WWF: Και σε περιβαλλοντική χρεωκοπία της Ελλάδας οδηγεί το Μνημόνιο

Με τα Μνημόνια η μικρή αλλά σημαντική πρόοδος στην περιβαλλοντική πολιτική τα τελευταία χρόνια ανατρέπεται και η Ελλάδα, εκτός απο την κοινωνική κρίση, οδηγείται και σε περιβαλλοντική χρεωκοπία,

πηγη: ΑΥΓΗ
Σε περιβαλλοντική χρεωκοπία της Ελλάδας οδηγούν οι πολιτικές και τα μέτρα του Μνημονίου εκτός της πρωτοφανούς κοινωνική κρίση που αυτά έχουν προκαλέσει, προειδοποιεί το διεθνές WWF με επιστολές του προς τον πρόεδρο της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο και στη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ. Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι η μικρή αλλά σημαντική πρόοδος που έχει σημειωθεί στην περιβαλλοντική πολιτική και νομοθεσία της χώρας τα τελευταία χρόνια ανατρέπεται και με τη συμβολή της ίδιας της Ε.Ε., η οποία πρωτοστατεί στην απαξίωση του ευρωπαϊκού περιβαλλοντικού κεκτημένου. Η οργάνωση τεκμηριώνει την παρέμβασή της επιλέγοντας οκτώ μαύρα παραδείγματα:
1) Την αρπαγή του 95% των πόρων του πράσινου ταμείου με προορισμό τον προϋπολογισμό, τη μοναδική εθνική πηγή περιβαλλοντικών χρηματοδοτήσεων.

2) Το κούρεμα των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, καθώς τα πάντα επιτρέπονται σχεδόν παντού, με το νέο σύστημα περιβαλλοντικής αδειοδότησης να θολώνει την εικόνα και τους κανόνες τόσο για την προστασία της φύσης όσο και για τους ενδιαφερόμενους επενδυτές.

3) Παρέμβαση σε περιβαλλοντικά αμφίβολες μεγάλες επενδύσεις. Μέχρι σήμερα η πλειονότητα των αιτήσεων για υπαγωγή στο σύστημα Fast Τrack αφορά έργα ενέργειας μεγάλων τουριστικών μονάδων και εξορυκτικής και μεταλλουργικής δραστηριότητας. Η οργάνωση εκτιμά ότι οι περισσότρες αιτήσεις θα υποβληθούν για έργα "που έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής βασάνου από το Συμβούλιο της Επικρατείας για παράβαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας".

4) Νομιμοποίση αυθαιρέτων κατασκευών ακόμα και εντός προστατευόμενων περιοχών, από οικιστικές αναπτύξεις μέχρι εγκαταστάσεις διασκέδασης και αναψυχής, ακόμη και ολόκληρα χιονοδρομικά κέντρα.

5) Βεβιασμένη και ανεξέλεγκτη πώληση δημόσιας γης, ανεξάρτητα από τον οικολογικό της χαρακτήρα και άσχετα από την ισχύουσα νομοθεσία για την προστασία της φύσης.

6) Άνευ όρων μείωση υπαλλήλων στο Δημόσιο και κατ' επέκταση στις περιβαλλοντικές υπηρεσίες όταν αυτές ειναι υποστελεχωμένες. Π.χ. η Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος εμφανίζει ποσοστό υποστελέχωσης 60%, ενώ η πλειοψηφία των τοπικών δασικών υπηρεσιών, αρμόδιων για τη δασική διαχείριση, την αδειοδότηση και επίβλεψη της υλοτομικής δραστηριότητας, την έκφραση γνώμης για τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, τη φύλαξη και τον χαρακτηρισμό των γαιών, θα διαθέτουν έναν και μοναδικό δασολόγο.

7) Αποδόμηση θεσμών περιβαλλοντικής διακυβέρνησης με τις άτακτες περικοπές και καταργήσεις δημοσίων φορέων και υπηρεσιών, π.χ. κατάργηση του ΕΘΙΑΓΕ, ενώ οι φορείς διαχείρισης των εθνικών πάρκων έχουν εισέλθει σε μια ασαφή διαδικασία συγχωνεύσεων και καταργήσεων.

8) Στήριξη σε βρόμικες πηγές ενέργειας. Η απελευθέρωση της αγοράς λιγνίτη ήταν και παραμένει προτεραιότητα της τρόικας, η οποία επιμένει στο άνοιγμα είτε μέσω της εκμετάλλευσης νέων λιγνιτικών μονάδων είτε με την πώληση των πιο αποδοτικών μονάδων της ΔΕΗ. Πολιτική η οποία εντείνει την εξάρτηση της Ελλάδας από τον ρυπογόνο λιγνίτη και ενδέχεται να οδηγήσει σε ένα ντόμινο κατασκευής νέων λιγνιτικών μονάδων από ιδιώτες ή και τη ΔΕΗ, παρά τη διακηρυγμένη πρόθεση της Ε.Ε. για μια οικονομία χαμηλού άνθρακα και για σχεδόν μηδενικές εκπομπές από την ηλεκτροπαραγωγή μέχρι το 2050.

Η επιστολή προς την κ. Λαγκάρντ στηλιτεύει και την πάγια πρακτική του ΔΝΤ που εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, να αγνοεί το περιβάλλον και να συνθλίβει δημόσια αγαθά. Παραθέτει σε διαπίστωση του διεθνούς WWF από το 1997 για τις επιτώσεις των αλλαγών που επιβάλλονται και προκαλούν «...διάχυτη και καταστροφική αποδυνάμωση και διάλυση κυβερνητικών θεσμών που υποσκάπτουν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, διακινδυνεύουν την κοινωνική σταθερότητα και αποδυναμώνουν την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Οι δημοσιονομικές μειώσεις εκμηδενίζουν τη δυνατότητα των κρατικών υπηρεσιών να διαχειριστούν και να προστατεύσουν τους φυσικούς πόρους, να ενσωματώσουν το περιβαλλοντικό κόστος της εκτεταμένης οικονομικής δραστηριότητας, να αναπτύξουν απολύτως αναγκαία περιβαλλοντική υποδομή και να παράσχουν βασικά δημόσια αγαθά και υπηρεσίες».

Το WWF καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διασφαλίσει, όπως οφείλει, την εφαρμογή των Συνθηκών της Ε.Ε., κυρίως όσον αφορά τον πυλώνα της αειφορίας, και το ΔΝΤ να αναθεωρήσει τους όρους δανεισμού υπερχρεωμένων κρατών προς την κατεύθυνση περιβαλλοντικά και κοινωνικά βιώσιμων λύσεων και να υποβάλει κάθε νέο πακέτο μέτρων στήριξης εθνικών οικονομιών σε περιβαλλοντική αξιολόγηση.