Η τρόικα ζητάει τούτο για τις ΔΕΚΟ, τ’ άλλο για το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, το παρ’ άλλο για τις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Ελέγχει γενικούς γραμματείς υπουργείων και προέδρους οργανισμών, υφυπουργούς και υπουργούς, απαιτεί από τον Βενιζέλο, από τον Κουτρουμάνη, από τον Παπακωνσταντίνου, από τον Παπανδρέου.
Το κατάπιαμε, το χωνέψαμε, το θεωρούμε φυσικό; Θα δούμε, αλλά είναι πολύ αμφίβολο, ενώ πιο πιθανό είναι να γίνει μια μέρα στους δρόμους της κακομοίρας όχι μόνο γιατί με τα μνημόνια μας στέλνουν στον Καιάδα, καταστρέφουν την οικονομία και τη χώρα, αλλά και γιατί δεν τρώγεται, ούτε χωνεύεται ο βιασμός της εθνικής κυριαρχίας. Και η κακοποίηση της δημοκρατίας –άλλους να ψηφίζουμε κι άλλοι να μας κυβερνούν.
Είναι πάντως απορίας άξιο, γιατί δέχονται με τόσο λυγισμένη μέση όσα δέχονται εκείνοι που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα, ορκίστηκαν πίστη στο Σύνταγμα και θα έπρεπε από την ίδια τους τη θέση να είναι άγρυπνοι φύλακες της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας. Γιατί δεν μιλούν, γιατί δεν τολμούν να πουν στους τεχνοκράτες της τρόικας ότι δεν πάει άλλο, ότι με κάθε τους επίσκεψη και κάθε τους απαίτηση ο τόπος γλιστράει ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο, κι ότι τέλος πάντων υπεύθυνη για το αύριο είναι η κυβέρνηση και όχι οι Τόμσεν.
Αν δεχτούμε ότι πρόκειται για διπλωματία, γιατί η τρόικα δεν είναι εξίσου, ή κάπως βρε αδελφέ, διπλωματική; Γιατί απαιτεί δημόσια, επικρίνει δημόσια, εμφανίζεται απροκάλυπτα ως υπέρτατη αρχή; Και τι καλό μας έδωσε αυτή η διπλωματία ως τώρα; Τι θα γινόταν δηλαδή αν αντί να υποστηρίζουν -σα δεν ντρέπονται- ότι αν δεν υπήρχε η τρόικα θα έπρεπε να την εφεύρουμε, αντί να διακηρύσσουν ότι κι αν η τρόικα δεν απαιτούσε τα σκληρά μέτρα, η κυβέρνηση έπρεπε να τα πάρει από μόνη της, αποφάσιζαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους; Να πουν κι αυτοί δημοσίως τη γνώμη τους –η γάτα τους έφαγε τη γλώσσα;
Αλλά πού τέτοιο θάρρος. Βλέπουν το δράμα της χώρας και των ανθρώπων και το βουλώνουν. Είτε γιατί συμφωνούν με τα μέτρα, είτε γιατί δεν έχουν καμιά διάθεση αντίστασης. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι καιρός να μας αδειάσουν τη γωνιά πριν είναι πολύ αργά;
ΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Το κατάπιαμε, το χωνέψαμε, το θεωρούμε φυσικό; Θα δούμε, αλλά είναι πολύ αμφίβολο, ενώ πιο πιθανό είναι να γίνει μια μέρα στους δρόμους της κακομοίρας όχι μόνο γιατί με τα μνημόνια μας στέλνουν στον Καιάδα, καταστρέφουν την οικονομία και τη χώρα, αλλά και γιατί δεν τρώγεται, ούτε χωνεύεται ο βιασμός της εθνικής κυριαρχίας. Και η κακοποίηση της δημοκρατίας –άλλους να ψηφίζουμε κι άλλοι να μας κυβερνούν.
Είναι πάντως απορίας άξιο, γιατί δέχονται με τόσο λυγισμένη μέση όσα δέχονται εκείνοι που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα, ορκίστηκαν πίστη στο Σύνταγμα και θα έπρεπε από την ίδια τους τη θέση να είναι άγρυπνοι φύλακες της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας. Γιατί δεν μιλούν, γιατί δεν τολμούν να πουν στους τεχνοκράτες της τρόικας ότι δεν πάει άλλο, ότι με κάθε τους επίσκεψη και κάθε τους απαίτηση ο τόπος γλιστράει ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο, κι ότι τέλος πάντων υπεύθυνη για το αύριο είναι η κυβέρνηση και όχι οι Τόμσεν.
Αν δεχτούμε ότι πρόκειται για διπλωματία, γιατί η τρόικα δεν είναι εξίσου, ή κάπως βρε αδελφέ, διπλωματική; Γιατί απαιτεί δημόσια, επικρίνει δημόσια, εμφανίζεται απροκάλυπτα ως υπέρτατη αρχή; Και τι καλό μας έδωσε αυτή η διπλωματία ως τώρα; Τι θα γινόταν δηλαδή αν αντί να υποστηρίζουν -σα δεν ντρέπονται- ότι αν δεν υπήρχε η τρόικα θα έπρεπε να την εφεύρουμε, αντί να διακηρύσσουν ότι κι αν η τρόικα δεν απαιτούσε τα σκληρά μέτρα, η κυβέρνηση έπρεπε να τα πάρει από μόνη της, αποφάσιζαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους; Να πουν κι αυτοί δημοσίως τη γνώμη τους –η γάτα τους έφαγε τη γλώσσα;
Αλλά πού τέτοιο θάρρος. Βλέπουν το δράμα της χώρας και των ανθρώπων και το βουλώνουν. Είτε γιατί συμφωνούν με τα μέτρα, είτε γιατί δεν έχουν καμιά διάθεση αντίστασης. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι καιρός να μας αδειάσουν τη γωνιά πριν είναι πολύ αργά;
ΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου