Στην παρέλαση του θράσους που γίνεται αυτές τις μέρες στις τηλεοράσεις μας, με τους πιο πιστούς στον Παπανδρέου και στο εφιαλτικό του όραμα υπουργούς να προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και να εμφανίσουν ως υγιή τα σάπια, μπορεί να ξεχωρίσει κανείς μια ερώτηση στην οποία δεν δίνουν απάντηση. Αν αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία ή αν πρόκειται να υπάρξουν κι άλλα, κι άλλα…
Σε όλα απαντούν εκτός από αυτό. Και απαραίτητη βρίσκουν την εργασιακή εφεδρεία και με ανθρώπινο πρόσωπο. Και μια χαρά την εργασιακή γενοκτονία -εθνική αναγκαιότητα όπως κάθε γενοκτονία. Και το αύριο της νέας Ελλάδας παρουσιάζουν - σε δυο - τρία χρόνια το πολύ θα είμαστε στο επίπεδο του 2009, αλλά όχι υπονομευμένο από το χρέος, έφτασε να μας πει ένας εξ αυτών. Αλλά για το αν και πότε θα μπει πάτος στο βαρέλι των σκληρών μέτρων, τσιμουδιά.
Μας έχουν φλομώσει, θα πείτε, ώς τώρα στις δεσμεύσεις και στις υποσχέσεις ότι κάθε κύμα μέτρων είναι το τελευταίο, δεν τους παίρνει άλλο. Όπως εκείνοι οι καλοί άνθρωποι που κακοποιούν συστηματικά τη γυναίκα τους και αφού την κάνουν μαύρη στο ξύλο κλαίνε στα πόδια της ότι δεν θα το ξανακάνουν, ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά. Ποιος να τους πιστέψει τώρα και ποιος θα έπαιρνε τοις μετρητοίς τα λόγια τους, όταν τόσες και τόσες φορές έχουν πει και ξεπεί; Πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κανείς σήμερα για να πιστέψει τον Παπανδρέου ή τον Βενιζέλο;
Ως εκ τούτου ΔΞ/ΔΑ, δεν ξέρω, δεν απαντώ, όπως λένε οι σχετικές στήλες των δημοσκοπήσεων. Και όλα τα ενδεχόμενα μένουν ανοιχτά, το ένα χειρότερο από τα άλλα. Πληροφορίες και σενάρια τρόμου μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Το κακό που μας συμβαίνει είναι τίποτε μπροστά στο κακό που παραμονεύει. Τι είναι μερικές χιλιάδες εργασιακές εφεδρείες μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες επερχόμενες απολύσεις; Τι είναι η απόλυση μερικών χιλιάδων συμβασιούχων μπροστά στην κατάργηση της μονιμότητας; Και τελικώς τι είναι όλα αυτά μπροστά στον εφιάλτη της πτώχευσης;
Έτσι και ειλικρινείς εμφανίζονται και το νέφος του φόβου πάνω από την κοινωνία τρέφουν. Με αποτέλεσμα να οδεύουμε ταχύτατα στη μετατροπή μας σε μια κοινωνία ΔΞ/ΔΑ. Και να περιμένουμε τη σωτηρία και τον σωτήρα που ήδη προετοιμάζουν…
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Μας έχουν φλομώσει, θα πείτε, ώς τώρα στις δεσμεύσεις και στις υποσχέσεις ότι κάθε κύμα μέτρων είναι το τελευταίο, δεν τους παίρνει άλλο. Όπως εκείνοι οι καλοί άνθρωποι που κακοποιούν συστηματικά τη γυναίκα τους και αφού την κάνουν μαύρη στο ξύλο κλαίνε στα πόδια της ότι δεν θα το ξανακάνουν, ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά. Ποιος να τους πιστέψει τώρα και ποιος θα έπαιρνε τοις μετρητοίς τα λόγια τους, όταν τόσες και τόσες φορές έχουν πει και ξεπεί; Πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κανείς σήμερα για να πιστέψει τον Παπανδρέου ή τον Βενιζέλο;
Ως εκ τούτου ΔΞ/ΔΑ, δεν ξέρω, δεν απαντώ, όπως λένε οι σχετικές στήλες των δημοσκοπήσεων. Και όλα τα ενδεχόμενα μένουν ανοιχτά, το ένα χειρότερο από τα άλλα. Πληροφορίες και σενάρια τρόμου μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Το κακό που μας συμβαίνει είναι τίποτε μπροστά στο κακό που παραμονεύει. Τι είναι μερικές χιλιάδες εργασιακές εφεδρείες μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες επερχόμενες απολύσεις; Τι είναι η απόλυση μερικών χιλιάδων συμβασιούχων μπροστά στην κατάργηση της μονιμότητας; Και τελικώς τι είναι όλα αυτά μπροστά στον εφιάλτη της πτώχευσης;
Έτσι και ειλικρινείς εμφανίζονται και το νέφος του φόβου πάνω από την κοινωνία τρέφουν. Με αποτέλεσμα να οδεύουμε ταχύτατα στη μετατροπή μας σε μια κοινωνία ΔΞ/ΔΑ. Και να περιμένουμε τη σωτηρία και τον σωτήρα που ήδη προετοιμάζουν…
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου