Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ*
πηγή: infowar.gr
Οι λιμενεργάτες δεν πρέπει να απεργούν το καλοκαίρι. Οι φύλακες των μουσείων δεν μπορούν να απεργούν την τουριστική περίοδο. Οι οδοκαθαριστές και οι αστυνομικοί δεν πρέπει να απεργούν γενικώς. Οι καθηγητές δεν πρέπει να απεργούν στην αρχή, στο μέσο ή στο τέλος της σχολικής
χρονιάς και σίγουρα όχι στις εξετάσεις.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΘΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΘΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 11 Μαΐου 2013
Πέμπτη 9 Μαΐου 2013
Νεολαία και κοινωνική ένταξη
πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
του Μιχάλη Βακαλούλη*
Η αποτυχία της πολιτικής και η έλλειψη προοπτικής στην Ευρώπη είναι πασίδηλες. Παντού όπου εφαρμόζονται, οι συνταγές λιτότητας προκαλούν θεαματική άνοδο της ανεργίας και της προσωρινής απασχόλησης. Η νεολαία μπαίνει ιδιαίτερα στο στόχαστρο της κρίσης. Η σχέση της με το μέλλον γίνεται αβέβαιη, η επαγγελματική της ένταξη επισφαλής, η κοινωνική της αναγνώριση ανύπαρκτη. Τα ποσοστά ανεργίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως του Νότου, παίρνουν πλέον εφιαλτικές διαστάσεις. Η νεολαία χρησιμεύει ως μεταβλητή προσαρμογής σε ένα ανισόρροπο και ανορθολογικό σύστημα που την απαξιώνει και της αρνείται το δικαίωμα στην δημιουργία και την επιτυχία.
του Μιχάλη Βακαλούλη*
Η αποτυχία της πολιτικής και η έλλειψη προοπτικής στην Ευρώπη είναι πασίδηλες. Παντού όπου εφαρμόζονται, οι συνταγές λιτότητας προκαλούν θεαματική άνοδο της ανεργίας και της προσωρινής απασχόλησης. Η νεολαία μπαίνει ιδιαίτερα στο στόχαστρο της κρίσης. Η σχέση της με το μέλλον γίνεται αβέβαιη, η επαγγελματική της ένταξη επισφαλής, η κοινωνική της αναγνώριση ανύπαρκτη. Τα ποσοστά ανεργίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως του Νότου, παίρνουν πλέον εφιαλτικές διαστάσεις. Η νεολαία χρησιμεύει ως μεταβλητή προσαρμογής σε ένα ανισόρροπο και ανορθολογικό σύστημα που την απαξιώνει και της αρνείται το δικαίωμα στην δημιουργία και την επιτυχία.
Τετάρτη 8 Μαΐου 2013
Μαγική εικόνα...
πηγή: ΑΥΓΗ
Με αξιοθαύμαστο συντονισμό και επιμέλεια καλλιεργείται τις τελευταίες ημέρες από την κυβέρνηση και τον φιλοκυβερνητικό Τύπο η εντύπωση ότι φάνηκε επιτέλους το "φως στο τούνελ".
Αντίστοιχα καλά λόγια για μια χώρα που αποτελεί υπόδειγμα προσαρμογής λένε και στη Γερμανία, υπό την πίεση όχι μόνο του "κόμματος του μάρκου", αλλά και των πιέσεων από τη Γαλλία. Ο κ. Σόιμπλε θέλει να εμφανίσει ένα "επιτυχημένο" πρόγραμμα.
Πιο συγκρατημένοι στο ΔΝΤ, ενδιαφέρονται να καλύψουν την κυβέρνηση μόνο στο μέτρο που καλύπτεται ταυτόχρονα και το δικό τους "λάθος" με τους πολλαπλασιαστές.
Με αξιοθαύμαστο συντονισμό και επιμέλεια καλλιεργείται τις τελευταίες ημέρες από την κυβέρνηση και τον φιλοκυβερνητικό Τύπο η εντύπωση ότι φάνηκε επιτέλους το "φως στο τούνελ".
Αντίστοιχα καλά λόγια για μια χώρα που αποτελεί υπόδειγμα προσαρμογής λένε και στη Γερμανία, υπό την πίεση όχι μόνο του "κόμματος του μάρκου", αλλά και των πιέσεων από τη Γαλλία. Ο κ. Σόιμπλε θέλει να εμφανίσει ένα "επιτυχημένο" πρόγραμμα.
Πιο συγκρατημένοι στο ΔΝΤ, ενδιαφέρονται να καλύψουν την κυβέρνηση μόνο στο μέτρο που καλύπτεται ταυτόχρονα και το δικό τους "λάθος" με τους πολλαπλασιαστές.
Κάναμε την κατάντια ζωή!
πηγή: kepparou.blogspot.gr
Είμαστε και ευχαριστημένοι όταν ένας νέος καταφέρνει να πιάσει δουλειά με 376 ευρώ.
Το θεωρούμε και φυσιολογικό... γιατί "καταναλώναμε πάνω από όσα παράγαμε"... γιατί "παίρναμε δάνεια που δεν ...." γιατί ..."μαζί τα φάγαμε"....
Αλήθεια αυτά τα νέα παιδιά πότε πρόλαβαν και φταίνε;.
Είναι άνεργα, δεν έχουν μέλλον, πρέπει να δεχτούν δουλειά-δουλεία. Να δουλεύουν χωρίς ωράρια, χωρίς αντιρρήσεις... ΑΝ τους κάνει κάποιος την χάρη και του προσλάβει.
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ
του Δημήτρη Γ. Τσιγκάρη
Αθήνα, 5/9/2012
Σχετικά με τα όσα απίθανα εγράφησαν για την Ύδρα και τους Ύδραίους μετά τα πρόσφατα γεγονότα και σε απάντηση στις όσες μπαρουφολογίες ακούσαμε διεθνώς, πανελληνίως αλλά και επάνω στην Ύδρα, εγώ δηλώνω υπερήφανος σαν Ύδραίος, λυπήθηκα που δεν ήμουν εκεί αυτές τις συγκεκριμένες ημέρες και επιφυλάσσομαι στο μέλλον να προσφέρω και εγώ τις …υπηρεσίες μου γιατί που ξέρουμε, μπορεί και να χρειασθούν. Το ξεπούλημα του λιμανιού ας πούμε (που σημαίνει της Ύδρας ολόκληρης), έρχεται οσονούπω. Και όχι μόνο αυτό. Έρχονται και άλλα. Ε λοιπόν όχι , η Ύδρα δε θα πεθάνει, δε θα την σκοτώσουν, η Ύδρα θα ζήσει γιατί εμείς θέλουμε να ζήσει !
Επί τη ευκαιρία, μέσα στα πολλά που διαβάσαμε και ακούσαμε τελευταία, ήταν και πάλι το γνωστό Ύδρα – Δοκός, 6000 χρόνια πολιτισμός. Πάνω σ’ αυτό, θα ήθελα να πω ότι ειλικρινά δεν κατανοώ τη δέσμευση με τη συγκεκριμένη αυτή χρονική περίοδο, δηλαδή τα «6000» χρόνια . Γιατί, ποία θα είναι η θέση μας αργότερα, αν, αν επαναλαμβάνω, μετά από νέες ανασκαφές σε συνδυασμό και με την πρόοδο της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογίας εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός μας αυτός είναι -ας πούμε- 7000 ή 8000 χρόνων; Τι εξηγήσεις θα δώσουμε όταν κάποιοι σίγουρα και δικαίως θα ζητήσουν εξηγήσεις για το ότι επί τόσα χρόνια συρρικνώναμε την ιστορία της Ύδρας κατά 1000 ή 2000 χρόνια και θα μας εγκαλούν για τις πιθανές επιπτώσεις του λάθους; Τι θα μπορούμε τότε να λέμε; «Συγνώμη λάθος» και τελειώσαμε; Όχι βέβαια..... δεν είναι τόσο απλό.....
Δημήτρης Γ. Τσιγκάρης
Πρώην δημοτικός σύμβουλος
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην υγεία: οιωνοί μιας ελληνικής τραγωδίας
Κυριάκος Κατζουράκης, "Φυλακη 2" |
από: ο δείμος του πολίτη
"Μια εξαιρετική μελέτη που καταδεικνύει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην υγεία των Ελλήνων. Οι έξι ερευνητές γράφουν στην αυστηρή, ίσως και ψυχρή, γλώσσα της επιστήμης -και αυτό είναι ένα από τα προσόντα του άρθρου. Ωστόσο, τόσο ο τίτλος όσο και η ακροτελεύτια παράγραφος, (όπου, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε: «η κρίση δεν πρέπει να υπονομεύσει την πιο σημαντική πηγή του πλούτου της χώρας: τους ανθρώπους της»), μας υπενθυμίζει τη βαθιά ανθρωπιστική αποστολή της ιατρικής, και ότι τίποτε ψυχρό, εν τέλει, δεν μπορεί να υπάρχει όταν μιλάμε για τους ανθρώπους, τις κοινωνίες τους και την υγεία.
[…] Ο Ρίτσαρντ Χόρτον[1] αναρωτιέται αν παρακολουθεί κανείς τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην υγεία και την υγειονομική περίθαλψη στην Ελλάδα, δεδομένων των δυσμενών επιπτώσεων που έχουν καταγραφεί σε περιόδους ύφεσης στο παρελθόν.[2] Στο άρθρο αυτό, περιγράφουμε μεταβολές στην υγεία και την υγειονομική περίθαλψη στην Ελλάδα, επί τη βάσει ανάλυσης δεδομένων, τα οποία προέρχονται από τις στατιστικές της Ε.Ε. για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης·[3] τα δεδομένα αυτά παρέχουν συγκρίσιμες συγχρονικές και διαχρονικές πληροφορίες για τα οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, καθώς και τις συνθήκες διαβίωσης σε όλη την Ε.Ε. Στην Ελλάδα, επιλέχθηκαν, με την κατάλληλη μεθοδολογία, αντιπροσωπευτικά δείγματα 12.346 και 15.045 ανθρώπων, το 2007 και το 2009 αντίστοιχα· για 26.489 εξ αυτών, συνολικά, διαθέτουμε πλήρη κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία. Αντλήσαμε επίσης στοιχεία από εκθέσεις ιατρικών ερευνητικών ινστιτούτων, υγειονομικών περιφερειών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Οι εκθέσεις αυτές περιλαμβάνουν επιδημιολογικούς δείκτες, στοιχεία για τις εισαγωγές σε νοσοκομεία, καθώς και αναφορές για τα προβλήματα ψυχικής υγείας και την κατάσταση των ευπαθών ομάδων.
Σε σύγκριση με το 2007 –πριν από την κρίση, δηλαδή–, 2009 παρατηρούμε σημαντική αύξηση των ανθρώπων που αναφέρουν ότι δεν πήγαν στον γιατρό ή τον οδοντίατρο, παρόλο που πίστευαν ότι ήταν απαραίτητο (λόγος συμπληρωματικών πιθανοτήτων 1,15, με 95% διάστημα εμπιστοσύνης 1,02–1,30 για τις επισκέψεις στον γιατρό· 1,14, 1,01–1,28 για τις επισκέψεις στον οδοντίατρο), με σταθμισμένες τις διαφορές μεταξύ των συμμετεχόντων στην έρευνα, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του φύλου, της οικογενειακής κατάστασης, του μορφωτικού επιπέδου και της διαμονής σε πόλη ή στην ύπαιθρο. Οι βασικοί λόγοι που δεν ζητήθηκε ιατρική βοήθεια δεν φαίνεται να συνδέονται με την αδυναμία πληρωμής (0,87, 0,74–1,02), αλλά με τον μεγάλο χρόνο αναμονής (1,83, 1,26–2,64), την απόσταση που πρέπει να διανυθεί (2,50, 1,35–4,63), την προσδοκία βελτίωσης (1,93, 1,26–2,96) και άλλους λόγους που δεν καταγράφει η έρευνα (1,54, 1,05–2,27). Εφόσον το δημόσιο σύστημα υγείας στην Ελλάδα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες και τους ασφαλισμένους να επισκέπτονται γενικούς γιατρούς δωρεάν, και τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων έναντι 0-5 ευρώ, οι παρατηρούμενες μειώσεις στην πρόσβαση πιθανώς οφείλονται σε προβλήματα στην προσφορά υπηρεσιών: περικοπές κατά 40% περίπου στη χρηματοδότηση των νοσοκομείων,[4] ελλείψεις προσωπικού, περιστασιακές ελλείψεις σε ιατρικό υλικό, και «λάδωμα» του προσωπικού για παρακάμψη της ουράς στις υπερφορτωμένες λίστες αναμονής των νοσοκομείων. [5]
Παρόλο που η πιθανότητα επίσκεψης σε γενικούς γιατρούς ή εξωτερικά ιατρεία μειώθηκε κατ’ άτομο, το 2010 παρατηρήθηκε αύξηση 24% στις εισαγωγές σε δημόσια νοσοκομεία σε σχέση με το 2009,[6] και επιπλέον αύξηση 8% το πρώτο εξάμηνο του 2011 σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2010.[7] Οι μεγάλοι ιδιωτικοί πάροχοι υπηρεσιών υγείας, αν και καλύπτουν μικρότερο κομμάτι του τομέα σε σχέση με τους δημόσιους πάροχους, επλήγησαν και αυτοί από τη συμπίεση των οικογενειακών προϋπολογισμών, καταγράφοντας ζημίες με το ξεκίνημα της κρίσης. Μια μελέτη του 2010 ανέφερε μείωση 25-30% στις εισαγωγές σε ιδιωτικά νοσοκομεία.[8]
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση της υγείας έχει επιδεινωθεί, ειδικά στις ευπαθείς ομάδες. Παρατηρήσαμε σημαντική αύξηση στον επιπολασμό των ανθρώπων που δηλώνουν ότι η κατάσταση της υγείας τους είναι «κακή» ή «πολύ κακή» (1,14, 1,02–1,28). Οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 17% το 2009 σε σχέση με το 2007, και ανεπίσημα στοιχεία που κατατέθηκαν στη Βουλή δείχνουν αύξηση 25% το 2010 σε σχέση με το 2009.[9] Ο υπουργός Υγείας ανέφερε αύξηση 40% το πρώτο μισό του 2011 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010.[10] Η εθνική γραμμή πρόληψης των αυτοκτονιών ανέφερε ότι το 25% των ανθρώπων που τηλεφώνησαν αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες το 2010,[11] ενώ έρευνες στα ΜΜΕ υποδεικνύουν ότι η αδυναμία αποπληρωμής προσωπικών δανείων μπορεί να αποτελεί βασική αιτία της αύξησης των αυτοκτονιών.[12] Η βία έχει επίσης αυξηθεί: οι ανθρωποκτονίες και οι κλοπές σχεδόν διπλασιάστηκαν μεταξύ 2007 και 2009.[13] Ο αριθμός όσων δικαιούνται επιδόματα πρόνοιας μειώθηκε (0,61, 0,38–0,98) μεταξύ 2007 και 2009, πιθανόν εξαιτίας της περικοπής των κρατικών δαπανών, ενώ με την πλήρη εφαρμογή των μέτρων λιτότητας αναμένεται περαιτέρω μείωση τόσο των δικαιούχων όσο και του ύψους των επιδομάτων.
Στο τέλος του 2010 είχαμε σημαντική αύξηση των κρουσμάτων του HIV. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι τα κρούσματα θα αυξηθούν κατά 52% το 2011 συγκριτικά με το 2010 (922 νέες περιπτώσεις έναντι 605), ενώ η μισή από την παρατηρούμενη αύξηση οφείλεται στη μόλυνση από ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών.[14] Τα στοιχεία για τους πρώτους εφτά μήνες του 2011 δείχνουν δεκαπλασιασμό των νέων κρουσμάτων σε χρήστες ναρκωτικών σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010.[15] Ο επιπολασμός της χρήσης ηρωίνης αυξήθηκε κατά 20% το 2009, από 20.200 σε 24.100, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά. Οι περικοπές δαπανών του 2009 και 2010 είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των προγραμμάτων βοήθειας στο δρόμο κατά το ένα τρίτο.[16] Μια έρευνα μεταξύ 275 χρηστών στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 2010, εντόπισε ότι το 85% δεν συμμετείχε σε πρόγραμμα επανένταξης.[17] Πολλά νέα κρούσματα του HIV σχετίζονται επίσης με την αύξηση της πορνείας (και το σεξ χωρίς προφύλαξη που συνδέεται με αυτή).[18] Μια έγκυρη έρευνα ανέφερε περιπτώσεις εκούσιας αυτομόλυνσης από κάποια άτομα με σκοπό να λάβουν το μηνιαίο επίδομα των 700 ευρώ ή να εισαχθούν ταχύτερα σε προγράμματα απεξάρτησης.[19]Τα προγράμματα αυτά παρέχουν πρόσβαση σε συνθετικά οπιοειδή, και η λίστα αναμονής μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τα τρία χρόνια στα αστικά κέντρα.
Ένας άλλος δείκτης των επιπτώσεων της κρίσης είναι η χρήση των κινητών μονάδων υγείας διαφόρων ΜΚΟ. Μέχρι πρόσφατα, οι μονάδες αυτές χρησιμοποιούνταν κυρίως από μετανάστες, αλλά οι Έλληνες Γιατροί του Κόσμου εκτιμούν ότι το ποσοστό των Ελλήνων που απευθύνονται στις μονάδες τους αυτές έχει αυξηθεί, από 3-4% πριν την κρίση, σε περίπου 30%.[20]
Παρά τα πολλά αρνητικά σημάδια, υπάρχουν και ενδείξεις βελτίωσης σε κάποιους τομείς. Η κατανάλωση αλκοόλ ελαττώθηκε αισθητά[21] και, σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομίας, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ έχει επίσης μειωθεί.[22] Οι μειώσεις αυτές δεν είναι τεχνητές, δεν οφείλονται δηλαδή σε μειωμένο εντοπισμό λόγω περικοπών του προϋπολογισμού, αφού οι έλεγχοι της Αστυνομίας δεν μειώθηκαν, αντιθέτως περισσότεροι οδηγοί ελέγχθηκαν το 2009 απ’ ό,τι το 2008.
Συνολικά, η εικόνα της υγείας στην Ελλάδα είναι ανησυχητική. Μας υπενθυμίζει ότι, στην προσπάθεια να βρεθούν χρήματα για το χρέος, οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν το έσχατο τίμημα: χάνουν την πρόσβαση στην περίθαλψη και την πρόληψη, αντιμετωπίζουν υψηλότερους κινδύνους για μόλυνση από HIV ή άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και σε κάποιες περιπτώσεις πληρώνουν ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή. Χρειάζεται να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στην υγεία και την περίθαλψη, προκειμένου η κρίση στην Ελλάδα να μην υπονομεύσει την πιο σημαντική πηγή του πλούτου της χώρας: τους ανθρώπους της.
των Αλέξανδρου Κεντικελένη, Μαρίνα Καρανικολού,
Ειρήνη Παπανικόλα, Sanjay Basu,Martin McKee, David Stuckler
μετάφραση: Παύλος Καζακόπουλος
[1] Horton R. «Offline: Looking forward to some surprises», Lancet, τόμ. 377 (2011), σ. 2164.
[2] D. Stuckler, S. Basu, M. Suhrcke, A. Coutts, M. McKee, «The public health effect of economic crises and alternative policy responses in Europe: an empirical analysis», Lancet, τόμ. 374 (2009), σ. 315-323.
[3] Eurostat, «Cross-sectional European Union statistics on income and living conditions (EU-SILC), 2007 and 2009 users’ database», Εuropean Commision, Λουξεβούργο 2011.
[4] Τ. Τέλλογλου, συνέντευξη με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο στους «Φακέλους» της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, 2011
[5] Στο ίδιο.
[6] Θ. Λιακοπούλου, «Από πέρσι τα ιδιωτικά νοσοκομεία… ασθενούν και το ΕΣΥ ανανήπτει», Η Καθημερινή, 12.6.2011.
[7] Ν. Πολύζος, ESY.net. Παρουσίαση του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ΥπουργείοΥγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, 2011.
[8] ΕΛΣΤΑΤ, Μελέτη για τις υπηρεσίες υγείας, 2010.
[9] Ε. Αυγενάκης, «Ερώτηση: Δραματική αύξηση του αριθμού αυτοκτονιών λόγω οικονομικής κρίσης και φημολογία για τη λειτουργία των κυκλωμάτων τοκογλύφων και εκβιαστών», αρ. 16171, Βουλή των Ελήνων, 2011.
[10] Α. Λοβέρδος, Απάντηση [στην ερώτηση που αναφέρεται στη σημ. 9], αρ. 56885, 2011.
[11] Δ. Κατσαδώρος, Ε. Μπεκιάρη, Κ. Καρύδη κ.ά., «Γραμμή Βοήθειας για την αποτροπή των αυτοκτονιών 1018: χαρακτηριστικά των καλούντων, Ιανουάριος-Δεκέμβριος 2010», 21ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Αθήνα, 5-7 Μαΐου 2011.
[12] Π. Τσίμας, έρευνα για το ΜEGA, 2011.
[13] A. Carassava, «Crime casts long shadow over Athens», Los Angeles Times, 31.5.2011· Ε.G. Krug, J.A. Mercy, L.L. Dahlberg, A.B. Zwi, «The world report on violence and health», Lancet, τόμ. 360 (2002), σ. 1083-1088· και K. Sundquist, H. Theobald, M. Yang, Χ. Li, S.E. Johansson, J. Sundquist, «Neighborhood violent crime and unemployment increase the risk of coronary heart disease: a multilevel study in an urban setting», Soc Sci Med, τόμ. 62 (2006), σ. 2061-2071.
[14] D. Paraskevis, A. Hatzakis, «An ongoing HIV outbreak among intravenous drug users in Greece: preliminary summary of surveillance and molecular epidemiology data», EMCDDA Early Warning System, 2011.
[15] D. Paraskevis, G. Nikolopoulos, C. Tsiara κ.ά., «HIV-1 outbreak amonginjecting drug users in Greece, 2011: a preliminary report»,Eurosurveillance, τ. 16 (2011), σ. 19962.
[16] ΕΚΤΕΠΝ (Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά), «Ετήσια έκθεση 2010. Η κατάσταση του προβλήματος των ναρκωτικών και των οινοπνευματωδών στην Ελλάδα».
[17] Στο ίδιο.
[18] EKTEPN, «Report of the ad hoc expert group of the Greek focal point on the outbreak of HIV/AIDS in 2011».
[19] Στο ίδιο.
[20] Ντ. Καρατζιού, «Η κοινωνία σε ανθρωπιστική κρίση», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 24.7.2011.
[21] EΛΣΤΑΤ, Έρευνα για τα οινοπνευματώδη, 2010.
[22] ΕΚΤΕΠΝ, «Ετήσια έκθεση 2010», ό.π.
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012
Είναι καιρός να μας αδειάσουν τη γωνιά...
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΚΩΜΩΔΙΑ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
πηγή: ΑΥΓΗ
Αποφάσισε για άλλη μια φορά ο πρωθυπουργός να μαζέψει τους πολιτικούς αρχηγούς αυτό το Σάββατο σε σύσκεψη. Για να τους επιδώσει, λέει, ένα σαφές μήνυμα: Στηρίξτε την κυβέρνηση, αλλιώς θα έχετε την ευθύνη για ότι συμβεί στη χώρα! Να τους νουθετήσει δηλαδή, να τους τρομάξει με το πολιτικό κόστος, μήπως και βάλει τους κακορίζικους εταίρους της κακορίζικης κυβέρνησης-εταιρείας σε κάποιο λογαριασμό και καταφέρουν να περάσουν όλοι μαζί τα μαύρα κι άραχλα που προετοίμασε τη τρόικα. Και τα οποία απαιτεί πάλι η δημοκρατική Ευρώπη να τα προσυπογράψουν οι πολιτικοί αρχηγοί –την υπογραφή σας παρακαλώ, γιατί ο λόγος σας είναι για πέταμα.
Τόσο καλά.
Τι οδήγησε στην πρωτοβουλία αυτή του Παπαδήμου το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Από τη μια τα δύσκολα που είναι μπροστά τους και μπροστά μας. Από την άλλη η εικόνα μιας κυβέρνησης και μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θυμίζουν θηριοτροφείο εν ώρα γεύματος ή παιδική χαρά εν ώρα αναψυχής –διαλέγετε και παίρνετε. Τα συνεργαζόμενα κόμματα μαλλιοτραβιούνται για να σώσουν την εκλογική τους πίττα, οι στηρίζοντες βουλευτές δυσανασχετούν και κάνουν του κεφαλιού τους, οι ίδιο οι αρχηγοί, είτε ταξιδεύουν στην Κόστα Ρίκα, ή στη Μόσχα, ή ακόμα και στα φαιά τους όνειρα, δίνουν την εντύπωση ότι αμύνονται μάλλον περί πάρτης παρά περί πάτρης.
Τούτων δοθέντων θα μπορούσαν να έχουν και πλάκα οι πένθιμες πατριωτικές δηλώσεις Καρατζαφέρη, οι όψιμες μαχητικές διαφωνίες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και οι καθωσπρέπει λεονταρισμοίτου Σαμαρά, αν όλος αυτός ο κωμικός θίασος δεν κρατούσε στα χέρια του τις τύχες της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο. Τα πράγματα είναι εν ολίγοις πολύ σοβαρά, γιατί σε μια συγκυρία τραγωδίας αξιωθήκαμε μια κυβέρνηση κωμωδίας με μια πολιτική τρόμου. Κι αυτό το σύμπλεγμα, απειλητικό και μόνο να το βλέπεις, είναι ικανό όχι απλώς να καταστρέψει εκατομμύρια ανθρώπους, όπως έκανε με επιτυχία μέχρι τώρα, αλλά να καταστρέψει και τη δημοκρατία και τη χώρα.
Η Ελλάδα σφαδάζει κι αυτοί ακκίζονται μπροστά σε πολιτικούς καθρέφτες προορισμένους να τους δείχνουν ωραίους. Συνυπογράφουν μια πολιτική μαρτυρίου και ύστερα καταμαρτυρούν ο ένας στον άλλο τα μύρια όσα γι' αυτή. Στερούνται νομιμοποίησης, σοβαρότητας, ακόμα και κοινού νου. Είναι καιρός να μας αδειάσουν τη γωνιά, πριν είναι αργά...
πηγή: ΑΥΓΗ
Αποφάσισε για άλλη μια φορά ο πρωθυπουργός να μαζέψει τους πολιτικούς αρχηγούς αυτό το Σάββατο σε σύσκεψη. Για να τους επιδώσει, λέει, ένα σαφές μήνυμα: Στηρίξτε την κυβέρνηση, αλλιώς θα έχετε την ευθύνη για ότι συμβεί στη χώρα! Να τους νουθετήσει δηλαδή, να τους τρομάξει με το πολιτικό κόστος, μήπως και βάλει τους κακορίζικους εταίρους της κακορίζικης κυβέρνησης-εταιρείας σε κάποιο λογαριασμό και καταφέρουν να περάσουν όλοι μαζί τα μαύρα κι άραχλα που προετοίμασε τη τρόικα. Και τα οποία απαιτεί πάλι η δημοκρατική Ευρώπη να τα προσυπογράψουν οι πολιτικοί αρχηγοί –την υπογραφή σας παρακαλώ, γιατί ο λόγος σας είναι για πέταμα.
Τόσο καλά.
Τι οδήγησε στην πρωτοβουλία αυτή του Παπαδήμου το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Από τη μια τα δύσκολα που είναι μπροστά τους και μπροστά μας. Από την άλλη η εικόνα μιας κυβέρνησης και μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θυμίζουν θηριοτροφείο εν ώρα γεύματος ή παιδική χαρά εν ώρα αναψυχής –διαλέγετε και παίρνετε. Τα συνεργαζόμενα κόμματα μαλλιοτραβιούνται για να σώσουν την εκλογική τους πίττα, οι στηρίζοντες βουλευτές δυσανασχετούν και κάνουν του κεφαλιού τους, οι ίδιο οι αρχηγοί, είτε ταξιδεύουν στην Κόστα Ρίκα, ή στη Μόσχα, ή ακόμα και στα φαιά τους όνειρα, δίνουν την εντύπωση ότι αμύνονται μάλλον περί πάρτης παρά περί πάτρης.
Τούτων δοθέντων θα μπορούσαν να έχουν και πλάκα οι πένθιμες πατριωτικές δηλώσεις Καρατζαφέρη, οι όψιμες μαχητικές διαφωνίες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και οι καθωσπρέπει λεονταρισμοίτου Σαμαρά, αν όλος αυτός ο κωμικός θίασος δεν κρατούσε στα χέρια του τις τύχες της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο. Τα πράγματα είναι εν ολίγοις πολύ σοβαρά, γιατί σε μια συγκυρία τραγωδίας αξιωθήκαμε μια κυβέρνηση κωμωδίας με μια πολιτική τρόμου. Κι αυτό το σύμπλεγμα, απειλητικό και μόνο να το βλέπεις, είναι ικανό όχι απλώς να καταστρέψει εκατομμύρια ανθρώπους, όπως έκανε με επιτυχία μέχρι τώρα, αλλά να καταστρέψει και τη δημοκρατία και τη χώρα.
Η Ελλάδα σφαδάζει κι αυτοί ακκίζονται μπροστά σε πολιτικούς καθρέφτες προορισμένους να τους δείχνουν ωραίους. Συνυπογράφουν μια πολιτική μαρτυρίου και ύστερα καταμαρτυρούν ο ένας στον άλλο τα μύρια όσα γι' αυτή. Στερούνται νομιμοποίησης, σοβαρότητας, ακόμα και κοινού νου. Είναι καιρός να μας αδειάσουν τη γωνιά, πριν είναι αργά...
* Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου
Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012
Ω ΕΞΟΥΣΙΑ!
από: ISKRA
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Ωραία! Ο ένας δεν το διάβασε καθόλου, η άλλη του έριξε μια ματιά γιατί δεν υπήρχε χρόνος, οι παράλλοι πρόλαβαν μόνο να το ξεφυλλίσουν. Και δεν μιλάμε για κάποιους καφενόβιους, αν υπάρχουν τέτοιοι στις μέρες μας, αλλά για υπουργούς που λύνουν και δένουν. Ούτε μιλάμε για κάποιο κείμενο ό,τι να 'ναι, αλλά για το Μνημόνιο που κατέστρεψε και καταστρέφει ακόμα ζωές –και τη χώρα. Ε, δεν το μελέτησαν, ορισμένοι ούτε καν το διάβασαν, κι όμως το ψήφισαν γιατί είχαν εμπιστοσύνη στην ευφυΐα και στο πολιτικό ταλέντο του Παπανδρέου προφανώς.
Και σου έρχεται η ερώτηση –ρητορική βέβαια, γιατί σε ποιον να την κάνεις και ποιος να σου απαντήσει: Καλά ρε παιδιά, δεν το διαβάσατε, το ψηφίσατε, μας ξεσκίσατε στο διηνεκές όσο περνάει από το εξουσιαστικό χεράκι σας. Στα κανάλια τι βγαίνατε και υποστηρίζατε μετά πάθους ότι αυτό το κείμενο που δεν είχατε καν διαβάσει είναι μονόδρομος; Από πού το αγοράσατε τόσο θράσος, να λέτε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση; Και να πάρετε στο λαιμό σας όχι μόνο εκατομμύρια ανθρώπους και την Ελλάδα σούμπιτη, αλλά και τόσους εκλεκτούς εκπροσώπους της σοβαρής δημοσιογραφίας και της ακόμα σοβαρότερης καθηγεσίας, που μας πήραν τ' αφτιά για μήνες –Μνημόνιο ή χάος;
Επιπολαιότητα, ελαφρότητα, κυνισμός –τώρα καταλογίζονται διάφορα στους μη μελετηρούς υπουργούς και βουλευτές. Μπορεί και να ισχύουν όλα αυτά και άλλα ακόμα χειρότερα, αλλά εκείνο που ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια μας κακάσχημο και αποκρουστικό είναι η κατευθυντήρια αρχή του πολιτικού μας συστήματος: Η εξουσία για την εξουσία. Ή εξουσία υπεράνω όλων. Αυτή η αρχή τους ώθησε να το ψηφίσουν το τρισκατάρατο –ο πανίσχυρος αρχηγός Γιώργος διέγραφε τότε όποιον έκανε έστω και κιχ κατά του Μνημονίου. Αυτή η αρχή επίσης τους ωθεί τώρα να στραφούν εναντίον του Μνημονίου, του Γιώργου και του εαυτού τους –ο σώζων εαυτόν σωθήτω γιατί φάνηκαν πια τα χαΐρια αυτής της πολιτικής και έρχονται γιαούρτια.
Χειροκροτούσαν τον αρχηγό όταν έλεγε βλακείες για λεφτά που υπάρχουν, υπέγραφε μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, δοκίμαζε τις συνταγές του ΔΝΤ στο κασίδη το κεφάλι. Τώρα μουντζώνουν με το ένα χέρι όσα χειροκροτούσαν, ενώ με το άλλο είναι έτοιμοι να ψηφίσουν χειρότερα. Ω εξουσία, πόσα εγκλήματα γίνονται για χατίρι σου!
* Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Ωραία! Ο ένας δεν το διάβασε καθόλου, η άλλη του έριξε μια ματιά γιατί δεν υπήρχε χρόνος, οι παράλλοι πρόλαβαν μόνο να το ξεφυλλίσουν. Και δεν μιλάμε για κάποιους καφενόβιους, αν υπάρχουν τέτοιοι στις μέρες μας, αλλά για υπουργούς που λύνουν και δένουν. Ούτε μιλάμε για κάποιο κείμενο ό,τι να 'ναι, αλλά για το Μνημόνιο που κατέστρεψε και καταστρέφει ακόμα ζωές –και τη χώρα. Ε, δεν το μελέτησαν, ορισμένοι ούτε καν το διάβασαν, κι όμως το ψήφισαν γιατί είχαν εμπιστοσύνη στην ευφυΐα και στο πολιτικό ταλέντο του Παπανδρέου προφανώς.
Και σου έρχεται η ερώτηση –ρητορική βέβαια, γιατί σε ποιον να την κάνεις και ποιος να σου απαντήσει: Καλά ρε παιδιά, δεν το διαβάσατε, το ψηφίσατε, μας ξεσκίσατε στο διηνεκές όσο περνάει από το εξουσιαστικό χεράκι σας. Στα κανάλια τι βγαίνατε και υποστηρίζατε μετά πάθους ότι αυτό το κείμενο που δεν είχατε καν διαβάσει είναι μονόδρομος; Από πού το αγοράσατε τόσο θράσος, να λέτε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση; Και να πάρετε στο λαιμό σας όχι μόνο εκατομμύρια ανθρώπους και την Ελλάδα σούμπιτη, αλλά και τόσους εκλεκτούς εκπροσώπους της σοβαρής δημοσιογραφίας και της ακόμα σοβαρότερης καθηγεσίας, που μας πήραν τ' αφτιά για μήνες –Μνημόνιο ή χάος;
Επιπολαιότητα, ελαφρότητα, κυνισμός –τώρα καταλογίζονται διάφορα στους μη μελετηρούς υπουργούς και βουλευτές. Μπορεί και να ισχύουν όλα αυτά και άλλα ακόμα χειρότερα, αλλά εκείνο που ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια μας κακάσχημο και αποκρουστικό είναι η κατευθυντήρια αρχή του πολιτικού μας συστήματος: Η εξουσία για την εξουσία. Ή εξουσία υπεράνω όλων. Αυτή η αρχή τους ώθησε να το ψηφίσουν το τρισκατάρατο –ο πανίσχυρος αρχηγός Γιώργος διέγραφε τότε όποιον έκανε έστω και κιχ κατά του Μνημονίου. Αυτή η αρχή επίσης τους ωθεί τώρα να στραφούν εναντίον του Μνημονίου, του Γιώργου και του εαυτού τους –ο σώζων εαυτόν σωθήτω γιατί φάνηκαν πια τα χαΐρια αυτής της πολιτικής και έρχονται γιαούρτια.
Χειροκροτούσαν τον αρχηγό όταν έλεγε βλακείες για λεφτά που υπάρχουν, υπέγραφε μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, δοκίμαζε τις συνταγές του ΔΝΤ στο κασίδη το κεφάλι. Τώρα μουντζώνουν με το ένα χέρι όσα χειροκροτούσαν, ενώ με το άλλο είναι έτοιμοι να ψηφίσουν χειρότερα. Ω εξουσία, πόσα εγκλήματα γίνονται για χατίρι σου!
* Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012
Τα σύκα τους και τα καρύδια μας
πηγή: ΑΥΓΗ
του Θανάση Καρτερού
Θα δούμε τι θα γίνει με το PSI και τον κύριο Τσαρλς Νταλάρα, ο οποίος χώθηκε στη ζωή μας και πλούτισε τον κύκλο των γνωριμιών μας. Μετά από την τρόικα, τους επιτελείς του ΔΝΤ, πλήθος από τραπεζίτες, τόσους και τόσους Γερμανούς κομισάριους, είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε κι αυτόν. Και να καταλάβουμε τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας άνθρωποι που ούτε ακουστά τους είχαμε πριν και ξαφνικά αντιληφθήκαμε ότι καθορίζουν τον μισθό, το μεροκάματο, το αν θα έχουμε δουλειά ή όχι, το σήμερα και το αύριο εν γένει - δικό μας και των παιδιών μας.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις λεπτομέρεια ωστόσο στη φερόμενη ως σκληρή διαπραγμάτευση για το “κούρεμα” -τρέχα γύρευε αν ψάχνεις την αλήθεια-, η οποία έχει ενδιαφέρον. Ορισμένα μεγάλα hedge funds συσκέπτονται μεταξύ τους και με δικηγόρους για να προσφύγουν, σε περίπτωση “κουρέματος”, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με ποιο επιχείρημα; Μα με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα αλλάζει τους όρους στα ομόλογά τους, τους δίνει λιγότερα χρήματα, άρα «παραβιάζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και συνεπώς τα ανθρώπινα δικαιώματά τους».
Ωραίο και διδακτικό ε; Γιατί, ενώ οι δανειστές και οι τοκογλύφοι αισθάνονται ριγμένοι και κάνουν λόγο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, την ίδια στιγμή απαιτούν και επιβάλλουν διά των εκπροσώπων τους την πιο μαζική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγινε ποτέ στη νεότερη ελληνική Ιστορία. Εκτός πια αν τα δικά τους είναι σύκα και των αλλωνών καρύδια. Και είναι μεν παραβίαση των πολύτιμων ανθρωπίνων δικαιωμάτων να κόβεις κάτι τις από τα ομόλογα, αλλά δεν είναι να κόβεις τη σύνταξη, τον μισθό, το δικαίωμα στη δουλειά εκατομμυρίων ανθρώπων.
Μπορείς να το δεις το πράγμα έτσι: Εδώ έχουμε μια σύγκρουση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από τη μια τα ανθρώπινα δικαιώματα των δανειστών, από την άλλη τα δικά μας. Από τη μια το ανθρώπινο δικαίωμα στην ιδιοκτησία ομολόγων, από την άλλη το ανθρώπινο δικαίωμα στη δουλειά, στην αξιοπρεπή αμοιβή, στη ζωή. Αν όμως είναι έτσι, γεννιέται ένα ερώτημα: Τα δικά τους δικαιώματα εκπροσωπεί ο δικός τους Νταλάρα. Τα δικά μας ποιος τα εκπροσωπεί; Ποιος όρισε τον Παπαδήμο ως δικό μας; Ποιος τον ψήφισε; Και ποιος τον εμπιστεύεται περισσότερο; Εμείς ή αυτοί;
του Θανάση Καρτερού
Θα δούμε τι θα γίνει με το PSI και τον κύριο Τσαρλς Νταλάρα, ο οποίος χώθηκε στη ζωή μας και πλούτισε τον κύκλο των γνωριμιών μας. Μετά από την τρόικα, τους επιτελείς του ΔΝΤ, πλήθος από τραπεζίτες, τόσους και τόσους Γερμανούς κομισάριους, είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε κι αυτόν. Και να καταλάβουμε τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας άνθρωποι που ούτε ακουστά τους είχαμε πριν και ξαφνικά αντιληφθήκαμε ότι καθορίζουν τον μισθό, το μεροκάματο, το αν θα έχουμε δουλειά ή όχι, το σήμερα και το αύριο εν γένει - δικό μας και των παιδιών μας.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις λεπτομέρεια ωστόσο στη φερόμενη ως σκληρή διαπραγμάτευση για το “κούρεμα” -τρέχα γύρευε αν ψάχνεις την αλήθεια-, η οποία έχει ενδιαφέρον. Ορισμένα μεγάλα hedge funds συσκέπτονται μεταξύ τους και με δικηγόρους για να προσφύγουν, σε περίπτωση “κουρέματος”, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με ποιο επιχείρημα; Μα με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα αλλάζει τους όρους στα ομόλογά τους, τους δίνει λιγότερα χρήματα, άρα «παραβιάζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και συνεπώς τα ανθρώπινα δικαιώματά τους».
Ωραίο και διδακτικό ε; Γιατί, ενώ οι δανειστές και οι τοκογλύφοι αισθάνονται ριγμένοι και κάνουν λόγο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, την ίδια στιγμή απαιτούν και επιβάλλουν διά των εκπροσώπων τους την πιο μαζική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγινε ποτέ στη νεότερη ελληνική Ιστορία. Εκτός πια αν τα δικά τους είναι σύκα και των αλλωνών καρύδια. Και είναι μεν παραβίαση των πολύτιμων ανθρωπίνων δικαιωμάτων να κόβεις κάτι τις από τα ομόλογα, αλλά δεν είναι να κόβεις τη σύνταξη, τον μισθό, το δικαίωμα στη δουλειά εκατομμυρίων ανθρώπων.
Μπορείς να το δεις το πράγμα έτσι: Εδώ έχουμε μια σύγκρουση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από τη μια τα ανθρώπινα δικαιώματα των δανειστών, από την άλλη τα δικά μας. Από τη μια το ανθρώπινο δικαίωμα στην ιδιοκτησία ομολόγων, από την άλλη το ανθρώπινο δικαίωμα στη δουλειά, στην αξιοπρεπή αμοιβή, στη ζωή. Αν όμως είναι έτσι, γεννιέται ένα ερώτημα: Τα δικά τους δικαιώματα εκπροσωπεί ο δικός τους Νταλάρα. Τα δικά μας ποιος τα εκπροσωπεί; Ποιος όρισε τον Παπαδήμο ως δικό μας; Ποιος τον ψήφισε; Και ποιος τον εμπιστεύεται περισσότερο; Εμείς ή αυτοί;
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011
ΕΕΤΗΔΕ με ανθρώπινο πρόσωπο!
του Καρτερού Θανάση
πηγη: ΑΥΓΗ
Τι σημαίνουν τα απειλητικά αρχικά ΕΕΤΗΔΕ; Δεν ξέρετε; Θα το μάθετε και θα πείτε κι ένα τραγούδι, γιατί έτσι ονομάζεται το άγριο χαράτσι στα ακίνητα: Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών. Για να αποδειχτεί άλλη μια φορά ότι οι βάτραχοι του υπουργείου Οικονομικών παραμένουν βάτραχοι, τίποτε το πριγκιπικό ούτε στη φορομπηχτική φαντασία τους, αλλά ούτε και στη γλωσσική πλαστικότητά τους. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι τους φίλησε όχι μόνο η Μέρκελ, αλλά και η Λαγκάρντ.
Και τι μας ήρθε να θυμηθούμε τώρα το ΕΕΤΗΔΕ και την κακή μας μέρα; Μα πήρε μέτρα ανθρωπιστικού χαρακτήρα σχετικά μ’ αυτό η νέα κυβέρνηση -όχι παίζουμε. Η οποία, λέει, αποφάσισε να διευκολύνει τους αναξιοπαθούντες δείχνοντας την άμετρη ευαισθησία της σε μια περίοδο άμετρης αναισθησίας. Να, φερ’ ειπείν, αν δεν έχετε να πληρώσετε δεν θα σας κόψουν το ρεύμα χριστουγεννιάτικα, θα έχετε ογδόντα ολόκληρες μέρες προθεσμία να πάτε μέχρι το πιο κοντινό ΑΤΜ και να τραβήξετε χρήματα, αν βέβαια δεν τα έχετε στείλει στην Ελβετία.
Ταυτόχρονα τα ανθρωπιστικά μέτρα πιάνουν όσους είναι άνεργοι πάνω από ένα χρόνο -με οχτώ, ή δέκα μήνες ανεργία κρίθηκε ότι έχουν προφανώς τα απαραίτητα χρήματα- τους πολύτεκνους και όσους θα κρίνουν οι τριμερείς επιτροπές στις εφορίες ανίκανους να πληρώσουν. Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, και ο Παπαδήμος και οι αναξιοπαθούντες, ενώ φαίνεται να επανέρχεται επιτέλους κάτι το σοσιαλιστικό στη θέση της βαρβαρότητας. Ο Παπαδήμος, εν ολίγοις, αν και τραπεζίτης πρώτης γραμμής, αποδεικνύεται πιο σοσιαλιστής από τον Παπανδρέου.
Κι έτσι δουλευόμαστε όλοι κανονικά σ’ αυτό τον τόπο και κατά ένα καθόλου περίεργο τρόπο το δούλεμα αυξάνεται όσο αυξάνονται τα βάρη. Επειδή προφανώς οι ιθύνοντες πιστεύουν ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση, μας σερβίρουν κάθε τόσο μια μπαρούφα ως κοινωνικό μέτρο, όταν φυσικά δεν είναι απασχολημένοι με θριάμβους -πήραμε την έκτη δόση, ζήτω- ή με ιστορίες τρόμου για έξωση από το ευρώ και άρα από την οικογένεια των πολιτισμένων εθνών.
Στο μεταξύ τα νοικοκυριά στενάζουν όχι μόνο κάτω από το βάρος της ΕΕΤΗΔΕ, αλλά και από χίλια άλλα, τα οποία καλύτερα να μην αναφέρουμε, γιατί και μόνο η παράθεσή τους προκαλεί. Οι κυβερνώντες πάντως είναι ευχαριστημένοι: ανακάλυψαν επιτέλους την ΕΕΤΗΔΕ με ανθρώπινο πρόσωπο.
Και τι μας ήρθε να θυμηθούμε τώρα το ΕΕΤΗΔΕ και την κακή μας μέρα; Μα πήρε μέτρα ανθρωπιστικού χαρακτήρα σχετικά μ’ αυτό η νέα κυβέρνηση -όχι παίζουμε. Η οποία, λέει, αποφάσισε να διευκολύνει τους αναξιοπαθούντες δείχνοντας την άμετρη ευαισθησία της σε μια περίοδο άμετρης αναισθησίας. Να, φερ’ ειπείν, αν δεν έχετε να πληρώσετε δεν θα σας κόψουν το ρεύμα χριστουγεννιάτικα, θα έχετε ογδόντα ολόκληρες μέρες προθεσμία να πάτε μέχρι το πιο κοντινό ΑΤΜ και να τραβήξετε χρήματα, αν βέβαια δεν τα έχετε στείλει στην Ελβετία.
Ταυτόχρονα τα ανθρωπιστικά μέτρα πιάνουν όσους είναι άνεργοι πάνω από ένα χρόνο -με οχτώ, ή δέκα μήνες ανεργία κρίθηκε ότι έχουν προφανώς τα απαραίτητα χρήματα- τους πολύτεκνους και όσους θα κρίνουν οι τριμερείς επιτροπές στις εφορίες ανίκανους να πληρώσουν. Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, και ο Παπαδήμος και οι αναξιοπαθούντες, ενώ φαίνεται να επανέρχεται επιτέλους κάτι το σοσιαλιστικό στη θέση της βαρβαρότητας. Ο Παπαδήμος, εν ολίγοις, αν και τραπεζίτης πρώτης γραμμής, αποδεικνύεται πιο σοσιαλιστής από τον Παπανδρέου.
Κι έτσι δουλευόμαστε όλοι κανονικά σ’ αυτό τον τόπο και κατά ένα καθόλου περίεργο τρόπο το δούλεμα αυξάνεται όσο αυξάνονται τα βάρη. Επειδή προφανώς οι ιθύνοντες πιστεύουν ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση, μας σερβίρουν κάθε τόσο μια μπαρούφα ως κοινωνικό μέτρο, όταν φυσικά δεν είναι απασχολημένοι με θριάμβους -πήραμε την έκτη δόση, ζήτω- ή με ιστορίες τρόμου για έξωση από το ευρώ και άρα από την οικογένεια των πολιτισμένων εθνών.
Στο μεταξύ τα νοικοκυριά στενάζουν όχι μόνο κάτω από το βάρος της ΕΕΤΗΔΕ, αλλά και από χίλια άλλα, τα οποία καλύτερα να μην αναφέρουμε, γιατί και μόνο η παράθεσή τους προκαλεί. Οι κυβερνώντες πάντως είναι ευχαριστημένοι: ανακάλυψαν επιτέλους την ΕΕΤΗΔΕ με ανθρώπινο πρόσωπο.
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Ευρωπαίοι όλων των χωρών, ενωθείτε!
πηγη: ΑΥΓΗ
Τις τελευταίες μέρες, με τις αγορές να κανοναρχούν την "ενημέρωση" και τις κοινωνίες να τρομοκρατούνται κατά δόσεις, ανέβηκε το σενάριο ότι είναι θέμα ημερών, άντε μηνών, η διάλυση της Ευρωζώνης. Μπορεί να διαλυθεί σε τόσο λίγο χρόνο ένα νόμισμα που παραμένει τόσο υπερτιμημένο και η δημιουργία του στρατηγική επιλογή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου;
Τις τελευταίες μέρες, με τις αγορές να κανοναρχούν την "ενημέρωση" και τις κοινωνίες να τρομοκρατούνται κατά δόσεις, ανέβηκε το σενάριο ότι είναι θέμα ημερών, άντε μηνών, η διάλυση της Ευρωζώνης. Μπορεί να διαλυθεί σε τόσο λίγο χρόνο ένα νόμισμα που παραμένει τόσο υπερτιμημένο και η δημιουργία του στρατηγική επιλογή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου;
Αναμφισβήτητα η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση από την ίδρυσή της και τα ενδογενή προβλήματα αποδιάρθρωσης επιδεινώνονται με την οικονομική κρίση, που αυτή την εποχή ξαναγυρίζει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η Ευρώπη είναι κοντά στο να ζήσει μέρες Lehman Brothers. Η γερμανική επιμονή στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία υπονομεύει τις λύσεις και δικαιολογημένα δημιουργεί υποψίες ότι επιχειρείται η μετατροπή της Ευρωζώνης σε ζώνη γερμανικής κυριαρχίας.
Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι δεν αντιμετωπίζονται με τη συνταγή "περισσότερη λιτότητα - λιγότερη δημοκρατία", που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα αποτελεί τον συμβιβασμό ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι. Πρόκειται για δηλητήριο κι όχι για φάρμακο. Επιχειρείται η παράκαμψη των ευρωπαϊκών λαών, η υποβάθμιση των κοινοτικών θεσμών και η θεσμοθέτηση του Διευθυντηρίου, η περιστολή της δημοκρατικής δυνατότητας που έχουν σήμερα οι πολίτες να ψηφίζουν εναλλακτικές πολιτικές και η καταδίκη των κοινωνιών σε λιτότητα, που, αθροιζόμενη σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, δημιουργεί το κοκτέιλ της ύφεσης.
Αυτός ο συμβιβασμός μπορεί να παρατείνει τη ζωή της Ευρωζώνης, εμπεριέχει όμως το σπέρμα της αποδιάρθρωσης. Συντόμως θα ζήσουμε νέα επεισόδια κρίσης, με τις αγορές αφηνιασμένες να σύρουν τις πολιτικές ηγεσίες και να εξευτελίζουν τα κράτη.
Η κρίση δεν επιλύεται με δημοσιονομικούς "χωροφύλακες", αλλά με χαλάρωση της νομισματικής ορθοδοξίας και τόνωση της αγοράς με χρήμα. Δεν επιλύεται με τη μετατροπή των περισσοτέρων χωρών - μελών της Ευρωζώνης σε κράτη - παρίες. Η επιμονή σ' αυτή την πολιτική θα προκαλέσει κύματα κοινωνικής οργής και θα φέρει στην επιφάνεια τον αναγκαίο συντονισμό όλων των ευρωπαϊκών λαών.
Το παλαιό σύνθημα επικαιροποιείται σήμερα: "Ευρωπαίοι όλων των χωρών, ενωθείτε"! Το παραμύθι για τον τεμπέλη Έλληνα και τα "γουρούνια" του μεσογειακού Νότου δεν θα ξεγελάει για πολύ τις κοινωνίες του Βορρά, καθώς κι αυτές θα μπουν στη δημοσιονομική "φυλακή", με την ύφεση να διαβρώνει και τις δικές τους οικονομίες.
Η Ευρώπη θα αποδειχθεί και πάλι προνομιακό πεδίο ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ζητείται αριστερά να εκφράσει αυτή την κοινωνική προοπτική.
Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι δεν αντιμετωπίζονται με τη συνταγή "περισσότερη λιτότητα - λιγότερη δημοκρατία", που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα αποτελεί τον συμβιβασμό ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι. Πρόκειται για δηλητήριο κι όχι για φάρμακο. Επιχειρείται η παράκαμψη των ευρωπαϊκών λαών, η υποβάθμιση των κοινοτικών θεσμών και η θεσμοθέτηση του Διευθυντηρίου, η περιστολή της δημοκρατικής δυνατότητας που έχουν σήμερα οι πολίτες να ψηφίζουν εναλλακτικές πολιτικές και η καταδίκη των κοινωνιών σε λιτότητα, που, αθροιζόμενη σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, δημιουργεί το κοκτέιλ της ύφεσης.
Αυτός ο συμβιβασμός μπορεί να παρατείνει τη ζωή της Ευρωζώνης, εμπεριέχει όμως το σπέρμα της αποδιάρθρωσης. Συντόμως θα ζήσουμε νέα επεισόδια κρίσης, με τις αγορές αφηνιασμένες να σύρουν τις πολιτικές ηγεσίες και να εξευτελίζουν τα κράτη.
Η κρίση δεν επιλύεται με δημοσιονομικούς "χωροφύλακες", αλλά με χαλάρωση της νομισματικής ορθοδοξίας και τόνωση της αγοράς με χρήμα. Δεν επιλύεται με τη μετατροπή των περισσοτέρων χωρών - μελών της Ευρωζώνης σε κράτη - παρίες. Η επιμονή σ' αυτή την πολιτική θα προκαλέσει κύματα κοινωνικής οργής και θα φέρει στην επιφάνεια τον αναγκαίο συντονισμό όλων των ευρωπαϊκών λαών.
Το παλαιό σύνθημα επικαιροποιείται σήμερα: "Ευρωπαίοι όλων των χωρών, ενωθείτε"! Το παραμύθι για τον τεμπέλη Έλληνα και τα "γουρούνια" του μεσογειακού Νότου δεν θα ξεγελάει για πολύ τις κοινωνίες του Βορρά, καθώς κι αυτές θα μπουν στη δημοσιονομική "φυλακή", με την ύφεση να διαβρώνει και τις δικές τους οικονομίες.
Η Ευρώπη θα αποδειχθεί και πάλι προνομιακό πεδίο ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ζητείται αριστερά να εκφράσει αυτή την κοινωνική προοπτική.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Το παρελθόν και το μέλλον της σημερινής Ευρώπης
πηγη: ΕΠΟΧΗ
Της
Ροσάνα Ροσάντα
Τον Ιούλιο, όταν επιδεινώθηκε η ελληνική κρίση, ρώτησα κάποιους πατέρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν υπήρξε και ποιο ήταν το λάθος στο υπό τριγμό πλέον οικοδόμημα της Ε.Ε. Μέσω των σάιτ Sbilanciamoci και Opendemocracy άρχισε μια συζήτηση που σύντομα μετατοπίστηκε από το «γιατί» στο «τι να κάνουμε για να μην επιδεινωθεί η κατάσταση». Σ’ αυτή τη συζήτηση υπήρξε πολύτιμη συνεισφορά πολλών οικονομολόγων και κοινωνιολόγων, και θα δημοσιευθεί εξ ολοκλήρου ως ebook.
Στο πλαίσιο αυτό ήρθαν αντιμέτωπες κάποιες φωνές, ενδιαφέρουσες κατά τα άλλα, που πρότειναν την έξοδο από το ευρώ των χωρών που βρίσκονται σε μεγαλύτερη δυσκολία, με πρώτη την Ελλάδα, ενώ η πλειοψηφία συζήτησε για το πώς θα διατηρηθεί το ευρώ και η Ε.Ε., δίνοντάς της μια νέα κατεύθυνση. Συμμερίζομαι αυτές τις διορθωτικές υποθέσεις, που εξέθεσε ο Μάριο Πιάντα στο Μανιφέστο της 6ης Νοεμβρίου. Όμως ποιες πολιτικές δυνάμεις θα τις προχωρήσουν;
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011
TAKE A WALK MISTER!
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
πηγη: ΑΥΓΗ
Τρέχουν οι εξελίξεις από λεπτό σε λεπτό, κρίνονται με τρόπο αμετάκλητο κόμματα, πολιτικοί και πολιτικές και ο καθένας καταλαβαίνει ότι τίποτε δεν θα είναι ίδιο μετά τη σημερινή πολιτική κρίση. Η οποία πάντως ένα πράγμα απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας: Ότι ο Παπανδρέου δεν είναι μόνο υποταγμένος σε όσους εποφθαλμιούν τη χώρα και την κυριαρχία της. Δεν είναι μόνο πρόθυμος να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις υποβάλλοντας τον ελληνικό λαό σε απίστευτες θυσίες. Είναι ταυτόχρονα εντελώς ανερμάτιστος, ψεύτης, ανήθικος και βλάκας.
Τρέχουν οι εξελίξεις από λεπτό σε λεπτό, κρίνονται με τρόπο αμετάκλητο κόμματα, πολιτικοί και πολιτικές και ο καθένας καταλαβαίνει ότι τίποτε δεν θα είναι ίδιο μετά τη σημερινή πολιτική κρίση. Η οποία πάντως ένα πράγμα απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας: Ότι ο Παπανδρέου δεν είναι μόνο υποταγμένος σε όσους εποφθαλμιούν τη χώρα και την κυριαρχία της. Δεν είναι μόνο πρόθυμος να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις υποβάλλοντας τον ελληνικό λαό σε απίστευτες θυσίες. Είναι ταυτόχρονα εντελώς ανερμάτιστος, ψεύτης, ανήθικος και βλάκας.
Προσέξτε. Αποδείχτηκε ανερμάτιστος, γιατί όρμησε χωρίς κανένα έρμα στον τυχοδιωκτισμό του δημοψηφίσματος που πληρώνει τώρα η χώρα. Αποδείχτηκε ψεύτης, διότι όσα είπε στους υπουργούς του περί ενημέρωσης Μέρκελ και Σαρκοζί ήταν φούμαρα. Αποδείχτηκε ανήθικος, διότι ο ίδιος ακύρωσε όλη την περί πατρίδας και θυσιών ηθική του αφήγηση, θέτοντας τα πάντα –την ευρωπαϊκή προοπτική, την εθνική κυριαρχία, τη δανειακή συμφωνία, την Ελλάδα γενικώς για την οποία κόπτεται- στην υπηρεσία της ιδιοτέλειάς του. Και αποδείχτηκε βλάκας για εκατό λόγους που δεν χρειάζεται καν να αναφερθούν.
Μιλώντας συνεπώς για τον πρωθυπουργό, μετά και τα αποκαλυπτήριά του τα τελευταία εικοσιτετράωρα, βαριές λέξεις όπως ανερμάτιστος, ψεύτης, ανήθικος και βλάκας δεν είναι βρισιές. Είναι και αποδείχτηκε ότι είναι πολιτικά του χαρακτηριστικά. Ο συνδυασμός των οποίων με την επίσης αποδεδειγμένη τάση του να στέκεται προσοχή μπροστά στους ισχυρούς, να λέει ναι σε όλες τις γλώσσες των επικυρίαρχων, να προσέρχεται στις δήθεν διαπραγματεύσεις με τη διάθεση να κερδίσει την προσωπική αποδοχή, παρά να εκπροσωπήσει μια χώρα που αιμορραγεί, τον κάνει ντροπή και επικίνδυνο για όλους μας.
Δεν ντραπήκατε για λογαριασμό του και για λογαριασμό μας χτες; Ξεκίνησε τον τυχοδιωκτισμό του δημοψηφίσματος, έβαλε τη χώρα στη λαιμητόμο, έκανε το λιοντάρι ότι θα επιμείνει μέχρι τέλους, και βγήκε μετά το φτύσιμο στις Κάννες για να πει ότι ψιχαλίζει. Να ανακοινώσει τα χαράματα την ημερομηνία και το ερώτημα του δημοψηφίσματος που του υπαγόρευσαν ο Σαρκοζί και η Μέρκελ και να το καταπιεί το ίδιο βράδυ στην Ελλάδα. Τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβουμε όλοι την ποιότητα του ανδρός; Και να συνοψιστεί η απαίτηση των στιγμών σε μια μόνο λέξη; Φύγε! Take a walk mister, για να το πούμε στη γλώσσα που προτιμάει...
Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011
ΠΟΡΝΕΙΑ ΤΕΧΝΑΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
απο: ISKRA
πηγη: ΑΥΓΗ
«Ήμασταν σαν τις πόρνες μετά την πρώτη τους φορά», εξομολογείται στο "Βήμα" -σύμφωνα με το "Βήμα"- ένας από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης, αναφερόμενος στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου που επικύρωσε το Μνημόνιο. «Αισθανόμασταν μεγάλη ντροπή, αφού δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι εμείς οδηγήσαμε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεμαχίσαμε μισθούς και συντάξεις», συνεχίζει. Και καταλήγει: «Από τότε έχουμε εκπορνευτεί πλήρως. Έχουμε κάνει τα ίδια πράγματα πολλές φορές χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος ντροπής».
Γιατί η καλή εφημερίδα φιλοξενεί ένα τέτοιο πορνό ανάγνωσμα που ξεγυμνώνει τόσο άσεμνα τον Παπανδρέου, την κυβέρνηση και το Μνημόνιο, είναι ένα θέμα για προβληματισμό. Το Συγκρότημα δεν μας έχει συνηθίσει να κάνει δημοσιογραφικές κινήσεις αυτού του είδους επειδή έτσι του ήρθε, ή για να κερδίσει τις δάφνες μιας αποκλειστικότητας. Είναι σοβαροί άνθρωποι, με επίγνωση του ρόλου τους στη χώρα και της αποστολής τους στις τύχες της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Άρα θα ήταν λογικό να ανησυχούν εκεί στο Μαξίμου - προς πολιτικό επικήδειο του Παπανδρέου φέρνει το πράγμα.
Προς πολιτικό επικήδειο του Παπανδρέου όμως φέρνει και το κοινό άρθρο των τριών υπουργών, Ραγκούση, Διαμαντοπούλου και Λοβέρδου, το οποίο προκάλεσε σεισμό στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ. Αν μάλιστα κάποιος με έφεση στις θεωρίες συνωμοσίας συνδυάσει αυτή την κίνηση των τριών με το ανάγνωσμα του Βήματος και τη στροφή άλλων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων (Αλαφούζων π.χ.), θα μπορούσε να υποπτευτεί ότι μαζί με την έκτη δόση έρχονται και οι αναμενόμενες και αναπόφευκτες πολιτικές εξελίξεις. Στη δοκιμασμένη γραμμή: Θυσιάζουμε μερικούς πολιτικούς για να σώσουμε την πολιτική μας.
Αν βέβαια η τρόικα των υπουργών που μας προέκυψε ως εντεταλμένος αντιπρόσωπος της αλλοδαπής τρόικας θα τα καταφέρει να λάβει το χρίσμα που εμφανώς επιδιώκει είναι ένα ζήτημα, γιατί στο ναρκοπέδιο του ΠΑΣΟΚ δεν παίζουν μόνοι τους. Η άποψη όμως την οποία καταθέτουν για να λάβουν το πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης από τους προτεστάντες των αγορών -η «κοινωνία» να τσακίσει τους απεργούς, τους καταληψίες, τους ανυπάκουους, τις συντεχνίες - επιβεβαιώνει μια τουλάχιστον διαπίστωση του ανώνυμου υπουργού στο "Βήμα": «Από τότε έχουμε εκπορνευτεί πλήρως και δεν αισθανόμαστε ίχνος ντροπής». Πράγμα που μάλλον δεν στενοχωρεί τους τρεις, προφανώς γιατί ξέρουν ότι τέτοιους πολιτικούς χρειάζεται σήμερα η πατρίς για να σωθεί...
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011
Κολασμένοι μήνες
πηγη: ΑΥΓΗ
Όταν ο Ε. Βενιζέλος, πριν από λίγες εβδομάδες, μας προειδοποιούσε ότι έρχονται δύο "κολασμένοι" μήνες, εννοούσε την κόλαση που η τρόικα και η κυβέρνηση επιφυλάσσουν στους εργαζόμενους. Πού να φανταστεί, όμως, ότι οι πολίτες τόσο γρήγορα θα αντιγύριζαν την πρόκληση αυτή και θα προσπαθούσαν να κάνουν κόλαση τη ζωή της κυβέρνησης.
Όταν ο Ε. Βενιζέλος, πριν από λίγες εβδομάδες, μας προειδοποιούσε ότι έρχονται δύο "κολασμένοι" μήνες, εννοούσε την κόλαση που η τρόικα και η κυβέρνηση επιφυλάσσουν στους εργαζόμενους. Πού να φανταστεί, όμως, ότι οι πολίτες τόσο γρήγορα θα αντιγύριζαν την πρόκληση αυτή και θα προσπαθούσαν να κάνουν κόλαση τη ζωή της κυβέρνησης.
Ο καταιγισμός αντιλαϊκών και αδιέξοδων μέτρων, ο κυνισμός της εξουσίας, η αίσθηση ότι δεν διακυβεύεται μόνο το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αλλά επιχειρείται μετάλλαξη της βαθύτερης ουσίας της δημοκρατίας, προκαλεί αντιδράσεις. Οι πλατείες των Αγανακτισμένων συνετέλεσαν ώστε πολίτες που δεν είχαν διανοηθεί να κατέβουν σε διαδήλωση να σμίξουν με χιλιάδες άλλους και η προσωπική αγωνία και οργή να προσλάβουν δημόσια και συλλογική διάσταση.
Αυτές τις μέρες -με τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, με τον κ. Καστανίδη να περιφέρεται από υπουργείου εις υπουργείον για να δώσει συνέντευξη Τύπου- ζούμε γεγονότα που μπορεί να οδηγήσουν στην επανοικειοποίηση της πολιτικής από τους πολίτες. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη τάση αποπολιτικοποίησης και συλλήβδην απόρριψης των κομμάτων και των άλλων συλλογικοτήτων.
Η απεργία, την Τετάρτη και την Πέμπτη, σηματοδοτεί κάτι περισσότερο από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα νέο "εμείς". Με πολιτικούς στόχους. Η οικονομική κρίση έχει πολιτικές αιτίες και η διέξοδος προϋποθέτει μια νέα πολιτική αφετηρία. Το αίτημα για ανατροπή του Μνημονίου και της κυβέρνησης του Μνημονίου, για να σταματήσει ο μονόδρομος του νεοφιλελευθερισμού, αποκτά κεντρική σημασία για όλους όσοι θα απεργήσουν και θα διαδηλώσουν μεθαύριο.
Η σημασία της απεργίας δεν θα κριθεί από την αποτελεσματικότητα της στιγμής, θα ταξιδέψει στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Η απεργία μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης πολιτικών εξελίξεων, που θα διευκολύνουν την αντιστοίχιση των κοινωνικών με τις πολιτικές διεργασίες.
Ζούμε στιγμές που στην ιστορία των κοινωνιών εμφανίζονται μια φορά σε κάθε γενιά. Όποιος πολιτικός φορέας δεν αντιληφθεί τη σημασία των στιγμών, θα περιθωριοποιηθεί. Ισχυρά κέντρα εντός και εκτός της Ελλάδας ασχολούνται και σχεδιάζουν το πολιτικό μέλλον της χώρας. Επιδιώκουν τη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας για την πιστότερη εφαρμογή του Μνημονίου, ερήμην και εναντίον των πολιτών. Πολεμούν λυσσασμένα την απλή δημοκρατική αρχή, το αίτημα να γίνουν τώρα εκλογές. Από την υλοποίηση ή τη διάψευση των σχεδίων των κυρίαρχων δυνάμεων θα κριθεί η επικράτηση των δικών τους συμφερόντων ή η επιβεβαίωση των λαϊκών προσδοκιών για μια δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη προοπτική της χώρας.
Δεν είναι ώρα για διχασμούς στον χώρο της αριστεράς. Δεν είναι ώρα οι διάφορες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, ομάδες και τα κόμματα να προτάσσουν τον στόχο της επικράτησής τους στον χώρο της αριστεράς. Είναι η ώρα η αριστερά, ενωμένη, πληθυντική και με σεβασμό στις διαφορετικότητες, να διεκδικήσει την ηγεμονία στη χώρα μας. Έτσι αυτοί οι μήνες μπορεί να αποδειχτούν κολασμένοι για το μνημονιακό σύστημα εξουσίας και μήνες ελπίδων για την κοινωνία.
Αυτές τις μέρες -με τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, με τον κ. Καστανίδη να περιφέρεται από υπουργείου εις υπουργείον για να δώσει συνέντευξη Τύπου- ζούμε γεγονότα που μπορεί να οδηγήσουν στην επανοικειοποίηση της πολιτικής από τους πολίτες. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη τάση αποπολιτικοποίησης και συλλήβδην απόρριψης των κομμάτων και των άλλων συλλογικοτήτων.
Η απεργία, την Τετάρτη και την Πέμπτη, σηματοδοτεί κάτι περισσότερο από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα νέο "εμείς". Με πολιτικούς στόχους. Η οικονομική κρίση έχει πολιτικές αιτίες και η διέξοδος προϋποθέτει μια νέα πολιτική αφετηρία. Το αίτημα για ανατροπή του Μνημονίου και της κυβέρνησης του Μνημονίου, για να σταματήσει ο μονόδρομος του νεοφιλελευθερισμού, αποκτά κεντρική σημασία για όλους όσοι θα απεργήσουν και θα διαδηλώσουν μεθαύριο.
Η σημασία της απεργίας δεν θα κριθεί από την αποτελεσματικότητα της στιγμής, θα ταξιδέψει στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Η απεργία μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης πολιτικών εξελίξεων, που θα διευκολύνουν την αντιστοίχιση των κοινωνικών με τις πολιτικές διεργασίες.
Ζούμε στιγμές που στην ιστορία των κοινωνιών εμφανίζονται μια φορά σε κάθε γενιά. Όποιος πολιτικός φορέας δεν αντιληφθεί τη σημασία των στιγμών, θα περιθωριοποιηθεί. Ισχυρά κέντρα εντός και εκτός της Ελλάδας ασχολούνται και σχεδιάζουν το πολιτικό μέλλον της χώρας. Επιδιώκουν τη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας για την πιστότερη εφαρμογή του Μνημονίου, ερήμην και εναντίον των πολιτών. Πολεμούν λυσσασμένα την απλή δημοκρατική αρχή, το αίτημα να γίνουν τώρα εκλογές. Από την υλοποίηση ή τη διάψευση των σχεδίων των κυρίαρχων δυνάμεων θα κριθεί η επικράτηση των δικών τους συμφερόντων ή η επιβεβαίωση των λαϊκών προσδοκιών για μια δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη προοπτική της χώρας.
Δεν είναι ώρα για διχασμούς στον χώρο της αριστεράς. Δεν είναι ώρα οι διάφορες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, ομάδες και τα κόμματα να προτάσσουν τον στόχο της επικράτησής τους στον χώρο της αριστεράς. Είναι η ώρα η αριστερά, ενωμένη, πληθυντική και με σεβασμό στις διαφορετικότητες, να διεκδικήσει την ηγεμονία στη χώρα μας. Έτσι αυτοί οι μήνες μπορεί να αποδειχτούν κολασμένοι για το μνημονιακό σύστημα εξουσίας και μήνες ελπίδων για την κοινωνία.
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
Τι ωραίο μπάχαλο!
του Καρτερού Θανάση
πηγη: AΥΓΗ
Η Αθήνα πνιγμένη στα σκουπίδια, οι άνθρωποι τσαλαβουτούν επί ώρες στην προσπάθειά τους να φτάσουν στη δουλειά -όσοι δουλεύουν-, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς από απεργία σε απεργία, οι εφοριακοί κλείνουν τις εφορίες, οι τελωνειακοί τα τελωνεία, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας τους αεροδιαδρόμους, οι ναυτικοί τα λιμάνια, οι νοσηλευτικοί καταλαμβάνουν νοσοκομεία και οι δημόσιοι υπάλληλοι υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες. Ακόμα και η τρόικα κατάντησε να οργανώνει τις συναντήσεις της με τους υφισταμένους της υπουργούς σε απίθανα μέρη και γραφεία.
Είναι απίστευτο που μπροστά σε μια τέτοια εικόνα ορισμένοι επιμένουν να κυκλοφορούν με το ληγμένο προπαγανδιστικό τους πάσο. Η Αθήνα γίνεται Κάιρο, το μεγάλο κόλπο των σκουπιδιάρηδων, η εξέγερση των βολεμένων, η περιφρόνηση των απεργών προς την κοινωνία, η μειωμένη εθνική συνείδηση των συνδικαλιστών. Αυτή η ανάγνωση της κοινωνικής τρικυμίας, βολική όλο το προηγούμενο διάστημα, εξακολουθεί να ενδημεί στην κυβερνητική επικοινωνία, στις εισαγγελικές παρεμβάσεις -αυτές μας έλειπαν-, στην προπαγάνδα με στόχο τους νοικοκυραίους και στο τηλεοπτικό κατιναριό. Καλέ, τι μπάχαλο τέλος πάντων είναι αυτό!
Δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι δεν υπάρχει πια η κοινωνία που ήξεραν για να την παραμυθιάσουν. Τη διέλυσαν και εισπράττουν τώρα τα επίχειρα. Ούτε νοικοκυραίοι με ευήκοα ώτα υπάρχουν πια, τους πάτησε κι αυτούς το τρένο της τρόικας. Και τα εκατομμύρια θύματα ενός ανελέητου διωγμού, έχουν πάρει το μάθημά τους: Τίποτε δεν γίνεται με το καλό. Κανένας, ούτε η κυβέρνηση ούτε η τρόικα, δεν τους ακούει και δεν τους λογαριάζει όσο πάνε με τον σταυρό στο χέρι, με τις κλασικές μορφές πάλης, απεργίες, συλλαλητήρια και λοιπά. Ούτε μια τελεία ή ένα κόμμα από τα αντεργατικά νομοσχέδια και μέτρα δεν άλλαξαν οι εκπρόσωποι των δανειστών, δικοί μας και ξένοι, μπροστά στη διαπιστωμένη κοινωνική αντίδραση. Άστους να απεργούν!
Λοιπόν; Λοιπόν εργασιακό αντάρτικο απέναντι στη δικτατορία των δανειστών, είπε ένας συνδικαλιστής ΔΕΚΟ. Λοιπόν, φτάνει εκείνη η εκρηκτική στιγμή που η βλακεία και ο αυταρχισμός των από πάνω μετατρέπουν την αντίθεση των από κάτω σε απελπισία και τυφλή οργή. Αποθανέτω η ψυχή μου... Κι ακόμα περισσότερο όταν δεν διαφαίνεται μια σαφής και ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Ας μην έχουν συνεπώς αυταπάτες οι αυτουργοί της κοινωνικής διάλυσης, ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή...
Είναι απίστευτο που μπροστά σε μια τέτοια εικόνα ορισμένοι επιμένουν να κυκλοφορούν με το ληγμένο προπαγανδιστικό τους πάσο. Η Αθήνα γίνεται Κάιρο, το μεγάλο κόλπο των σκουπιδιάρηδων, η εξέγερση των βολεμένων, η περιφρόνηση των απεργών προς την κοινωνία, η μειωμένη εθνική συνείδηση των συνδικαλιστών. Αυτή η ανάγνωση της κοινωνικής τρικυμίας, βολική όλο το προηγούμενο διάστημα, εξακολουθεί να ενδημεί στην κυβερνητική επικοινωνία, στις εισαγγελικές παρεμβάσεις -αυτές μας έλειπαν-, στην προπαγάνδα με στόχο τους νοικοκυραίους και στο τηλεοπτικό κατιναριό. Καλέ, τι μπάχαλο τέλος πάντων είναι αυτό!
Δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι δεν υπάρχει πια η κοινωνία που ήξεραν για να την παραμυθιάσουν. Τη διέλυσαν και εισπράττουν τώρα τα επίχειρα. Ούτε νοικοκυραίοι με ευήκοα ώτα υπάρχουν πια, τους πάτησε κι αυτούς το τρένο της τρόικας. Και τα εκατομμύρια θύματα ενός ανελέητου διωγμού, έχουν πάρει το μάθημά τους: Τίποτε δεν γίνεται με το καλό. Κανένας, ούτε η κυβέρνηση ούτε η τρόικα, δεν τους ακούει και δεν τους λογαριάζει όσο πάνε με τον σταυρό στο χέρι, με τις κλασικές μορφές πάλης, απεργίες, συλλαλητήρια και λοιπά. Ούτε μια τελεία ή ένα κόμμα από τα αντεργατικά νομοσχέδια και μέτρα δεν άλλαξαν οι εκπρόσωποι των δανειστών, δικοί μας και ξένοι, μπροστά στη διαπιστωμένη κοινωνική αντίδραση. Άστους να απεργούν!
Λοιπόν; Λοιπόν εργασιακό αντάρτικο απέναντι στη δικτατορία των δανειστών, είπε ένας συνδικαλιστής ΔΕΚΟ. Λοιπόν, φτάνει εκείνη η εκρηκτική στιγμή που η βλακεία και ο αυταρχισμός των από πάνω μετατρέπουν την αντίθεση των από κάτω σε απελπισία και τυφλή οργή. Αποθανέτω η ψυχή μου... Κι ακόμα περισσότερο όταν δεν διαφαίνεται μια σαφής και ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Ας μην έχουν συνεπώς αυταπάτες οι αυτουργοί της κοινωνικής διάλυσης, ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή...
Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011
Στον Καιάδα οι εργαζόμενοι
πηγη: ΕΘΝΟΣ
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Iσχυρότατο σοκ υπέστησαν εκατομμύρια Ελληνες που είδαν στις τηλεοπτικές οθόνες ή στα περίπτερα, μαζί με τους αναγνώστες μας, το προχθεσινό πρωτοσέλιδο του "Εθνους" με τον συγκλονιστικό στη δωρικότητά του δραματικό τίτλο: "Στα 660 ευρώ ο πρώτος μισθός των εκπαιδευτικών". Δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Οντως, 660 ευρώ! Αυτό ορίζει το νέο μισθολόγιο Βενιζέλου για δημοσίους υπαλλήλους. Ενας πρωτοδιοριζόμενος καθηγητής τοποθετείται πάντα στην επαρχία. Αν ξοδέψει 250 ευρώ για νοίκι, πρέπει με 400 ευρώ να πληρώσει φως, νερό, τηλέφωνο, να φάει, να ντυθεί, να πάρει βιβλία για τη δουλειά του, να μετακινείται... Είναι απολύτως αδύνατον! Το όραμα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ. Παπανδρέου για τον 21ο αιώνα είναι καθηγητές και δάσκαλοι που ρακένδυτοι και πεινασμένοι ζουν σε τρώγλες!
Απίστευτο μίσος κατά των εργαζομένων επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση. Είναι να απορεί κανείς. Ανάλογα με το υπουργείο που απασχολούνται, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν από 10% έως... 50% (!) των αποδοχών τους από την 1η Νοεμβρίου που θα εφαρμοστεί. Το καταλάβαμε: όταν η κυβέρνηση λέει "μεταρρυθμίσεις", εννοεί λεηλασία μισθών και συντάξεων.
Εφεδρεία ίσον απόλυση! Η κυβέρνηση εγκατέλειψε τα προσχήματα και την κοροϊδία. Το αναφέρει ρητά το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών: "Η ένταξη σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης για κάθε νόμιμη συνέπεια"! Με το κόλπο της εφεδρείας όχι μόνο τρώει τουλάχιστον το 50% και ίσως πολύ περισσότερο του μισθού των εργαζομένων στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ (40% του μισθού συν όλα τα επιδόματα), αλλά τους τρώει κι από πάνω και το 50% της αποζημίωσης που θα τους έδινε αν τους απέλυε αμέσως, αφού με νόμο του ΠΑΣΟΚ η προαναγγελία της απόλυσης μειώνει μέχρι και 50% τη νόμιμη αποζημίωση!
Καταργεί τις κλαδικές συμβάσεις ουσιαστικά η κυβέρνηση στον ιδιωτικό τομέα με δύο τεχνάσματα. Πρώτα πρώτα, καταργεί την "ευνοϊκή ρήτρα" που προβλέπει ότι υπερισχύει η καλύτερη για τον εργαζόμενη σύμβαση - πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε επιχειρησιακή σύμβαση μπορεί να επικρατεί της κλαδικής. Δεύτερον, αναστέλλεται για μια διετία η υποχρεωτική επέκταση των κλαδικών συμβάσεων σε όλες τις ομοειδείς επιχειρήσεις όταν έχουν υπογραφεί από το 51% των εργοδοτών, οπότε ο κάθε επιχειρηματίας κάνει ό,τι θέλει.
Διασπώνται τα συνδικάτα και καταργείται παράλληλα κάθε έλεγχος του περιεχομένου των επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες πλέον δεν θα πηγαίνουν καθόλου στο Συμβούλιο Εργασίας ούτε καν για γνωμοδότηση. Τα δικαστήρια υποχρεούνται να εγκρίνουν τη συγκρότηση των επιχειρησιακών σωματείων (συχνά εργοδοτικών και διασπαστικών) μέσα σε μόλις δέκα (!) ημέρες. Επιπλέον, επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπογράφονται ακόμη και όταν δεν υπάρχουν καν 21 εργαζόμενοι για να ιδρύσουν σωματείο. Αρκούν... 3 (!!!) εργαζόμενοι σε επιχείρηση με 5 υπαλλήλους για να συγκροτήσουν "ένωση" που θα υπογράφει επιχειρησιακές συμβάσεις.
Σφαγή και στις συντάξεις. Μείωση κατά 20% της κύριας σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.200 ευρώ στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα - και μάλιστα μείωσή της κατά 40% αν ο συνταξιούχος είναι κάτω των 55 ετών. Μείωση από 15% έως 30% στο εφάπαξ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αλλά και μείωση κατά 30% των επικουρικών συντάξεων του ιδιωτικού τομέα που υπερβαίνουν το... αστρονομικό ποσό των 150 ευρώ!
Τίποτα δεν άφησε όρθιο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Σπρώχνει με τρομερή ταχύτητα και χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις την οικονομία της Ελλάδας στην απερίγραπτη φτώχεια που είχε περίπου 50 χρόνια πριν - στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Εκατομμύρια Ελληνες θα δυστυχήσουν απερίγραπτα - και καλά εμείς οι μεγαλύτεροι που ως παιδιά προλάβαμε και ζήσαμε τη φτώχεια της εποχής εκείνης, όπου ακόμη και η διατροφή της οικογένειας ήταν καθημερινός αγώνας. Οι νέοι, όμως;
Στραγγαλίζει τους νέους αυτή η πολιτική. Συντρίβει τα όνειρά τους. Πετάει στα σκουπίδια την πιο μορφωμένη γενιά υψηλότατου επιπέδου που είχε ποτέ αυτή η χώρα. Πώς θα παντρευτούν και θα κάνουν παιδιά οι νέοι επιστήμονες των 660 ευρώ; Μας τρομάζει η σκέψη της βίας που θα γεννήσει αυτή η κοινωνία.
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Iσχυρότατο σοκ υπέστησαν εκατομμύρια Ελληνες που είδαν στις τηλεοπτικές οθόνες ή στα περίπτερα, μαζί με τους αναγνώστες μας, το προχθεσινό πρωτοσέλιδο του "Εθνους" με τον συγκλονιστικό στη δωρικότητά του δραματικό τίτλο: "Στα 660 ευρώ ο πρώτος μισθός των εκπαιδευτικών". Δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Οντως, 660 ευρώ! Αυτό ορίζει το νέο μισθολόγιο Βενιζέλου για δημοσίους υπαλλήλους. Ενας πρωτοδιοριζόμενος καθηγητής τοποθετείται πάντα στην επαρχία. Αν ξοδέψει 250 ευρώ για νοίκι, πρέπει με 400 ευρώ να πληρώσει φως, νερό, τηλέφωνο, να φάει, να ντυθεί, να πάρει βιβλία για τη δουλειά του, να μετακινείται... Είναι απολύτως αδύνατον! Το όραμα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ. Παπανδρέου για τον 21ο αιώνα είναι καθηγητές και δάσκαλοι που ρακένδυτοι και πεινασμένοι ζουν σε τρώγλες!
Απίστευτο μίσος κατά των εργαζομένων επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση. Είναι να απορεί κανείς. Ανάλογα με το υπουργείο που απασχολούνται, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν από 10% έως... 50% (!) των αποδοχών τους από την 1η Νοεμβρίου που θα εφαρμοστεί. Το καταλάβαμε: όταν η κυβέρνηση λέει "μεταρρυθμίσεις", εννοεί λεηλασία μισθών και συντάξεων.
Εφεδρεία ίσον απόλυση! Η κυβέρνηση εγκατέλειψε τα προσχήματα και την κοροϊδία. Το αναφέρει ρητά το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών: "Η ένταξη σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας λογίζεται ως προαναγγελία απόλυσης για κάθε νόμιμη συνέπεια"! Με το κόλπο της εφεδρείας όχι μόνο τρώει τουλάχιστον το 50% και ίσως πολύ περισσότερο του μισθού των εργαζομένων στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ (40% του μισθού συν όλα τα επιδόματα), αλλά τους τρώει κι από πάνω και το 50% της αποζημίωσης που θα τους έδινε αν τους απέλυε αμέσως, αφού με νόμο του ΠΑΣΟΚ η προαναγγελία της απόλυσης μειώνει μέχρι και 50% τη νόμιμη αποζημίωση!
Καταργεί τις κλαδικές συμβάσεις ουσιαστικά η κυβέρνηση στον ιδιωτικό τομέα με δύο τεχνάσματα. Πρώτα πρώτα, καταργεί την "ευνοϊκή ρήτρα" που προβλέπει ότι υπερισχύει η καλύτερη για τον εργαζόμενη σύμβαση - πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε επιχειρησιακή σύμβαση μπορεί να επικρατεί της κλαδικής. Δεύτερον, αναστέλλεται για μια διετία η υποχρεωτική επέκταση των κλαδικών συμβάσεων σε όλες τις ομοειδείς επιχειρήσεις όταν έχουν υπογραφεί από το 51% των εργοδοτών, οπότε ο κάθε επιχειρηματίας κάνει ό,τι θέλει.
Διασπώνται τα συνδικάτα και καταργείται παράλληλα κάθε έλεγχος του περιεχομένου των επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες πλέον δεν θα πηγαίνουν καθόλου στο Συμβούλιο Εργασίας ούτε καν για γνωμοδότηση. Τα δικαστήρια υποχρεούνται να εγκρίνουν τη συγκρότηση των επιχειρησιακών σωματείων (συχνά εργοδοτικών και διασπαστικών) μέσα σε μόλις δέκα (!) ημέρες. Επιπλέον, επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπογράφονται ακόμη και όταν δεν υπάρχουν καν 21 εργαζόμενοι για να ιδρύσουν σωματείο. Αρκούν... 3 (!!!) εργαζόμενοι σε επιχείρηση με 5 υπαλλήλους για να συγκροτήσουν "ένωση" που θα υπογράφει επιχειρησιακές συμβάσεις.
Σφαγή και στις συντάξεις. Μείωση κατά 20% της κύριας σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.200 ευρώ στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα - και μάλιστα μείωσή της κατά 40% αν ο συνταξιούχος είναι κάτω των 55 ετών. Μείωση από 15% έως 30% στο εφάπαξ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αλλά και μείωση κατά 30% των επικουρικών συντάξεων του ιδιωτικού τομέα που υπερβαίνουν το... αστρονομικό ποσό των 150 ευρώ!
Τίποτα δεν άφησε όρθιο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Σπρώχνει με τρομερή ταχύτητα και χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις την οικονομία της Ελλάδας στην απερίγραπτη φτώχεια που είχε περίπου 50 χρόνια πριν - στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Εκατομμύρια Ελληνες θα δυστυχήσουν απερίγραπτα - και καλά εμείς οι μεγαλύτεροι που ως παιδιά προλάβαμε και ζήσαμε τη φτώχεια της εποχής εκείνης, όπου ακόμη και η διατροφή της οικογένειας ήταν καθημερινός αγώνας. Οι νέοι, όμως;
Στραγγαλίζει τους νέους αυτή η πολιτική. Συντρίβει τα όνειρά τους. Πετάει στα σκουπίδια την πιο μορφωμένη γενιά υψηλότατου επιπέδου που είχε ποτέ αυτή η χώρα. Πώς θα παντρευτούν και θα κάνουν παιδιά οι νέοι επιστήμονες των 660 ευρώ; Μας τρομάζει η σκέψη της βίας που θα γεννήσει αυτή η κοινωνία.
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Ας πάει στο διάολο
του Καρτερόυ Θανάση
πηγη: ΑΥΓΗ
Διακινείται μια αφόρητη και πολυφορεμένη υποκρισία στη διατεταγμένη λατρεία της Ευρώπης (και του ευρώ φυσικά) που συνοδεύει κάθε σκληρό μέτρο εις βάρος των Ελλήνων. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν είναι υποκρισία το γεγονός ότι, ενώ υμνούν την Ευρώπη, επιβάλλουν θυσίες για να παραμείνουμε στην ευρωζώνη, διαφημίζουν την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, την ίδια στιγμή κατεδαφίζουν ό,τι συνδέεται με τη φωτεινή πλευρά του ευρωπαϊκού πολιτισμού, με κοινωνικές κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών, με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, με τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η ειρωνεία δηλαδή είναι ότι δικαιολογούν κάθε είδους σκληρότητα με το επιχείρημα να μην αποχωρήσουμε -ή να μη μας αποχωρήσουν- από την Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη αποχωρεί από την Ελλάδα. Καμιά σχέση με ευρωπαϊκούς μισθούς και συντάξεις, καμιά προστασία των εργαζομένων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, φτώχεια, ανεργία και αγριότητα. Αυτή είναι η Ευρώπη; Ή, αν το θέσουμε διαφορετικά, τώρα δηλαδή εμείς είμαστε Ευρώπη; Έχουν καμιά σχέση αυτά που ζούμε με όσα συνόδευαν την ίδρυση και την επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, την ευρωπαϊκή ιδέα, βρε αδελφέ;
Η υπόθεση μοιάζει λίγο με τη μεγάλη ιδέα, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ευρώπη. Και το ερώτημα είναι: Καταλάβαμε λάθος τόσα χρόνια τι εστί Ευρώπη ή η Ευρώπη που ξέραμε πάει στο καλό μαζί με τα νοσταλγικά ρίγη που προκαλούσε στους αυτόχθονες; Ό,τι και να απαντήσει κανείς, το γεγονός παραμένει: η αποευρωποίηση (και συγγνώμη για τη λέξη) που ολοκληρώνεται στην Ελλάδα και προχωρά ακάθεκτη στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία -και βλέπουμε- βάζει ταφόπλακα σε ό,τι πίστευαν πολλοί ότι είναι, ή μπορεί, ή πρέπει να γίνει η Ευρώπη.
Αν η σημερινή Ελλάδα, για να το πούμε πιο απλά, είναι Ευρώπη και η σημερινή Ευρώπη θέλει να γίνει Ελλάδα, τότε είναι καιρός για το τέλος της αυταπάτης. Και την αρχή ενός προβληματισμού που τα πιάνει όλα από την αρχή και δεν θεωρεί τίποτε δεδομένο. Διότι δεν νοείται να μιλάμε για Ευρώπη των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προστασίας την ίδια στιγμή που στην ευρωπαϊκή Ελλάδα επιβάλλεται με ευρωπαϊκές οδηγίες το σημερινό καθεστώς. Αν αυτό το καθεστώς είναι Ευρώπη, ας πάει στο διάολο που είπε και ο Σμιτ...
Η ειρωνεία δηλαδή είναι ότι δικαιολογούν κάθε είδους σκληρότητα με το επιχείρημα να μην αποχωρήσουμε -ή να μη μας αποχωρήσουν- από την Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη αποχωρεί από την Ελλάδα. Καμιά σχέση με ευρωπαϊκούς μισθούς και συντάξεις, καμιά προστασία των εργαζομένων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, φτώχεια, ανεργία και αγριότητα. Αυτή είναι η Ευρώπη; Ή, αν το θέσουμε διαφορετικά, τώρα δηλαδή εμείς είμαστε Ευρώπη; Έχουν καμιά σχέση αυτά που ζούμε με όσα συνόδευαν την ίδρυση και την επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, την ευρωπαϊκή ιδέα, βρε αδελφέ;
Η υπόθεση μοιάζει λίγο με τη μεγάλη ιδέα, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ευρώπη. Και το ερώτημα είναι: Καταλάβαμε λάθος τόσα χρόνια τι εστί Ευρώπη ή η Ευρώπη που ξέραμε πάει στο καλό μαζί με τα νοσταλγικά ρίγη που προκαλούσε στους αυτόχθονες; Ό,τι και να απαντήσει κανείς, το γεγονός παραμένει: η αποευρωποίηση (και συγγνώμη για τη λέξη) που ολοκληρώνεται στην Ελλάδα και προχωρά ακάθεκτη στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία -και βλέπουμε- βάζει ταφόπλακα σε ό,τι πίστευαν πολλοί ότι είναι, ή μπορεί, ή πρέπει να γίνει η Ευρώπη.
Αν η σημερινή Ελλάδα, για να το πούμε πιο απλά, είναι Ευρώπη και η σημερινή Ευρώπη θέλει να γίνει Ελλάδα, τότε είναι καιρός για το τέλος της αυταπάτης. Και την αρχή ενός προβληματισμού που τα πιάνει όλα από την αρχή και δεν θεωρεί τίποτε δεδομένο. Διότι δεν νοείται να μιλάμε για Ευρώπη των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προστασίας την ίδια στιγμή που στην ευρωπαϊκή Ελλάδα επιβάλλεται με ευρωπαϊκές οδηγίες το σημερινό καθεστώς. Αν αυτό το καθεστώς είναι Ευρώπη, ας πάει στο διάολο που είπε και ο Σμιτ...
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΟΙ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
πηγη: ΑΥΓΗ
Τι ακριβώς κρύβει αυτό το παιχνίδι της κολοκυθιάς με την έκτη δόση; Πρόκειται μόνο για ό,τι φαίνεται από πρώτη ματιά, δηλαδή για έναν ακόμα εκβιασμό εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ελλάδα, ώστε να πειθαναγκαστούν να δεχτούν το απαράδεκτο και να αντέξουν το αδιανόητο; Κι αν ναι, θα μας «σώσουν» την τελευταία στιγμή, λίγο πριν την κόκκινη γραμμή της στάσης πληρωμών, ή θα αφήσουν αυτή τη φορά τα πράγματα να φτάσουν μέχρι το ξετίναγμα; Μέχρι το σημείο να μείνουν υπάλληλοι και συνταξιούχοι απλήρωτοι, να καταλάβουν στην πράξη κι όχι θεωρητικά τι τους περιμένει αν δεν, και να ευγνωμονούν εν συνεχεία τους σωτήρες κραυγάζοντας δώστε μας κι άλλα μέτρα;
Μήπως όμως αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή, όπως προσπαθούν να μας πείσουν από διάφορες μεριές διάφορες Κασσάνδρες - του Κώστα Σημίτη συμπεριλαμβανομένου; Μήπως έχει ωριμάσει περισσότερο απ' ότι περιμέναμε και γνωρίζαμε στα γερμανικά μυαλά της προτεσταντικής Ευρώπης -θανάσιμος συνδυασμός!- η άποψη ότι αρκετά ανέχτηκαν αυτούς τους Βαλκάνιους και την απειθαρχία τους, ότι δεν αρκεί η σημερινή πολιτική τιμωρίας, η οποία θέτει σε κίνδυνο και τα δικά τους συμφέροντα, και ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουν; Να οδηγήσουν την Ελλάδα στο χάος εν ονόματι της γερμανικής τάξης και στη διάλυση εν ονόματι της ευρωπαϊκής σύγκλισης;
Όπως και να έχει το ζήτημα, ό,τι και να κρύβεται πίσω από το θρίλερ της έκτης δόσης και τα σενάρια χρεοκοπίας, ένα είναι το σίγουρο: Οι ευρωπαϊκές αυταπάτες μάς αφήνουν χρόνους. Οι εταίροι, οι σύμμαχοι, οι φίλοι, η οικογένεια αποδεικνύονται όχι απλώς κατώτεροι των περιστάσεων, όπως λέγεται, ούτε αργοί και διστακτικοί στις αντιδράσεις τους, όπως καταλογίζεται, αλλά πάνω απ' όλα αδίστακτοι στην πρόθεσή τους να θυσιάσουν ανθρώπους, θεσμούς, μια ολόκληρη χώρα αν χρειαστεί στον βωμό των δικών τους επιδιώξεων. Δεν ορρωδούν προ ουδενός, τελεία και παύλα. Και όσα είδαμε μέχρι τώρα, ο ρατσισμός κατά των Ελλήνων, η ξέφρενη προπαγάνδα για τους απείθαρχους Βαλκάνιους, η απροκάλυπτη περιφρόνηση και εχθρότητα που οι δικοί μας κάνουν γαργάρα, δεν είναι τίποτε μπροστά σε ό,τι προετοιμάζεται.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον ότι η πολιτική της φάπας -καλά μας κάνετε, το αξίζουμε- μας έφερε ως εδώ. Μήπως ήρθε η ώρα να αφήσουμε τα ya και να γίνουμε πραγματικά απείθαρχοι Βαλκάνιοι;
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
- Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα the Press project στις 16-9-2011
Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*
Όταν υπέγραψε το Μνημόνιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε πορεία Αργεντινής. Για να κρατήσει τη χώρα πάση θυσία μέσα στο πλαίσιο του σκληρού νομίσματος, αποδέχτηκε δάνεια με επαχθή επιτόκια και όρους αποπληρωμής. Εκχώρησε μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην τρόικα επιβάλλοντας λιτότητα για να εξασφαλιστούν πρωτογενή πλεονάσματα και να μειωθεί σταδιακά το δημόσιο χρέος. Αποδέχτηκε επίσης την ανάγκη για περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποιήσεις. Τέτοια μέτρα χαρακτήρισαν την καταστροφική πορεία της Αργεντινής από το 1998 μέχρι το 2001.
Μόνο που στην Ελλάδα οι εξελίξεις είναι ταχύτερες και βιαιότερες. Η μείωση του ΑΕΠ το 2010-11 θα είναι περίπου 10%. Αν προσθέσουμε και το 2009, η συρρίκνωση θα φτάσει το 12%, ενώ προβλέπεται συνέχεια το 2012. Η κατάσταση θυμίζει τη Μεγάλη Κρίση της δεκαετίας του 1930. Και μεταφράζεται σε τραγωδία για του μισθωτούς, τους συνταξιούχους, αλλά και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Οι εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, που έχουν αποδειχτεί πιό αξιόπιστες από της τρόικας, λένε ότι η ανεργία θα ξεπεράσει το 1200000. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από την άλλη, κλείνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς.
Η καταστροφή οφείλεται ξεκάθαρα στο πρόγραμμα ΔΝΤ/ΕΕ/ΕΚΤ. Αφενός, χτυπήθηκε σκληρά η συνολική ζήτηση μέσω των κρατικών περικοπών, της αύξησης των φόρων και της μείωσης μισθών και συντάξεων. Αφετέρου, οι τράπεζες περιόρισαν την παροχή ρευστότητας για να γίνει η ‘απομόχλευση’ και να ισχυροποιηθούν οι ισολογισμοί τους. Στις δύο αυτές μυλόπετρες συντρίφτηκαν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγώντας την ανεργία στα ύψη.
Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*
Όταν υπέγραψε το Μνημόνιο, η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε πορεία Αργεντινής. Για να κρατήσει τη χώρα πάση θυσία μέσα στο πλαίσιο του σκληρού νομίσματος, αποδέχτηκε δάνεια με επαχθή επιτόκια και όρους αποπληρωμής. Εκχώρησε μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην τρόικα επιβάλλοντας λιτότητα για να εξασφαλιστούν πρωτογενή πλεονάσματα και να μειωθεί σταδιακά το δημόσιο χρέος. Αποδέχτηκε επίσης την ανάγκη για περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και ιδιωτικοποιήσεις. Τέτοια μέτρα χαρακτήρισαν την καταστροφική πορεία της Αργεντινής από το 1998 μέχρι το 2001.
Μόνο που στην Ελλάδα οι εξελίξεις είναι ταχύτερες και βιαιότερες. Η μείωση του ΑΕΠ το 2010-11 θα είναι περίπου 10%. Αν προσθέσουμε και το 2009, η συρρίκνωση θα φτάσει το 12%, ενώ προβλέπεται συνέχεια το 2012. Η κατάσταση θυμίζει τη Μεγάλη Κρίση της δεκαετίας του 1930. Και μεταφράζεται σε τραγωδία για του μισθωτούς, τους συνταξιούχους, αλλά και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Οι εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, που έχουν αποδειχτεί πιό αξιόπιστες από της τρόικας, λένε ότι η ανεργία θα ξεπεράσει το 1200000. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από την άλλη, κλείνουν με πρωτοφανείς ρυθμούς.
Η καταστροφή οφείλεται ξεκάθαρα στο πρόγραμμα ΔΝΤ/ΕΕ/ΕΚΤ. Αφενός, χτυπήθηκε σκληρά η συνολική ζήτηση μέσω των κρατικών περικοπών, της αύξησης των φόρων και της μείωσης μισθών και συντάξεων. Αφετέρου, οι τράπεζες περιόρισαν την παροχή ρευστότητας για να γίνει η ‘απομόχλευση’ και να ισχυροποιηθούν οι ισολογισμοί τους. Στις δύο αυτές μυλόπετρες συντρίφτηκαν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγώντας την ανεργία στα ύψη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)