πηγη: ΑΥΓΗ
του: Θανάση Καρτερού
Μεγάλη ναυτική δύναμη είναι η Ελλάδα -από τις μεγαλύτερες του κόσμου. 4.500 πλοία κάθε είδους σκίζουν τις θάλασσες και είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν τη ναυτιλία μια από τις κινητήριες δυνάμεις της ανάπτυξης. Αμ δε! Όποιος άκουσε τον καθηγητή Γιάννη Μηλιό που μίλησε χθες στην πρωινή ενημέρωση της ΝΕΤ θα πρέπει να έπεσε από τα σύννεφα.
Διότι, όσα κι αν ξέρεις για τα προνόμια των εφοπλιστών, τις φοροαπαλλαγές τους και την παροιμιώδη προσήλωσή τους στις εθνικές σημαίες που είναι πιο κερδοφόρες γι’ αυτούς, να ακούς ότι όλος μαζί ο εφοπλιστικός κόσμος πληρώνει στο ελληνικό δημόσιο φόρους μόνο 12 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο είναι όσο να ‘ναι είδηση.
Αν κάνεις τη διαίρεση έρχεται κάτι περισσότερο από 2.600 ευρώ για κάθε καράβι. Δεν είναι κι άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι τόσο πληρώνει ένας εργαζόμενος με μεσαίο εισόδημα μόνο για την έκτακτη εισφορά και την άλλη της αλληλεγγύης.
Πολλαπλάσια πληρώνει ένας μισθωτός για φόρους κάθε χρόνο. Και πενήντα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο πληρώνουν στο ελληνικό δημόσιο της γης οι κολασμένοι, οι μετανάστες.
Αν μάλιστα προσθέσει κανείς σ’ όλα αυτά την τιμή του πετρελαίου, που οι εφοπλιστές το παίρνουν κοψοχρονιά, τις 58 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν σε αντίθεση με τον κοσμάκη που βλέπει το αφορολόγητο να βυθίζεται, καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα των θυσιών πιο καλά φέρεται σε κάποιον που έχει πέντε-δέκα ή περισσότερα καράβια απ’ ό,τι στους συνταξιούχους.
Σιγά την είδηση, θα πείτε. Σιγά την είδηση, φυσικά, αλλά έχει μια σημασία τέτοιες μέρες να μαθαίνει κανείς για τέτοιου είδους σκανδαλώδη προνόμια, που συνοδεύονται πάντα από μπούρδες περί ανταγωνιστικότητας και εθνικές κορόνες.
Γιατί η ελίτ της πατρίδας, για την οποία μας καλούν να θυσιαστούμε, αποτιμά το έθνος πολύ φθηνά και για την Ελλάδα ρε γαμώτο δίνει μόνο το γαμώτο. Γιατί επίσης έχουν γεμίσει τα καράβια τους με ξένους, αξιοποιώντας τις διευκολύνσεις που τους παρέχει το ελληνικό κράτος, άρα και από την άποψη αυτή μηδέν η προσφορά τους.
Και γιατί, τέλος, το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι, όπως και να το κάνουμε, στην πρωτοπορία και μπορούμε βλέποντας τις δικές τους επιτυχίες να καταλάβουμε καλύτερα ποια Ελλάδα μας ετοιμάζουν. Μια Ελλάδα παράδεισο για τους Κροίσους και κόλαση για τα υποζύγια…
του: Θανάση Καρτερού
Διότι, όσα κι αν ξέρεις για τα προνόμια των εφοπλιστών, τις φοροαπαλλαγές τους και την παροιμιώδη προσήλωσή τους στις εθνικές σημαίες που είναι πιο κερδοφόρες γι’ αυτούς, να ακούς ότι όλος μαζί ο εφοπλιστικός κόσμος πληρώνει στο ελληνικό δημόσιο φόρους μόνο 12 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο είναι όσο να ‘ναι είδηση.
Αν κάνεις τη διαίρεση έρχεται κάτι περισσότερο από 2.600 ευρώ για κάθε καράβι. Δεν είναι κι άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι τόσο πληρώνει ένας εργαζόμενος με μεσαίο εισόδημα μόνο για την έκτακτη εισφορά και την άλλη της αλληλεγγύης.
Πολλαπλάσια πληρώνει ένας μισθωτός για φόρους κάθε χρόνο. Και πενήντα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο πληρώνουν στο ελληνικό δημόσιο της γης οι κολασμένοι, οι μετανάστες.
Αν μάλιστα προσθέσει κανείς σ’ όλα αυτά την τιμή του πετρελαίου, που οι εφοπλιστές το παίρνουν κοψοχρονιά, τις 58 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν σε αντίθεση με τον κοσμάκη που βλέπει το αφορολόγητο να βυθίζεται, καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα των θυσιών πιο καλά φέρεται σε κάποιον που έχει πέντε-δέκα ή περισσότερα καράβια απ’ ό,τι στους συνταξιούχους.
Σιγά την είδηση, θα πείτε. Σιγά την είδηση, φυσικά, αλλά έχει μια σημασία τέτοιες μέρες να μαθαίνει κανείς για τέτοιου είδους σκανδαλώδη προνόμια, που συνοδεύονται πάντα από μπούρδες περί ανταγωνιστικότητας και εθνικές κορόνες.
Γιατί η ελίτ της πατρίδας, για την οποία μας καλούν να θυσιαστούμε, αποτιμά το έθνος πολύ φθηνά και για την Ελλάδα ρε γαμώτο δίνει μόνο το γαμώτο. Γιατί επίσης έχουν γεμίσει τα καράβια τους με ξένους, αξιοποιώντας τις διευκολύνσεις που τους παρέχει το ελληνικό κράτος, άρα και από την άποψη αυτή μηδέν η προσφορά τους.
Και γιατί, τέλος, το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι, όπως και να το κάνουμε, στην πρωτοπορία και μπορούμε βλέποντας τις δικές τους επιτυχίες να καταλάβουμε καλύτερα ποια Ελλάδα μας ετοιμάζουν. Μια Ελλάδα παράδεισο για τους Κροίσους και κόλαση για τα υποζύγια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου