικα θα πηγαίνουν απευθείας τα χρήματα του δανείου και όσα φορολογικά έσοδα είναι αναγκαία για τα τοκοχρεολύσια
 Μέρες που παραπέμπουν στα Δάνεια του Αγώνα του 1825 με την εισβολή του Ιμπραήμ και το περιβόητο "Συμφωνητικόν της πωληθείσης Ελλάδος" θυμίζει η χθεσινή ρύθμιση εξόφλησης κατά προτεραιότητα των πιστωτών, ακόμη και αν χρειαστεί το Ελληνικό Δημόσιο να μην πληρώνει μισθούς, συντάξεις και περίθαλψη.
Για τη διασφάλισή τους μάλιστα οι πιστωτές συγκροτούν τον περίφημο ειδικό λογαριασμό εκτός ελέγχου της ελληνικής κυβέρνησης, στον οποίο θα κατατίθενται απευθείας τα χρήματα του δανείου των 130 δισ., καθώς επίσης και τα έσοδα του κράτους από φόρους και αποκρατικοποιήσεις.
 Η ρύθμιση αυτή, που αποτελεί διεθνή δέσμευση της χώρας και συνιστά εκχώρηση ενός από τα σημαντικότερα στοιχεία της εθνικής κυριαρχίας, που είναι η δημοσιονομική διαχείριση, κατατέθηκε αιφνιδίως στη Βουλή με τη μορφή τροπολογίας λίγο πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής του νομοσχεδίου, με το οποίο κυρώνεται το Ταμείο Δημοσιονομικής Σταθερότητας. 


 Κύριο άρθρο: Μηχανή ύφεσης η "πωληθείσα Ελλάς"

Η χρεοκοπία μας είναι η επιλογή Παπαδήμου

Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Ελεύθερη Ζώνη, 17 Ιανουαρίου 2012

Είναι γνωστή η ρήση ότι μπορεί τα νούμερα να ευημερούν ωστόσο οι άνθρωποι, πίσω από αυτά, δυστυχούν. Στην περίπτωση της χώρας μας ωστόσο τα μαύρα, κατάμαυρα νούμερα ταυτίζονται με την καταχνιά που έχει πλακώσει σήμερα την ελληνική κοινωνία, κάνοντας εξαιρετικά επίκαιρο το πραγματικό (και όχι εκβιαστικό όπως αυτά που θέτουν οι κρατούντες, Παπαδήμος σήμερα, Παπανδρέου χθες) το δίλημμα: χρεοκοπούμε ή σωζόμαστε.



Όλα δυστυχώς δείχνουν ότι συνειδητά η εκτρωματική κυβέρνηση του μη εκλεγμένου Λουκά Παπαδήμου, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, έχει επιλέξει να χρεοκοπήσουμε αφού εφαρμόζει με επιμέλεια τη συνταγή που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει την κοινωνία μας με απίστευτα ραγδαίους ρυθμούς.

Τι σημαίνει ότι το ελληνικό χρέος θα υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο; Κινδυνεύει η δημόσια περιουσία από κατασχέσεις - Μια νομική ανάλυση για το ζήτημα...

πηγη: bankingnews.gr

Τόσο καιρό, ακούμε για το μείζον θέμα της υπαγωγής του Ελληνικού χρέους σε αγγλικό δίκαιο.  Διαισθαντικά μπορούμε ενδεχομένως να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι κάτι καλό.
Ωστόσο, δεν έχει εξηγηθεί, ποιο ακριβώς είναι το διακύβευμα από μια τέτοια μεταβολή.

Επιχειρώ μια πρώτη προσέγγιση του θέματος, ελπίζοντας ότι άλλοι, επιφανέστεροι και αρτιότεροι νομικοί θα αποδώσουν με περισσότερη επιστημονικότητα από εμένα τα εν λόγω ζητήματα.

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Α. ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
Α.1. Η ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ
Ετεροδικία καλείται η μη υπαγωγή ξένων κρατών στη δικαιοδοσία των εγχώριων δικαστηρίων. Η αναρμοδιότητα αυτή των εγχώριων δικαστηρίων στο να εκδικάζουν υποθέσεις τις οποίες διάδικο μέρος είναι ένα ξένο κράτος αποτελεί καθιερωμένο κανόνα του εθιμικού διεθνούς δικαίου.
Μπορούμε να δικαιολογήσουμε το θεσμό της ετεροδικίας με δύο κριτήρια:

"Βλέπω στην Ελλάδα όσα έζησα στην Αργεντινή"

πηγη: news247.gr

Η εμπειρία του Αργεντινού δημοσιογράφου και συγγραφέα Πέδρο Μπρίγκερ από την Ελλάδα του θύμισε την Αργεντινή του 2001. 
Διαβάστε τι συμβουλεύει τους Έλληνες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση


Αίσθηση déjà vu προκάλεσε η Ελλάδα του 2011 στον πολυβραβευμένο δημοσιογράφο και συγγραφέα Πέδρο Μπρίγκερ που έζησε την "κόλαση" της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή του 2001.

Ο Αργεντινός βρέθηκε για τις ανάγκες ρεπορτάζ στην Ελλάδα και περιέγραψε την εμπειρία του από την οικονομική κρίση στον "Τύπο της Κυριακής", συμβουλεύοντας τους Έλληνες να μελετήσουν το παράδειγμά τους.

Οι εικόνες που αντίκρισε, όπως σημείωσε, του θύμισαν την Αργεντινή του 2001, τονίζοντας ότι βλέπει ομοιότητες ομοιότητες όχι μόνο στα μέτρα που επιβάλλονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και που είναι τα ίδια με αυτά που επέβαλαν στους ίδιους.

Αυτό που παρατήρησε ήταν ότι η πολιτική τάξη στην Ελλάδασυμπεριφέρεται με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Αργεντινής,σημειώνοντας πως η μεσαία τάξη στην Ελλάδα έχει υποστεί ένα μεγάλο χτύπημα και θυμίζοντας πως στην Αργεντινή το 2001 είχαν τους νεόπτωχους.

"Πέρασα από τον σταθμό του Μετρό στην Πανεπιστημίου και είδα μια εικόνα που με συγκλόνισε. Από τη μία τα υπέροχα κτίρια του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης, από την άλλη μια ομάδα μεταναστών να πουλάει μικροπράγματα, αγωνιώντας μην έρθει η αστυνομία, και παραδίπλα μια ομάδα ναρκομανών που "χτύπαγαν ενέσεις" σε κοινή θέα.

Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν γιατροί του κόσμου που μοίραζαν φαγητό σε φτωχούς. Αυτές είναι χαρακτηριστικές εικόνες παρακμής, αποδόμησης της κοινωνίας", ανέφερε.

Συγκλονίστηκε από την ιστορία που του διηγήθηκε δημοσιογράφος για μία μητέρα που άφησε το παιδί της στον παιδικό σταθμό και δεν γύρισε να το πάρει γιατί δεν μπορούσε να το ζήσει. "Τρομερό! Αυτό μου θύμισε πολύ την Αργεντινή του 2001. Διάβασα, επίσης, την είδηση για τα συσσίτια στο σχολεία. Το ίδιο συνέβη και σε εμάς και ακόμη έχουμε συσσίτια σε κάποια σχολεία", σημείωσε.

Σε ερώτηση κατά πόσο υπάρχει στην Αργεντινή μία αίσθηση αλληλεγγύης για την Ελλάδα, ανέφερε ότι δεν φτάνουν εκεί πολλές λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει στη χώρα μας.

"Η Αργεντινή υπήρξε το μεγάλο εργαστήριο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη Νότιο Αμερική. Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο εργαστήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ευρώπη", παρατήρησε.

Όσο για τι θα συμβούλευε τους Έλληνες για να αντιμετωπίσουν την κρίση, ο  Πέδρο Μπρίγκερ επισήμανε ότι κανείς δεν γνωρίζει τη λύση.

"Θα σας έλεγα μόνο να οργανωθείτε. Να βρείτε εναλλακτικές λύσεις για τα πάντα. Δικές σας λύσεις. Και να μελετήσετε το παράδειγμα της Αργεντινής, γιατί μπορείτε να πάρετε καλές ιδέες και να τις εφαρμόσετε με το δικό σας τρόπο. Το 2001 η Αργεντινή ήταν μία κόλαση. Στη γειτονιά μου ήταν όλοι άνεργοι. Σήμερα όλοι έχουν δουλειά και ζούνε καλά", κατέληξε.

ΔΕΙΤΕ

"Το πείραμα της Αργεντινής"

Την εκτη δοση την πηρανε! Εμεις τι θα παρουμε;

τα σχόλια απο:sikam.wordpress.com

Αφου διελυσαν την χωρα, το κοινοβουλιο, και την εκλεγμενη κυβερνηση, διωρισαν δικο τους υπαλληλο μη εκλεγμενο πρωθυπουργο και εβαλαν τους νεοφασιστες στην κυβερνηση, ταπεινωσαν τον αρχηγο της αξιωματικης αντιπολιτευσης, οι διεθνεις τοκογλυφοι θα κανουν βολτα τα λεφτα τους περνωντας τα για λιγο απο τα ταμεια της Ελλαδας και κερδιζωντας το κατι τις τους.

Το παραμυθι πως αν δεν κυκλοφορησει το χρημα τους δεν θα εχουμε λεφτα για συνταξεις κοστισε την εργασια σε χιλιαδες δημοσιους υπαλληλους που απολυθηκαν χωρις αποζημιωση και με επιδομα ανεργιας λιγο πανω απο των υπολοιπων.
Για να δουμε λοιπον που θα πανε τα λεφτα;

Αλέξης Τσίπρας: Χωρίς την 6η δόση δεν θα είχαμε λεφτά για τους τόκους, όχι για τους μισθούς

απο : ΑΥΓΗ 

“Αν δεν παίρναμε την 6η δόση, δεν θα είχαμε λεφτά για τους τόκους και τα χρεωλύσια, όχι για τους μισθούς και τις συντάξεις”: Αυτό υποστήριξε ο πρόεδρος της Κ.Ο, του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας σε χθεσινή του συνέντευξη στο ρ/σ “Βήμα” και, επεξηγώντας τη θέση του, μίλησε για τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού βάσει των οποίων μέχρι το τέλος του '12 το δημόσιο ταμείο θα λάβει περίπου 12 δισ. από φορολογικά έσοδα. Και συνέχισε: “Οι μισθοί και οι συντάξεις είναι περίπου 3,8 δισ., τα ασφαλιστικά ταμεία άλλα 3 δισ., ενώ τα φορολογικά έσοδα 12 δισ. Άρα λοιπόν λεφτά για τους μισθούς και τις συντάξεις υπάρχουν. Δεν υπάρχουν λεφτά για τους τόκους και για τα χρεωλύσια”. Ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι η 6η δόση χρησιμοποιείται ως “εργαλείο εκβιασμού” από τους πιστωτές και την ελληνική κυβέρνηση, ενώ για μια ακόμη φορά αρνήθηκε το δίλημμα που θέτει ο πρωθυπουργός για “ευρώ ή χάος”, επισημαίνοντας: “Αν το δίλημμα είναι ευρώ της κοινωνικής λεηλασίας ή δραχμή της κοινωνικής καταστροφής, εμείς δεν επιλέγουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Εμείς δεν θέλουμε την κοινωνική καταστροφή, αλλά την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, μια άλλη προοπτική”. Κληθείς να σχολιάσει την επιστολή Σαμαρά υπενθύμισε όσα έλεγε όλες τις προηγούμενες μέρες, ότι δηλαδή δεν έχει σημασία η υπογραφή, αλλά “η διάπραξη του εγκλήματος”, όπως χαρακτηρίζει την ψήφιση της δανειακής σύμβασης. “Μιλώ για έγκλημα, διότι δένει χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό για τις επόμενες δεκαετίες” υποστήριξε αναφερόμενος στην υπαγωγή του ελληνικού χρέους στο αγγλοσαξονικό δίκαιο, το οποίο λειτουργεί προς όφελος του πιστωτή. Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ είπε, τέλος, ότι αφού η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου είναι στον αέρα, “ο ιδρυτικός σκοπός της κυβέρνησης έχει εκλείψει”.

“Πρώτο βήμα το ευρωομόλογο”
“Πρώτο βήμα για την αλλαγή των ευρωπαϊκών Συνθηκών” χαρακτήρισε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Πάνος Σκουρλέτης την έκδοση ευρωομολόγου. Σε συνέντευξή του στο ρ/σ “Στο Κόκκινο 105,5” υποστήριξε ότι η διεκδίκηση ευρωομολόγου μπορεί να έχει “τεράστια αξία”, καθώς “αποτελεί μια δομική αλλαγή, διότι απονομιμοποιεί την πολιτική της λιτότητας”. Και συνέχισε: “Μπορεί αυτή τη στιγμή η κα Μέρκελ να προσπαθεί να το εντάξει στη δικιά της λογική ή εν πάση περιπτώσει να το βάλει σαν αντάλλαγμα για τη συνέχιση μιας πολιτικής λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως συνηθίζουν να τη λένε οι κυρίαρχες δυνάμεις. Αλλά στην ουσία η εφαρμογή του ευρωομόλογου δεν είναι τίποτε άλλο από την εγγύηση πια από έναν κεντρικό οργανισμό, δηλαδή την ΕΚΤ, του συνόλου των δημοσίων χρεών των κρατών - μελών. Ουσιαστικά σπάει τη μέχρι τώρα δομή και την αρχιτεκτονική της Ευρώπης”.

---------------------------------------------------------
“Αν δεν παίρναμε την 6η δόση, δεν θα είχαμε λεφτά για τους τόκους και τα χρεωλύσια, όχι για τους μισθούς και τις συντάξεις”:
Αυτό υποστήριξε ο πρόεδρος της Κ.Ο, του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας σε χθεσινή του συνέντευξη στο ρ/σ “Βήμα” και, επεξηγώντας τη θέση του, μίλησε για τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού βάσει των οποίων
μέχρι το τέλος του ’12 το δημόσιο ταμείο θα λάβει περίπου 12 δισ. από φορολογικά έσοδα.
Και συνέχισε:
“Οι μισθοί και οι συντάξεις είναι περίπου 3,8 δισ.,
τα ασφαλιστικά ταμεία άλλα 3 δισ.,
ενώ τα φορολογικά έσοδα 12 δισ.
Άρα λοιπόν λεφτά για τους μισθούς και τις συντάξεις υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν λεφτά για τους τόκους και για τα χρεωλύσια”.

 ---------------------------------------------------------

Τεράστια πολιτική απάτη ο εκβιασμός για την 6η Δόση: θα τα μοιραστούν οι τράπεζες μεταξύ τους!

Του *Νίκου Κοτζιά, από την Ελευθεροτυπία

Σύμφωνα με την ειδική διεθνή εταιρεία συμβούλων δανειοδοτήσεων TFMA, τα 8 δισεκατομμύρια ευρώ της επόμενης δόσης, για την οποία μας εκβιάζουν, θα διανεμηθούν ως εξής: 19% θα πάνε στο ελληνικό Δημόσιο, 23% σε έλληνες κατόχους ομολόγων, κύρια ελληνικές τράπεζες, 18% στην ΕΚΤ.
Τέλος, το υπόλοιπο 40% θα πάει σε αλλοδαπούς επενδυτές, κύρια σε γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα βρίσκεται εκβιαζόμενη για μια δόση δανείων τα οποία κατά το 81% θα επιστραφούν ως τοκοχρεολύσια στους δανειστές, ενώ το ελληνικό Δημόσιο θα λάβει το 19%. Πρόκειται για τον πλήρη παραλογισμό: μας εκβιάζουν οι δανειστές μας που θα λάβουν τα 4/5, αντί να τους «εκβιάζουμε» εμείς που θα τους τα δώσουμε μόλις τα λάβουμε!

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν τα δύο τελευταία έτη. Το 2009 και το 2010 το 86,4% των δανείων που έχουμε λάβει χρησιμοποιήθηκαν για πληρωμή τοκοχρεολυσίων.
Η τρέλα δεν είναι μόνο ότι πληρώνουμε χρέη που δεν είναι όλα νόμιμα, αλλά ότι μας εκβιάζουν προκειμένου να «αποκτήσουμε» τη δυνατότητα αποπληρωμής τους! Δίνουμε κυριαρχία. Ευνουχίζουμε κανόνες δημοκρατίας. Πήγαμε σε βαθιά ύφεση. Ενα εκατομμύριο άνεργοι. Και όλα αυτά για να έχουμε «το δικαίωμα» να τους πληρώνουμε δανειζόμενοι με βαρείς όρους.
Η ακολουθούμενη από Βερολίνο και Βρυξέλλες τακτική είναι η ίδια με εκείνη που ασκήθηκε απέναντι στη νικημένη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, οι Γάλλοι και άλλοι σύμμαχοί τους, σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των ΗΠΑ, επεδίωξαν να τιμωρήσουν και να πειθαρχήσουν τη Γερμανία με μέτρα που την οδήγησαν σε μεγάλη ανεργία, ύφεση και υπερχρέωση. Οι αποζημιώσεις που υποχρεώθηκε η Γερμανία να πληρώσει για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονταν σε 325 σημερινά δισεκατομμύρια ευρώ. Η αποπληρωμή τους τέλειωσε μόλις το 2010! Το χρέος αυτό, αποτέλεσε σημαντική αιτία υπονόμευσης της δημοκρατίας στη Γερμανία και επέτρεψε την κυριαρχία του ναζισμού.
Οι Αμερικάνοι, όπως και οι Γάλλοι, διδάχθηκαν από τη λάθος αντιμετώπιση της Γερμανίας και γι' αυτό μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αντί να επιλέξουν την ουσιαστική διάλυση της Γερμανίας, όπως ήταν η αρχική τους σκέψη, στήριξαν τελικά τη σταθερότητά της συμβάλλοντας στο «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας. Η διαφορά συμπεριφοράς των νικητών ανάμεσα στον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ότι είχαν, πλέον, αντιληφθεί ότι η λύση δεν ήταν η τιμωρία, δεν ήταν η πειθάρχηση της Γερμανίας με εξοντωτικά μέτρα, αλλά η ενσωμάτωσή της σε ένα συνολικότερο σύστημα. Η ανάγκη υποστήριξης της ανάπτυξή της. Το συμπέρασμα που εξήγαγαν, ότι για τα λάθη της ηγεσίας της Γερμανίας, ορθότερα για τα εγκλήματά της, δεν έπρεπε να τιμωρηθεί ο γερμανικός λαός ως σύνολο, αλλά κύρια οι ηγέτες της.
Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι θετικό συνέβη για τη Γερμανία μετά το 1945, παρά τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε, η Γερμανία απαιτεί σήμερα τη συλλογική τιμωρία του ελληνικού λαού, ενώ διευκολύνεται στα αυτοκρατορικά της σχέδια από την ηγεσία της χώρας που ευθύνεται για ό,τι συνέβη. Αυτό δείχνει ότι οι ελίτ της Γερμανίας, εγκλωβισμένες σε έναν βαθύ οικονομικό εθνικισμό έχουν πλήρως τυφλωθεί και δεν έχουν διδαχτεί ούτε καν από την ίδια την Ιστορία.
 

*Ο Νίκος Κοτζιάς είναι συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Η Ελλάδα καταστρέφεται εσκεμμένα και μεθοδευμένα

του Τζέιμς Κ. Γκαλμπρέιθ 
πηγη:TVXS

«Εγκληματικές» χαρακτηρίζει ο επιφανής οικονομολόγος Τζέιμς Κ. Γκαλμπρέιθ τις βίαιες πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η Ε.Ε. και το ΔΝΤ στην Ελλάδα, και ληστρικές τις φοροεπιδρομές. Γιος ενός από τους τιτάνες οικονομολόγους του 20ού αιώνα, ο Τζέιμι, όπως είναι γνωστός σε φίλους και συναδέλφους, δεν έχει συνηθίσει να μασάει τα λόγια του. Στην συνέντευξη του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και στον Χρόνη Πολυχρονίου μιλά για την κρίση στην Ελλάδα και την ευρωζώνη γενικότερα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ησασταν σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα, οπότε θα ήθελα τις εκτιμήσεις σας για το τι συμβαίνει στη χώρα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Ελλάδα καταστρέφεται. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Καταστρέφεται εσκεμμένα και μεθοδευμένα. Αυτή είναι η εγκληματική πολιτική της Ε.Ε. και του ΔΝΤ απέναντι σε μια χώρα που έχασε τον έλεγχο της δημοσιονομικής της κατάστασης. Τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν στοχεύουν σε μεταρρύθμιση της οικονομίας (αφελής, τουλάχιστον, όποιος πιστεύει σε κάτι τέτοιο) αλλά σε παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών στην Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους, όπως η Ιταλία. Οι δε φοροεπιδρομές είναι ληστρικές και οδηγούν στην εξαθλίωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Χαρακτηρίσατε τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα ως μια πολιτική συλλογικής τιμωρίας. Από πότε μετετράπη σε πολιτική η τιμωρία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ακριβώς. Αυτό είναι που προσπαθώ να πω. Οτι τα μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα δεν έχουν να κάνουν με καμιά προφανή οικονομική πολιτική. Αντιθέτως, στοχεύουν στην κατάρρευση της οικονομίας ως τιμωρία για το ότι η χώρα προκάλεσε πρόβλημα στην Ε.Ε. και για να δουν χώρες όπως η Ιταλία αυτή τη στιγμή, τι τους περιμένει σε περίπτωση που δεν προχωρήσουν σε «εξυγίανση» των δημόσιων οικονομικών τους. Η Ε.Ε. και η Γερμανία κυρίως δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο πού θα καταλήξει η Ελλάδα. Αλλά στην Ελλάδα έχει ήδη ξεκινήσει μια βαθιά διαδικασία κοινωνικής αποσύνθεσης, που αδυνατώ να δω πώς θα τελειώσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:Πώς ακριβώς αντιλαμβανόσαστε την κρίση στην ευρωζώνη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κρίση στην ευρωζώνη είναι μια τραπεζική κρίση που «ποζάρει» ως μια σειρά κρίσεων εθνικού χρέους και έχει γίνει περίπλοκη εξαιτίας αντιδραστικών οικονομικών ιδεών, μιας ελαττωματικής χρηματοοικονομικής αρχιτεκτονικής και ενός τοξικού πολιτικού περιβάλλοντος, κυρίως στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα.
Οπως και στις ΗΠΑ, η ευρωπαϊκή τραπεζική κρίση είναι το προϊόν υπερδανεισμού σε αδύναμους δανειολήπτες, συμπεριλαμβανομένης της στεγαστικής αγοράς στην Ισπανία, της εμπορικής κτηματομεσιτικής αγοράς στην Ιρλανδία και του δημόσιου τομέα (εν μέρει για υποδομές) στην Ελλάδα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες μόχλευσαν για να αγοράσουν τοξικές αμερικανικές υποθήκες και όταν αυτές κατέρρευσαν άρχισαν να ξεφορτώνουν τα αδύναμα κρατικά ομόλογα και να αγοράζουν ισχυρά κρατικά ομόλογα, ανεβάζοντας τις αποδόσεις και οδηγώντας τελικά όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια σε κρίση. Η Ελλάδα ήταν απλά το πρώτο ντόμινο στη γραμμή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:Η οικονομία της Ελλάδας βυθίζεται κυριολεκτικά. Είναι η έξοδος από το ευρώ μια αληθινά βιώσιμη εναλλακτική λύση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αρχικά η λύση σε όλη την ευρωζώνη θα μπορούσε να λυθεί με μια κίνηση από την ΕΚΤ, αγοράζοντας ομόλογα από τις αδύναμες χώρες και αναχρηματοδοτώντας τα στη συνέχεια. Το επιχείρημα ενάντια σε αυτή την κίνηση λέγεται «ηθικός κίνδυνος», που ενισχύεται από παραδοσιακούς φόβους για πληθωρισμό, αλλά το πραγματικό ζήτημα είναι ότι αν γινόταν αυτό θα συνεπαγόταν απώλεια ελέγχου της κεντρικής τράπεζας από τους πιστωτές. Δράσεις ανάλογες με αυτές που έλαβε η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ -εθνικοποιώντας όλη την αγορά χαρτονομισμάτων, για παράδειγμα- θα ήταν αποκρουστικές για την ΕΚΤ, αν και αγοράζει κρατικά ομόλογα όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι. Αντ' αυτού, η ευρωζώνη κινήθηκε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τοξικού CDO που αποκαλείται Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας.
Η Ελλάδα θα έπρεπε προ πολλού να έχει απαιτήσει μια τελική λύση του προβλήματός της. Τα νεοφιλελεύθερα οικονομικά μέτρα έχουν βυθίσει τη χώρα σε μια κατάσταση που είναι δύσκολο να δει κανείς πώς μπορεί να υπάρξει ελπίδα για το μέλλον. Η νέα συμφωνία θα διατηρήσει την ύφεση για τουλάχιστον μια δεκαετία, ή και περισσότερο, αν αντέξει και δεν έχει εκραγεί έως τότε η χώρα. Εάν υπήρχε μια εύκολη έξοδος από το ευρώ, η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε ήδη φύγει. Αλλά η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή να εξάγει σόγια και πετρέλαιο στην Κίνα, και μια νόμιμη έξοδος από το ευρώ θα σήμαινε και έξοδος από την Ε.Ε. Αυτή είναι μια επιλογή που μόνο η Γερμανία μπορεί να κάνει. Για τους άλλους, εάν δεν υπάρξει μια μεταμόρφωση στη Βόρεια Ευρώπη, η επιλογή είναι ανάμεσα σε καρκίνο και ανακοπή καρδιάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Στο ενδιάμεσο, τι μπορεί να γίνει με εκείνες τις ελληνικές τράπεζες που ίσως καταρρεύσουν εξαιτίας του υψηλού κουρέματος στο χρέος των κρατικών ομολόγων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κρατικοποίηση είναι μια λύση, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι από πού θα βρει τα κεφάλαια για τη συντήρησή τους η κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας. Δυστυχώς, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και όλες οι στρατηγικές συνοδεύονται από υψηλό κόστος. Μια άλλη λύση θα ήταν η ευρωπαϊκοποίησή τους. Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα έχει ήδη χάσει σημαντικό μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, αλλά αυτό φαίνεται να είναι το μέλλον στην ευρωχώρα, εφόσον φυσικά δεν καταρρεύσει όλη η οντότητα. Με μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχει μέλλον για το συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα της Ε.Ε.

κούρεμα στο 50% - Εκτός αγορών για άλλα 10 χρόνια η Ελλάδα

Αποφάσισαν το πρωί, ύστερα από 8 ώρες συζητήσεων - Θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις με το IIF για τις λεπτομέρειες

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Κλείδωσε» το κούρεμα στο 50%

Εκτός αγορών για άλλα 10 χρόνια η Ελλάδα - Στέλνουν επιτόπιο εποπτικό μηχανισμό για όσο διαρκέσει το πρόγραμμα

Σε συμφωνία με τις τράπεζες για κούρεμα της τάξης του 50 % του ελληνικού χρέους κατέληξαν ηγέτες των 17 κρατών μελών της ευρωζώνης έπειτα και από τις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις που ολοκληρώθηκαν τα ξημερώματα. Ο στόχος -τον οποίο υπέδειξε πριν τη Σύνοδο η Άνγκελα Μέρκελ- είναι να περικοπεί το ελληνικό χρέος κατά 100 δισ. ευρώ και να φτάσει στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020. Οι λεπτομέρειες του προγράμματος θα καθοριστούν κατόπιν διαπραγματεύσεων με το IIF. Για όσο διαρκέσει το πρόγραμμα η Κομισιόν σε συνεργασία με την τρόικα θα δημιουργήσουν επιτόπιο εποπτικό μηχανισμό για τη χώρα μας.

Σύμφωνα με το ανακοινωθέν, το νέο δάνειο προς την Ελλάδα θα ανέλθει στα 100 δισ. ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνονται και τα 30 εκατ. ευρώ τα οποία θα δοθούν ως ενίσχυση προς της ελληνικές τράπεζες.
Οι διαπραγματεύσεις για το πακέτο αναμένεται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του έτους, ώστε το δεύτερο πρόγραμμα για την Ελλάδα να τεθεί σε ισχύ μέχρι το 2012.
Οι ηγέτες της Ευρωζώνης συμφώνησαν να αναβαθμίσουν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Τα 250 δισ. από το EFSF θα αυξηθούν με στόχο να φτάσει στο ένα τρισ. ευρώ και οι πόροι του θα χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους.
Παράλληλα, αποφάσισαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με την τρόικα, να δημιουργήσει έναν επιτόπιο εποπτικό μηχανισμό, περιλαμβανομένης της εμπλοκής εθνικών εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι "θα εργαστούν σε στενή και συνεχή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα για την παροχή συμβουλών και βοήθειας προκειμένου να διασφαλίσουν την έγκαιρη και πλήρη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Προβλέπεται ότι οι εμπειρογνώμονες θα συνδράμουν την τρόικα αξιολογώντας τη συμβατότητα των μέτρων που θα λαμβάνονται από την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο των δεσμεύσεων του προγράμματος". Ο νέος αυτός ρόλος θα περιγράφεται στο Μνημόνιο.
Όσον αφορά στις τράπεζες αποφασίστηκε οι χώρες της Ευρωζώνης να παράσχουν υποστήριξη ύψους 30 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα.
Ακόμη, σύμφωνα με το ανακοινωθέν η Ελλάδα δεσμεύεται να γίνει χρήση των εσόδων του προγράμματος “Ηλιος” και άλλων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις κατά 15 δισ. ευρώ στη μείωση του χρέους και στην αποκατάσταση της δυνατότητας δανειοδότησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Μεταξύ των μέτρων, που προβλέπονται στη συμφωνίαγια την ενίσχυση της κοινής δημοσιονομικής πειθαρχίας της νομισματικής ένωσης, είναι "η υιοθέτηση από κάθε κράτος-μέλος κανόνων για το ισοζύγιο του προϋπολογισμού, ενσωματώνοντας μέχρι το τέλος του 2012 το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης στη νομοθεσία τους, κατά προτίμηση σε συνταγματικό επίπεδο ή κάτι ανάλογο".
Ο διευθύνων σύμβουλος του IIF Τσαρλς Νταλάρα σε δήλωσή του μετά τη συνάντηση ανέφερε: "Εκ μέρους της ιδιωτικής επενδυτικής κοινότητας, το IIF συμφωνεί να εργαστεί μαζί με την Ελλάδα, τις αρχές της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ για την ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης εθελοντική συμφωνία για τη σταθερή βάση, με ονομαστική έκπτωση 50%, στα ομόλογα που κατέχουν οι ιδιώτες, με τη στήριξη του πακέτου των 30 δισ. ευρώ".
Ωστόσο, ο Νταλάρα επισήμανε ότι οι ειδικοί όροι και οι προϋποθέσεις του εθελοντικού PSI θα συμφωνηθούν το επόμενο διάστημα και θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα και δυναμικά. Η δομή των νέων ελληνικών αξιώσεων θα πρέπει να στηριχθεί σε όρους και προϋποθέσεις που θα διασφαλίζουν ότι η απώλεια για τους επενδυτές θα είναι σύμφωνη με την εθελοντική συμφωνία, πρόσθεσε.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι σε θέση να επιστρέψει και πάλι στις αγορές το 2021. "Αν καταφέρουμε να υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις γρήγορα, (μια επιστροφή στις αγορές) δεν θα γίνει σε 10 χρόνια, θα γίνει πολύ πιο γρήγορα".
Σε δηλώσεις του ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε ότι στόχος της Γαλλίας ήταν "να αποφύγει ένα δράμα στην περίπτωση της Ελλάδας" και εξέφρασε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι τελικά αυτό απεφεύχθη. Επισήμανε ότι το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους αφορά όλες τις τράπεζες που έχουν ελληνικά ομόλογα και εξέφρασε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για τη συρρίκνωση του ελληνικού χρέους στο 120% του ΑΕΠ ως το 2020.
Η Γερμανίδα καγκελάριος ανέφερε ότι η ευρωζώνη στάθηκε στο "ύψος των προσδοκιών" και "έκανε αυτό που έπρεπε για το ευρώ" συμφωνώντας σε ένα τεράστιο πρόγραμμα για την καταπολέμηση της κρίσης χρέους.
Την ικανοποίησή τους για την απόφαση εξέφρασαν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Φαν Ρομπεϊ και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Ο τελευταίος επισήμανε ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης δεσμεύτηκαν η νέα δανειακή σύμβαση για την Ελλάδα να οριστικοποιηθεί έως το τέλους του 2011.

Σαμαράς: Εκλεισε ο κύκλος της κυβέρνησης

«Οι υπεύθυνοι του σημερινού ναυαγίου δεν μπορούν να παριστάνουν άλλο τους ναυαγοσώστες, ο κύκλος αυτής της κυβέρνησης έκλεισε» δήλωσε ο Αντ. Σαμαράς, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. χαρακτήρισε τις αποφάσεις στις Βρυξέλλες ως τη "μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχημένης πολιτικής" της κυβέρνησης.

"Η κυβέρνηση πρέπει να αναλογιστεί πως 4 φορές πανηγύρισε που μας έσωσε" είπε αναφερόμενος στην υπογραφή του μνημονίου (τον Μάιο του 2010), τη συμφωνία για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (τον Μάρτιο του 2011), την υπογραφή του μεσοπρόθεσμου και την προηγούμενη απόφαση  της Συνόδου Κορυφής (τον Ιούλιο του 2011). "Με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου η κυβέρνηση έλεγε πως μπήκε πάτος στο βαρέλι... τώρα πανηγυρίζει για το 'κούρεμα' του χρέους που μέχρι πριν λίγο καιρό απέκλειε κατηγορηματικά" είπε ο Αντ. Σαμαράς.

Αναφέρθηκε στην εξέλιξη του χρέους, που κατά τις προβλέψεις θα αντιστοιχεί στο 120% του ΑΕΠ στο τέλος της δεκαετίας, λέγοντας πως "η κυβέρνηση όχι μόνο μάς έφερε 2 χρόνια φοροεπιδρομών και λιτότητας αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τολμά και πανηγυρίζει πως σε 9 χρόνια θα μας φτάσει στο 2009 και μάλιστα με πολύ χειρότερες συνθήκες και αφού θα έχει εκποιηθεί μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας".

Ο Αντ. Σαμαράς έκανε λόγο για δικαίωση των θέσεων του κόμματός του, προσθέτοντας πως "όλα εξαρτώνται από ένα πράγμα, να τεθεί ως προτεραιότητα η ανάκαμψη και για να συμβεί αυτό πρέπει να αλλάξει η πολιτική που εφαρμόζεται". Οικονομία και κοινωνία "δεν αντέχουν άλλα 9 χρόνια φτώχειας και κατάρρευσης" σχολίασε.

Παπαρήγα: Η πτώχευση αποφασίστηκε, όλα τ' άλλα είναι κοροϊδία

«Αποφασίστηκε η πτώχευση και όλα τα αλλά είναι κοροϊδία», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα αναφερόμενη στη χθεσινή συμφωνία των Βρυξελλών και καταλόγισε θράσος στον πρωθυπουργό το «να πει ότι ο ελληνικός λαός συμφωνεί με τα μέτρα». Η χθεσινή απόφαση είναι «ελεγχόμενη πτώχευση που κατά τη γνώμη μας μπορεί να εξελιχθεί και σε ανεξέλεγκτη πτώχευση» είπε σε συνέντευξη τύπου για τις αποφάσεις της Συνόδου.

Επεσήμανε πως πρόκειται για ένα συμβιβασμό με τους εκπροσώπους των τραπεζών που δεν θα δώσει λύση στην κρίση χρέους και θα επιβραδύνει κι άλλο την ανάπτυξη.
Όπως υποστήριξε βαθαίνει ο ανταγωνισμός εντός της Ένωσης με διαμόρφωση δύο πόλων, που συμφωνούν μεταξύ τους μόνο για να τσακίσουν τους λαούς.
Για τις τράπεζες είπε ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρηματοδοτηθούν με 30 δισ. και πως "ενδεχομένως από το παράθυρο να πάρουν κι άλλα". Το ότι θα μεγαλώσει η κρατική παρέμβαση δεν λέει τίποτα, είπε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε: "Και 100% να ήταν οι τράπεζες στο κράτος την ίδια πολιτική θα είχαν απέναντι στον λαό, αλλά, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός πια σαφέστατα. η μερική κρατικοποίηση θα οδηγήσει στην εξυγίανση των τραπεζών. Τα σπασμένα του κουρέματος θα τα πληρώσει ο λαός και τα μερίδια των τραπεζών θα δοθούν σε τράπεζες χωρών της ΕΕ και ενδεχομένως όχι μόνο".
Κάλεσε δε τον ελληνικό λαό "να έχει την άμεση ετοιμότητα για αντεπίθεση" και σχετικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τόνισε ότι "οι εκλογές πρέπει να γίνουν για το λαό ένα εφαλτήριο" και "να τσακίσει εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία"

Τσίπρας: Βαθύτερα στην ύφεση οδηγούν οι αποφάσεις της Συνόδου

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής δεν οδηγούν στην ανάπτυξη αλλά βυθίζουν την Ελλάδα βαθύτερα στην κρίση, επισήμανε ο επικεφαλής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. τσίπρας.

Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα του νυχτερινού μαραθωνίου διαβουλεύσεων στις Βρυξέλλες ο Αλ. Τσίπρας επισήμανε πως τον τελευταίο 1,5 χρόνο "έχουν πέσει έξω στις προβλέψεις τους περισσότερες από 5 φορές" και πρόσθεσε.
"Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παντελώς απούσα από τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις, προσπαθεί τώρα να μας παρουσιάσει ως παράδεισο όλα όσα επί δύο χρόνια ξόρκιζε ως κόλαση. Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι όλες της οι επιλογές ήταν εγκληματικές και μας οδήγησαν τελικά στην ουσιαστική χρεοκοπία" είπε ο Αλ. Τσίπρας, προσθέτωντας ότι: "Μας έβαλαν στην εθνική περιπέτεια με χρέος στο 115% του ΑΕΠ και στην καλύτερη περίπτωση θα μας βγάλουν φτωχούς, διαλυμένους, ταπεινωμένους με χρέος 120%. Ποιος να τους εμπιστευτεί πως θα πέσουν μέσα στις προβλέψεις τους;".

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ υποστήριξε πως οι αποφάσεις της Συνόδου "δεν οδηγούν στην ανάπτυξη" καθώς "βασίζονται σε λάθος συνταγή".

Είναι "αναγκαία η διαγραφή του χρέους για υλοποίηση μιας άλλης πολιτικής, είναι δώρον άδωρον αν πρόκειται να συνεχιστεί μια πολιτική ύφεσης και κοινωνικής κατεδάφισης".

ΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΗΤΑΝ ΧΡΕΟΣ ΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, ΘΑ ΕΙΧΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ!

πηγη: ISKRA

€ 90 ΔΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ''ΔΙΑΣΩΣΗ'' ΤΗΣ DEXIA, 

€ 1,1 ΔΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ''ΣΩΤΗΡΙΑ'' ΤΗΣ PROTON

ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΡΙΑ ΛΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!

Πακτωλούς χρημάτων της τάξης των δισεκατομμυρίων ευρώ, ρίχνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τη διάσωση και εν συνεχεία την μαϊμού - κρατικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών που πτωχεύουν!

Χαρακτηριστικές είναι οι πρόσφατες περιπτώσεις της Dexia (Βέλγιο – Γαλλία) αλλά και της Proton (Ελλάδα) με συνολικό κόστος € 90 δις και €1,1 δις αντίστοιχα!

Και όλα αυτά, ενώ στην Ελλάδα επιβάλλεται άγρια μνημονιακή λιτότητα, στο όνομα του υπέρογκου δημοσίου χρέους! Μισθοί και συντάξεις κόβονται, οι υπηρεσίες πρόνοιας καταρρέουν και η άγρια φορολαίλαπα εξουθενώνει τα λαϊκά στρώματα!

Έτσι την ίδια στιγμή, που οι ατασθαλίες και οι επενδυτικές αστοχίες των τραπεζών "διαγράφονται" με μια μονοκοντυλιά, το ελληνικό δημόσιο χρέος, πρέπει να αποπληρωθεί στο ακέραιο ή τουλάχιστον οι πιστωτές να χάsουν όσο το δυνατόν λιγότερα!

Ίσως, λοιπόν, αν η Ελλάδα ήταν τράπεζα να είχε διαγραφεί το δημόσιο χρέος της!

Και αυτό γιατί, οι "διασώσεις" μόνο των δύο αυτών τραπεζών απομυζούν ιλιγγιώδη ποσά ενώ αποφασίστηκαν μέσα σε μια νύχτα!

Η μεν διάσωση της Dexia θα κοστίσει συνολικά €90 δις στους πολίτες της Γαλλίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου μετά από διακρατική συμφωνία η διαπραγμάτευση της οποίας, ξεκίνησε και έκλεισε μέσα  στο Σαββατοκύριακο. Αναλυτικά, το Βέλγιο θα αναλάβει το 60,5% του ανωτέρου ποσού, δηλαδή 54 δισ. ευρώ, με τους Γάλλους να προσφέρουν το 36,5% και το Λουξεμβούργο μόλις το 3%.

Μάλιστα, η βελγική μονάδα της Dexia θα "κρατικοποιηθεί" με το κράτος να εισφέρει σε κεφάλαια ("ζεστό χρήμα") ποσό ίσο με €5,4 δις.

Το πιο εξωφρενικό είναι ότι η Dexia είχε ξαναδιασωθεί το 2008 με κόστος €150 δις.

Συνολικά λοιπόν, έχουν διατεθεί €240 δις για τη διάσωση μιας και μόνο τράπεζας όταν το ΑΕΠ τoυ Βελγίου είναι μόλις... €220 δις.

Παράλληλα, η διάσωση της ελληνικής Proton, θα κοστίσει συνολικά €1,1 δις στο ελληνικό δημόσιο. Τα €850 εκατ., θα πάνε για την εγγυοδότηση των καταθέσεων ενώ τα €250 εκατ., θα αποτελέσουν κρατική κεφαλαιακή ενίσχυση καθώς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα είναι ο μοναδικός μέτοχος της "νέας" Proton Bank!

Για λόγους σύγκρισης αρκεί να αναφέρουμε πως σύμφωνα με το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού του 2012, η μνημονιακή περικοπή των δαπανών για "κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη" θα φτάσει το €1,568 δις!!!

Το εξωφρενικό μάλιστα "κερασάκι στην τούρτα" και στις δύο ως άνω περιπτώσεις είναι πως έχουμε να κάνουμε με μαϊμού - κρατικοποιήσεις: Τόσο σε ότι αφορά την Dexia όσο και την Proton, στόχος των εποπτικών αρχών είναι η όσο το δυνατόν συντομότερη "εξυγίανση" (μείωση δραστηριοτήτων, απολύσεις κλπ) και μεταπώληση των "καθαρών" τραπεζών σε ιδιώτες...

Ούτε κουβέντα για κρατικοποίηση "διαρκείας" με στόχο τη χρήση των τραπεζών αυτών ως αναπτυξιακά εργαλεία..

Τι είναι η χρεοκοπία και πώς μπαίνει στη ζωή μας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΣΠΥΡΟ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ

πηγη: ΕΠΟΧΗ

Η λέξη χρεοκοπία έχει πάψει από καιρό να αποτελεί ταμπού αλλά η πολλή συζήτηση γύρω από αυτή δεν έχει κάνει απαραίτητα ούτε την ίδια πιο κατανοητή ούτε τις συνέπειες πιο σαφείς. Μια συζήτηση με τον Σπύρο Λαπατσιώρα επιχειρεί να μας εξηγήσει αυτήν την πλευρά της κρίσης, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά τις συνέπειές της.

Τη συνέντευξη πήρε
ο Π. Κλαυδιανός

Ο όρος «χρεοκοπία» είναι πλέον στις καθημερινές συζητήσεις. Εκτός από το τρομακτικό βάρος του, κουβαλάει, όμως, και πολλή σύγχυση.
Καταρχάς να σημειώσουμε ότι ο αγγλικός όρος «default» που χρησιμοποιείται στο εξωτερικό για την περίπτωση της Ελλάδας, δεν σημαίνει αυτό που σημαίνει ο όρος «χρεοκοπία» στα ελληνικά με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να τον μεταφράζουμε. Ο όρος «bankruptcy» σημαίνει χρεοκοπία, πτώχευση με συμπαραδηλούμενα την εικόνα του λουκέτου σε μία τράπεζα, επιχείρηση κλπ. Το default θα μεταφραζόταν καλύτερα ως «αθέτηση χρεωστικών υποχρεώσεων» και επειδή τα κράτη δε βάζουν λουκέτο, το default της Ελλάδας έχει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα από τη «χρεοκοπία» της Ελλάδας. Με αυτήν την επισήμανση, θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη και θα αναφερόμαστε σε «χρεοκοπία».
Χρεοκοπία, αθέτηση χρεωστικών υποχρεώσεων, λοιπόν λέμε ότι συμβαίνει όταν μία κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι αδυνατεί να πληρώσει κάποια ομόλογα ή δάνεια, τα οποία λήγουν και πρέπει να εξοφληθούν. Μετά τη χρεοκοπία ακολουθεί η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για το πώς, πότε θα πληρωθούν τα χρωστούμενα (τμήματος ή όλου του υπάρχοντος χρέους) και, προπάντων, πόσο. Για παράδειγμα, μπορεί να συμφωνηθεί να πληρωθούν σε 30 χρόνια τα μισά λεφτά από αυτά που δικαιούνταν, με την έκδοση κάποιων νέων ομολόγων που θα διέπονται από τις τάδε και τάδε λεπτομέρειες (νομικό πλαίσιο, εγγυήσεις, επιτόκια, ημερομηνίες πληρωμής τόκων κ.λπ.).
Ποιο κίνητρο έχουν οι δανειστές για μια τέτοια ρύθμιση;
Το κίνητρο των δανειστών να αποδεχθούν τέτοιες απώλειες είναι το «καλύτερα από το τίποτα» σταθμίζοντας επίσης την μακρόχρονη, ακριβή και πιθανότατα ατελέσφορη εμμονή στη διεκδίκηση των χρωστούμενων. Αυτό το γεγονός, στη τρέχουσα συζήτηση, περιγράφεται ως «άτακτη χρεοκοπία», για να διακριθεί από τη διαμορφωθείσα «λύση» που έχει συμφωνηθεί για το ομολογιακό χρέος του ελληνικού δημοσίου και είναι η «ελεγχόμενη» ή «συντεταγμένη» χρεοκοπία. Να σημειώσουμε παρεκβαίνοντας ότι οι συνέπειες μιας χρεοκοπίας δεν εκδηλώνονται μετά την ανακοίνωση της, αλλά πιο πριν, όταν αρχίζει να καθίσταται αναμενόμενη μία τέτοια ανακοίνωση.
Γιατί προτάσσεται η «ελεγχόμενη» χρεοκοπία;
Η ελεγχόμενη χρεοκοπία είναι η συμφωνημένη διαδικασία διαπραγμάτευσης μεταξύ των δανειστών και του δανειζομένου για τα χρέη που υπάρχουν, χωρίς και πριν ο τελευταίος οδηγηθεί σε δημόσια ανακοίνωση ότι αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις που έχει. Αυτό που οδηγεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είναι η διαπίστωση ότι ο δανειζόμενος δεν μπορεί να πληρώσει το χρέος που λήγει στις καθορισμένες ημερομηνίες. Τα κίνητρα που μπορούν να οδηγήσουν τους δανειστές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι πολλαπλά. Για παράδειγμα η προοπτική να κατέχουν καινούργια ομόλογα που μπορούν να παίζονται στα χρηματιστήρια και να «γεννάνε» χρήματα, αντί να κάθονται στα συρτάρια επειδή δεν τα δέχεται κανείς καθώς έχει προεξοφληθεί η ανακοίνωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανειζομένου, φαίνεται πιο ελκυστική.
Αυτό που έχει συμφωνηθεί για την περίπτωση του ελληνικού δημοσίου, είναι μία διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας, εντός ευρωζώνης και χωρίς να υπάρξει κίνδυνος για τις καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες (λόγω της υποστήριξης που θα έχουν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το EFSF, και το πρόγραμμα έκτακτης ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδας). Πριν εξετάσουμε τη διαδικασία αυτή χρειάζεται μια διευκρίνιση. Ακόμη και η περίπτωση της άτακτης χρεοκοπίας, για παράδειγμα να μη δώσει καμία επόμενη δόση η τρόικα, δεν συνεπάγεται αναγκαία την έξοδο από το εθνικό νόμισμα που είναι το ευρώ. Παρά τη βίαιη προσαρμογή των ελλειμμάτων που συνεπάγεται κάτι τέτοιο, το ζήτημα αρχίζει και τίθεται με αναγκαίο τρόπο αν η ΕΚΤ διακόψει τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών και εμποδίσει την Τράπεζα της Ελλάδας να συνεχίσει το πρόγραμμα έκτακτης ρευστότητας. Λόγω των συνεπειών που θα έχει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όχι αυτών που θα αφορούν την ελληνική οικονομία και κοινωνία αλλά κυρίως το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι ακραίες συντηρητικές φωνές που προτρέπουν την επιβολή εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, παραμένουν μειοψηφικές στους ηγεμονικούς κύκλους.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, πώς τίθεται το ζήτημα;
Στην περίπτωση του ομολογιακού χρέους του ελληνικού δημοσίου ο βασικός λόγος που θα οδηγήσει τους κατόχους ομολόγων του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είναι η απόφαση από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να υπάρξει μια τέτοια διαδικασία που θα έχει απώλειες για τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οδηγούνται σε μια τέτοια απόφαση, όπως αναμενόταν αναμενόμενα όπως φαινόταν ήδη από την υπογραφή του Μνημονίου πριν ενάμιση χρόνο. Η πολιτική μείωσης των ελλειμμάτων του δημοσίου εν μέσω μέτριας ύφεσης το 2009 βαθαίνει την ύφεση, με αποτέλεσμα αύξηση των χρηματοδοτικών αναγκών και αυξανόμενες δυσκολίες εξυπηρέτησης του αυξανόμενου χρέους, μη επίτευξη των στόχων, αναπροσαρμογή των στόχων, δηλαδή το γνωστό φαύλο κύκλο.
Επίσης αναμενόμενο είναι ότι οδηγούνται σε μια απόφαση αύξησης του κουρέματος μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου για κούρεμα 21%. Αφενός μεν επειδή δεν προκύπτει, τελικά, ουσιαστική μείωση του χρέους (διάφοροι αναλυτές υπολογίζουν ότι το πραγματικό κούρεμα θα είναι της τάξης του 5%-7%), αφετέρου, επειδή, όταν οι ξένες τράπεζες ήδη από πέρυσι δηλώνουν ότι το κούρεμα πρέπει να είναι της τάξης του 50% τουλάχιστον, έχει προεξοφληθεί από τις αγορές ότι αυτή η συμφωνία είναι ανεπαρκής για να καταστήσει βιώσιμο το χρέος του ελληνικού δημοσίου.
Γενικότερα, όσο δεν ρυθμίζεται το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους του ελληνικού δημοσίου, ο συνδυασμός ύφεσης -ή στην καλύτερη περίπτωση μελλοντικά αναιμικών ρυθμών μεγέθυνσης- και υψηλών επιτοκίων θα δημιουργεί δυσκολίες στις ευρωπαϊκές πολιτικές για μακρύ χρονικό διάστημα. Οι κύριες όψεις αυτών των δυσκολιών είναι δύο. Πρώτον, ο κίνδυνος μετάδοσης: άλλες χώρες, μέσω των χρηματιστηριακών αγορών, θα επηρεάζονται από τα ελληνικά τεκταινόμενα. Δεύτερον, το αναπόφευκτο δίλημμα που οδήγησαν οι πολιτικές της «εσωτερικής υποτίμησης»: είτε θα αναλάβουν τα υπόλοιπα κράτη μέλη τη χρηματοδότηση της Ελλάδας για μεγάλο χρονικό διάστημα, επί της ουσίας θα «αγοράσουν» όλο το ελληνικό δημόσιο χρέος, είτε θα γίνει διαγραφή τμήματος του χρέους και χρονική μετάθεση της λήξης του ώστε να μειωθούν οι ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας που πρέπει να αναλάβουν. Ελπίζοντας ότι υποκαθίστανται από μικρότερης έκτασης χρηματοδότηση για στήριξη της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών που θα έχουν απώλειες από το «κούρεμα». Φυσικά, το κούρεμα, η μετάθεση λήξης των ομολόγων και πιθανότατα νέα μικρότερα επιτόκια –ας μην προτρέχουμε, όμως, για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης– μειώνουν τις δαπάνες για τόκους και, επομένως, τα ελλείμματα και συνεπώς τις χρηματοδοτικές ανάγκες. Παίζει ρόλο για τις αποφάσεις αυτές και το ζήτημα της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των αγορών στο βιώσιμο του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά εδώ τίθενται γενικότερα ζητήματα, που αφορούν την εμπιστοσύνη των αγορών στις ίδιες τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
Φυσικά, το «κούρεμα» δεν έρχεται μόνο του…
Τα συμφωνηθέντα για την ελεγχόμενη χρεοκοπία, το «κούρεμα», δεν αφορούν μόνο αυτή. Περιλαμβάνουν, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουμε σε επόμενη φάση, μέτρα μείωσης των μισθών-συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απολύσεων, ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων αγαθών και γενικότερα νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων (οι δυσκολίες που προκαλούν στις μεταρρυθμίσεις τα αποτελέσματα της δημοκρατικής οργάνωσης, όπως το Σύνταγμα, θα έχουν την τιμητική τους το επόμενο διάστημα), νέα μνημόνια, πιο «άγρια» από το πρώτο και τις έμπρακτες δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι θα τα εφαρμόσει.
Με δεδομένο ότι μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου δεν προβλέπεται λήξη κανενός ομολόγου/δανείου και επομένως δεν διακυβεύεται η άτακτη χρεοκοπία, η καθυστέρηση της επόμενης δόσης από την τρόικα είναι ένας αποτελεσματικός μηχανισμός, ώστε η κυβέρνηση να δεσμευτεί έμπρακτα: ή θα πάρει μέτρα εναντίον των εργαζομένων και των συνταξιούχων ή, υπό την απειλή των άδειων ταμείων, κάποια στιγμή στις επόμενες εβδομάδες θα ανακοινώσει, για παράδειγμα, ότι μισθοί και συντάξεις θα καταβληθούν κουτσουρεμένοι δείχνοντας σε ζωντανή σύνδεση την εικόνα άδειων ταμείων και θα επιχειρήσει την παγίωση της μείωσης.
Βρισκόμαστε, δηλαδή, μπροστά σε ένα σχέδιο, έστω «οιονεί σχέδιο».
Έχει ξεκινήσει η πρώτη φάση ενός σχεδίου κοινωνικής κατεδάφισης. Είναι αποτέλεσμα που έχει προαναγγελθεί. Η θεωρία της εσωτερικής υποτίμησης είχε ως στόχο τους μισθούς και τις συντάξεις. Θυμίζω επίσης τον εντυπωσιακό αριθμό στην 3η έκθεση του ΔΝΤ: το 2020 30,5% του ΑΕΠ δημόσιες δαπάνες, 32,5% το 2015, αριθμοί που τους συναντάμε σε κοινωνίες της Λατινικής Αμερικής, της Ανατολικής Ευρώπης, την Αίγυπτο... Είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής που αποφασίζει ότι δεν θα θίξει τα προνόμια του πλούτου και του κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης στα δημόσια οικονομικά – αλλά θα χρησιμοποιήσει τις συνέπειες αυτές ως όπλο απέναντι στον κόσμο της εργασίας, στην ελληνική κοινωνία.
Το ότι έπεσαν έξω στις προβλέψεις ήταν αναμενόμενο. Οι προβλέψεις απλά στηρίζονταν σε «πειραγμένα» νούμερα που έπαιρναν τον «καλύτερο των δυνατών κόσμων» ως δεδομένο, για να εξασφαλίσουν τεχνητά συναίνεση στην πολιτική αυτή. Άλλωστε, αποτελεί κοινή γνώση ότι έχουν σημαντικές αστοχίες οι προβλέψεις στα αντίστοιχα προγράμματα που στήριζε το ΔΝΤ.
Τίθενται, όμως, γενικότερα και επικίνδυνα ζητήματα μ’ αυτή την πολιτική.
Οι πολιτικές που ακολουθούνται έχουν οδηγήσει στην αμφισβήτηση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Γαλλίας, στην έναρξη της αμφισβήτησης για το αξιόχρεο της Ιταλίας και της Ισπανίας, γεγονότα που θέτουν σε δοκιμασία τη συνοχή της ευρωζώνης, για να αναφερθούμε μόνο σε βραχυπρόθεσμα ζητήματα. Δεν υπάρχει, ωστόσο, κάποια νομοτέλεια που οδηγεί στη διάλυση της ευρωζώνης ή στην έξοδο ενός κράτους μέλους από την ευρωζώνη. Ο κ. Σόιμπλε στη συνέντευξη του στους Financial Times στις 5/9 περιγράφει μια στρατηγική, η οποία δεν είναι ασύμβατη με τη διατήρηση της ευρωζώνης. Ορίζοντας το ευρωπαϊκό πρόβλημα ως πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων, ειδικά αν πάρουμε υπόψη τις πιέσεις που θα ασκεί σε αυτά το ασφαλιστικό σύστημα (συντάξεων και υγείας), βρίσκει το στόχο: μείωση των δαπανών. Τίμημα η ύφεση. Αλλά απαιτείται να υπάρχει δυσκολία χρηματοδότησης των κρατών μελών, ώστε να δεσμευτούν στην επίτευξη του στόχου, και γι’ αυτό κάθε σκέψη για εκτεταμένους μηχανισμούς αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών, δημιουργεί τον «ηθικό κίνδυνο» να παρεκκλίνουν οι κυβερνήσεις, λόγω πολιτικών δυσκολιών, από τη δέσμευση για επιδίωξη του στόχου. Πρόκειται, βέβαια, για ένα παιχνίδι με τη φωτιά.
Φωτιά, όμως, που μπορεί να γίνει και ανεξέλεγκτη...
Δοκιμάζονται κάθε φορά η ευελιξία και η αποτελεσματικότητα των μέσων που διαθέτουμε, αλλά τη στιγμή που αγγίζουμε μία κόκκινη γραμμή με στόχο να μην την περάσουμε, για παράδειγμα είτε οδηγώντας την ΕΚΤ να πάρει μέτρα που δεν θέλει, είτε να αλλάξουμε το EFSF, κ.λπ. Και τα μέτρα αποδεικνύονται αναγκαία μεν, αλλά κατόπιν εορτής. Ως αποτέλεσμα, οι συζητήσεις περί διάλυσης της ευρωζώνης θα μας απασχολούν και στη συνέχεια, επειδή οι συστημικοί κίνδυνοι, μέχρι να αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι να εργάζονται μέχρι τα 70 χωρίς πολλά-πολλά δικαιώματα και απολαβές, θα συσσωρεύονται ως αναγκαίο αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής, με μεγάλη πιθανότητα να μακροημερεύσει τόσο αυτή η συζήτηση όσο και η ευρωζώνη.
Τα όρια αυτής της πολιτικής δεν έχουν να κάνουν με υποτιθέμενες «οικονομικές νομοτέλειες», αλλά με την ένταση της αμφισβήτησής της εκ μέρους των υποτελών τάξεων.