ΤΑΙΠΕΔ: Ξεκινούν διαγωνισμοί για 46 μαρίνες

πηγή: bankwars.gr

Αύριο ξεκινούν οι διαγωνισμοί για τη σταδιακή αξιοποίηση 46 μαρινών ανά την Ελλάδα, όπως ανακοίνωσαν σήμερα σε συνέντευξη τύπου η υπουργός τουρισμού Ο. Κεφαλογιάννη και η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ.
Ο πρώτος διαγωνισμός αφορά τις μαρίνες του Αργοσαρωνικού* με επίκεντρο τον Άλιμο.
Ο κ. Εμίρης είπε πως μέσα στο β΄ τρίμηνο θα προκηρυχτούν και άλλοι 5 διαγωνισμοί και συγκεκριμένα για τις μαρίνες Λαυρίου (προορίζεται για την υποδοχή mega-yachts), Πύλου, Χίου, Αργοστολίου (θα λειτούργει μαρίνα πολυτελείας) και Αρετσούς (Θεσσαλονίκη).
Το μοντέλο του ΤΑΙΠΕΔ προβλέπει την παραχώρηση είτε αυτόνομων μαρινών είτε ομάδων από μαρίνες για χρονική περίοδο έως 40 χρόνια.
Τόσο ο κ. Σ. Σταυρίδης όσο και ο κ. Γ. Εμίρης υποστήριξαν ότι υπάρχει σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον για τις μαρίνες. 

*Αλίμου, Πόρου, Νέας Επιδαύρου και Ύδρας

"ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ " 2ος ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

1 Απριλίου - 10 Μαΐου 2013

Για δεύτερη χρονιά η "Φωνή της Ύδρας" διοργανώνει Διαγωνισμό Φωτογραφίας στο πλαίσιο μιας συντονισμένης δράσης ομαδικότητας και κοινού προσανατολισμού, με θέμα: " Η  Ύδρα του χρώματος και της πέτρας". Στείλτε μας μέχρι 2 (δύο) δικές σας φωτογραφίες και διεκδικήστε υπέροχα δώρα.

Το Πρώτο βραβείο θα κερδίσει ένα Smartphone Samsung Galaxy Y Grey*. Το Δεύτερο βραβείο θα κερδίσει μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Olympus VG-150 Silver. Το Τρίτο βραβείο θα κερδίσει ένα ασύρματο τηλέφωνο Gigaset Α120 Duo Black.  * Το Smartphone Samsung Galaxy Y Grey είναι μια χορηγία του Ελληνικού Δικτύου Μικρών Νησιών HYDRA APP. Ακολουθούν πληροφορίες και όροι διαγωνισμού. 

ΟΡΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Η «Φωνή της Ύδρας» διοργανώνει Διαγωνισμό Φωτογραφίας με θέμα:
«Η Ύδρα του χρώματος και της πέτρας», με τους παρακάτω όρους:

1. Ο Διαγωνισμός θα διαρκέσει από την 01/04/2013 έως και 10/05/2013.
2. Ο ενδιαφερόμενος ο οποίος επιθυμεί να συμμετάσχει στο Διαγωνισμό, θα πρέπει να αποστείλει μέχρι 2 (δύο) φωτογραφίες πνευματικής του ιδιοκτησίας, μόνο στο email της εφημερίδας info@fonitisydras.com με την ένδειξη: Για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίας.
3. Η συμμετοχή στο διαγωνισμό είναι ελεύθερη. Μπορούν να λάβουν μέρος όλοι οι ενδιαφερόμενοι ανεξάρτητα από φύλο, με μόνο περιορισμό την ηλικία που ορίζεται άνω των 15 χρονών.
4. Οι φωτογραφίες θα γίνονται δεκτές σε μορφή ηλεκτρονικού αρχείου jpg ή αρχεία που προέρχονται από σκαναρισμένες εικόνες σε μορφή πάλι jpg.
5. Κατά την αποστολή ο διαγωνιζόμενος θα πρέπει να αναγράφει πραγματικό ονοματεπώνυμο καθώς και τηλέφωνο επικοινωνίας. Μετά τη λήψη των φωτογραφιών η διοργανώτρια θα αποστέλλει απαντητικό email αποδοχής της συμμετοχής.
6. Οι φωτογραφίες που διαγωνίζονται, θα αξιολογηθούν από κριτική επιτροπή κατά 60% και από τους φίλους της σελίδας fonitisydras.com στο Facebook κατά 40%. Κριτές θα είναι o Σκηνοθέτης-Animator Παναγιώτης Ράππας, η Εικαστικός-New Media Artist Καίτη Χαλιορή και ο Υπεύθυνος φωτογραφίας της «Φωνής της Ύδρας» Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος.
7. Ο διαγωνισμός θα αναδείξει τρεις νικητές. Το πρώτο βραβείο θα κερδίσει ένα Smartphone Samsung Galaxy Y Grey*. Το δεύτερο βραβείο θα κερδίσει μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Olympus VG-150 Silver. Το τρίτο βραβείο θα κερδίσει ένα ασύρματο τηλέφωνο Gigaset Α120 Duo Black.
Οι φωτογραφίες που θα συμμετάσχουν στο Διαγωνισμό, θα αναρτώνται χωρίς όνομα στη σελίδα fonitisydras.com στο Facebook, όπου εκεί θα υπάρχει δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας μέσω likes από τους φίλους της σελίδας μας. Όσοι φίλοι συμμετάσχουν στην ηλεκτρονική αυτή ψηφοφορία θα μπουν σε κλήρωση για να κερδίσει ένας από αυτούς, μία ψηφιακή κορνίζα τελευταίας τεχνολογίας Turbo X 10,2΄΄ ML4000 με οθόνη υψηλής ανάλυσης.
8. Δε γίνονται δεκτές φωτογραφίες με περιεχόμενο που προσβάλλει τη δημόσια αιδώ και τα χρηστά ήθη κατά την κρίση της διοργανώτριας.
9. Όποια φωτογραφία παραληφθεί μετά την προβλεπόμενη διάρκεια του διαγωνισμού δε θα συμμετέχει στο διαγωνισμό.
10. Σε περίπτωση που οι φωτογραφίες εικονίζουν πρόσωπα, εν αγνοία τους, την ευθύνη φέρει αποκλειστικά ο φωτογράφος.
11. Η διοργανώτρια μπορεί να παρατείνει ή να μεταβάλλει τις ημερομηνίες συμμετοχής κατόπιν ενημέρωσης.
12. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στο τεύχος Ιουνίου 2013 στην έντυπη και ηλεκτρονική μορφή της εφημερίδας.
13. Η διοργανώτρια έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τις φωτογραφίες του διαγωνισμού όπως εκείνη ορίζει. Καθώς να θέσει παράλληλη γνωστοποίηση του φωτογράφου εφόσον αυτή το επιθυμεί.
14. Πληροφορίες και νεότερα για το Διαγωνισμό θα μπορείτε να λαμβάνετε από την ιστοσελίδα μας www.fonitisydras.com ή κάνοντας like στo   facebook   fonitisydras.com
15. Έγκυρη θεωρείται η συμμετοχή που πληροί τους παραπάνω όρους και η κάθε συμμετοχή σημαίνει ανεπιφύλαχτη αποδοχή των όρων αυτών.

 Καλή σας Επιτυχία!

*Το Πρώτο βραβείο Smartphone Samsung Galaxy Y Grey είναι μια χορηγία του Ελληνικού Δικτύου Μικρών Νησιών HYDRA APP.

ΣΟΣ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΒΥΡΩΝΑ

Ελλησπόντου 12 , Βύρωνας

210-7628 209, 6977 - 747431

Παρακαλούμε διαδώστε το μήνυμα αυτό! Ακόμα και εσείς να μην μπορείτε να βοηθήσετε ίσως να μπορεί κάποιος φίλος ή γνωστός σας! Κάνουμε έκκληση σε όποιον μπορεί να μας διαθέσει τα παρακάτω εμβόλια, που αφορούν βρέφη, παιδιά, εφήβους. Λόγω των συνεχιζόμενων εμβολιασμών, πάρα πολλών μικρών μας φίλων έχουμε μείνει χωρίς εμβόλια. Κάνουμε αγώνα, μαζί με άλλα κοινωνικά ιατρεία, για να μην δούμε στην χώρα μας και πάλι ασθένειες, που είχαν να εμφανιστούν αρκετές δεκαετίες. Βοηθήστε μας να κερδίσουμε  αυτόν τον αγώνα! 

Καταγγέλουμε  την κυβερνητική αδιαφορία και την έλλειψη εμβολίων για τις ανασφάλιστες ομάδες του πληθυσμού και όχι μόνο. Υπογραμμίζουμε τις προσωπικές ευθύνες του υπουργού Υγείας από τις  όποιες συνέπειες θα μπορούσαν να προκύψουν για τα μικρά παιδιά και τους νέους από την ανυπόφορη και επικίνδυνη αυτή  κατάσταση και τον καλούμε να πάρει άμεσα μέτρα για την εξασφάλιση επάρκειας εμβολίων και τον καθολικό εμβολιασμό των παιδιών και των νέων των ανασφάλιστων, άνεργων και άπορων συμπολιτών μας..  

Η λίστα με τα εμβόλια:                                                                                                           Varilix ή Varivax

• Act Hib
• Infanrix-Hexa / Hexavac
• Havrix / Epaxal / Vaqta
• Infarix – IPV – Hib
• Infanrix x1 (1 pv)
• Infanrix 1pv + Engerix 10 + Valiroux
• Boostrix Polio (διφθερίτιδα, τέτανος, πολιομελύτιδα, κοκκύτης)
• Menveo (τετραπλό μηνιγγίτιδας)
• Εμβόλιο έναντι HPV (καρκίνος τραχήλου μήτρας)
• Pentavac
• Tetravac
• Intamix – tetra
• Boostrix – polio
• Repevax
• Prevenar 13
• Neisvac
• Engerix 20
• MMR
• Havrix
• Vagta, Epaxal, Viread 245mg, Menveo

Η ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Του ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Κ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*
πηγή: ISKRA

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε ως ένα όραμα υλοποίησης της ειρήνης, ισοτιμίας, ισονομίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και αποφυγής επανάληψης της κόλασης των δύο παγκοσμίων πολέμων. Το όραμα αυτό παραγκωνίσθηκε πρακτικά για να εξυπηρετηθούν πολιτικοοικονομικά συμφέροντα των αρχιτεκτονικών της ΕΕ, που ήταν σε κατάφωρη αντίφαση με τα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών. Η απόφαση δημιουργίας του κοινού νομίσματος ευρώ, εντάχθηκε στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων-οφελών των ευρωπαϊκών ελίτ και όχι στην εξασφάλιση των οικονομικών διαδικασιών-λειτουργιών των ευρωπαϊκών λαών. Προ της έναρξης της οικονομικής-χρηματοπιστωτικής κρίσης, η ΕΕ διατηρούσε κάποια δημοκρατικά χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα για τα κράτη-μέλη της, ανεξαρτήτως της πληθυσμιακής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος τους. Η επέλευση όμως αυτής της κρίσης, άλλαξε ραγδαία τα δεδομένα και κατάργησε ουσιαστικά τις βασικές αρχές λειτουργίας της ΕΕ, θέτοντας επί τάπητος την de facto διχοτόμησή της σε χώρες του πλεονασματικού εμπορικά βορρά-κέντρου και της ελλειμματικής εμπορικά περιφέρειας-νότου.

Η επικράτηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης των subprimes μετά το 2008 από την Μέρκελ, συνέτειναν στη διάσωση του διεφθαρμένου-χρεοκοπημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος του κέντρου (γερμανικές τράπεζες), επιβαρύνοντας τις περιφερειακές χώρες με τις προσπάθειες διάσωσης των χρηματοπιστωτικών τους συστημάτων και εξωθώντας τις στον κίνδυνο οικονομικής-πολιτικής αστάθειας και χρεοκοπίας. Η μη άσκηση από την ΕΚΤ του ρόλου του δανειστή ύστατης καταφυγής, ως αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης δόμησης της ευρωζώνης και της γερμανικής επιβολής παρά τα παγκοσμίως ισχύοντα για τις κεντρικές τράπεζες των χωρών, εκτίναξε τα επιτόκια δημόσιου δανεισμού των πλέον αδύναμων κρατών-μελών στα ύψη. Οι πολιτικές αυτές οδηγούν μαθηματικά στη διάλυση ή διάσπαση της ευρωζώνης, διαιρώντας την σε δανειστές και δανειολήπτες, με τους πρώτους να αυτοθεωρούνται ως αδέκαστοι εντολοδόχοι-κριτές των δεύτερων, με την απαίτηση υιοθέτησης από τους δεύτερους των πολιτικών που αυτοί προκρίνουν υπό την απειλή βαρύτατων κυρώσεων όταν οι δεύτεροι δεν τις εκτελούν και τον διασυρμό τους ως 'σπάταλων' και 'διεφθαρμένων', όντας υπαίτιοι εκτός των δικών τους δεινών και για τα δεινά της ευρωζώνης.

Πανελλαδική διαδήλωση ενάντια στο σχέδιο Αθηνά την Πέμπτη 28 Μαρτίου στα Προπύλαια

πηγή: left.gr
Αναλυτικά, η ανακοίνωση των κινητοποιούμενων Φοιτητικών Συλλόγων Αθήνας:

"Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση του αγώνα μας ενάντια στο σχέδιο Αθηνά. Οι φοιτητικοί σύλλογοι που βρέθηκαν και σήμερα 21/3 στο δρόμο στη βάση του συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, εκφράζουμε την διάθεσή μας για συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας. Το Υπουργείο προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των φοιτητών και της νεολαίας που αγωνίζονται, ενώ στην πραγματικότητα συνεχίζει ακάθεκτο στην προώθηση του σχεδίου Αθηνά, όπως το είχε παρουσιάσει, ανακοινώνοντας ήδη τα τροποποιημένα μηχανογραφικά για τη νέα χρονιά.

Θα συνεχίσουμε γιατί με το σχέδιο Αθηνά επιχειρείται ένα μεγάλο χτύπημα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καθώς και η διαμόρφωσή της με βάση τις ανάγκες της αγοράς

και όχι της νεολαίας. Θα συνεχίσουμε γιατί σαν κοινοί απατεώνες προσπαθούν να περάσουν «νύχτα» με προεδρικό διάταγμα το σχέδιο Αθηνά, χωρίς ούτε καν να το ψηφίσει η Βουλή.

Θα συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη. Για να μπορούμε να σπουδάζουμε όλοι και όλες, για να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια, για να μπορούμε να ονειρευόμαστε, για να ζήσουμε σε μια κοινωνία που τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας θα βρίσκονται στο προσκήνιο. Απέναντι στη κυβέρνηση και στην τρόικα που χαρίζουν εκατοντάδες δις ευρώ στις τράπεζες και τους εφοπλιστές, που θέλουν να μάθουμε να ζούμε με 400 ευρώ και να λέμε και ευχαριστώ δηλώνουμε ότι δε θα μας εξαθλιώσουν! Θα συνεχίσουμε μέχρι να τους βάλουμε λουκέτο!

Καλούμε τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους άνεργους, όλη τη νεολαία και τους εργαζομένους να βρεθούν στο πλάι μας και να παλέψουμε μαζί. Αν οι αγώνες μας δεν υποχωρήσουν, συνευρεθούν και συντονιστούν μπορούμε να τους ρίξουμε!

Καλούμε σε:

1) Εξωστρεφείς δράσεις ενάντια στο σχέδιο Αθηνά και τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια την Παρασκευή 22/3
2) Σε Πανελλαδικό Συλλαλητήριο την Πέμπτη 28/3
3) Σε μεγάλη συναυλία των φοιτητικών συλλόγων την Παρασκευή 29/3 στο Σύνταγμα
4) Δηλώνουμε ότι οποτεδήποτε η κυβέρνηση αποφασίσει να περάσει – ψηφίσει – υπογράψει το σχέδιο Αθηνά θα μας βρει εκείνη τη στιγμή αποφασιστικά απέναντί της.

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ!"

Ελεύθεροι Κατακτημένοι

Πηγή: afigisizois.wordpress.com
από: left.gr
του Αλκίνοου Ιωαννίδη

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;

Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο Κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο Ελληνική είναι η Ελλάδα!

Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δε ζει καλά, κανείς δε ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Κι όσοι πιστεύουν πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε, να μην ξεχνούν πως, όποιο κομμάτι μας έμεινε απροστάτευτο, ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.

Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”

Ο Μακρυγιάννης σε λιθογραφία του Karl Krazeisen
από τη Βικιπαίδεια

Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ “ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ