Πλαστική Σακούλα Φτιάχνεται σε 1 δευτερόλεπτο, χρησιμοποιείται 20 λεπτά και εξαφανίζεται μετά από 200 χρόνια!

Τα τελευταία 30 χρόνια περίπου η ελληνική αγορά κατακλύζεται από τη χρήση της πλαστικής σακούλας. Υπολογίζεται ότι ο μέσος Έλληνας χρησιμοποιεί γύρω στις 300 πλαστικές σακούλες το χρόνο, δηλαδή σχεδόν μία την ημέρα, χωρίς να το πολυσκεφτεί. Επίσης, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε πόσο πολύ επιβαρύνουν  τον πλανήτη μας, είμαι σίγουρη πως στο σπίτι του καθενός βρίσκονται τουλάχιστον 10 από αυτές, αποθηκευμένες για παν ενδεχόμενο!

Μία επίσκεψη σε ένα οποιοδήποτε super market της περιοχής αρκεί, για να μας αποδείξει την αλόγιστη χρήση της πλαστικής σακούλας που κάνουμε . Οι καταναλωτές με πάνινες ή επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες σπανίζουν, ενώ οι περισσότεροι δε χάνουν την ευκαιρία να πάρουν όσες περισσότερες μπορούν. Δυστυχώς, έχουμε φτάσει στο σημείο να ψωνίζουμε 10 είδη και να θέλουμε 5 σακούλες! Παράλληλα, πολλά καταστήματα θεωρούν θέμα καλής εξυπηρέτησης και ευγένειας τη δωρεάν προσφορά πλαστικής σακούλας μαζί με το προϊόν, αγνοώντας το περιβαλλοντικό κόστος για τον πλανήτη μας.

Το πού καταλήγουν όλες αυτές οι πλαστικές σακούλες σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των περιβαλλοντικών οργανώσεων είναι πραγματικά τραγικό. Υπολογίζεται ότι περίπου 2.000 πλαστικές σακούλες και μπουκάλια βρίσκονται ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στη Μεσόγειο θάλασσα, ενώ χιλιάδες θαλασσοπούλια μπλέκονται και πνίγονται από αυτές. Περίπου 267 θαλάσσια είδη, φάλαινες, δελφίνια, φώκιες και χελώνες, πεθαίνουν κάθε χρόνο, γιατί καταπίνουν πλαστικές σακούλες, περνώντας τες τις περισσότερες φορές για μέδουσες (WWF Report 2005). Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και το ενεργειακό κόστος για την παραγωγή τους, το οποίο είναι…αρκετά βαρέλια πετρελαίου ετησίως!

Για όλους τους παραπάνω λόγους, πολλές χώρες έχουν πάρει δραστικά μέτρα για τον περιορισμό της πλαστικής σακούλας. Για παράδειγμα, στο Λονδίνο, η πλαστική σακούλα χρεώνεται, στο Παρίσι έχει απαγορευτεί ολοκληρωτικά, στο Σαν Φρανσίσκο αντικαταστάθηκε από χάρτινες και βιοδιασπώμενες, στη Δανία φορολογείται κι όλα αυτά στην απλή λογική του ότι όποιος ρυπαίνει οφείλει να πληρώνει και παραπάνω. Βέβαια, όπως ισχύει πάντα στα περισσότερα περιβαλλοντικά προβλήματα, η παιδεία, με την ευρύτερη έννοια της, είναι εκείνη που θα μας κάνει να αλλάξουμε συνήθειες και στάση απέναντι στο περιβάλλον. Προσωπικά, χάρηκα ιδιαίτερα, όταν σε ένα βιβλιοπωλείο τις προάλλες άκουσα μια μαθήτρια δημοτικού να αρνείται να πάρει σακούλα για το βιβλίο που είχε αγοράσει, για να μη βλάψει το περιβάλλον, όπως χαρακτηριστικά είπε. «Αυτό είναι το φυσιολογικό!», σκέφτηκα. Η επόμενη γενιά οφείλει να μας ξεπεράσει σε γνώση και  κουλτούρα. 

Μαίρη Κανάκη

Εκπ/κός

Γραμματέας Περιβαλλοντικού Ομίλου Σαλαμίνας