Η αυτοδιοίκηση και ο «Καλλικράτης» ένα χρόνο μετά

Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ….. ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ. Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Με αφορμή την  ολοκλήρωση ενός χρόνου από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στην αυτοδιοίκηση και ενόψει του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ στις 27 και 28 του Γενάρη 2012 (το πρώτο από την εφαρμογή του Καλλικράτη)  θα επιχειρήσω να απαριθμήσω, χωρίς να ιεραρχήσω, κάποιες γενέθλιες σκέψεις που κατά την ταπεινή μου γνώμη μπορεί να είναι χρήσιμες  στον προβληματισμό και στη διαμόρφωση σταθερής άποψης των συναγωνιστών και συναγωνιστριών στην αυτοδιοίκηση.

  ΠΡΩΤΟ:  Ξεκινώντας από μια γενική εκτίμηση θα λέγαμε ότι σήμερα, μετά την επιβολή, από την τρόικα του μνημονίου και των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, του μεσοπρόθεσμου, των αποφάσεων της 27^ης Οκτωβρίου και του Δεκεμβρίου και ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», η χώρα και η Αυτοδιοίκηση ζουν ένα ζοφερό παρόν, χωρίς ορατές προοπτικές βελτίωσης για το μέλλον. Οι προβλέψεις μας, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Ένα χρόνο σχεδόν από τη λειτουργία του, όλες μας οι εκτιμήσεις, ριζικές διαφωνίες και αντιρρήσεις για τον «Καλλικράτη» έχουν δικαιωθεί, ότι δηλαδή πρόκειται για μια αντιδημοκρατική, συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, που θα κάνει ακόμη πιο γραφειοκρατικό το θεσμό, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.

  ΔΕΥΤΕΡΟ:  Ο Καλλικράτης αποδεικνύεται ότι έρχεται να συμπληρώσει τον Καποδίστρια και να αλλοιώσει την πεμπτουσία της Τ.Α, την άμεση Δημοκρατία, τη λαϊκή συμμετοχή και, συνεπώς, τη λαϊκή εξουσία. Η Τ.Α μετατρέπεται καθημερινά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό ή μικρό κράτος, απρόσωπο και απόμακρο από τον πολίτη. Με τις συνενώσεις που έγιναν καταστρατηγούνται οι έννοιες της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής και της αμεσότητας. Ενισχύεται και σε τοπικό επίπεδο η έννοια της πολιτικής αλλοτρίωσης, η απομάκρυνση και η αποξένωση των πολιτών από την εξουσία. Δημιουργούνται διάφορα κρατίδια, τα οποία προκαλούν έναν έντονο συγκεντρωτισμό και απομακρύνουν τον πολίτη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην επαρχία, όπου ζωντανά χωριά με δραστηριότητα μαράζωσαν.   Συμπερασματικά, ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» υπάρχει σαφές πρόβλημα στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, της συλλογικότητας και της πολιτικής δημοκρατίας. Η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σταδιακά σε διοίκηση.

    ΤΡΙΤΟ: Η αντιδημοκρατικότητα του νόμου επιβεβαιώνεται καθημερινά: Από τους κανονισμούς και τον τρόπο λειτουργίας των Δημοτικών Συμβουλίων, τα οποία τείνουν να έχουν διακοσμητικό ρόλο, από την συρρίκνωση των σχολικών επιτροπών και τον ουσιαστικό ακρωτηριασμό τους, από την κατάργηση των Ν.Π.Δ.Δ και της ευρείας συμμετοχής σ’ αυτά,  από τη συγκρότηση και τη λειτουργία των Επιτροπών, από τη συγκρότηση της Γενικής Συνέλευσης και του Δ.Σ. των συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης – (ΠΕΔΑ – ΚΕΔΕ) - και των συνακόλουθων αποκλεισμών και άλλα πολλά που διαπιστώνουμε καθημερινά οι αυτοδιοικητικοί. Αξίζει να σημειώσουμε πως οι Καλλικρατικοί δήμοι ενισχύθηκαν, τουλάχιστον τυπικά, με περισσότερες από 220 αρμοδιότητες, ενώ πάνω από 300 αρμοδιότητες πέρασαν με την εφαρμογή του προγράμματος στις αιρετές περιφέρειες, ενώ παραδόξως υπήρξε δραστική μείωση κονδυλίων. Αυτό είχε ως προφανές αποτέλεσμα να μην λειτουργούν ούτε οι στοιχειώδεις και αναγκαίες αρμοδιότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τραγέλαφος των μαθητών, καθώς  δεύτερο ισχυρό πλήγμα, μετά την στέρηση των βιβλίων, κινδυνεύουν να δεχθούν οι 200.000 μαθητές του σχολικού έτους 2011-2012. Μετά το πρωτοφανές πρόβλημα που προέκυψε με τη μη έγκαιρη διάθεση των σχολικών βιβλίων , όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν ότι ακολουθεί το μείζον ζήτημα της μεταφοράς τους στα σχολεία. Οι μαθητές κινδυνεύουν από τη νέα χρονιά να στερηθούν τα μεταφορικά μέσα. Κάποια μπαλώματα ούτε σαν ασπιρίνες δεν λογίζονται.

  ΤΕΤΑΡΤΟ.  Το κράτος δεν είχε, ούτε έχει το κριτήριο του προτέρου έντιμου βίου, απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι σχέσεις κράτους και Αυτοδιοίκησης, μεταπολεμικά, είναι σχέσεις εξάρτησης, σχέσεις πατρονείας. Το κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξαρτήσει ή να πατρονάρει την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς όφελός του. Άρα λογικά, υπάρχουν αντιδράσεις, όποτε μια Κυβέρνηση παίρνει κάποια μέτρα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι έγινε και με τον «Καλλικράτη» και για μια ακόμα φορά, δυστυχώς,, η Τ.Α επιβεβαιώθηκε. Oι θεσμοθέτημένοι πόροι που διαρκώς με τεχνάσματα παρακρατούνται, οι έλεγχοι σκοπιμότητας δραστηριοτήτων της Τ.Α από όργανα του κράτους, οι υπερεξουσίες των επιτρόπων, οι συλλήψεις αιρετών από αστυνομικά όργανα όταν υπερασπίζονται τα δίκαια των πολιτών είναι μερικά από τα τεκμήρια της θλιβερής αυτής πραγματικότητας. Χαρακτηριστική απόδειξη της δυσπιστίας αυτής είναι η αποτυχία ενός έτερου νεωτερισμού του Καλλικράτη, αυτού του «Συνηγόρου του Δημότη». Ένα χρόνο μετά την εγκαθίδρυση των νέων δημοτικών αρχών, τα 2/3 των Δήμων της χώρας δεν εξέλεξαν «συνήγορο του δημότη».

   ΠΕΜΠΤΟ: Η εκχώρηση του δημοσίου χώρου και των δημοσίων δραστηριοτήτων μέσω ΣΔΙΤ ή παρομοίων κατασκευασμάτων είναι ασύμβατη με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Στον ένα χρόνο εφαρμογής του «Καλλικράτη» οι παραπάνω διαδικασίες ξεπέρασαν και τις όποιες δυσάρεστες προβλέψεις μας. Επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται πολιτικές άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λ.π.) και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου (ΗΛΙΟΣ, ΣΔΙΤ κ.λ.π.). Ταυτόχρονα, οι μαζικές απολύσεις των εργαζομένων στους Δήμους και  στο δημόσιο σε συνδυασμό με τις λόγω μνημονίου άγριες περικοπές 3 δις €  από θεσμοθετημένους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης ως το 2013, θα έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση ολόκληρων υπηρεσιών των δήμων σε κρίσιμους τομείς. Κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας, καθαριότητα, πράσινο, παιδικοί σταθμοί, βοήθεια στο σπίτι θα συρρικνωθούν μέχρι εξαφανίσεως. Το κενό θα το καλύψουν μεγαλοκαρχαρίες επενδυτές που επιδιώκουν να επενδύσουν στους τομείς φιλέτα των δήμων και να κερδοσκοπήσουν απομυζώντας ακόμη περισσότερο τους δημότες.

   ΕΚΤΟ: Στα οικονομικά ιδιαίτερα η εκτίμησή μας ότι ο «Καλλικράτης» είναι η εφαρμογή του μνημονίου στην αυτοδιοίκηση και το όχημα για την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχει απολύτως δικαιωθεί. Τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης έχουν φτάσει σε οριακά για την επιβίωση της όρια. Αρκεί κάποιος να αξιολογήσει το στοιχείο εκείνο σύγκρισης των τριών τελευταίων χρόνων των προϋπολογισμών για την Τ.Α και θα διαπιστώσει ότι τα έσοδα της από το Κράτος μειώνονται στο εκπληκτικό ποσοστό που προσεγγίζει το 60%. Στον καλλικράτειο χρόνο και στον επόμενο οι μειώσεις αγγίζουν το 40% και πλέον.  Έτσι «επιτυγχάνεται» η υποχώρηση της αυτοδιοίκησης σε κρατική διοίκηση, ο ακρωτηριασμός των αυτοδύναμων αποφάσεων, η έλλειψη και των ελάχιστων πόρων για άσκηση πολιτικής, η αδυναμία καταβολής ακόμα και των ανελαστικών  εξόδων, Ακόμα και με τους τυχοδιωκτικούς υπολογισμούς της κυβέρνησης η Τ.Α δεν μπορεί να επιβιώσει. H τελευταία εκτίμηση της την εκθέτει: «τα σταθερά έσοδα των ΟΤΑ υπολογισμένα με τον πιο ασφαλή τρόπο, στη βάση των τρεχουσών αποδόσεων της κρατικής χρηματοδότησης, ανέρχονται σε ύψος 4 δις € για τους δήμους και 670εκ. € για τις περιφέρειες» Το ερώτημα που προβάλλει είναι απλό: Δεν το γνωρίζουν αυτό οι «ειδήμονες»; Βεβαίως το γνωρίζουν, αλλά έχουν άλλα σχέδια, τα οποία πλέον έχουν αποκαλυφθεί, όπως η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας, η εγκατάλειψη κάθε κοινωνικής πολιτικής από την Τ.Α, η πλήρης ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών και δεν έχει τέλος ο κατάλογος  των νεοφιλελεύθερων επιλογών που θα οριστικοποιήσουν το θάνατο της αυτοδιοίκησης.

  ΕΒΔΟΜΟ: Στον αναπτυξιακό τομέα, αφού ναυάγησαν όλα τα καλλικράτεια κατασκευάσματα, όπως τα πολυδιαφημισμένα προγράμμματα, Ελλάδα, πρόγραμμα εξυγίανσης και άλλα, προχωρούν τώρα σε ένα πομπώδες και φιλόδοξο πρόγραμμα. Το πρόγραμμα «Αυτοδιοίκηση –Κοινωνική Συνοχή – Ισόρροπη Ανάπτυξη» (Α.Κ.Σ.Ι.Α.) αναγγέλθηκε από την κυβέρνηση σε μια περίοδο πλήρους ανομβρίας και έρχεται να αντικαταστήσει και να συμπεριλάβει όλα τα προηγούμενα. Σύμφωνα με το μέχρι τώρα σχεδιασμό και τις πρόσφατες ανακοινώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών, η διάρθρωση του προγράμματος θα βασίζεται σε έξι άξονες οι οποίοι  αποτελούν μια  αναπτυξιακή «ομπρέλα», στην οποία «χωράνε», τα έργα που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα «Θησέας», η συμμετοχή των δήμων στα Τομεακά Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ,  και του Προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», το πρόγραμμα αυτεπιστασίας, τα  έργα που σχετίζονται  με την Εξοικονόμηση Ενέργειας, το Ειδικό Πρόγραμμα Εξυγίανσης των ΟΤΑ και το πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ». Η χρηματοδότηση του Α.Κ.Σ.Ι.Α. θα πραγματοποιηθεί από πόρους που προέρχονται από συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, εθνικούς και θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως είναι για παράδειγμα ο Φόρος Ζύθου, το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας και το Τέλος Διαφήμισης. Αναφορικά με την υλοποίηση αυτού του προγράμματος και τη χρηματοδότηση του είμαστε σε αναμονή, όταν τεθεί σε εφαρμογή.

  ΟΓΔΟΟ: Έγινε πλέον σαφές ακόμα και στους δύσπιστους ότι το περιεχόμενο αυτής της μεταρρύθμισης στοχεύει στον μεγαλύτερο έλεγχο της τοπικής αυτοδιοίκησης από τα κυρίαρχα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, είναι ενταγμένο στο σύμφωνο σταθερότητας και υπηρετεί το νεοφιλελευθερισμό.  Συμπερασματικά από την μέχρι σήμερα εμπειρία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει: Την περαιτέρω εμπορευματοποίηση δημόσιων ή δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών (παιδείας-υγείας-πρόνοιας) μέσω της “ αποκέντρωσης”  και της εξάρτησής τους από το τοπικό φορολογικό βάρος. Την εφαρμογή αντεργατικής αντιλαϊκής γενικότερα “αναπτυξιακής” πολιτικής στην Περιφέρεια με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η οποία θα οδηγήσει σε παραπέρα τοπική ανισομετρία και ταξική ανισότητα. Την υποκριτική “φιλανθρωπική” διαχείριση κάποιων ακραίων κοινωνικών προβλημάτων από την ΤΑ, αντί της αντιμετώπισης των κοινωνικών αναγκών με ενιαία κρατική παροχή και ευθύνη.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ 

KAI Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ………

Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης που εκφράζεται από την ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία με πρωθυπουργό τον συστημικό τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο (μεταλλαγμένου σοσιαλιστικού, συντηρητικού και φιλελεύθερου με γαρνιτούρα την ακροδεξιά) κυβέρνηση που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα διαπλεκόμενα μιντιακά συγκροτήματα. Η δημιουργία κινήματος με στόχους την κατάργηση της νέας δανειακής σύμβασης, την ανατροπή της συγκυβέρνησης και αυτής της πολιτικής και την αναγκαία συγκρότηση και συμπαράταξη όλων των αριστερών – αντινεοφιλελεύθερων – αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι επιτακτική για την αλλαγή στη χώρα μας. 

     

  ΠΡΩΤΟ: ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ:

• αποτροπή των πολιτικών άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λ.π.).
• Η υπεράσπιση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων και η αγωνιστική αντίσταση στις διαλυτικές ρυθμίσεις για την εφεδρεία και τις απολύσεις, τη συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και τη μείωση των μισθών.
• Η αποτροπή της «κινεζοποίησης» μέσω της ΕΟΣ (Εθνικής Οικονομικής Συνεργασίας) μέσα από τη συγκρότηση ενός μετώπου Αυτοδιοίκησης, κοινωνίας και εργαζομένων.
• Η διεκδίκηση γενναίας αύξησης των διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ, ισότιμα σε Δήμους και Περιφέρειες μέσα από τη ριζική αναδιάρθρωση του.
• Η αγωνιστική διεκδίκηση της εφαρμογής του Συντάγματος (άρθρο 103, απόδοση πόρων και αρμοδιοτήτων) απέναντι στις καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης έχουν μείωση, των θεσμοθετημένων κρατικών αποδόσεων προς την Αυτοδιοίκηση, που αγγίζει το -50%  μεταξύ 2009-2012.

      ΔΕΥΤΕΡΟ:  ΕΜΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ:

      ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ: Παραμένει πάντα επιτακτική η ανάγκη για μια ενιαία, ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του κράτους και των αυτοδιοικητικών θεσμών. Αυτό θα γίνει με την ανατροπή του Καλλικράτη και την αντικατάστασή του από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα εγκαθιδρύει μια δημοκρατική, αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση με ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους.  Να γίνει η Τ.Α. ουσιαστικός παράγοντας που συμβάλλει στην ισόρροπη ανάπτυξη με την αντιμετώπιση των τεράστιων ανισοτήτων που εμφανίζονται μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, να γίνει φορέας κοινωνικής και οικονομικής προόδου, φορέας ουσιαστικής κοινωνικής συμμετοχής, δημοκρατίας και διαφάνειας. Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας μεταρρύθμισης ή ενός εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας προς τον «Καλλικράτη» θα πρέπει να είναι:

• Ακριβής κοστολόγηση & χρηματοδότηση των αρμοδιοτήτων της Τ.Α
• Εξάλειψη της θλιβερής πραγματικότητας του Δήμου – επαίτη
• Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου που προωθεί την ανταποδοτικότητα, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση   των δραστηριοτήτων της Τ.Α
• Ισχυρός – Λαϊκός – αποτελεσματικός Δήμος
• Συμμετοχή – άμεση δημοκρατία – αμεσότητα – εγγύτητα – επικουρικότητα και όχι αποξένωση των πολιτών
• Η αποκέντρωση με την έννοια της  πολιτικής δημοκρατίας,   συμμετοχής, δηλαδή, του πολίτη στις διαδικασίες συναπόφασης στη γειτονιά του και, συνεπώς, ενεργοποίησης του. Η έννοια δηλ. των μικρών ανθρώπινων βάσεων, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις.
• Η ενίσχυση των θεσμών λαϊκής συμμετοχής ελέγχου & λογοδοσίας των τοπικών αρχών.
• Η καθιέρωση της απλής αναλογικής για την αντίστοιχη των οργάνων της αυτοδιοίκησης με τη λαϊκή βούληση.
• Οι αναγκαίες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της, για να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι έλεγχοι σκοπιμότητας των αποφάσεών της. Η επεξεργασία σχεδίων τοπικής ανάπτυξης με προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος και όχι τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του δήμου. Βασικοί άξονες μιας τέτοιας κατεύθυνσης είναι η υπεράσπιση της κατοικίας, του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος από τις επιθέσεις της νεοφιλελεύθερης αγοράς, η προώθηση κοινωνικής πολιτικής ενάντια σε κάθε μορφή αποκλεισμών, η υποστήριξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων, οι ανοιχτές θεραπευτικές κοινότητες, η ένταξη των μεταναστών. Αυτά δεν είναι απλά ζητήματα πολιτικής επιλογής, είναι μια πάλη ιδεολογικής ηγεμονίας απέναντι στον κοινωνικό συντηρητισμό, ο οποίος αλληλοτροφοδοτείται με νεοφιλελεύθερα επικοινωνιακά σχέδια: επιχειρήσεις «σκούπα», «σώματα πολιτών» για τη συνοικιακή ασφάλεια, πάνοπλα στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά σώματα, κάμερες σε δρόμους και σε σχολεία.
• Στόχος ενός συνολικού εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου  πρέπει να είναι όχι ο κομματικός αυτοδιοικητικός αλλά ο αριστερός αυτοδιοικητικός. Αυτός που παρεμβαίνει στα δρώμενα της πόλης στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα και δημιουργεί συνθήκες κινήματος. Η αυτοδιοίκηση μπορεί να μην είναι η ίδια κίνημα αλλά οι αριστεροί αυτοδιοικητικοί οφείλουν να δημιουργούν κίνημα.   Οφείλουμε, συνεπώς, να έχουμε διαρκώς στη σκέψη μας μια Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του Πολίτη, η οποία να λειτουργεί ως λαϊκή εξουσία, να είναι αγωνιστική και διεκδικητική και να είναι οικονομικά επαρκής για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Να συνδέουμε την Τ.Α με τα κινήματα  πόλης, με συλλογικότητες φεμινιστικού χαρακτήρα και κάθε μορφής προοδευτικές και ριζοσπαστικές συλλογικότητες κοινωνικού, οικολογικού και πολιτιστικού χαρακτήρα.

Του Σπύρου Τζόκα

Μέλους  του Δ.Σ της  Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας- (ΚΕΔΕ)

π. Δήμαρχος Καισαριανής