Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

"ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ"


του: Νίκου Σκουλή

Το περιστατικό μεταξύ οργάνων του κράτους και ορισμένων νεαρών στην Ύδρα αποτελεί αφορμή προβληματισμού για την προϊούσα διάσπαση του κοινωνικού συμβολαίου και την επαπειλούμενη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής.
Φωνές ακρότητας έχουν κυριαρχήσει.
Οι νουνεχείς φωνές έχουν σιγήσει ή απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων.

Υπεραπλουστεύσεις, συναγωγή εσπευσμένων συμπερασμάτων, ακατάσχετοι φιλιππικοί και, εσχάτως, ακραίοι ιστορικοί παραλληλισμοί κατά παραβίαση κάθε επιστημονικού κανόνα και αρχής, εμφανίζονται στην αρθρογραφία.
Ο Μιαούλης μπερδεύεται με τον ταβερνιάρη, το ΣΔΟΕ με τον Καποδίστρια, τα ΜΑΤ με τον εθνικό στόλο και η τρόικα με τις ξένες δυνάμεις, τους κατά περίπτωση ξένους "προστάτες" ή "δυνάστες" μας, σε έναν ανιστόρητο αχταρμά ακατανόητης εμπάθειας.
Μαθήματα "τάξεως και ηθικής" δίνονται μέσα από αφορισμούς και μεγαλόστομες δηλώσεις και επιδερμικές αναλύσεις.
Υπερθεματιστές σε έναν κακόγουστο, δήθεν εθνικοπατριωτικό, πλειστηριασμό αρχών και αναγκαιοτήτων. Πολυλογούντες και παντογνώστες σπεύδουν να διακηρύξουν την αυτονόητη για μια κοινωνία αρχή της ανταπόκρισης των πολιτών στις φορολογικές υποχρεώσεις τους, που αποτελεί θεμέλιο της ανταποδοτικότητας του φόρου,  και να αναδείξουν την απαξία της φοροδιαφυγής  μέσα από την αφόρητα απλουστευτική αποκήρυξη ενός ολόκληρου νησιού, μιας ολόκληρης τοπικής κοινωνίας.
Ακούστηκαν βαριές φράσεις για "βραχονησίδα που πρέπει να περιφρονήσουμε", για "νονούς του τουρισμού", για "ανεξάρτητο κρατίδιο", για "υδραίικο μπαϊράκι φοροδιαφυγής".
Ακούστηκαν παραινέσεις όπως: "μην πάτε ποτέ σ´ αυτούς", "μουτζώστε τους...". Μέχρι και το λάβαρο της Επανάστασης του 1821 παραποιήθηκε για να αντικατασταθεί το "Ελευθερία ή Θάνατος" με το "φοροδιαφυγή ή θάνατος"... ! Λόγια που πληγώνουν.
Κατακριτέες πρακτικές βίας και απειλής ακολουθήθηκαν από λεκτική βία και κηρύγματα μίσους. Εσπευσμένες δηλώσεις γενικευμένης αποκήρυξης, γρήγορη διάκριση ανάμεσα σε "εμάς" και τους "άλλους".
Αλήθεια, ποιοι είμαστε «εμείς», οι όψιμοι κήνσορες της φορολογικής ηθικής, που εκπέμπουμε εντύπως, τηλεοπτικώς και διαδικτυακώς αυτούς τους ηθικολογικούς μύδρους αγωνιώντας να αποστασιοποιηθούμε από τους καταδικαστέους «άλλους»;
Σαν να υποβόσκει ένα άγχος ισοπέδωσης και ατομικής δικαίωσης μέσα από την παράδοση των "μαγισσών" ή των "ιερών και οσίων" –αναλόγως οπτικής και  ιδεολογικού υπόβαθρου-  στην πυρά.
Η "μοιραία" μας ακρότητα και υπερβολή ξέσπασε και πάλι.
Σαν να βρέθηκε η ευκαιρία να καταπατηθεί ένα σύμβολο ιστορικής μνήμης, να συληθεί μια κιβωτός ομορφιάς.
Είναι ανεξήγητο για ποιο λόγο η αποκήρυξη της φοροδιαφυγής, η επεξήγηση της ανάγκης απόκτησης φορολογικής συνείδησης, η νηφάλια ανάλυση των πραγματικών περιστατικών ενός συμβάντος και η απόδοση ευθυνών, μετατράπηκε σε μένος κατά ενός εμβληματικού για την νεότερη ελληνική ιστορία τόπου.
Ενός τόπου που έχει καταστεί σύμβολο ελευθερίας και αυτοθυσίας αλλά και ενός προτύπου διατήρησης του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος.
Σαν να ενοχλεί η ομορφιά.
Σαν να πρέπει όλα να είναι άσχημα και μίζερα στην Ελλάδα μας, στην Ελλάδα που μας πληγώνει.
Σαν να ψάχνουμε αφορμή να βγάλουμε το φθόνο και τη χολή μας, όπως το κάνουμε με την πρώτη ευκαιρία.
Σαν να αναζητούμε "εκδίκηση" από τον δίπλα μας, τον γείτονα, τον ξένο, τον "άλλο".
Επιθετικότητα, στοχοποίηση, αποδοκιμασία, διαπόμπευση.
Νευριασμένες φωνές, νευριασμένοι μορφασμοί, έξαλλοι χαρακτηρισμοί, λεκτική βία.
Όλοι  όσοι, ενυπόγραφα ή ανώνυμα, προσβάλλουν συλλήβδην την ιστορική μνήμη, την αξιοπρέπεια και την τιμή μιας μικρής τοπικής κοινωνίας, ίσως είναι άμωμοι και άσπιλοι. Ίσως πάντα και εις το ακέραιο δηλώνουν τα πάσης φύσεως εισοδήματά τους και κάθε συναλλαγή τους, ίσως δεν έχουν πολεοδομικές παραβάσεις στα σπίτια τους, ίσως δεν έχουν χρησιμοποιήσει "βύσματα" στον στρατό ή στην ανάληψη μιας δουλειάς, ίσως δεν έχουν "συναλλαχθεί" με όργανα του κράτους, ίσως δεν έχουν κάνει κάτι απ’ όσα "μετά  βδελυγμίας" αποκηρύσσουν. Ίσως όλα αυτά αφορούν τους "άλλους".
Ας χρησιμοποιήσουμε το περιστατικό για μια ουσιαστικότερη ενδοσκόπηση.
Και ας μιλούμε πιο χαμηλόφωνα.
Ίσως οι κραυγές να καλύπτουν το θόρυβο της καταιγίδας που μας απειλεί όλους.

24.08.2012

Ευχαριστώ εκ προοιμίου για τη δημοσίευση,
Με εκτίμηση,
Νικόλας Σκουλής
Δικηγόρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: