Μαρτυρία από την Ελλάδα, της Κάισα Έκις Έκμαν

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011 στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.
Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.

Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.

Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;

Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε! Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη - 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.

Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.

Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.

Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες - όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.

Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» - τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ' ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ένα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ' όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.

Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται - μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.

Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ' απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.

Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου - 30 χρονών και πάνω - όχι τόσο νέοι τελικά, όμως νιώθουν πιο νέοι απ' ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι' αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.

Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που Σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό - παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.

Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ' αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;
 
Ευχαριστούμε τον φίλο VZ για τον κόπο να μεταφράσει και να μας στείλει το άρθρο

ΠΗΓΗ: TVXS

Συγκυβέρνηση προ κατοχής

ΟΤΑΝ μια χώρα καταφεύγει σε διεθνή βοήθεια, παντός είδους, είναι υποχρεωμένη να συμμορφώνεται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με τις υποδείξεις αυτών που τη χορηγούν. Είναι αυτονόητος κανόνας στις διεθνείς σχέσεις. Και όταν από αυτή τη βοήθεια εξαρτάται η οικονομική υπόσταση μιας χώρας, οι υποδείξεις αυτές μπορεί να πάρουν τη μορφή επιτήρησης ή επιτροπείας.
ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα εδώ και ενάμιση χρόνο, από τότε δηλαδή που κατέφυγε στα δάνεια των ευρωπαϊκών κρατών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Είναι αυτό που και ξένοι πρωθυπουργοί, άλλος ευθέως και άλλος εμμέσως, είπαν. Οτι, δηλαδή, η χώρα είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας της.
ΤΟ είδαμε σε κάθε επίσκεψη της τρόικας, όταν διάφοροι υπουργοί επιχειρούσαν να «διαπραγματευθούν» κάποια απόφαση ή κάποιο μέτρο, με σκοπό να μετριάσουν τις επιπτώσεις τους. Σπανίως αυτή η «διαπραγμάτευση» είχε αίσιο τέλος. Συνήθως το μέτρο επιβαλλόταν αυτούσιο.
ΤΟ είδαμε και στην τελευταία απόπειρα του υπουργού Οικονομικών να κάνει πολιτική διαπραγμάτευση, με στόχο να πειστούν οι Ευρωπαίοι ότι υπήρχαν και αντικειμενικοί λόγοι (ύφεση) για την αποτυχία επίτευξης των στόχων του φετινού προϋπολογισμού. Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απέρριψαν το αίτημα ασυζητητί και απαίτησαν την πλήρη συμμόρφωση στις απαιτήσεις των τεχνοκρατών της τρόικας.
ΤΩΡΑ η επιτήρηση θα γίνει στενότερη, σε καθημερινή βάση, ακόμη και σε λεπτομέρειες της καθημερινής οικονομικής διαχείρισης. Εκπρόσωποι της τρόικας θα παρακολουθούν ηλεκτρονικά την πορεία των κρατικών δαπανών σε πέντε τομείς της κεντρικής κυβέρνησης και της Αυτοδιοίκησης. Αφού οι Ελληνες εντεταλμένοι για τον έλεγχο δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τις συγκρατήσουν, αναλαμβάνουν τη δουλειά οι ξένοι ειδικοί.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, άλλη ομάδα Ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων θα πιάσει δουλειά στα υπουργεία, με στόχο να επιβλέψει την πιστή εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, το οποίο ψηφίστηκε μεν το καλοκαίρι, αλλά οι ελεγκτές διαπίστωσαν ότι στην πλειονότητά του δεν εφαρμόζεται.
ΕΤΣΙ, τους επόμενους μήνες, ίσως και χρόνια, ο έλεγχος επί των δημοσίων οικονομικών της χώρας θα είναι ασφυκτικός. Σε βαθμό που οι υπουργοί δεν θα έχουν την ευχέρεια να κάνουν ούτε τη στοιχειώδη διαχείριση, αν οι ξένοι εμπειρογνώμονες κρίνουν ότι οι αποφάσεις τους ξεφεύγουν από το πλαίσιο που εκείνοι έχουν θέσει.
ΘΑ μπορούσε να πει κάποιος ότι, έτσι όπως τα κατάφεραν οι πολιτικοί και λοιποί διαχειριστές των οικονομικών της χώρας, με τον εφησυχασμό, τις συνεχείς παλινωδίες, τις αποτυχίες και την αναποφασιστικότητα εδώ και πολύ καιρό, η εξέλιξη αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη. Ομως, είναι προσβλητικό για μια χώρα να εμφανίζεται ανίκανη να διαχειριστεί τα του οίκου της και να παραδίδει σε ξένους ελεγκτές ουσιαστικά τη διοίκησή της. Είναι έγκλημα.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η κυβέρνηση αποφάσισε ό,τι διέταξε η τρόικα

* «Ναι» αμέσως και άνευ όρων είπε το υπουργικό συμβούλιο

* Ενιαίο μισθολόγιο χωρίς «προσωπική διαφορά» • Διεύρυνση της εργασιακής εφεδρείας • Κατάργηση-εξπρές για φορείς του Δημοσίου • «Γκάζι» για ιδιωτικοποιήσεις • Επιτάχυνση και στο άνοιγμα των κλειστών 

Την υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών για τις οποίες η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί έναντι της τρόικας, χωρίς όμως να τις φέρει εις πέρας, ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών, αμέσως μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου και υπό το «τελεσίγραφο» των Βρυξελλών για την καταβολή της 6ης δόσης του δανείου. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μίλησε για «οριστικές αποφάσεις», μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου χωρίς το εφεύρημα της «προσωπικής διαφοράς», η επιτάχυνση των διαδικασιών για την κατάργηση φορέων του Δημοσίου, το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς και η διεύρυνση της εργασιακής εφεδρείας.

Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, θα υπάρχει πλέον ένας μισθός για όλους του εργαζομένους του Δημοσίου, ο οποίος θα εξαρτάται αποκλειστικά από την προϋπηρεσία τους και όχι από το σε ποιον φορέα εργάζονται. Οι προσωπικές διαφορές στους μισθούς θα έχουν να κάνουν μόνο με τα πριμ παραγωγικότητας και κάποια μπόνους για την απόδοση που θα υπάρχουν.
Μέσα στο 2011, σύμφωνα με τον Ευ. Βενιζέλο, θα ολοκληρωθεί ακόμη η διεύρυνση εργασιακής εφεδρείας σε όλο το Δημόσιο. Τόνισε πως θα υπάρχει δυνατότητα για όσους ενταχθούν στη ρύθμιση να απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης ενώ η αξιολογηση των υπαλλήλων θα γίνεται από εταιρείες που θα προσλαμβάνει το ΑΣΕΠ.
 
Ιδιωτικοποιήσεις "από αύριο"

Σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις και επειδή πρέπει να βρεθούν 5 δισ. μέσα στο 2011 ο υπουργός Οικονομικών, τόνισε ότι από αύριο περνούν στο ταμείο αξιοποίησης οι νέες άδειες του ΟΠΑΠ, η επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του Ελ. Βενιζέλος, η ΔΕΠΑ, η συμμετοχή του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ, η πρώτη ομάδα ακινήτων του Δημοσίου προς πώληση ή  επανενοικίαση. Ο Ευ. Βενιζέλος τόνισε πως η ίδια διαδικασία θα ακολουθηθεί και για τα επόμενα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων.
Παράλληλα, στις προσεχείς εβδομάδες και ταυτόχρονα για όλους τους φορείς, τόνισε ότι προωθούνται όλες οι ΚΥΑ για την κατάργηση φορέων του Δημοσίου και ότι βαίνουν προς κλείσιμο και άλλοι φορείς πλην των 70 που ήταν ήδη γνωστοί.
Στα υπόλοιπα ζητήματα, αφησε ανοιχτό παράθυρο για ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση των επιχειρήσεων που απασχολούν σημαντικό αριθμό προσωπικού και για τα κλειστά επαγγέλματα τόνισε πως: "Θα κλείσουμε κάθε κενό στο άνοιγμα τους χωρίς καμία καθυστέρηση".

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
 

Είμαστε η Δανία της νότιας Ευρώπης!

του Κυρίτση Χ.

Κοίτα τι μαθαίνει κανείς όταν ακούει τον πρωθυπουργό να μιλάει. Είμαστε, είπε χθες ο πρωθυπουργός μιλώντας στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Αλήθεια; Ειλικρινά δεν γνωρίζαμε ότι οι χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης έχουν και αυτές μνημόνια και περιορισμένη κυριαρχία, όπως, επίσης χθες, δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών για την Ελλάδα σε συνέντευξη του.
Νομίζαμε ότι η ραχοκοκκαλιά της Δύσης, η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ολλανδία, η Ιταλία, έχουν βαριά βιομηχανία, προϊόντα που πουλάνε σε όλο τον κόσμο. Έχουν πιστώσεις για ακόμη περισσότερη ανάπτυξη. Ότι το μεγάλο κεφάλαιο στη δυτική Ευρώπη πληρώνει φόρους και δεν εισφοροδιαφεύγει, όχι τουλάχιστον με τους ρυθμούς που συμβαίνει στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλαίας. Κυρίως όμως ότι για να βρεις εργασία δεν χρειάζεται να έχεις “μπάρμπα στην Κορώνη” ή να φιλήσεις τις κατουρημένες ποδιές του πελατειακού κράτους.
Πιστεύαμε ότι η διαφθορά στη Δύση δεν έχει αναχθεί σε εθνικό σπορ με πρωταγωνιστή το κράτος και την κρατικοδίαιτη ελληνική μεγαλοαστική τάξη που αναπτύχθηκε με μότο ότι μπίζνες σημαίνει δανεικά και αγύριστα από το κράτος. Θαλασσοδάνεια που φεύγουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό, αφήνοντας πίσω τους ανεργία και εγκατάλειψη, χωρίς ποτέ κάποιος μεγαλόσχημος να λογοδοτήσει για οτιδήποτε.
Ξέραμε ότι οι πόλεις τους έχουν ρυμοτομία, πράσινο, χώρους για να παίζουν τα παιδιά. Έχουν πολιτικές που πριμοδοτούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι το ΙΧ και τσιμέντο. Ότι στη Δύση το περιβάλλον προστατεύεται και δεν αποτελεί πεδίο για fast track μπίζνες με ή χωρίς πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα. Δεν γνωρίζαμε ότι οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν σιδηροδρομικό δίκτυο που χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και μάλιστα υποτυπώδες και χωρίς ρεύμα και πως ένα αιώνα μετά θα ψαλιδίζονταν ακόμη περισσότερο τα δρομολόγια του δικτύου τους.
Είχαμε την εικόνα ότι στην αναπτυγμένη Δύση ο δημόσιος κλάδος Υγείας φροντίζει τους πολίτες χωρίς να χρειάζεται να διαθέτουν ένα σωρό λεφτά για αξιόπιστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς φακελάκια και ράντζα. Ότι το κοινωνικό κράτος τα τελευταία 50 χρόνια αναπτύχθηκε στη δυτική Ευρώπη και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για ένα καλύτερο μέλλον για όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Δεν θυμόμασταν ότι και οι χώρες της ευρωπαϊκής ελίτ δίνουν ένα σωρό λεφτά για εξοπλισμούς, ενώ την ίδια στιγμή κρατούν τις δαπάνες για την Παιδεία στο 2 με 3% για δεκαετίες, κλείνοντας μάλιστα εκατοντάδες μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ότι περιορίζουν τα Πανεπιστήμια τους προς όφελος της super market-γνώσης και αφήνουν την έρευνα, στην οποία μέχρι τώρα δίναν ψίχουλα, βορά στις ανάγκες και διαθέσεις της αγοράς.
Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες επί σελίδων για το πώς φανταζόμασταν τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Το ίδιο, βέβαια, θα μπορούσε να κάνει κάθε κάτοικος αυτής της χώρας που μεγάλωσε με τα φίκια, που μάς πουλούσαν διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις για (ευρωπαϊκές) μεταξωτές κορδέλες τις οποίες, όπως θα θυμάστε, στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο Κ. Σημίτης της ισχυρής Ελλάδας, μάς υποσχόταν ότι ήρθε η ώρα να απολαύσουμε και εμείς όπως οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης.
Δεν ξέρουμε πόσο απέχει ο... Τιτανικός από την κέντρο της Ευρωζώνης, γνωρίζουμε όμως ότι για μια ακόμη φορά προσπαθούν να μάς πείσουν ότι δεν έχουμε τη σωστή εικόνα για τη Δύση και χρειάστηκε, μόνο, ένα απόγευμα στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ώστε να καταλάβουμε ότι δεν είχαμε αίσθηση ούτε σε ποια χώρα κατοικούμε. Δηλαδή ότι ήμασταν και λόγω Μνημονίου και Μεσοπρόθεσμου θα συνεχίσουμε να είμαστε στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Ζούμε τον μύθο του Γιώργου Παπανδρέου: είμαστε η Δανία της νότιας Ευρώπης!

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Μονόδρομος «για την πατρίδα» ή ευκαιρία για το κεφάλαιο;

TOY ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ*

Η κυβέρνηση στηρίζει επικοινωνιακά την πολιτική της σε δύο επιχειρήματα: στο ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος και ότι όλα γίνονται για τη σωτηρία της πατρίδας. Στη βάση αυτή καλεί σε συναίνεση και εθνική ομοψυχία. Καμία πρωτοτυπία. Είναι τα υπέρτατα επικοινωνιακά όπλα που ανασύρονται όταν δεν υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα. Κατά κανόνα ένας ή λίγοι, αλλά σε κάθε περίπτωση μειοψηφίες, αυτοανακηρύσσονται σε σωτήρες της πατρίδας, έχοντας απέναντί τους την πλειοψηφία της κοινωνίας. Όταν δε οι «σωτήρες» απαξιώνουν το εγχώριο δυναμικό και προστρέχουν στη βοήθεια ξένων συμβούλων (για την οικονομία, τη διοίκηση, τη λειτουργία της κυβέρνησης, την παιδεία, την υγεία, τις αστικές αναπλάσεις, κ.ά.), τότε αυτό το φαινόμενο μπορεί στην ιστορία να διεκδικήσει την καταχώρηση στο λήμμα «αποικιοκρατία».
Ο μονόδρομος κατασκευάστηκε με την προσφυγή στον ανελαστικό μηχανισμό ΔΝΤ-Ε.Ε., αφού είχαν απεμποληθεί εναλλακτικές λύσεις, το φθινόπωρο του 2009, όπως π.χ. ο εσωτερικός δανεισμός, η έκδοση ευρωομολόγου, η διεκδίκηση απευθείας δανεισμού από την ΕΚΤ, η πολιτική διαπραγμάτευση, η περιστολή της φοροασυλίας, η πάταξη της φοροδιαφυγής, κ.ά. Η επίκληση του μονόδρομου ενισχύεται με πλαστά διλήμματα: «Μνημόνιο ή χρεωκοπία», «Μεσοπρόθεσμο ή χρεωκοπία» που αντικατέστησαν το γραφικό «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Όμως, τα κάλπικα διλήμματα καταρρέουν υπό το βάρος του λανθασμένου προσανατολισμού και της αναποτελεσματικότητας της κυβερνητικής πολιτικής, που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα και τις κύριες αιτίες του, αλλά υπονομεύει τις προϋποθέσεις για το ξεπέρασμά του.
Το Μνημόνιο ήδη έχει αποτύχει παταγωδώς στους επίσημους δείκτες που έχουν τεθεί: τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους, τη μεταβολή του ΑΕΠ. Αντιθέτως, έχει πετύχει λαμπρά αποτελέσματα στους ανομολόγητους στόχους: τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την αύξηση της ανεργίας, την αποδιάρθρωση του εγχώριου παραγωγικού συστήματος, την εκβιαστική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Με βάση τα ανωτέρω δεν είναι καθόλου περίεργο γιατί καθυστερούν οι αναπτυξιακές πολιτικές. Στην αρχική φάση του project η ανάπτυξη υπονομεύει τους ανομολόγητους στόχους. Το σενάριο προβλέπει ανάπτυξη στη δεύτερη φάση του project, αφού, δηλαδή, προηγουμένως έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο από ενοχλητικούς παράγοντες που μειώνουν τα υπερκέρδη και περιορίζουν, υποτίθεται, την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Η επίκληση της πατρίδας είναι ισχυρό επιχείρημα. Υπονοεί ότι ο σκοπός είναι ιερός, τα κίνητρα αγαθά και ότι δεν εξυπηρετούνται αλλότρια συμφέροντα, όπως π.χ. αυτά της Siemens που γέμιζε κομματικά ταμεία και «σοσιαλιστικές», πλην όμως βαθιές, τσέπες εκλεκτών «συντρόφων»...
Με βάση όμως τα αποτελέσματα της πολιτικής για τη «σωτηρία της πατρίδας», φαίνεται ότι στην έννοια της πατρίδας δεν συμπεριλαμβάνονται οι σχεδόν ένα εκατομμύριο άνεργοι, οι συνταξιούχοι με συντάξεις κάποιων εκατοντάδων ευρώ, οι οποίες μετριούνται σε λιγότερα από τα δάκτυλα του ενός χεριού, οι χαμηλόμισθοι που γονατίζουν από την άμεση - έμμεση φορολογία και τις έκτακτες εισφορές, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που σπρώχνονται στο λουκέτο, η δημόσια περιουσία που εκποιείται, το κοινωνικό κράτος που κατεδαφίζεται χωρίς αιδώ.
Με βάση τα παραπάνω, το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του χρέους και τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά μοναδική ευκαιρία για κερδοσκοπία πάνω στη δημόσια περιουσία, την κατάργηση του κοινωνικού κράτους, την εκθεμελίωση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων??? με απώτερο σκοπό τη δημιουργία προϋποθέσεων ώστε η πίτα από την όποια μελλοντική ανάπτυξη να μοιραστεί ακόμη πιο άνισα σε βάρος της μισθωτής εργασίας και των μικρομεσαίων στρωμάτων.
Αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με την «πατρίδα». Η επίκληση της πατρίδας είναι χυδαίος σφετερισμός ώστε να καλυφθεί η στυγνή ταξική πολιτική της κυβέρνησης. Ότι δηλαδή από το σκέλος των υποχρεώσεων προστατεύονται οι έχοντες, ενώ από το σκέλος του οφέλους αποκλείονται οι μη έχοντες. Πρόκειται, με απλά λόγια, για συνειδητή πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, που ως γνωστόν δεν έχει πατρίδα.

*Ο Ευάγγελος Νικολαΐδης διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Χαμογέλα ρε... σωθήκαμε!

Του Δημήτρη Μυ

Τα «αισιόδοξα» περί της ελληνικής «διάσωσης» από τους αλληλέγγυους εταίρους τα ακούσαμε χτες από δηλώσεις κυβερνητικών επισήμων και από το δημοσιογραφικό «ρουλεμάν». Εχει άραγε αυτή η αισιόδοξη εικόνα την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα; Θα το δούμε τις προσεχείς μέρες, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις και τις κινήσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Εκεί δηλαδή που γίνεται καθημερινά το καρδιογράφημα της ελληνικής οικονομίας...

Αποτιμώντας τα όσα ακούγονται από τις Βρυξέλλες, άνθρωποι της πιάτσας υποστηρίζουν ότι τα όσα συμφωνήθηκαν οδηγούν σε:

1. εξασφάλιση των κεφαλαίων των πιστωτών
2. αφαίμαξη για δυο- τρεις δεκαετίες των ελληνικών πόρων για χάρη των καταβολών τοκοχρεολυσίων
3. εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας και εθνικών πόρων
4. αλλαγή του χάρτη στην ελληνική τραπεζική αγορά, καθώς δεν είναι σε θέση να καλύψουν το άνοιγμα που έχουν σε ελληνικά ομόλογα

Τι σημαίνουν με πιο απλά λόγια τα παραπάνω;

1. διαιωνίζεται ο οικονομικός (και πολιτικός) έλεγχος της χώρας από τους πιστωτές
2. διάλυση του κοινωνικού ιστού, επέκταση της φτώχειας, των κοινωνικών ανισοτήτων και των εντάσεων
3. αποστέρηση των πόρων και των δυνατοτήτων ανάκαμψης
4. ασφυκτικός έλεγχος της ελληνικής οικονομικής κοινωνικής πολιτικής ζωής από τα χρηματοοικονομικά σχήματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω για την Ευρωζώνη; Υπάρχει άραγε σωτηρία της ευρωπαικής νομισματικής (και πολιτικής) ένωσης.

Την απάντηση στο ερώτημα μάλλον δίνει μια χτεσινή εξέλιξη, σύμφωνα με την οποία συνολικά 2,62 δισ. ευρώ άντλησε την η Ισπανία δημοπρατώντας 10ετή και 15ετή ομόλογά της, βλέποντας όμως τα επιτόκιά τους να αυξάνονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 14 ετών στον απόηχο των ανησυχιών για την Ευρωζώνη.

Το επιτόκιο για τα 10ετή έφτασε, κατά μέσο όρο, το 5,92% (έναντι 5,35% στην προηγούμενη δημοπρασία) και εκείνο των 15ετών το 6,21% (από 6,03%). Η ζήτηση ήταν μεν σχεδόν διπλάσια και για τις δύο περιπτώσεις, αλλά μειωμένη σε σύγκριση με την αντίστοιχη δημοπρασία του προηγούμενου μήνα. Η Μαδρίτη είχε κληθεί να πληρώσει τόσο ακριβά το δανεισμό της από το 1997, όταν τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων της είχαν φτάσει το 7,26% και των 15ετών το 7,49%

Με άλλα λόγια, μπορεί να «βούλωσε» η ελληνική «τρύπα», είναι όμως έτοιμες να ανοίξουν άλλες, πολύ μεγαλύτερες.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Τί θα πει selective default;

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος δήλωσε χθες (απαντώντας στις δηλώσεις του προέδρου της Ν.Δ.) πως "...επιμένει (σ.σ. ο Α. Σαμαράς) στη χρήση του όρου «επιλεκτική χρεωκοπία» -που από την πρώτη στιγμή απέρριψα και ζήτησα να μην χρησιμοποιείται ως ανακριβής και παραπλανητικός- μεταφράζοντας τον αγγλικό όρο selective default που έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο και μετατρέποντας τον όρο αυτό σε δήθεν πραγματική χρεωκοπία!...".

Ανατρέξαμε στα λεξικά, ακόμη δε και στην ιντερνετική ΙΑΤΕ (ΙnterActive Terminology for Europe) για το "selective default": επί λέξει μεταφράζεται ως "επιλεκτική χρεωκοπία" και ως όρος ερμηνεύεται "επιλεκτική αθέτηση υποχρέωσης". Το ερώτημα που προκύπτει είναι τί σημαίνει ο κομψός όρος "αθέτηση υποχρέωσης"; Μήπως πως το ελληνικό Δημόσιο έχει λεφτά, αλλά ακολουθεί κι αυτό το κίνημα "δεν πληρώνω", ή μήπως, λόγου χάριν, ότι οι ασφαλισμένοι θα εκχωρήσουν εθελοντικά στο κράτος την αξία των ομολόγων που διατηρούν στο χαρτοφυλάκιό τους τα ταμεία τους;
Ακόμη και αν δεχτούμε πως για "εθνικούς" - ψυχολογικούς λόγους ζητήθηκε να χρησιμοποιηθεί αμετάφραστος ο αγγλοσαξονικός όρος (που είναι αμφίβολο αν τον καταλαβαίνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες), "εθνικό" είναι ό,τι είναι και αληθινό, όπως θα έλεγε ο Ρήγας...

Θ. ΠΑΝ

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Τιτανικός

Η κυβέρνηση υποδούλωσε τη χώρα στο Μνημόνιο με τη δικαιολογία ότι διαφορετικά δεν θα υπήρχαν χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Ένα χρόνο μετά, με τα δημόσια έσοδα να έχουν πέσει έξω και την οικονομία να αργοπεθαίνει, υιοθετεί πρόγραμμα άγριων περικοπών, που θα λειτουργήσει ως χαριστική βολή στο κράτος πρόνοιας. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση των υπουργών Εργασίας και Παιδείας.

Ο πρωθυπουργός δεν είναι απλώς... κουρασμένος. Έχει χρεωκοπήσει. Καταφεύγει στον ύστατο εκβιασμό, στο τέχνασμα της κατ' ουσίαν “ψήφου εμπιστοσύνης” προς την κυβέρνηση, για να ανακόψει τις ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις.
Το πακέτο των άγριων περικοπών μετατρέπει την Ελλάδα σε έρημη χώρα. Με συντάξεις - φιλοδώρημα, με κλειστά νοσοκομεία, με σχολεία υπό αναστολή, με μισθούς υπό συνεχή υποτίμηση, με κατάρρευση των δημόσιων υποδομών, με διάλυση του παραγωγικού ιστού. Μια έρημη χώρα με ακρωτηριασμένο παρόν και, ακόμη χειρότερα, χωρίς προοπτική.
Σαν απόψε, το 1912, συνέβη το ναυάγιο του Τιτανικού. Ο πρωθυπουργός πέρυσι αρεσκόταν να παραλληλίζει την κατάσταση της χώρας με το ναυάγιο. Ένα χρόνο μετά, αποδεικνύεται μοιραίος καπετάνιος. Του πήρε μόλις 12 μήνες για να κάνει το λογοπαίγνιό του πραγματικότητα.
Στο ναυάγιο τα περισσότερα θύματα προέρχονταν από τους επιβάτες στα αμπάρια και την τρίτη θέση. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κοινωνικό Τιτανικό, καθώς οι οικονομικά ασθενέστεροι πληρώνουν με πιο επώδυνο τρόπο.
Υπάρχει και το άλλο λογοπαίγνιο του πρωθυπουργού με το γεμάτο περίστροφο. Οι αντιδράσεις των υπουργών και των βουλευτών του αντανακλούν την ανησυχία τους μπροστά στην έκρηξη της κοινωνικής απόγνωσης. Μπορεί ο πρωθυπουργός να κυβερνάει συνεχώς με το εκβιαστικό δίλημμα “ή ψηφίζετε ή πέφτουμε”;
Η κυβέρνηση εξακολουθεί να ξορκίζει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Μοιάζει σαν να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου. Διεθνή ινστιτούτα, ακόμη και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε δηλώνουν ανοιχτά ότι η Ελλάδα δεν βγάζει πέρα τον λογαριασμό αν δεν προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους.
Η άρνηση της κυβέρνησης να συζητήσει δημόσια για το είδος της αναδιάρθρωσης και τις κοινωνικές επιλογές ενισχύει τις εκτιμήσεις ότι ήδη συμμετέχει σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, ώστε η αναδιάρθρωση να γίνει με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις για τους πιστωτές.

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Θηλιά 50+27 δισ. ευρώ μέχρι το 2015

* Μέσα σε μια εβδομάδα η κυβέρνηση διπλασίασε, από 14 σε 27 δισ. ευρώ, το ύψος των αδιευκρίνιστων περικοπών μέχρι το 2015
* Η Κομισιόν διαψεύδει Παπακωνσταντίνου και "καρφώνει" τη δέσμευση της Αθήνας για έσοδα 50 δισ. ευρώ από εκποίηση της ακίνητης περιουσίας
* Επιπλέον μέτρα 1,7 δισ. ευρώ το 2011, για να καλυφθούν οι "αστοχίες" εφαρμογής του προγράμματος
* Μέτρα - σοκ στο Μνημόνιο 4: Υγεία, Παιδεία, ΔΕΚΟ, εργασιακές σχέσεις, επικουρικές συντάξεις, τα βασικά θέματα
* Μαζική αμφισβήτηση του μοντέλου οικονομικής πολιτικής από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ
* Παπανδρέου σε Γερμανία και Φινλανδία: Μην ανησυχείτε, την κρίση θα την πληρώσουν οι Έλληνες...

ΠΗΓΗ:ΑΥΓΗ

«Μνημόνιο Νο4», το πλήρες κείμενο

Δημοσιοποιήθηκε από το υπουργείο Οικονομικών, το κείμενο της τρίτης επικαιροποίησης του μνημονίου, στο οποίο περιλαμβάνονται οι δράσεις που θα πρέπει να ληφθούν από την ελληνική κυβέρνηση έως το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2012.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο του επικαιροποιήμενου μνημονίου:

Τρίτη επικαιροποίηση μνημονίου

ΠΗΓΗ:TVXS

Υποθηκεύστε ή πουλήστε τα νησιά σας, συνιστά σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης

Μιλώντας στον Στέλιο Κούλογλου, ο Ulrich Blum, πρόεδρος του Γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου (IWH), ένα από τα γνωστότερα στη Γερμανία, και σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης, προτείνει την υποθήκευση ή ακόμη και την πώληση νησιών, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της.

Ο κ. Blum υποστηρίζει ότι το μνημόνιο δεν είναι «ρεαλιστικό» και επομένως το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί να πληρώνει ο «ελληνικός λαός υψηλά επιτόκια , απο την στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα να καλμάρουν οι αγορές, αν εξασφαλιστούν με λύσεις όπως η υποθήκευση δημόσιας περιουσίας».

«Αντίθετα στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα(αν δηλαδή δεν βρεθούν “καινοτόμες ιδέες” όπως η δική του) μπορούμε να προβλέψουμε ότι τα νησιά θα πρέπει να πουληθούν, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσετε να αποπληρώσετε (το χρέος)», προσθέτει ο Ulrich Blum, που μίλησε στον Στέλιο Κούλογλου στην έδρα του Ιντιτούτου στη Χαλ, μια πόλη της πρώην Ανατολικής Γερμανικής κοντά στην Λειψία.

«Πώς αλλιώς θα τα καταφέρετε; Πώς θα χρηματοδοτήσετε το χρέος σας χωρίς κάποιο πλεόνασμα; Δεν είναι δυνατόν.Χρειάζεστε ένα πλεόνασμα. Θα μπορούσατε να οδηγηθείτε και σε «haircut» (κούρεμα του χρέους) αλλά αυτό είναι μία μέθοδος που σήμερα δεν αρέσει και πολύ στις δυτικές τράπεζες και τις δυτικές χώρες», επισήμανε ο Blum.

Παρ ότι ο σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης υποστηρίζει ότι πρόθεση του δεν είναι η πώληση περιουσίας αλλά η επίλυση του προβλήματος του ελληνικού χρέους, προσθέτει ότι και μια πολιτική πωλήσεων δημόσιας γης μπορεί να έχει θετικά αποτέλεσματα. «Το ερώτημα λοιπόν εδώ είναι αν η Ελλάδα θα επιλέξει ένα τέτοιο πρόγραμμα πώλησης της περιουσίας για χάρη της ανάπτυξης. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα οδηγήσει σε μία εισροή κεφαλαίου, αλλά θα οδηγήσει και σε μία εκροή δημόσιας περιουσίας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι πρόβλημα, γίνεται προς όφελος των Ελλήνων και αργότερα όταν θα έχετε εμπορικό πλεόνασμα θα μπορέσετε να επαναγοράσετε και πάλι αυτούς τους περιουσιακούς τίτλους», συμπληρώνει ο πρόεδρος του Γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου.

Εν τω μεταξύ, την Τρίτη ο υπουργός επικρατείας Χάρης Παμπούκης, με το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό να εντάσσεται πλέον στις διαδικασίες fast track, ύστερα από τη σχετική απόφαση της διυπουργικής της Παρασκευής, ταξιδεύει για το Κατάρ, αναζητώντας επενδυτές. Μάλιστα, ο υπουργός επικρατείας ελπίζει σε μία συμφωνία με τους άραβες για επενδύσεις στην Ελλάδα ύψους 5 έως 7 δις. Άλλωστε, όπως ο ίδιος ανέφερε μετά τη διυπουργική «το γεγονός πως το Ελληνικό εντάσσεται πλέον στις διαδικασίες fast track, ενδιαφέρει κάθε εν δυνάμει σοβαρό επενδυτή», σημειώνοντας ότι «το Κατάρ είναι ένας πολύ σοβαρός επενδυτής που έχει επιδείξει ενδιαφέρον», αλλά δεν είναι ο μόνος.

Μία ημέρα πριν, τη Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα αναχωρήσει για το Βερολίνο, όπου, την Τρίτη, θα έχει συνάντηση με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, ενώ στη συνέχεια θα μεταβεί στο Ελσίνκι. Ο Γιώργος Παπανδρέου αναμένεται να παρουσιάσει στη γερμανίδα καγκελάριο τις ελληνικές προτάσεις για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου και το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ταξιδεύει για τη Γερμανία, ύστερα από την «εβδομάδα των λαθών», όπως την αποκαλεί η εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής», λόγω των κυβερνητικών παλινωδιών, πριν ακόμη καταλαγιάσει ο «επικοινωνιακός πανικός» της κυβέρνησης για τις δηλώσεις της τρόικας περί αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις. Ο κακός συντονισμός που παρουσίασε η κυβέρνηση από την καθυστερημένη απάντηση στην τρόικα, μέχρι την εγκύκλιο Ντόλιου για τους ημιυπαίθριους και την απόσυρση από τον Φίλιππο Σαχινίδη της διάταξης για τους δικηγόρους, ύστερα από απειλές του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, Χρήστου Πρωτόπαπα.

Για κυβέρνηση… «Αμέρικαν μπαρ» κάνει λόγο η Ελευθεροτυπία, ενώ σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής» οι ενδοκυβερνητικές διαμάχες, ακόμα και σε κορυφαίο επίπεδο, αρχίζουν να φουντώνουν, με τον υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Γιώργο Πεταλωτή να μπαίνουν στο στόχαστρο. Η «Καθημερινή της Κυριακής», κάνοντας λόγο για «εμφανές έλλειμμα συντονισμού με ορατές και υπόγειες αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών», τονίζει πως συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου αν και επιμένουν πως στις προθέσεις του πρωθυπουργού δεν είναι οι πρόωρες εκλογές, ωστόσο δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να αναθεωρήσει τη στάση του, «εάν υπάρξουν απρόβλεπτες εξελίξεις».

ΠΗΓΗ : Ανταποκριτής | Correspondent

Έξω από το μονόδρομο του μνημονίου

Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, 13.2.2011

Από τέλος Ιανουαρίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό βρίσκεται σε εξέλιξη μια πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το «άνοιγμα» των συμβάσεων και τη διερεύνηση των στοιχείων που συγκροτούν το ελληνικό χρέος κατά τα πρότυπα των θεσμικών ή άτυπων επιτροπών που λειτούργησαν στο παρελθόν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας παρουσιάζουν ιδίως οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, από τη Ρωσία μέχρι το Εκουαδόρ. Είναι γνωστό ότι η λειτουργία τέτοιων Επιτροπών κατέληξε στον εντοπισμό του λεγόμενου «απεχθούς» τμήματος του χρέους - στις πιο πρόσφατες περιπτώσεις, αυτό κυμάνθηκε από το μισό έως και τα τρία τέταρτα του συνολικού του ύψους -, στην άρνηση πληρωμής του και σε αντίστοιχο δραστικό «κούρεμα» μετά από διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Μέσω των ΕΛΕ ουσιαστικά δρομολογήθηκαν διαδικασίες για μια ριζική και ριζοσπαστική «αναδιάρθρωση» του χρέους με πρωτοβουλία όχι των δανειστών (ελεγχόμενη πτώχευση) αλλά των ίδιων των κυβερνήσεων των χωρών, επιτρέποντας σε χώρες που βρίσκονταν πεσμένες στα γόνατα να σηκωθούν όρθιες και στους εργαζόμενους τους να μπορούν ξανά να ελπίζουν και να αγωνίζονται για το μέλλον: Καθώς την πρωτοβουλία είχαν οι δανειοδοτημένοι, το «κούρεμα» δεν συνοδεύτηκε από μακρόχρονα προγράμματα λιτότητας.

Έγινε δηλαδή το αντίθετο απ’ αυτό που προϋποθέτει η σημερινή, «άτυπη» ακόμα, συζήτηση για «αναδιάρθρωση» με «επιμήκυνση» και «μερικό κούρεμα», που διεξάγεται στο σκοτάδι, κεκλεισμένων των θυρών, ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση, την Τρόικα, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ με πρωτοβουλία των δανειστών, καθώς οι αριθμοί «δε βγαίνουν» με τίποτα. Οποιαδήποτε τέτοια διευθέτηση προορίζεται να συνοδεύεται από ένα «αέναο» ελληνικό μνημόνιο, συμπληρωματικό στους στόχους συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκει το Γερμανο-γαλλικό Διευθυντήριο της ΕΕ για όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Μ΄ ένα τέτοιο μπακγκράουντ ένα «απλό» δημοκρατικό αίτημα, όπως η δημιουργία ΕΛΕ, μπορεί να περικλείει μια εκρηκτική ανατρεπτική δυναμική.

Η υποδοχή της πρωτοβουλίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό υπήρξε εξαιρετικά ενθαρρυντική. Έχει ενδιαφέρον όμως το γεγονός ότι, έχοντας μάθει να σκεφτόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, κάποιοι από τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόμαστε για υπογραφή και συμμετοχή στη διεκδίκηση αυτής της υπόθεσης βάζουν το ερώτημα «ποιο κόμμα βρίσκεται πίσω απ’ αυτή την πρωτοβουλία». Και ίσως κάποιοι νομίζουν ότι η απάντηση μας - «κανένα κόμμα, άνθρωποι απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους» - δεν είναι ειλικρινής. Όμως πράγματι, η πρωτοβουλία αυτή αποφασίστηκε μετά από πρόταση των καθηγητών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Κώστα Λαπαβίτσα και Στάθη Κουβελάκη σε σύσκεψη, παραμονές Χριστουγέννων, του Αριστερού Βήματος, ενός χώρου με λίγο παραπάνω από μισό χρόνο ζωής, στο πλαίσιο του οποίου από το περασμένο καλοκαίρι συναντιούνται συζητώντας και επιχειρώντας κοινές δράσεις άνθρωποι απ’ όλα τα ρεύματα της Αριστεράς. Ενώ η επείγουσα πολιτική ανάγκη για τη δημιουργία μιας τέτοιας επιτροπής πρωτοδιατυπώθηκε μέσα κι έξω από τη Βουλή πριν απ’ όλους από τους βουλευτές Σοφία Σακοράφα και Παναγιώτη Λαφαζάνη, καθώς και από τον Αλέκο Αλαβάνο. Αυτή την περίοδο το κείμενο που καλεί για το συνταγμένο «άνοιγμα» του ελληνικού χρέους υπογράφεται «ενδεικτικά» από άντρες και γυναίκες, πολιτικούς και οικονομολόγους, δημοσιογράφους, ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, συνδικαλιστές και συνταγματολόγους, μαχητικούς δημάρχους και πανεπιστημιακούς, γνωστούς για το ρόλο τους στις διεργασίες στην ελληνική κοινωνία - και ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες πολιτικές τους εντάξεις. Αλλά και από το εξωτερικό, από το Νόαμ Τσόμσκυ μέχρι τη Μάρτα Χάρνεκερ, από το Λόταρ Μπίσκι μέχρι τον Αλμπέρτο Ακόστα, συγκεντρώνει ήδη ανθρώπους που μπορούν να εξασφαλίσουν σημαντική αγωνιστική πολιτική στήριξη σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία «έρευνας» του χρέους.

Στη συνέχεια θα βρεθούμε αντιμέτωποι, βέβαια, με το πλέον κρίσιμο κριτήριο για την επιτυχία αυτής της υπόθεσης: Αν θα γίνει δυνατόν να συνδεθεί με τις υπαρκτές πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες, αν θα μπορέσει να πάρει τη μορφή ενός πραγματικού κινήματος που να υπερβαίνει τα όρια καθεμιάς ξεχωριστά. Ένα τέτοιο κίνημα θα έχει συμπεριλάβει στις κεντρικές διεκδικήσεις κάθε χώρου τη διαφανή και συνταγμένη διερεύνηση του χρέους ως μια απάντηση από και προς όφελος της μεγάλης εργαζόμενης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας, και πριν απ’ όλα των νέων ανθρώπων, στον καταστροφικό «μονόδρομο» βίαιης αποδόμησης και παρακμής κάθε ζωντανού στοιχείου στη χώρα μας, με πρώτους τους ίδιους τους ανθρώπους, του Μνημόνιου.

Νάντια Βαλαβάνη

Βαρέλι δίχως πάτο

Στο κυοφορούμενο Μνημόνιο η τρόικα αξιώνει να εγγραφούν έσοδα 50 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το 2015. Στην ουσία πρόκειται για πρόγραμμα γενικής εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Στρατηγικοί τομείς, όπως η ενέργεια και οι συγκοινωνίες, αλλά και ευαίσθητα τμήματα της δημόσιας περιουσίας, όπως οι ακτές, θα ριχτούν βορά στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Το ποσό που ζητείται είναι μεγάλο. Το πιθανότερο οι αγοραστές να είναι ξένοι (με τους αναγκαίους Έλληνες υπεργολάβους), οι οποίοι θα σπεύσουν να εκμεταλλευθούν τις "ευκαιρίες" από την υποτίμηση των αξιών της δημόσιας περιουσίας.

Η εκποίηση, αν τελικώς επισυμβεί, θα ανατρέψει οικονομικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές ισορροπίες εντάσσοντας τη χώρα με βίαιο τρόπο στην εποχή του διά βίου Μνημονίου. Πέρυσι η εποχή ξεκίνησε με τη δραματική μείωση του εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων, φέτος συνεχίζεται με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την εκτόξευση της ανεργίας ως μοχλών συρρίκνωσης του εισοδήματος στον ιδιωτικό τομέα.

Την επόμενη τριετία η "προσπάθεια εξυγίανσης" θα συνεχιστεί με την εκποίηση των "ασημικών" του Δημοσίου.

Τι είδους ανάπτυξη, όμως, επιφυλάσσουν για τη χώρα, οψέποτε βγει από την κρίση; Με νευραλγικούς τομείς, όπως η ενέργεια, σε ιδιωτικά χέρια, με το περιβάλλον υποθηκευμένο στο real estate και τον υπερτουρισμό, με τη δημόσια διοίκηση να διαλύεται με τις αλλεπάλληλες μειώσεις προσωπικού (και χθες η τρόικα άφησε να εννοηθεί ότι έρχεται νέος κύκλος απολύσεων), με τις τράπεζες αιμοδοτούμενες με το παραπάνω από το κρατικό ταμείο, με την απασχόληση διαλυμένη, τι είδους μέλλον περιμένει την κοινωνία και ιδιαίτερα τους νέους;

Το Μνημόνιο ολοένα και περισσότερο μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο. Κάθε επικαιροποίησή του οδηγεί σε μεγαλύτερο ροκάνισμα του κοινωνικού πλούτου και της περιουσίας των πολιτών. Όσοι θεωρούν ότι η κοινωνία θα δεχτεί μοιρολατρικά αυτή την προοπτική, ας κοιτάξουν δίπλα, π.χ. στο Κάιρο. Παρά τις μεγάλες διαφορές, ας μην εφησυχάζουν, γιατί, όπως το πάνε, κι εμείς στο τέλος θα έχουμε "να χάσουμε μόνον τις αλυσίδες μας".

ΠΗΓΗ:ΑΥΓΗ

Τρόικα: Πουλήστε δημόσια περιουσία ύψους 50 δις

[ - ]  Μέγεθος  [ + ]

Την έγκρισή τους για εκταμίευση και της τέταρτης δόσης του δανείου, ύψους 15 δις ευρώ, έδωσαν οι επικεφαλής της τρόικας, ζητώντας όμως επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται από το μνημόνιο, αλλά και αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δις ευρώ. Υπουργείο Οικονομικών και τρόικα συμφώνησαν για το «επικαιροποιημένο μνημόνιο».

«H Ελλάδα θα πρέπει να αντλήσει έσοδα 50 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων έως το 2015» είπε ο Σερβάς Ντερούζ, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι επικεφαλής της τρόικας επιβράβευσαν την κυβέρνηση για τις δραστικές περικοπές δαπανών, ωστόσο επισήμαναν ότι «πρέπει να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια». «Το πρόγραμμα είναι εντός των στόχων, αλλά δεν θα παραμείνει εντός των στόχων, χωρίς μια σημαντική, εκτεταμένη επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων» δήλωσε ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν.

Σημειώνεται ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που είχε η Ελλάδα για τα επόμενα δύο χρόνια προέβλεπε έσοδα 15 δισ.ευρώ. «Η κυβέρνηση είναι πολύ αισιόδοξη ότι αυτό το πόσο των 15 δισ ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια και τα 35 δισ μετά είναι εφικτό» είπε ο Ντερούζ. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τρεις πολύ σημαντικές πηγές (εσόδων) από αποκρατικοποιήσεις: εισηγμένες και μη εισηγμένες επιχειρήσεις, τα μερίδια του Δημοσίου σε αυτές τις επιχειρήσεις και εμπορικά ακίνητα. Για να βοηθήσουμε στην μείωση του δημοσίου χρέους και να στηρίξουμε μεγαλύτερες επενδύσεις και ανάπτυξη, είναι σημαντικό να ενισχύσει τις ιδιωτικοποιήσεις», πρόσθεσε ο Ντερούζ. Από την πλευρά του ο Πόουλ Τόμσεν τόνισε ότι «τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα πάνε για τη μείωση το χρέους».

Αναφερόμενοι στις επιχειρησιακές συμβάσεις, οι Τόμσεν και Ντερούζ τόνισα ότι θα παρακολουθήσουν την εφαρμογή για ένα διάστημα έξι μηνών και αν χρειαστεί θα προτείνουν τροποποιήσεις.

Κοινή ήταν η διαπίστωση και των τριών εκπροσώπων της Τρόικας, ότι «απαιτείται επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγώνπροκειμένου να εξακολουθήσει να παραμένει σε θετική τροχιά η υλοποίηση του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής της χώρας μας». Επιπλέον και οι τρεις επικεφαλής υποστήριξαν ότι ο ελληνικός λαός στηρίζει το οικονομικό πρόγραμμα τις κυβέρνησης και κατανοεί την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων.

Τέλος, οι εκπρόσωποι της τρόικας χαρακτήρισαν το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής ως «ένα ζωντανό οργανισμό» που προσαρμόζεται, τροποποιείται ανάλογα με τις εξελίξεις και τις ανάγκες που προκύπτουν και εξέφρασαν την ικανοποίηση τους για την επίτευξη των στόχων όσον αφορά το έλλειμμα.

Η τέταρτη δόση των 15 δισ. ευρώ πρέπει τώρα να εγκριθεί από τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης και το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ.

ΔΝΤ: Πουλήστε δημόσια περιουσία για να αγοράσετε χρέος

Την επαναγορά του χρέους από την Ελλάδα με πώληση της δημόσιας περιουσίας, πρότεινε o Μπομπ Τραα, εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα, μιλώντας σε συνέδριο της Τράπεζας της Ελλάδας.

Όπως τόνισε, μιλώντας σε συνέδριο που συνδιοργάνωσαν η Τράπεζα της Ελλάδας και το κέντρο Σπουδών για τη Νοτιοαναλτική Ευρώπη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (SEESOX), η Ελλάδα μπορεί να πουλήσει τα «πάγια» περιουσιακά της στοιχεία, ώστε να αγοράσει το χρέος της. «Αυτή τη στιγμή τα ομόλογα της Ελλάδας πωλούνται πολύ φθηνότερα έτσι μπορεί να πετύχετε μια καλή συμφωνία», σημείωσε.

«Το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πλέον με περικοπές στις συντάξεις. Το κράτος πρέπει να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις, για να μειώσει το χρέος, να βάλει τους κανόνες που θέλει και μετά να εκχωρήσει σε ιδιώτες τη λειτουργία και εκμετάλλευση οργανισμών, λιμανιών κ.λπ.», δήλωσε ο Τραα.

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα συνέστησε να συνεχιστεί η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική τόσο στο σκέλος των δαπανών όσο και των προσλήψεων, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι θα πρέπει να τηρηθεί αυστηρά ο περιορισμός του ορίου των προσλήψεων 5 προς 1 στο Δημόσιο, Παράλληλα, έκανε λόγο για πελατειακή σχέση του κράτους, παραλληλίζοντας τον κρατικό μηχανισμό με μια Mercedes που κινείται με 20 χιλιόμετρα.

Αναφερόμενος στα θέματα της διαφάνειας, ο Τραα τόνισε ότι «παρά τα όσα έχουν διαδραματιστεί το τελευταίο διάστημα το Ελληνικό Δημόσιο δεν γνωρίζει ακόμη που πηγαίνουν οι κρατικές δαπάνες και κατά πόσο αξιοποιούνται. Επιπροσθέτως άσκησε κριτική γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση δεν είναι ακόμη σε θέση να γνωρίζει τις οφειλές του Δημοσίου».

Τέλος ζήτησε περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, σαρωτική ασφαλιστική μεταρρύθμιση, αποτελεσματικότερο φορολογικό μηχανισμό καθώς και καλύτερο έλεγχο στις δαπάνες του δημόσιου.

Αντιδράσεις της αντιπολίτευσης...

«Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όλα αυτά που αξιώνει η τρόικα είναι σε πλήρη συνεννόηση με την κυβέρνηση»,τονίζεται σε ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. «Oι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για να αντιμετωπίσουν το μνημόνιο διαρκείας της φτώχειας και της ανεργίας πρέπει να απεγκλωβιστούν οριστικά από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να ξεπεράσουν τις αυταπάτες και την μοιρολατρία», προσθέτει το ΚΚΕ.

«Την πολιτική της τρόικας την εμπνεύστηκε, την εκφράζει και την υλοποιεί η κυβέρνηση» υπογραμμίζει από την πλευρά του ο ΣΥΝ.Ο ΣΥΝ χαρακτηρίζει το νέο στόχο των 50 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας ως έγκλημα ενάντια σε κάθε προοπτική κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. «Ο δημόσιος πλούτος ανήκει στους εργαζόμενους που θα παλέψουν για την υπεράσπισή του», καταλήγει.

Διαβάστε επίσης: Αποκρατικοποιήσεις και χορήγηση 30 δις στις τράπεζες προβλέπει το «επικαιροποιημένο μνημόνιο»

ΠΗΓΗ: TVXS

156 «ναι» στον προϋπολογισμό του Μνημονίου

Σκληρή επίθεση από τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης

Με 156 θετικές ψήφους πέρασε ο προϋπολογισμός του 2011 στη Βουλή λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Προηγήθηκε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να εξαπολύουν πυρά κατά της κυβερνητικής πολιτικής.

Συνολικά ψήφισαν 298 βουλευτές καθώς οι βουλευτές της Ν.Δ., Κ. Χατζηδάκης και Ιατρίδου Μίκα, απουσίαζαν και έστειλαν επιστολή αλλά βάση κανονισμού οι ψήφοι τους δεν αναγνωρίζονται ως έγκυρες. "Ναι" στα έσοδα - έξοδα των υπουργείων είπαν οι 156 βουλευτές και "όχι" οι 142.

Όσον αφορά στα έξοδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας η ψηφοφορία έληξε με 239 θετικές ψήφους και 58 αρνητικές. Υπέρ ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. με εξαίρεση τον Π. Καμμένο που καταψήφισε τον προϋπολογισμό στο σύνολο του.

"Όχι σε όλα" τα άρθρα του προϋπολογισμού ψήφισαν και οι ανεξάρτητοι βουλευτές, Σακοράφα, Δημαράς, Οικονόμου και Παπαχρήστος από το ΠΑΣΟΚ, Τσούκαλης, Ψαριανός, Κουβέλης και Λεβέντης από τη Δημοκρατική Αριστερά , Κιλτίδης, Μαρκογιαννάκης από τη Ν.Δ. και η Ντόρα Μπακογιάννη.

Η συζήτηση στη Βουλή

Τα επώδυνα μέτρα αποτελούν παρελθόν για την Ελλάδα, υποστήριξε οΓ. Παπανδρέου, κατά την ομιλία του στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός απέρριψε για ακόμα μία φορά το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, ενώ άφησε αιχμές κατά της Ν.Δ., κατηγορώντας την ότι επενδύει σε αυτό. 

Λίγο νωρίτερα, σκληρή κριτική για την αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης εξαπέλυσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς. Καταλόγισε στον πρωθυπουργό ότι δεν διαπραγματεύθηκε επί της ουσίας την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, ενώ υποστήριξε ότι τα μέτρα του Μνημονίου δεν αποδίδουν.

Αναπόφευκτη χαρακτήρισε, από τη μεριά της, την αναδιάρθρωση χρέους της χώρας η γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, τονίζοντας ότι κάθε δόση του δανείου θα φέρνει και νέο Μνημόνιο. Κατηγόρησε δε το ΠΑΣΟΚ ότι προωθεί την συνεκμετάλευση των πετρελαίων της χώρας.

Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ως την πιο δεξιά κυβέρνηση μετά την αντιπολίτευση. Προέβλεψε μεγάλες ανατροπές και εξεγέρσεις, ενώ υποστήριξε ότι η κυβέρνηση "θέλει να μετατρέψει τη χρονιά που έρχεται σε έτος μηδέν για την ελληνική κοινωνία".

Τέλος, υπέρ της μετάθεσης χρέους τάχθηκε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης. Κατηγόρησε την κυβέρνηση για έλλειψη σχεδίου όσον αφορά στον τομέα της ανάπτυξης, ενώ εξαπέλυσε πυρά και κατά της Νέας Δημοκρατίας.

Απο:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ο Μεσαίωνας είναι εδώ

Της ΝΤΟΡΑΣ ΝΤΑΪΛΙΑΝΑ

Λίγες μόνο ώρες από τη δημοσιοποίηση των επαχθέστατων όρων που επιβάλλει κατ' εντολή της τρόικας η κυβέρνηση, ο Γ. Παπανδρέου ήρθε να επιβεβαιώσει την ουσία της νομοθετικής ρύθμισης για τις εργασιακές σχέσεις.

Αυτό που κάνουμε, είπε, είναι να εναρμονίσουμε μια πραγματικότητα με τις εργασιακές υποχρεώσεις μέσα από τις επιχειρησιακές συμβάσεις.

Πιο καθαρά δεν μπορούσε να παραδεχθεί, από τη θέση του πρωθυπουργού, αυτό που, πολύ απλά, υπογράμμισε η γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. «Θέλουν νόμο βάρβαρο για να φαίνονται νόμιμοι». Διότι επί της ουσίας, αυτό επιδίωξαν και αυτό πέτυχαν οι εργοδότες με τις πλάτες της τρόικας.

Και βέβαια μοιάζει με ψύλλους στ' άχυρα η ρύθμιση για την ειδική συμφωνία των εταίρων, όταν είναι γνωστό ότι εργαζόμενοι και συνδικαλιστικοί φορείς, στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί πλέον, μπρος στο φάσμα της ανεργίας, αποδυναμωμένοι, θα σύρονται σε υποταγή υπό τα εκβιαστικά διλήμματα των εργοδοτών.

Ο εργασιακός Μεσαίωνας είναι εδώ. Δείχνει τα δόντια του, κι ας τον ξορκίζει ο πρωθυπουργός. Θα επιβεβαιωθεί δε, με την κατεπείγουσα διαδικασία θεσμοθέτησής του, την Τρίτη.

Το δυστύχημα είναι ότι το ισχύον σήμερα καθεστώς ασυδοσίας, πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου, επιβραβεύεται και από το ΚΚΕ. Διότι, είχε δίκιο ο Γ. Παπανδρέου όταν «κάρφωνε» την Αλέκα Παπαρήγα λέγοντάς της «κι εσείς κάνατε μειώσεις μισθών και απολύσεις». Κι ας φρόντισε η γ.γ. του ΚΚΕ να αποφύγει την παραπέρα συζήτηση επ' αυτού, χαρακτηρίζοντας «μικροπρέπεια» την επισήμανση.

Η χθεσινή «ώρα του πρωθυπουργού» ήταν ίσως η δυσκολότερη για τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αντιμετώπισε και τα ορμητικά πυρά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Α.Τσίπρα για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Εν ολίγοις, η χθεσινή «ώρα του πρωθυπουργού» προϊδέασε για τους τόνους που θα επικρατήσουν από τη Δευτέρα στη Βουλή και ώς την ψήφιση του προϋπολογισμού.

Απο:www.enet.gr