Συγκυβέρνηση προ κατοχής

ΟΤΑΝ μια χώρα καταφεύγει σε διεθνή βοήθεια, παντός είδους, είναι υποχρεωμένη να συμμορφώνεται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με τις υποδείξεις αυτών που τη χορηγούν. Είναι αυτονόητος κανόνας στις διεθνείς σχέσεις. Και όταν από αυτή τη βοήθεια εξαρτάται η οικονομική υπόσταση μιας χώρας, οι υποδείξεις αυτές μπορεί να πάρουν τη μορφή επιτήρησης ή επιτροπείας.
ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα εδώ και ενάμιση χρόνο, από τότε δηλαδή που κατέφυγε στα δάνεια των ευρωπαϊκών κρατών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Είναι αυτό που και ξένοι πρωθυπουργοί, άλλος ευθέως και άλλος εμμέσως, είπαν. Οτι, δηλαδή, η χώρα είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας της.
ΤΟ είδαμε σε κάθε επίσκεψη της τρόικας, όταν διάφοροι υπουργοί επιχειρούσαν να «διαπραγματευθούν» κάποια απόφαση ή κάποιο μέτρο, με σκοπό να μετριάσουν τις επιπτώσεις τους. Σπανίως αυτή η «διαπραγμάτευση» είχε αίσιο τέλος. Συνήθως το μέτρο επιβαλλόταν αυτούσιο.
ΤΟ είδαμε και στην τελευταία απόπειρα του υπουργού Οικονομικών να κάνει πολιτική διαπραγμάτευση, με στόχο να πειστούν οι Ευρωπαίοι ότι υπήρχαν και αντικειμενικοί λόγοι (ύφεση) για την αποτυχία επίτευξης των στόχων του φετινού προϋπολογισμού. Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απέρριψαν το αίτημα ασυζητητί και απαίτησαν την πλήρη συμμόρφωση στις απαιτήσεις των τεχνοκρατών της τρόικας.
ΤΩΡΑ η επιτήρηση θα γίνει στενότερη, σε καθημερινή βάση, ακόμη και σε λεπτομέρειες της καθημερινής οικονομικής διαχείρισης. Εκπρόσωποι της τρόικας θα παρακολουθούν ηλεκτρονικά την πορεία των κρατικών δαπανών σε πέντε τομείς της κεντρικής κυβέρνησης και της Αυτοδιοίκησης. Αφού οι Ελληνες εντεταλμένοι για τον έλεγχο δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τις συγκρατήσουν, αναλαμβάνουν τη δουλειά οι ξένοι ειδικοί.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, άλλη ομάδα Ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων θα πιάσει δουλειά στα υπουργεία, με στόχο να επιβλέψει την πιστή εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, το οποίο ψηφίστηκε μεν το καλοκαίρι, αλλά οι ελεγκτές διαπίστωσαν ότι στην πλειονότητά του δεν εφαρμόζεται.
ΕΤΣΙ, τους επόμενους μήνες, ίσως και χρόνια, ο έλεγχος επί των δημοσίων οικονομικών της χώρας θα είναι ασφυκτικός. Σε βαθμό που οι υπουργοί δεν θα έχουν την ευχέρεια να κάνουν ούτε τη στοιχειώδη διαχείριση, αν οι ξένοι εμπειρογνώμονες κρίνουν ότι οι αποφάσεις τους ξεφεύγουν από το πλαίσιο που εκείνοι έχουν θέσει.
ΘΑ μπορούσε να πει κάποιος ότι, έτσι όπως τα κατάφεραν οι πολιτικοί και λοιποί διαχειριστές των οικονομικών της χώρας, με τον εφησυχασμό, τις συνεχείς παλινωδίες, τις αποτυχίες και την αναποφασιστικότητα εδώ και πολύ καιρό, η εξέλιξη αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη. Ομως, είναι προσβλητικό για μια χώρα να εμφανίζεται ανίκανη να διαχειριστεί τα του οίκου της και να παραδίδει σε ξένους ελεγκτές ουσιαστικά τη διοίκησή της. Είναι έγκλημα.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ