Πέμπτη 18 Απριλίου 2013
18 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων
Δείτε το πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
Τετάρτη 17 Απριλίου 2013
«Κάτω τα χέρια από Ελλάδα, Κύπρο, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία»
«Κάτω τα χέρια από Ελλάδα, Κύπρο, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία» έγραφαν τα πλακάτ που σήκωσαν βουλευτές του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο.
πηγή: Νίκος Χουντής
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ: Έκθεση καλλιτεχνικής φωτογραφίας με θέμα "Η Ύδρα του χρώματος και της πέτρας"
Έκθεση καλλιτεχνικής φωτογραφίας με θέμα "Η Ύδρα του χρώματος και της πέτρας" από τον ομώνυμο 2ο διαγωνισμό φωτογραφίας της τοπικής εφημερίδας Φωνή της Ύδρας. Κατόπιν της ευγενικής πρωτοβουλίας και της απόφασης της ΦτΥ τα έσοδα από τις πωλήσεις των φωτογραφιών των συμμετεχόντων θα διατεθούν υπέρ του Ιστορικού Αρχείου - Μουσείου Ύδρας.
Διάρκεια έκθεσης: 18 Μαίου έως 22 Ιουνίου.
Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 25 Μαίου και ώρα 8.30 μ.μ.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ-ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ: Εκθεση ζωγραφικης « Sound of dreams » της Εριέττας Βορδώνη και της Ειρήνης Ηλιοπούλου.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΕΡΙΕΤΤΑ ΒΟΡΔΩΝΗ
– ΕΙΡΗΝΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
«
Sound of dreams »
Το Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο
Ύδρας, ένας χώρος ιστορίας και πολιτισμού
με ποικίλες πολιτιστικές παρεμβάσεις
, χώρος που τιμά αξίες που παραμένουν
αλώβητες στην πορεία του χρόνου, όπως
αυτή της Τέχνης, διοργανώνει αυτή
την περίοδο Έκθεση Ζωγραφικής δύο σπουδαίων
Ελληνίδων δημιουργών που με το έργο τους
τιμούν το χώρο τους και τη χώρα μας: της Εριέττας
Βορδώνη και της Ειρήνης Ηλιοπούλου.
Η ζωγραφική, αυτό το είδος τέχνης στο
οποίο συμμετέχει ο άνθρωπος με τις αισθήσεις
του, εξετάζοντας τη σχέση θέματος και
χρώματος, δεν έχει ακόμα αντικατασταθεί
ούτε και εξαντλήσει τις απεριόριστες
δυνατότητες έκφρασής της.
Παραμένει ένα πεδίο ανοιχτό σε προσεγγίσεις
και πειραματισμούς, εκεί που καθε φορά
γεννιέται κάτι το καινούριο. Η έκθεση « ΄Ηχος στο όνειρο », που εγκαινιάζεται στο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας το Σάββατο 11 Μαϊου στις 8.30 μμ, στην οποία συμμετέχουν οι δύο ταλαντούχες Ελληνίδες εικαστικοί, παρουσιάζει τις ενδόμυχες σκέψεις και τα συναισθήματα που ανιχνεύονται μέσα από τη δύναμη του χρώματος και του φωτός.
Πρόκειται για μια έκθεση στην οποία παρουσιάζονται τοπία, θέατρα και καφενεία, με κοινό παρονομαστή το έντονο δραματικό και θεατρικό στοιχείο, που διακρίνει και τις δύο καλλιτέχνιδες.
`Ετσι ο χώρος του Ιστορικού Αρχείου - Μουσείου Ύδρας, αποκτά μια νέα διάσταση από την ιδιάζουσα κίνηση και την έκρηξη των χρωμάτων που μοιάζουν να πάλλονται μεταδίδοντας έντονα συναισθήματα στον θεατή. Τα έργα τέχνης αυτά, γεμάτα φαντασία και συμβολισμούς, έχουν μεταφυσικές προεκτάσεις και στοχεύουν στο να αναδείξουν το πρωτογενές συναίσθημα και τις αντιδράσεις μας, μέσω της τέχνης.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Φοίβη Παρασκευά, ιστορικός τέχνης.
Διάρκεια έκθεσης : από 11 Μαίου έως 20 Ιουνίου 2013.
INFO : Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας
Τηλ: 2298-52355 /54142 www. Iamy.gr
Υπερψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας – έρχονται περικοπές στα δρομολόγια
πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
από: left.gr
Δραματικές περικοπές των δρομολογίων προς τα νησιά με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας
Σε σημεία αιχμής αναδεικνύονται, το άρθρο 19 για την υπό προϋποθέσεις υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας των κατωτέρων πληρωμάτων στα ποντοπόρα πλοία και τα σκάφη αναψυχής, η μείωση των οργανικών συνθέσεων των πλοίων στην ακτοπλοΐα και την Αδριατική τους χειμερινούς μήνες, η μείωση της δρομολόγησης των ταχύπλοων από επτά μήνες σε τέσσερις, καθώς και η δυνατότητα στις ακτοπλοϊκές εταιρείες να δρομολογούν δεύτερο πλοίο στην ίδια γραμμή, μονάχα για δύο μήνες το χρόνο αντί του υποχρεωτικού δεκάμηνου που ίσχυε ως σήμερα. Αντιδράσεις έχει επίσης πυροδοτήσει η τροπολογία του γραμματέα της ΝΔ, Μανώλη Κεφαλογιάννη για τη δρομολόγηση «πλοίου ασφαλείας» κατά τη διάρκεια των απεργιών της ΠΝΟ, (που έχει προκαλέσει και την απεργία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας).
Τα παραπάνω μέτρα επί της ουσίας σηματοδοτούν τη δραστική μείωση των δρομολογίων προς τα νησιά ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες έχοντας ως συνέπεια την σημαντική υποβάθμιση των θαλάσσιων συγκοινωνιών.
Η κυβέρνηση κάνει λόγο για κινήσεις εκσυγχρονισμού, τόνωσης της αγοράς εργασίας και εγκατάλειψης ενός παρωχημένου μοντέλου που ισχύει από το 1974 ενώ η αντιπολίτευση μιλά για χαριστικές ρυθμίσεις υπέρ των εφοπλιστών.
Οι αντιδράσεις των κομμάτων
«Εκτός της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών που συγχαίρει τον υπουργό και την κυβέρνηση, όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων που ασχολούνται με τη ναυτιλία, είναι αντίθετοι χωρίς καμία εξαίρεση» ανέφερε ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης. «Με το άρθρο 19 καταργείτε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταργείτε τη 10μηνη υποχρεωτική ναυτολόγηση, μειώνετε τη δρομολόγηση των ταχύπλοων στους τέσσερις μήνες. Είναι ή δεν είναι όλα αυτά, αιτήματα της ΕΕ;» ρώτησε.
«Αν προχωρήσετε στο νομοσχέδιο, τον χειμώνα δεν θα υπάρχουν καράβια» υποστήριξε με τη σειρά του ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος. «Όταν ήμουν υπουργός Ναυτιλίας, οι εφοπλιστές της ακτοπλοΐας που δεν είχαν χρηματοδότηση, έρχονταν κάθε Νοέμβριο και μας έλεγαν πως το βαπόρι τους έχει βλάβη, για να καταφέρουν να κάνουν 6μηνη την υποχρεωτική 10μηνη δρομολόγηση. Αντί για ακτοπλοΐα, δημιουργείστε συγκοινωνία! Δεν είναι δυνατόν να δίνονται δισεκατομμύρια για τις συγκοινωνίες της Αττικής και μονάχα 100 εκ. ευρώ για την ακτοπλοΐα! Χαμηλώστε τη φορολογία στα ναυπηγεία στο 8% και δώστε ευκαιρίες για να δουλέψουν!».
Δριμύ κατηγορώ στην κυβέρνηση εξαπέλυσε και η Διαμάντω Μανωλάκου του ΚΚΕ. «Νομιμοποιείτε την απεργοσπασία (...) Βαφτίζετε εκσυγχρονισμό την επιστροφή στον Μεσαίωνα. Η πολιτική σας κτυπά με άγριο τρόπο το λαό, επαυξάνει τα προνόμια του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Είναι το δικό τους νομοσχέδιο!»
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υπερψήφισαν το νομοσχέδιο τασσόμενοι υπέρ της δρομολόγησης του «πλοίου ασφαλείας» που όπως υποστήριξαν θα εξασφαλίζει τη διάθεση των αγροτικών προϊόντων κατά την περίοδο της απεργίας της ΠΝΟ.
Τρίτη 16 Απριλίου 2013
Φοιτητικές Εκλογές: Αισθητή η απουσία ενός οράματος
πηγή: ΕΠΟΧΗ
Την Τετάρτη 17 Απρίλη διεξάγονται οι φοιτητικές εκλογές, οι οποίες πάγια αποτελούν ένα μικρό δημοψήφισμα για την πανεπιστημιακή νεολαία. Σήμερα, τα επίδικα είναι πιο πολλά από ποτέ, αφού δύο χρονιά μετά την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου ήρθαν να προστεθούν οι τροποποιήσεις του Αρβανιτόπουλου και το σχέδιο Αθηνά.
Η κατάσταση στα ιδρύματα, πλέον, είναι τελείως διαφορετική από ό,τι πριν. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι αποδυναμωμένος. Οι φοιτητές, στη συντριπτική πλειονότητά τους, αρνούνται να συμμετάσχουν στις διαδικασίες των συλλόγων, αφού το βλέπουν σαν κάτι ανούσιο που δεν θα τους προσφέρει τίποτα, ενώ την ίδια στιγμή ο δικομματισμός στις σχόλες συνεχίζει να επενδύει στις πελατειακές σχέσεις.
Αυτές οι εκλογές στήνουν τις πρώτες κάλπες μετά το σχέδιο Αθηνά, τις πρώτες μετά την εφαρμογή του 4009 και της αναθεώρησης του με τον 4076. Αποτελούν, δηλαδή, την πρώτη πανελλαδικά κεντρική πολιτική διαδικασία όπου οι φοιτητές θα κληθούν να ψηφίσουν με επίδικο, κυρίως, τους εφαρμοζόμενους νόμους.
Η χρηματοδότηση στα ιδρύματα είναι αφάνταστα πενιχρή. Πολλά ιδρύματα δεν μπορούν να βγουν οικονομικά και αναγκάζονται να κόψουν παροχές προς τους φοιτητές, οπότε ή θα αναγκαστούν να βάλουν δίδακτρα ή θα αναζητήσουν ιδιωτικούς πόρους για τη χρηματοδότησή τους.
Η δημοκρατία στα ΑΕΙ –ΤΕΙ αποτελεί μια άγνωστη λέξη. Μετά από το κούρεμα στη συνδιοίκηση και το ηλεκτρονικά εκλεγμένο υπερσυμβούλιο έρχεται και το ενιαίο ψηφοδέλτιο αφού, πλέον, αποφασίστηκε ότι πρέπει να τελειώνουμε με την πολυφωνία και να προχωρήσουμε σε μια ακόμα πιο πελατειακή λογική. Έτσι, σε ολόκληρη τη συνδιοίκηση οι εκπρόσωποι δεν θα έχουν στην ουσία καμιά δύναμη αφού δεν θα έχουν από πίσω τους ένα ισχυρό πολίτικο πλαίσιο που θα επιτρέπει να παίρνονται αποφάσεις.
Το φοιτητικό κίνημα
Το φοιτητικό κίνημα ξεκίνησε με τις καταλήψεις του Σεπτεμβρίου του 2011 και συνεχίστηκε με τις δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στα συμβούλια. Μετά, τη σκυτάλη πήραν τα ΤΕΙ και ύστερα «σύρθηκαν» και τα ΑΕΙ στο δρόμο. Το κίνημα αυτό, όμως, είχε κάποιες δομικές αδυναμίες. Καταρχάς δεν συσπείρωσε την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα. Δεύτερον, δεν συνδέθηκε με την κοινωνία και εν τέλει αποτέλεσε μια άσχημη αντιγραφή του τριπτύχου του 2006: συνελεύσεις - καταλήψεις - διαδηλώσεις.
Αυτό που έλειψε ήταν η μετωπική λογική. Αν και το λέγαμε, το αποφασίζαμε, το βάζαμε στο πλαίσιο μας δεν καταφέραμε ποτέ να κοινωνικοποιήσουμε τον αγώνα μας. Ενώ κάναμε τη βασική παραδοχή ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πάει βήμα πίσω και δεν προτίθεται να κάνει καμιά ουσιαστική αλλαγή, δεν καταφέραμε να ενσωματώσουμε τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Να το κάνουμε ζήτημα, δηλαδή, για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Έλειψαν οι αναγκαίες πολυμορφικές δράσεις που θα συνέδεαν το μέτωπο στα ιδρύματα με τα υπόλοιπα μικρά μέτωπα στην κοινωνία και καταλήξαμε να αναλωθούμε σε μια φοιτητοκεντρική λογική στην πράξη, με τις καθιερωμένες πορείες στα Προπύλαια κάθε Πέμπτη.
Την ίδια στιγμή που η τρικομματική επιβάλλει ένα αυταρχικό μοντέλο διοίκησης στα ιδρύματα, οι υπάρχουσες φοιτητικές δομές φαίνεται ότι δεν εκφράζουν το μέσο φοιτητή. Από τη μια, έχουμε τις δυνάμεις ενός υπαρκτού ακόμα δικομματισμού που μέσω, κυρίως, πελατειακών λογικών συσπειρώνουν ένα μεγάλο κομμάτι τον φοιτητών στοχεύοντας στις ανάγκες τους για διασκέδαση και κοινωνικοποίηση. Από την άλλη, έχουμε μια μικρή ομάδα δυνάμεων που εκφράζονται σχεδόν καθολικά από τις δυνάμεις της αριστεράς στις σχολές, που προτάσσουν ένα αγωνιστικό πνεύμα και μια διάθεση αυτοδιάθεσης και δημοκρατικής συγκρότησης των συλλόγων. Το μεγαλύτερο, όμως, μέρος των φοιτητών απορρίπτει τις πελατειακές λογικές και δεν βρίσκει κάποιο ουσιαστικό λόγο να οργανωθεί σε κάποια από τις δημοκρατικές συλλογικότητες.
Η φοιτητική αριστερά
Το κύριο πρόβλημα που υπάρχει στις Σχόλες είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό επίδικο, η κεντρική πολιτική διαδικασία που θα δώσει στις φοιτητικές εκλογές ξεχωριστό νόημα αφού, χωρίς ένα όργανο τύπου ΕΦΕΕ, ο φοιτητής βλέπει, και δικαιολογημένα, την ψήφο του να πέφτει και να επηρεάζει μόνο το πανεπιστήμιο. Η αριστερά χρειάζεται πλέον να δώσει μάχη για τη σύσταση πανελλαδικών εκλεγμένων σωμάτων και για τον καλύτερο συντονισμό τον αγώνων που έρχονται. Αλλά και για να βάλει ένα στόχο που να κινητοποιεί τις κορυφαίες συλλογικές διαδικασίες, να δώσει δηλαδή νόημα στις πράξεις των φοιτητών και να τις κάνει να έχουν ένα πολίτικο βάρος.
Πλέον, το ζήτημα της ανατροπής της πολιτικής του μνημονίου είναι πιο πραγματικό από ποτέ και όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται ολοένα και πιο αναγκαίο. Γιατί με 30% ανεργία και 60% ανεργία στους νέους τίθεται ζήτημα όχι για το αν μπορεί να σπουδάσει κάποιος, αλλά ζήτημα επιβίωσης. Ζήτημα, δηλαδή, αν μπορεί μέσα στην κρίση να προσθέσει έξοδα στην οικογένεια του.
Και, εν τέλει, εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: Γιατί ένας νέος άνθρωπος να σπουδάσει στην περίοδο της κρίσης; Γιατί να μην αναζητήσει θέση στην αγορά εργασίας και να ξοδέψει τέσσερα με πέντε χρόνια από τη ζωή του για να πάρει ένα πτυχίο που δεν θα σημαίνει τίποτα; Σε αυτόν τον άνθρωπο δεν φτάνει να πεις ότι θα μορφωθεί. Δεν φτάνει να του πεις ότι θα προοδεύσει αλλά πρέπει να του δώσουμε ένα όραμα. Ένα όραμα που θα τον εμπνεύσει να σπουδάσει αλλά και να μείνει εδώ και να παλέψει για ένα καλύτερο μέλλον.
*Δημήτρης Καμαρινός,
φοιτητής Φυτικής Παραγωγής
του Γεωπονικού
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)