πηγή: AYΓΗ

Μαθαίνουμε ότι η τρόικα -ελπίζουμε μόνον αυτή- έριξε στο τραπέζι την "ιδέα" να συσχετίζεται η καταβολή ή μη σύνταξης με το αν ο δικαιούχος έχει εισόδημα και από άλλη πηγή. Πρόκειται για κάτι που ως αντίληψη υποβιβάζει επισήμως τη σύνταξη στο επίπεδο ενός βοηθήματος, ενός επιδόματος, μιας παροχής, η οποία ξεφεύγει από τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις του κράτους, το οποίο διατηρεί μόνον ως καθήκον του το να παρέχει ένα κομμάτι ψωμί, ίσα για να μην πεθάνεις από πείνα. Υπάρχουν κάποιες χώρες που συνδέουν την παροχή από το κράτος με το εισόδημα του δικαιούχου, αλλά αυτό -σωστό ή λάθος- αφορά το επίδομα ανεργίας ή το επίδομα απορίας και όχι τη σύνταξη.
Η σύνταξη έχει χαρακτήρα ανταποδοτικό. Οι εργαζόμενοι καταβάλλουν χρήματα για να εξασφαλίσουν τη σύνταξή τους, πληρώνουν κρατήσεις επί δεκαετίες. Και ήδη, στα μνημονιακά χρόνια, βλέπουν τις συντάξεις τους να μειώνονται. Η "ιδέα", όμως, της τρόικας δεν είναι απλώς η συνέχιση αυτής της τακτικής των περικοπών. Είναι ένα ποιοτικό άλμα στο δυστοπικό πουθενά, καθώς αμφισβητεί επισήμως την ίδια την έννοια της σύνταξης ως μέριμνας του κράτους. Ακόμη περισσότερο βάζει στο μυαλό του κόσμου την ιδέα ότι το κράτος, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, θα σου φάει τη σύνταξη.
Είναι, δηλαδή, σαν να λέει στους σημερινούς ασφαλισμένους πως κακώς πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Την ίδια ώρα οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες προχωρούν σε διαφημιστικές καμπάνιες για συνταξιοδοτικά προγράμματα και προγράμματα υγείας. Ποιος θυμάται ότι το 2007, με το ξέσπασμα της κρίσης, ήταν οι πολυεθνικοί ασφαλιστικοί κολοσσοί που βάρεσαν πρώτοι "κανόνι";
Οι εισφορές που πληρώνουμε οι σημερινοί εργαζόμενοι είναι αυτές που πληρώνουν τις συντάξεις των γονιών μας και εμάς θα μας δίνουν σύνταξη οι κρατήσεις των παιδιών μας. Αυτή είναι μια κατάκτηση της κοινωνίας από την οποία δεν πρόκειται να πάμε πίσω. Το "ο καθένας για πάρτη του", η κάθε ομάδα, η κάθε επαγγελματική κατηγορία, η κάθε ηλικία, ο κάθε άνθρωπος, είναι συνταγή πλήρους κοινωνικής καταστροφής.