Αυτά στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης εμπιστοσύνης. Άνοιξε τη βεντέτα ο Πάγκαλος, τσίμπησε ο πάντα έτοιμος για καυγά Σαμαράς, τα έκανε τρισχειρότερα ο Παπανδρέου, και πήγε στον αγύριστο η ωραία ατμόσφαιρα που με τόση ευφράδεια δημιούργησε ο Βενιζέλος. Γιατί όλα αυτά; Μα για να λάβουμε όλοι μας μια ακόμα ιδέα πόσο σοβαροί είναι οι αρχιερείς της δημοκρατικής μας θρησκείας και πόσο σοβαρά παίρνουν όχι μόνο εμάς και τη χώρα, αλλά και τον εαυτό τους.
Στην πρόχειρη πλειοδοσία που στήθηκε ωστόσο στη Βουλή, ξέχασαν κάτι πολύ σημαντικό: Ότι στις απαρχές της δημοκρατίας μας το όνειρο που ήθελε να πάρει εκδίκηση από τον φασισμό ήταν Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Εθνική Ανεξαρτησία. Και το επίκαιρο -και πολύ μάλιστα- δεν είναι αν το 1974 αποκαταστάθηκε μια δημοκρατία, ή αν το 1981 εγκαταστάθηκε άλλη μια, αλλά τι γίνεται με τη δημοκρατία το 2011. Τι γίνεται με το Ψωμί, με την Παιδεία, με την Ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία τώρα. Αυτή τη στιγμή.
Επ’ αυτού οι κατά δήλωσή τους γονείς και κηδεμόνες της δημοκρατίας κάνουν κατά το κοινώς λεγόμενο την πάπια. Καταπίνουν την κάμηλο, τα απειλητικά αν δεν του Γιούνγκερ, τους ταπεινωτικούς όρους του Σόιμπλε, τις αποικιακού τύπου εντολές των επιτηρητών. Και διυλίζουν τον κώνωπα -ποιος είναι πιο γνήσιος γονεύς ή κηδεμών της δημοκρατίας. Πατάνε σήμερα στον λαιμό της, αλλά δεν ανέχονται να τους πατάνε τον κάλο για χτες. Έλα όμως που στον καυγά παρεμβαίνουν τώρα και τα παλιόπαιδα, που επιμόνως θέλουν να γεφυρώσουν το χτες με το σήμερα;; Η χούντα δεν τελείωσε το '73, εμείς θα τη γκρεμίσουμε σε τούτη την πλατεία, κραυγάζει ένα τεράστιο πανό έξω από τη Βουλή. Σ’ αυτούς ποιος γονεύς ή κηδεμών θα απαντήσει;
του Θανάση Καρτερού
πηγη: AYΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου