Ο πρωθυπουργός δεν είναι απλώς... κουρασμένος. Έχει χρεωκοπήσει. Καταφεύγει στον ύστατο εκβιασμό, στο τέχνασμα της κατ' ουσίαν “ψήφου εμπιστοσύνης” προς την κυβέρνηση, για να ανακόψει τις ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις.
Το πακέτο των άγριων περικοπών μετατρέπει την Ελλάδα σε έρημη χώρα. Με συντάξεις - φιλοδώρημα, με κλειστά νοσοκομεία, με σχολεία υπό αναστολή, με μισθούς υπό συνεχή υποτίμηση, με κατάρρευση των δημόσιων υποδομών, με διάλυση του παραγωγικού ιστού. Μια έρημη χώρα με ακρωτηριασμένο παρόν και, ακόμη χειρότερα, χωρίς προοπτική.
Σαν απόψε, το 1912, συνέβη το ναυάγιο του Τιτανικού. Ο πρωθυπουργός πέρυσι αρεσκόταν να παραλληλίζει την κατάσταση της χώρας με το ναυάγιο. Ένα χρόνο μετά, αποδεικνύεται μοιραίος καπετάνιος. Του πήρε μόλις 12 μήνες για να κάνει το λογοπαίγνιό του πραγματικότητα.
Στο ναυάγιο τα περισσότερα θύματα προέρχονταν από τους επιβάτες στα αμπάρια και την τρίτη θέση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κοινωνικό Τιτανικό, καθώς οι οικονομικά ασθενέστεροι πληρώνουν με πιο επώδυνο τρόπο.
Υπάρχει και το άλλο λογοπαίγνιο του πρωθυπουργού με το γεμάτο περίστροφο. Οι αντιδράσεις των υπουργών και των βουλευτών του αντανακλούν την ανησυχία τους μπροστά στην έκρηξη της κοινωνικής απόγνωσης. Μπορεί ο πρωθυπουργός να κυβερνάει συνεχώς με το εκβιαστικό δίλημμα “ή ψηφίζετε ή πέφτουμε”;
Η κυβέρνηση εξακολουθεί να ξορκίζει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Μοιάζει σαν να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου. Διεθνή ινστιτούτα, ακόμη και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε δηλώνουν ανοιχτά ότι η Ελλάδα δεν βγάζει πέρα τον λογαριασμό αν δεν προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους.
Η άρνηση της κυβέρνησης να συζητήσει δημόσια για το είδος της αναδιάρθρωσης και τις κοινωνικές επιλογές ενισχύει τις εκτιμήσεις ότι ήδη συμμετέχει σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, ώστε η αναδιάρθρωση να γίνει με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις για τους πιστωτές.
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Το πακέτο των άγριων περικοπών μετατρέπει την Ελλάδα σε έρημη χώρα. Με συντάξεις - φιλοδώρημα, με κλειστά νοσοκομεία, με σχολεία υπό αναστολή, με μισθούς υπό συνεχή υποτίμηση, με κατάρρευση των δημόσιων υποδομών, με διάλυση του παραγωγικού ιστού. Μια έρημη χώρα με ακρωτηριασμένο παρόν και, ακόμη χειρότερα, χωρίς προοπτική.
Σαν απόψε, το 1912, συνέβη το ναυάγιο του Τιτανικού. Ο πρωθυπουργός πέρυσι αρεσκόταν να παραλληλίζει την κατάσταση της χώρας με το ναυάγιο. Ένα χρόνο μετά, αποδεικνύεται μοιραίος καπετάνιος. Του πήρε μόλις 12 μήνες για να κάνει το λογοπαίγνιό του πραγματικότητα.
Στο ναυάγιο τα περισσότερα θύματα προέρχονταν από τους επιβάτες στα αμπάρια και την τρίτη θέση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κοινωνικό Τιτανικό, καθώς οι οικονομικά ασθενέστεροι πληρώνουν με πιο επώδυνο τρόπο.
Υπάρχει και το άλλο λογοπαίγνιο του πρωθυπουργού με το γεμάτο περίστροφο. Οι αντιδράσεις των υπουργών και των βουλευτών του αντανακλούν την ανησυχία τους μπροστά στην έκρηξη της κοινωνικής απόγνωσης. Μπορεί ο πρωθυπουργός να κυβερνάει συνεχώς με το εκβιαστικό δίλημμα “ή ψηφίζετε ή πέφτουμε”;
Η κυβέρνηση εξακολουθεί να ξορκίζει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Μοιάζει σαν να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου. Διεθνή ινστιτούτα, ακόμη και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε δηλώνουν ανοιχτά ότι η Ελλάδα δεν βγάζει πέρα τον λογαριασμό αν δεν προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους.
Η άρνηση της κυβέρνησης να συζητήσει δημόσια για το είδος της αναδιάρθρωσης και τις κοινωνικές επιλογές ενισχύει τις εκτιμήσεις ότι ήδη συμμετέχει σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, ώστε η αναδιάρθρωση να γίνει με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις για τους πιστωτές.
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου