Η ανθρώπινη ουρά είχε σχηματιστεί από τις δύο το μεσημέρι. Ρημαγμένα πρόσωπα. Μάτια απλανή. Η προσοχή στα δύο τραπεζάκια που στήνονταν κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της σοφής θεάς Αθηνάς, που προστατεύει την πρωτεύουσα των κολασμένων. Οι μερίδες με το λιτό φαγητό, συνοδεία και μήλου, ήταν τοποθετημένες σε πλαστικά δοχεία. Καθένας έπαιρνε τη δική του σακούλα και έτρεχε στη μάντρα του Πεδίου του Άρεως για να χορτάσει την πείνα του.
Η κοινωνική αλληλεγγύη -πετώντας τον μανδύα της ελεημοσύνης- στη θέση της απούσας πολιτείας. Οι σύγχρονοι άθλιοι των Αθηνών, κάθε πόλης. Κλοσάρ, άστεγοι, ξεπεσμένοι, Έλληνες και ξένοι, νεαροί και ηλικιωμένοι, γυναίκες και άντρες, περιθωριοποιημένοι -ταπεινοί και καταφρονεμένοι θα ξανάγραφε ο Ντοστογιέφσκι-, πληθύνονται θεαματικά και σε λίγο καιρό δεκάδες χιλιάδες άνεργοι, απελπισμένοι θα τριγυρνούν σαν φαντάσματα στους δρόμους.
Ο οδοστρωτήρας του Μνημονίου δεν κάνει διακρίσεις, όταν η κυβέρνηση επιλέγει να σπρώξει στον όλεθρο τους πολίτες της, επειδή εξυπηρετεί ανάλγητα και ξεδιάντροπα τα συμφέροντα των αφεντικών της αναλγησίας. «Αφού δεν τους πήραμε ακόμα με τις πέτρες, να περιμένουμε τη σειρά μας για ένα πιάτο φαγητό» φωνάζει ένας περαστικός που παρακολουθεί αμήχανα την σκηνή.
Σε λίγο αρχίζει η διανομή των ρούχων που έχουν συγκεντρώσει με φιλότιμες προσπάθειες οι φίλοι των αστέγων του Πεδίου του Άρεως. Πρόκειται για τους τυχερούς - άτυχους που δεν ψάχνουν ακόμα στα σκουπίδια.
Επόμενη σκηνή. Τετάρτη απόγευμα. Η λαϊκή αγορά έχει τελειώσει. Μια ηλικιωμένη σκύβει με το βάρος των χρόνων της να μαζέψει από τον δρόμο λίγα μαραμένα λαχανικά. Απέναντι στο πεζοδρόμιο δύο άλλοι βάζουν πυρετωδώς σε πλαστικές σακούλες όσα προλαβαίνουν. Λιωμένες ντομάτες, πεταμένα πορτοκάλια, μήλα, πατάτες, κρεμμύδια. Προτού καταφθάσουν τα συνεργεία του δήμου και πολτοποιήσουν το φαγητό της ημέρας.
Εικόνες αποκάλυψης, αλλά πέρα για πέρα αληθινές. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι στην πλατεία Κυψέλης άνθρωποι στήνουν καρτέρι για να πιάσουν και να μαγειρέψουν περιστέρια. Στην Κατοχή από τους Γερμανούς λένε πως είχαν εξαφανιστεί σκυλιά και γάτες. Επειδή γινόντουσαν τροφή για τους απελπισμένους!
Φλας μπακ. Μια μέρα πριν, στην αίθουσα “Θάλεια” πολυτελούς ξενοδοχείου της Αθήνας, οι τροϊκανοί δίνουν συνέντευξη Τύπου. Έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι διαπιστώνουν ότι οι μονόλογοί τους και οι ερωτήσεις πρέπει να γίνονται μόνο στην αγγλική γλώσσα. Χωρίς διερμηνεία. Επικυρίαρχοι σε ύψιστο βαθμό. Αργότερα ο υπουργός Οικονομικών δέχτηκε, στη δική του εκδοχή εξειδίκευσης των προσταγών της τρόικας, ερωτήσεις και στα ελληνικά!
Η ανάγνωση και των δύο ανακοινωθέντων περικλείει πολλά συμπεράσματα και περισσότερους φόβους, που συμπυκνώνονται στο εξής: Η Ελλάδα βρίσκεται με το ένα πόδι στην πτώχευση, αλλά οι πιστωτές θέλουν να πάρουν από το πτώμα της όσα περισσότερα μπορέσουν.
Θα χρωστάμε στους επόμενους αιώνες
Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών:
Στα επόμενα πέντε χρόνια πρέπει να πληρώσουμε δάνεια 186 δισ. ευρώ, ενώ το ελληνικό χρέος στο τέλος Σεπτεμβρίου έφθασε τα 337 δισ. ευρώ και σε τρεις μήνες, από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο, αυξήθηκε κατά 20 δισ.: από τα 316,954 στα 336,807.
Ακόμα δεν έχει καταγραφεί επίσημα, αλλά στις επόμενες εβδομάδες θα πιστοποιηθεί ότι το δημόσιο χρέος θα διαμορφωθεί στο 148% του ΑΕΠ από 127% που ήταν ο στόχος του Μνημονίου! Με το έλλειμμα να προσεγγίζει ιλιγγιωδώς το 12% του ΑΕΠ, τον πληθωρισμό να έχει καθηλωθεί σε επίπεδα πάνω από το 5% και την επίσημη ανεργία να εκτοπίζει από την αγορά το 12,2% του ενεργού πληθυσμού (υπάρχουν περιοχές της χώρας, που βρίσκεται ήδη στο 30%) και πάνω από τους μισούς νέους, η κοινωνική έκρηξη βρίσκεται προ των πυλών.
Το ερώτημα ποιος θα πληρώσει και αυτή τη φορά είναι ρητορικό. Οι συνήθεις ύποπτοι μισθωτοί και μικρομεσαίοι, πρεσβεύει η κυβέρνηση. Μα οι περισσότεροι θα κλείσουν τα μαγαζιά τους, αφού και εκατοντάδες χιλιάδες θα πυκνώσουν τις στρατιές των ανέργων ή θα υποστούν βίαιη περικοπή της αγοραστική τους δύναμης. Γιατί να μην πληρώσουν οι πραγματικοί φοροφυγάδες; Μα αυτοί κρατούν τον πλούτο τους μήπως και κάνουν επενδύσεις!
Η κοινωνική αλληλεγγύη -πετώντας τον μανδύα της ελεημοσύνης- στη θέση της απούσας πολιτείας. Οι σύγχρονοι άθλιοι των Αθηνών, κάθε πόλης. Κλοσάρ, άστεγοι, ξεπεσμένοι, Έλληνες και ξένοι, νεαροί και ηλικιωμένοι, γυναίκες και άντρες, περιθωριοποιημένοι -ταπεινοί και καταφρονεμένοι θα ξανάγραφε ο Ντοστογιέφσκι-, πληθύνονται θεαματικά και σε λίγο καιρό δεκάδες χιλιάδες άνεργοι, απελπισμένοι θα τριγυρνούν σαν φαντάσματα στους δρόμους.
Ο οδοστρωτήρας του Μνημονίου δεν κάνει διακρίσεις, όταν η κυβέρνηση επιλέγει να σπρώξει στον όλεθρο τους πολίτες της, επειδή εξυπηρετεί ανάλγητα και ξεδιάντροπα τα συμφέροντα των αφεντικών της αναλγησίας. «Αφού δεν τους πήραμε ακόμα με τις πέτρες, να περιμένουμε τη σειρά μας για ένα πιάτο φαγητό» φωνάζει ένας περαστικός που παρακολουθεί αμήχανα την σκηνή.
Σε λίγο αρχίζει η διανομή των ρούχων που έχουν συγκεντρώσει με φιλότιμες προσπάθειες οι φίλοι των αστέγων του Πεδίου του Άρεως. Πρόκειται για τους τυχερούς - άτυχους που δεν ψάχνουν ακόμα στα σκουπίδια.
Επόμενη σκηνή. Τετάρτη απόγευμα. Η λαϊκή αγορά έχει τελειώσει. Μια ηλικιωμένη σκύβει με το βάρος των χρόνων της να μαζέψει από τον δρόμο λίγα μαραμένα λαχανικά. Απέναντι στο πεζοδρόμιο δύο άλλοι βάζουν πυρετωδώς σε πλαστικές σακούλες όσα προλαβαίνουν. Λιωμένες ντομάτες, πεταμένα πορτοκάλια, μήλα, πατάτες, κρεμμύδια. Προτού καταφθάσουν τα συνεργεία του δήμου και πολτοποιήσουν το φαγητό της ημέρας.
Εικόνες αποκάλυψης, αλλά πέρα για πέρα αληθινές. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι στην πλατεία Κυψέλης άνθρωποι στήνουν καρτέρι για να πιάσουν και να μαγειρέψουν περιστέρια. Στην Κατοχή από τους Γερμανούς λένε πως είχαν εξαφανιστεί σκυλιά και γάτες. Επειδή γινόντουσαν τροφή για τους απελπισμένους!
Φλας μπακ. Μια μέρα πριν, στην αίθουσα “Θάλεια” πολυτελούς ξενοδοχείου της Αθήνας, οι τροϊκανοί δίνουν συνέντευξη Τύπου. Έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι διαπιστώνουν ότι οι μονόλογοί τους και οι ερωτήσεις πρέπει να γίνονται μόνο στην αγγλική γλώσσα. Χωρίς διερμηνεία. Επικυρίαρχοι σε ύψιστο βαθμό. Αργότερα ο υπουργός Οικονομικών δέχτηκε, στη δική του εκδοχή εξειδίκευσης των προσταγών της τρόικας, ερωτήσεις και στα ελληνικά!
Η ανάγνωση και των δύο ανακοινωθέντων περικλείει πολλά συμπεράσματα και περισσότερους φόβους, που συμπυκνώνονται στο εξής: Η Ελλάδα βρίσκεται με το ένα πόδι στην πτώχευση, αλλά οι πιστωτές θέλουν να πάρουν από το πτώμα της όσα περισσότερα μπορέσουν.
Θα χρωστάμε στους επόμενους αιώνες
Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών:
Στα επόμενα πέντε χρόνια πρέπει να πληρώσουμε δάνεια 186 δισ. ευρώ, ενώ το ελληνικό χρέος στο τέλος Σεπτεμβρίου έφθασε τα 337 δισ. ευρώ και σε τρεις μήνες, από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο, αυξήθηκε κατά 20 δισ.: από τα 316,954 στα 336,807.
Ακόμα δεν έχει καταγραφεί επίσημα, αλλά στις επόμενες εβδομάδες θα πιστοποιηθεί ότι το δημόσιο χρέος θα διαμορφωθεί στο 148% του ΑΕΠ από 127% που ήταν ο στόχος του Μνημονίου! Με το έλλειμμα να προσεγγίζει ιλιγγιωδώς το 12% του ΑΕΠ, τον πληθωρισμό να έχει καθηλωθεί σε επίπεδα πάνω από το 5% και την επίσημη ανεργία να εκτοπίζει από την αγορά το 12,2% του ενεργού πληθυσμού (υπάρχουν περιοχές της χώρας, που βρίσκεται ήδη στο 30%) και πάνω από τους μισούς νέους, η κοινωνική έκρηξη βρίσκεται προ των πυλών.
Το ερώτημα ποιος θα πληρώσει και αυτή τη φορά είναι ρητορικό. Οι συνήθεις ύποπτοι μισθωτοί και μικρομεσαίοι, πρεσβεύει η κυβέρνηση. Μα οι περισσότεροι θα κλείσουν τα μαγαζιά τους, αφού και εκατοντάδες χιλιάδες θα πυκνώσουν τις στρατιές των ανέργων ή θα υποστούν βίαιη περικοπή της αγοραστική τους δύναμης. Γιατί να μην πληρώσουν οι πραγματικοί φοροφυγάδες; Μα αυτοί κρατούν τον πλούτο τους μήπως και κάνουν επενδύσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου