Σε μία τάφρο ελληνική, όχι σ' αυτή της οικονομικής κρίσης, αλλά σε εκείνη που θεωρείται η σημαντικότερη περιοχή συνάντησης φυσητήρων σ' ολόκληρη τη Μεσόγειο, μας ταξιδεύει η Mom.
"Φυσητήρας" © Brian J. Skerry/ National Geographic stock/ WWF «Αν και όλα τα στοιχεία αναδεικνύουν τις ελληνικές θάλασσες ως έναν πολύτιμο τόπο για την επιβίωση αυτών των σπάνιων ειδών (η παρουσία τους είναι απαραίτητη για το οικοσύστημα της Μεσογείου), η πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης αγνοεί όχι μόνο τη σπουδαιότητα αλλά ακόμα και την ύπαρξη των θαλάσσιων θηλαστικών στη χώρα μας».
Θαλάσσια θηλαστικά δεν είναι μόνο οι φυσητήρες, αλλά τα τρία διαφορετικά είδη δελφινιών που συμβιώνουν στον Κορινθιακό Κόλπο, μας πληροφορεί η Εταιρεία Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας.
Η Mom (μέλος του μεγαλύτερου παγκόσμιου οργανισμού για την προστασία της φύσης, IVCN) σε συνεργασία με το WWF-Ελλάς, το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος» και το Tethys, στο πλαίσιο της κοινής εκστρατείας για τα θαλάσσια θηλαστικά στην Ελλάδα (πρόγραμμα «Θάλασσα»), μας δίνει ορισμένα στοιχεία ενδεικτικά του προβλήματος: «Η τυχαία αιχμαλωσία σε αλιευτικά εργαλεία αντιπροσωπεύει το 23% των θανάτων μεσογειακών φωκών. Και το 27% της θνησιμότητας αφορά περιστατικά ηθελημένης θανάτωσης. Επιπροσθέτως, τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν βρεθεί νεκρά στις ελληνικές ακτές 1.460 θαλάσσια θηλαστικά. Για 147 έχει αποδειχτεί ότι ο θάνατός τους οφειλόταν σε ανθρωπογενείς παράγοντες. Συγκεκριμένα, 106 δελφίνια βρέθηκαν νεκρά εξαιτίας της εμπλοκής τους σε αλιευτικά εργαλεία. Για 40 από αυτά η αιτία θανάτου ήταν ηθελημένη θανάτωση».
Η μεσογειακή φώκια είναι επί δεκατέσσερα χρόνια ένα είδος «κρισίμως κινδυνεύον» στον κόκκινο κατάλογο της IVCN. Εξι είδη από τα κητώδη που βρίσκονται στην Ελλάδα θεωρούνται, σύμφωνα με τον κατάλογο της IVCN, ή κινδυνεύοντα (3) ή τρωτά (3). Είναι: φυσητήρας, κοινό δελφίνι, φώκαινα και ρινοδέλφινο, ζωνοδέλφινο, σταχτοδέλφινο.
Συνολικά οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν μόνιμα: τη μεσογειακή φώκια (Monachus monachus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το κοινό δελφίνι (Delphinus delphis), το ζιφιό (Ziphius cavirostris), το φυσητήρα (Physeter macrocephalus), το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus), τη φώκαινα (Phocoena phocoena) και την πτεροφάλαινα (Balaenoptera physalus). Επιπλέον, 5 ακόμη είδη θαλάσσιων θηλαστικών έχουν παρατηρηθεί περιστασιακά στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο και είναι: η μεγάπτερη φάλαινα (Megaptera novaeangliae), η ψευδόρκα (Pseudorca crassidens), η βόρεια ρυγχοφάλαινα (Balaenoptera acutorostrata), ο μεσοπλόδοντας (Mesoplodon sp.) και το στενόρυγχο δελφίνι (Steno bredanensis).
Σε ό,τι αφορά την ελληνική τάφρο, αυτή ξεκινά από το Ιόνιο, Κεφαλονιά - Ζάκυνθο, συνεχίζει και καταλήγει κάτω από την Κρήτη. Και η τάφρος του βορείου Αιγαίου βρίσκεται ανάμεσα στις Σποράδες και τον Θερμαϊκό.
Με το πρόγραμμα «Θάλασσα», που θα διαρκέσει 40 μήνες, όπως έχει προαναγγελθεί, οι τέσσερις οργανώσεις στοχεύουν να καθιερωθεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας η ανάγκη για προστασία των θαλάσσιων θηλαστικών. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου