πηγή: ΑΥΓΗ
Με τον ερχομό του 21ου αιώνα, καθ' όλη δηλαδή την προμνημονιακή δεκαετία, είχε κυριαρχήσει ο απαξιωτικός όρος «γενιά των 700 ευρώ», που υποδήλωνε την υποβάθμιση της εργασίας και των αμοιβών της νέας γενιάς, η οποία -προικισμένη με πολλά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα- αναγκαζόταν να δουλεύει για μια ολόκληρη ζωή με μισθό κοντά στο όριο της φτώχειας. Όλοι έψεγαν και σιχτίριζαν αυτή την προοπτική και ορκίζονταν σε θεούς και δαίμονες ότι θα κάνουν το παν για να την αποτρέψουν.
Τώρα όμως η μνημονιακή πραγματικότητα και η ευρωπαϊκή κατεύθυνση την καθιστούν από ένα ζοφερό ενδεχόμενο σε ένα άπιαστο... θελκτικό όνειρο. Όπως είπε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών, η χώρα άνοιξε πλέον πρώτη με ό,τι ψήφισε η Βουλή την πύλη της κόλασης, από την οποία καλούνται να περάσουν κυρίως οι νέοι.
Έτσι αποκαλύπτεται ότι η γενναιοδωρία (chic) για τους νέους (-ες) της ευρωπαϊκής τεχνοδομής, είναι οι θεσμοί της απόλυτης ελαστικότητας στην αγορά εργασίας που περικλείεται στον νεολογισμό «ΝΕΕΤ» (ακρωνύμιο του «Νot in Education, Employment or Training») ή «ΝLEET» (ακρωνύμιο του «Neither in the Labor force not in Education, Employment or Training»).
Όσοι νέοι υπάγονται στους θεσμούς αυτούς που προωθεί η αντικοινωνική νεοφιλελεύθερη πολιτική της ευρωπαϊκής τεχνοδομής είναι άεργοι, χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες κι επομένως χωρίς καμιά προοπτική να ενταχθούν σταθερά στην αγορά εργασίας. Η γενιά χωρίς εκπαίδευση, εργασία ή εξειδίκευση είναι η νέα γενιά των ανέργων, που μέσα από τα ψευδοπρογράμματα εξειδίκευσης ή προετοιμασίας θα είναι μονίμως πάντα εντός-εκτός σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού για τις σταθερές της επιβίωσης. Έτσι θα τραβάνε προς τα κάτω και τους πολλαπλά εκπαιδευμένους νέους, στους κόλπους των οποίων πλέον ενδημεί το φαινόμενο να αποκρύπτουν τα τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα, για να καταλάβουν -έστω και προσωρινά- μια θέση υποαπασχόλησης ή ετεροαπασχόλησης.
Ήδη στον νέο προϋπολογισμό της χώρας για το 2014, για τους ΝΕΕΤs Έλληνες και Ελληνίδες υπάρχει ειδικό κεφάλαιο που περιγράφει τους νέους αυτούς θεσμούς εργασιακής ειλωτείας με τους συνήθεις στη νεοφιλελεύθερη φρασεολογία ευφημισμούς. Στη σελ. 47 συναντούμε:
α) Το πρόγραμμα «Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας» για 45.000 ανέργους νέους μέχρι 29 ετών,
β) το πρόγραμμα «Εγγύηση για τη νεολαία» («youth guarantee»),
γ) προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας 50.000 ανέργων νέων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στις κοινωνικές υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, σε θέσεις που αδειάζουν από τους μονίμους ή αορίστου χρόνου εξειδικευμένους και έμπειρους υπαλλήλους, υποβαθμίζοντας παντελώς τους βραχίονες της πολιτείας για την αντιμετώπιση της εντεινόμενης ανθρωπιστικής κρίσης,
δ) τον θεσμό της «κοινωνικής επιχειρηματικότητας» σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή,
ε) πρόγραμμα Κοινωνικού Τουρισμού μέσω ΟΑΕΔ.
Όλα αυτά είναι προγράμματα κατάργησης της σταθερής και πλήρους μισθωτής εργασίας και εξαΰλωσης των στοιχείων του πυρήνα της. Σηματοδοτεί δηλαδή την επιστροφή του ακραίου εκμεταλλευτικού χαρακτήρα της «δουλειάς» ως «δουλείας», όπως ήταν κατά το πρώιμο στάδιο του καπιταλισμού. Αυτό είναι το νέο μοντέλο της εργασιακής «ειλωτείας» και της άγριας εκμετάλλευσης εργατικής δύναμης που επιφυλάσσει η σημερινή Ευρώπη για τη νέα γενιά.
Οι νεολογισμοί και το πολυτελές περιτύλιγμα της νέας αυτής ειλωτείας στοχεύουν και στην ιδεολογική αλλοτρίωση των νέων, δηλαδή στο ξερίζωμα από τη συνείδησή τους της ορθολογικής θεώρησης των πραγμάτων, της ίδιας της έννοιας της εργασίας ως πεμπτουσίας της κοινωνικής ύπαρξης και σκοπού της οργανωμένης δημοκρατικής κοινωνίας. Γιατί αν χαθεί η νομιμοποίηση του ανθρώπου στον κοινωνικό και συλλογικό βίο μέσω της αξιοπρεπούς και αναγνωρίσιμης εργασίας, τότε η κοινωνία αποσυγκροτείται, η δημοκρατία υποβαθμίζεται και το πρόσωπο του καθενός γίνεται «φτερό στον άνεμο».
Οι νέοι της Ελλάδας, οι νέοι της Ευρώπης, οι νέοι του κόσμου πρέπει να απορρίψουν αυτά τα... δώρα της ευρωπαϊκής τεχνοδομής. Οι Έλληνες νέοι, ως τα πρώτα πειραματόζωα της Ευρωζώνης, θα έχουν αυτή την ευκαιρία στις προσεχείς εκλογές, οπότε πρέπει να εκδηλώσουν την έντονη αποδοκιμασία τους στην εργασιακή ειλωτεία, μαζί με τους γονείς και τους παππούδες τους, που ίσως τώρα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το υπερσύνταγμα του Μνημονίου, ως προπομπός της νέας ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, αποστερεί από τα παιδιά και τα εγγόνια τους κάθε δυνατότητα αξιοπρεπούς ζωής στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου