«Απαντάμε στον τρόμο με περισσότερη ελευθερία»

της Κωνσταντίνας Κούνεβα

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Από χθες τη νύχτα είμαστε πάλι όλοι Παριζιάνοι. 
Όχι μόνο για να συμπαρασταθούμε στους συγγενείς, στους φίλους, στους συμπατριώτες των αθώων Γάλλων που δολοφονήθηκαν άγρια από τους τυφλωμένους φανατικούς του Ισλαμικού Κράτους.
Αλλά για να κρατήσουμε αναμμένο το φως που καίει εδώ και αιώνες στην Πόλη του Φωτός. Κι αυτό το φως μας θυμίζει ότι η ελευθερία δεν είναι το αντίθετο της ασφάλειας. Ότι ο φόβος δεν πρέπει να νικήσει τη ανθρωπιά, ούτε να θρέψει το μίσος.
Οι δεκάδες νεκροί Γάλλοι του Παρισιού, οι χιλιάδες πνιγμένοι πρόσφυγες της Μεσογείου, οι 4 και πλέον νεκροί της προχθεσινής επίθεσης στον Λίβανο είναι θύματα της ίδιας αδιέξοδης πολιτικής που έχει σπείρει τον πόλεμο και το χάος στη Συρία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική κι έχει οπλίσει τους τζιχαντιστές.
Η Ευρώπη έχει την ευκαιρία και την ιστορική υποχρέωση με πραγματική συλλογικότητα να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Βοηθώντας να αποκατασταθεί η ειρήνη στις εστίες πολέμου. Επουλώνοντας τις βαθιές πληγές της αποικιοκρατίας που έχουν προκαλέσει οι ηγεσίες της σε πολλές χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Αγκαλιάζοντας τους πρόσφυγες, που είναι κι αυτοί θύματα των τζιχαντιστών.
Απαντώντας στην επίθεση του τρόμου με περισσότερη ελευθερία, δημοκρατία και ανθρωπιά. Αλλιώς, θα μπει στο στόμα της τρέλας που οδήγησε στους πιο φονικούς παγκόσμιους πολέμους στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ψήφισμα στο Avaaz: Nα δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους της Λέσβου

Συλλογή υπογραφών για να τιμηθούν οι εθελοντές που βοηθούν καθημερινά τους πρόσφυγες που φτάνουν στις ακτές του Λέσβου

Το κείμενο του ψηφίσματος (βρείτε το εδώ) αναφέρει:

Απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους της νήσου Λέσβου και στις οργανώσεις: Γιατί μια μικρή ομάδα ανθρώπων με όπλο την κοινωνική ευαισθησία κάνει καθημερινά αυτά που έπρεπε να πράξουν κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί. αξίζουν αναγνώριση και τιμή.

πηγή: left.gr

Ανακοίνωση των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΥΔΡΑΣ

Ύδρα, 11/11/2015

Η ΥΔΡΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΥΚΟΥΔΑΚΗ, ΠΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΤΖΕΝΤΑ.

Δηλώσαμε από την αρχή ότι θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε, για να λυθούν τα όποια προβλήματα έχουν παραμείνει και όσα θέματα βρίσκονταν από το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο στο στάδιο της υλοποίησης.

Είπαμε ότι η τελευταία πρωτόγνωρη φυσική καταστροφή οφείλεται και σε διαχρονικές αβλεψίες των δημοτικών αρχών, αλλά και σε συμφέροντα ορισμένων πολιτών που μπάζωναν τα ρέματα. Τα σκουπίδια δυστυχώς «τραγουδάνε» στους δρόμους του νησιού, ελπίζουμε όχι για πολύ, ενόψει μάλιστα και της μεγάλης γιορτής  της Ύδρας, του Κωνσταντίνου του Υδραίου. Καμία πρόβλεψη γι΄αυτό που συνέβη για τα σκουπίδια, αλλά και λάθος στάση το κλείσιμο του δημόσιου δρόμου από τους ιδιοκτήτες.

Αν γίνονταν σήμερα εκλογές, ο κύριος Κουκουδάκης δεν θα έπαιρνε ούτε 15%. Η υποβάθμιση του νησιού είναι μια καθημερινή διαπίστωση. Και η  παραταξιακή προσέγγιση σε δημοτικό επίπεδο σε πλήρη ανάπτυξη. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να στήσουν τσαντήρια στο τελευταίο μέρος που σώζεται στο λιμάνι, γιατί τους πήρε ο πόνος, λέει, για τα ζώα. Λες και τα 60 χρόνια τουριστικής ζωής του νησιού, τόσα δημοτικά συμβούλια που πέρασαν δεν πονούσαν τα ζώα κι  οι αγωγιάτες ήταν αδιάφοροι για την τύχη τους. Ξαφνικά βρέθηκαν δυο τρεις αλλοδαπές κυρίες, που αύριο θα φύγουν από το νησί, η μία φεύγει ήδη μετά την 21η του μηνός!!, για να δημιουργήσουν προβλήματα στο νησί, κινητοποιώντας διάφορους ανθρώπους εντός και εκτός Ελλάδος, διότι δήθεν οι Υδραίοι αγωγιάτες δεν νοιάζονται για τα ζώα τους.

Επί 25 χρόνια η παράταξή μας ήταν δίπλα στους αγωγιάτες, αλλά και ενάντια σε όσους αφήνουν τις μπάκλες στους δρόμους. Εδώ και 8 χρόνια, παρουσιάσαμε στο Δ.Σ. σχέδια για υγιενά αχούρια, της αρχιτέκτονος και ταμία του Συλλόγου μας, Κατερίνας Ζωγραφάκη.

Είχαμε βρει και χορηγούς για τα πρώτα τρία, αλλά ουδείς ενδιαφέρθηκε!! Εμείς ζητήσαμε και στο σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο  να διπλασιαστεί το πρόστιμο στους αγωγιάτες που ρυπαίνουν.Η αγάπη των αγωγιατών για τα ζώα τους είναι δεδομένη και δεν περιμέναμε τις κυρίες εκ του εξωτερικού για να «σώσουν» τα ζώα της Ύδρας.

Τα προβλήματα λοιπόν που ανακύπτουν από την  προσωπική  ατζέντα που έχει ο δήμαρχος και δεν την μοιράζεται ούτε με τους στενούς του συνεργάτες, έχουν δυναμιτίσει και την ενότητα της παράταξης που πλειοψήφησε στις τελευταίες εκλογές.

Κύριε Κουκουδάκη, δεν πάει άλλο. ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΤΩΡΑ. ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ. ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ, ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.

Θα μου πεις, με όποιον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις. Αλλά, εσείς ξεπεράσατε κατά πολύ και τον δάσκαλό σας.Είναι η ώρα για τη μεγάλη ανατροπή. Υπάρχουν άνθρωποι στην παράταξή σας, που μπορούν να σας αντικαταστήσουν. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και ας κινητοποιηθεί και ο λαός της Ύδρας, ιδιαίτερα όσοι ψήφισαν τη δεύτερη Κυριακή εσάς κύριε Κουκουδάκη. Κι ας του ζητήσουν εξηγήσεις. Και όλοι εμείς, εσείς, όσο είναι ακόμα καιρός να πούμε όχι στη φαυλότητα. Επιτέλους, το νησί δεν είναι για να λύνει τα ψυχολογικά προβλήματα του καθενός από μας. Η εξουσία είναι λειτούργημα, δεν είναι προσωπικό βόλεμα. Η απαλλαγή του νησιού από τέτοια φαινόμενα είναι πλέον επιτακτική.

ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΤΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ, κύριε ΚΟΥΚΟΥΔΑΚΗ. Τα όρια του οικισμού πήγανε πάλι στις καλένδες. Η εγκεκριμένη συντήρηση του μονοπατιού από την Αγία Φωτεινή ως τους μύλους και αυτή ανύπαρκτη. Οι λαϊκές γειτονιές της Ύδρας, Κιάφα, Γκουρμάδα, Καμίνι , Γιοφύρια έχουν να σας δουν από τις εκλογές.

Κύριε Κουκουδάκη, επιδιώκετε δυστυχώς τη μετάλλαξη της Ύδρας και δεν παρεμβήκατε ούτε στην πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια των «βρυκολάκων», που πήγαν νύχτα στον Δοκό και ξήλωσαν τις πινακίδες που τοποθετήθηκαν με την εποπτεία του ΥΠΠΟΑ, γύρω από το αρχαίο ναυάγιο και στο κηρυγμένο θαλάσσιο αρχαιολογικό πάρκο του Δοκού. Και εξαιτίας αυτών των σκοταδιστών ανέλαβε τη φύλαξη του θαλασσίου πάρκου η Ασφάλεια του Λιμενικού Σώματος, δια του Λιμεναρχείου Ύδρας, αλλά και άλλων μέσων!!

Είσαστε γενικά, ως ει απών. Πόσο θα κρατήσει αυτή η ιστορία, ο Θεός το ξέρει κι ο λαός θα ενεργήσει. Και μην αρχίσετε τις συνομωσίες και τις υπονομεύσεις, γιατί έχετε να κάνετε με παλιές καραβάνες, που έχουν 40 χρόνια στην πολιτική ζωή.

Μανόλης Τσακίρης
Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου Ύδρας
Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΥΔΡΑΣ.

«Dance me to the end of love»: Η ιστορία πίσω από το ερωτικό τραγούδι των κρεματορίων του θανάτου και της φρίκης.

Της Κατερίνας Δήμα

πηγή: kollectnews

Ένα τραγούδι κόντρα στη φρίκη του ναζισμού.

Είναι ένα τραγούδι που πολλοί απ’ όσους το άκουσαν το ερωτεύτηκαν ίσως περισσότερο κι απ’ τον άνθρωπο που του το αφιέρωσαν. Η μυσταγωγία της μελωδίας, η αισθαντικότητα των φωνών, η αναγλυφότητα των συναισθημάτων, ο κραδασμός των αισθήσεων, σε ταξιδεύουν τόσο μακριά απ’ τη λογική, τόσο βαθιά στο κέντρο του σύμπαντος της ανθρώπινης «ολότητας», αυτής της αίσθησης του αέναου, του ανέπαφου, του αμόλυντου, του αθάνατου, που σου υπόσχεται ο έρωτας, τόσο που σε κάνει να νιώθεις πως κανείς ποτέ δεν ανακάλυψε ούτε θα ανακαλύψει, δεν γεύτηκε ούτε θα γευτεί, δεν ρίγησε ούτε θα ριγήσει, δεν διαλύθηκε ούτε θα διαλυθεί για τον έρωτα όπως εσύ. Πως κανείς δεν ένιωσε αυτό το απόκοσμο χάδι, που άλλοτε μοιάζει ουρανός άλλοτε ανάσα της αβύσσου, άλλοτε φωτιά των αισθήσεων άλλοτε σκίρτημα θανάτου, τόσο έντονα όσο εσύ, τόσο έντονα όπως αυτό το τραγούδι σε κάνει να νιώθεις στο πετσί σου καθώς ξορκίζει το θάνατο, αφού κάθε έρωτας, κάθε οργασμός των αισθήσεων, είναι ένας μικρός θάνατος – και γι’ αυτό άλλωστε ο έρωτας αυτή η «ανδρόγυνος» οντότητα είναι η μόνη εν ζωή αθανασία, ο μόνος μάγος που μπορεί πάντα με το ίδιο, με αυτό το ένα και μοναδικό του ξόρκι, να νικάει το φθαρτό.
Και γι’ αυτό ο έρωτας κι ο θάνατος που ξεχειλίζουν από τούτο το απόκοσμης ομορφιάς τραγούδι σε συνεπαίρνουν αμέσως, ρίχνοντάς σε στην αγκαλιά αυτού του παντοτινού ταγκό, του ρυθμού που αναδύθηκε από τα μπορντέλα της Αργεντινής για να κατακτήσει, να αλώσει ολοκληρωτικά, το σώμα της Δύσης.
Όμως σε τούτο το τραγούδι του έρωτα, ο θάνατος είναι πολύ πιο παρών, πιο εφιαλτικά αδυσώπητος, απ’ ό,τι θα φανταζόταν ποτέ κανείς… Η ψυχρή του ανάσα είναι διάχυτη παντού. Η αλήθεια του παγώνει το καυτό φιλί των εραστών, αφυδατώνει την υγρασία των αισθήσεων, επισκιάζει τα χρώματα του πάθους παύει την πανδαισία των αγγιγμάτων.
Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένα τραγούδι γραμμένο για εραστές όπως νομίζουν όσοι ριγούν στο άκουσμά του…

Το τραγούδι αυτό είναι κυριολεκτικά, ένα ξόρκι θανάτου. Ένα αληθινό αντίδοτο αγωνίας στο δηλητήριο της κτηνωδίας από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ένα βάλσαμο ανάμνησης στο μαρτύριο της φρίκης που έζησαν εκατομμύρια άνθρωποι, όλοι εκείνοι που εξοντώθηκαν στα κρεματόρια του ναζισμού.
Είναι ένα τραγούδι γεμάτο επιθανάτιες κραυγές ενός παράλογου μαρτυρίου, στοιχειωμένο από το κλάμα των παιδιών, από τη κραυγή των σημαδεμένων, από τον ψίθυρο των σκελετωμένων που δεν είχαν πια φωνή, από το ανατριχιαστικό σύρσιμο των νεκροζώντανων που περίμεναν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μέσα στην εξαθλίωση, την αγωνία, το μαρτύριο, το τέλος τους.
Είναι ποτισμένο από εκείνη τη φρικτή μυρωδιά της καμμένης σάρκας, από τον παραλογισμό του ναζισμού –του ναζισμού που αναβιώνει σήμερα, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα πια αλλά σαν θέατρο του παραλόγου.

Αυτό το τραγούδι είναι η φρίκη της απαίτησης να παίζουν μουσική, οι ίδιοι οι μελλοθάνατοι, στους διαδρόμους των στρατοπέδων, την ώρα που οι άλλοι περνούσαν μπροστά τους στην ουρά του Άουσβιτς, του Νταχάου, πηγαίνοντας από την ουρά της φρίκης, να θανατωθούν και να καούν στα κρεματόρια. Είναι όλα τα τελευταία βλέμματα που κοίταξαν τον κάθε  Εβραίο μουσικό και το «φλεγόμενο βιολί» του, με την ιστορία ζωής, πόνου, που κουβαλούσε το καθένα απ’ αυτά, την ώρα που εκείνοι βάδιζαν προς το θάνατο, και την ίδια ώρα που ο συγκρατούμενός τους μουσικός υποχρεωνόταν από τους ναζί να παίζει κλασική μουσική στους διαδρόμους αυτής της γήινης κόλασης.

σκίτσο της Helga Weissova

Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένας χορός ως το τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης, που εφορμώντας από τη γενεσιουργό πηγή του πάθους για τη ζωή, μπορεί εντέλει να αγκαλιάζει σφιχτά συμπαρασύροντας ως το θάνατο ακόμα και την ίδια την αγάπη. Γι’ αυτό ενώ είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε από το θάνατο, μπορεί να αγκαλιάζει, να δονεί τον έρωτα και τη ζωή…
Γιατί, σύμφωνα με το δημιουργό του Leonard Cohen όπως διηγήθηκε κάποτε χαρακτηριστικά γι’ αυτό «Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι.  Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα.  Και υποχρεώνονταν να παίζουν  κλασική μουσική,την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το «χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί» εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».

Σήμερα, λοιπόν, με αφορμή τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» -το Πογκρόμ που έγινε κατά των Εβραίων στις 9 Νοέμβρη του 1938 από τη ναζιστική Γερμανία…
…σήμερα «χόρεψέ με στην ομορφιά σου, με ένα φλεγόμενο βιολί», μία νότα, έναν ήχο, μια μελωδία, ένα όραμα που να κάψει επιτέλους τη φρίκη αυτού του κόσμου, να κάνει στάχτη την ασκήμια του, τον παραλογισμό του, το μάταιο και άσκοπο πόνο, το θρήνο για την ανθρωπιά που χάνει ξανά και ξανά στο λυκόφως της ντροπής της η ανθρωπότητα…
Dance me to the end of love…

ΣΥΡΙΖΑ ΥΔΡΑΣ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΟ

Η Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ  Ύδρας ενημερώθηκε άμεσα από τα διαδραματισθέντα γεγονότα των προηγούμενων ημερών , που αφορούσαν στην μονομερή απόφαση της εταιρείας Hellenic seaways, αιφνιδιάζοντας τους πάντες, με το να διακόψει κατά τους χειμερινούς μήνες τα καθημερινά δρομολόγια των ιπταμένων δελφινιών της γραμμής που της έχει παραχωρηθεί από το Υπουργείο Ναυτιλίας.

Θεωρεί θετικές τις πρωτοβουλίες των 3 Δημάρχων των νήσων του Πόρου, της Ύδρας και των Σπετσών να ζητήσουν άμεση συνάντηση με τον Υπουργό Ναυτιλίας και νησιωτικής πολιτικής κ. Θοδωρή Δρίτσα την Δευτέρα 2/11/15, ο οποίος τους δέχτηκε στο γραφείο του  και στην οποία κλήθηκε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μετά από αίτημα των δημάρχων, να συμμετάσχει, ο εκπρόσωπος της εταιρείας Hellenic Seaways. Π. Τσάγγαρης.

Κατά την συνάντηση οι Θοδωρής Δρίτσας και Γιάννης Θεοτοκάς, ενημέρωσαν τους δημάρχους και τον εκπρόσωπο της Hellenic Seaways για τις ρυθμίσεις, που είναι σε εξέλιξη, για τα πλοία που συμπληρώνουν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το όριο ηλικίας.

Στην συζήτηση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους ,ο Υπουργός ανέφερε ότι με πρωτοβουλία του υπουργείου έχει αποσταλεί Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στην αρμόδια Διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με το οποίο αντιμετωπίζεται το θέμα οριστικά.

Έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας υπογραφής του σχεδίου Π.Δ., το υπουργείο προωθεί νομοθετική ρύθμιση με βάση την οποία θα ρυθμιστούν ζητήματα μεταβατικού χαρακτήρα

Το αποτέλεσμα ήταν άκρως  ελπιδοφόρο  για όλους τους νησιώτες. Η εταιρεία δεσμεύτηκε πολύ σύντομα να επαναλειτουργήσει με καθημερινά δρομολόγια και για όλη την διάρκεια του χειμώνα.

Ο Υπουργός γνώστης των ειδικών συνθηκών της ακτοπλοϊας στο Σαρωνικό, λόγω εντοπιότητας, έδειξε για μια ακόμη φορά το ενδιαφέρον του στην άμεση λύση δύσκολων και λεπτών προβλημάτων που αφορούν τα νησιά του Αργοσαρωνικού.