Είμαστε και ευχαριστημένοι όταν ένας νέος καταφέρνει να πιάσει δουλειά με 376 ευρώ.
Το θεωρούμε και φυσιολογικό... γιατί "καταναλώναμε πάνω από όσα παράγαμε"... γιατί "παίρναμε δάνεια που δεν ...." γιατί ..."μαζί τα φάγαμε"....
Αλήθεια αυτά τα νέα παιδιά πότε πρόλαβαν και φταίνε;.
Είναι άνεργα, δεν έχουν μέλλον, πρέπει να δεχτούν δουλειά-δουλεία. Να δουλεύουν χωρίς ωράρια, χωρίς αντιρρήσεις... ΑΝ τους κάνει κάποιος την χάρη και του προσλάβει.
Πρέπει να σκύψουν στο κεφάλι και να παρακαλέσουν τον ιδιαίτερο του βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, τον δήμαρχο, τον κομματάρχη για πιάσουν δουλειά για πέντε μήνες με 400 ευρώ! Και αφού μοιραστούν το κουπόνι με το λαμόγιο που τους μοιράζει την κάρτα από την εταιρεία που έχει αναλάβει το πρόγραμμα!
Πρέπει να στήσουν οικογένεια με φόντο την ανεργία και την δυστυχία.
Και αυτό το λέμε ... ανάπτυξη.. εξορθολογισμό... ευέλικτες σχέσεις εργασίας... και άλλα δημαρίτικα...
Και αυτή τη κατάντια τη λέμε ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου